ÖZÜ VƏ ustadi haqda məlumat
Yüklə 5,35 Mb. Pdf görüntüsü
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- ŞAH İSMAYIL DASTANI SÖYLƏYƏNİ AĞCAQIŞLAQLI AŞIQ ŞƏHBAZİ
175
175
iran aşıqlarının dastanları
ŞAH İSMAYIL DASTANI SÖYLƏYƏNİ AĞCAQIŞLAQLI AŞIQ ŞƏHBAZİ Bəli əzizlərimiz ustadlar deyiblar nastanı başlamamış ustadnamə deməlisən indi biz burda Xəstəqasımdan bir ustadnamə diyək.
Bu dünyaya milyon-milyon şah gəlib, sultan gedib, Əllərində olan qüdrət, şöhrət gedib, şan gedib. Neçə İsgəndər əylənib, mənəm deyib dünyada, Cəmşid kimi padişahlar, xeyli Süleyman gedib.
176
176
iran aşıqlarının dastanları
Çox olubdu bu dünyanın Nəmrudu, Firovnları, Yaradana ox atıblar, üstün vurmayıb Tanrı. Bir dəfə də mat olmayıb, kiş verib şahmatları, Son mənzilə çala- çala lüt gedib, üryan gedib.
Hökümdarlar gəlib-gedib, kəllədən minarəsi, Günçıxandan günbatana qoşunu, sərkərdəsi, Veran olub tacı-taxtı, yoxdu bir nişanəsi, Şəhbazi də belə görüb, yazıb bir divan, gedib.
Ustadlar ustadnaməni bir yox iki deyiblər bizdə diyək iki olsun.
ər odur ku el başını saxlaya əlbətdə öz başın saxlar hər kişi. Düşmən barışdıra qannar bağlıya Bax ona deyərlət mötəbər kişi.
Namərdin çörəyi qarın doyurmaz Iki qanlı bir biriynən ayırmaz Yüz namərd yığışsa bir iş qayırmaz əlbətdə ki iş düzəldər nər kişi.
Mən Xəstə qasımam həm kəmər bəstə 177
177
iran aşıqlarının dastanları
Kişilər yaranıb bir neçə dəstə Kişi var ki dağı qoyar dağ üstə Söylə beləsinə por hünər kişi.
Ustadlar ustadnaməni iki yox üç deyiblər bizdə diyək üç olsun düşmənizin ömrü puç olsun.
Ay ağalar müsəlmanlar Mən düşdüm astanasına. Dolandım səri kuyinə Mən düşdüm astanasına.
Ahular otlar çəməndə Könlümdür ərşi zəmində Dərvişəm qırxlar cəmində Mən düşdüm astanasına.
Xəstə qasım etmə fəğan Ürəyin olmasın al qan Mənim molam şah mərdan Mən düşdüm astanasına.
Bəli, əzizlərim! Gələk əs mətləb üstünə. Mən sizə “Şeyx Səfiəddin Ərdəbili”nin nəticəsi, birinci “Şah İsmayılın dastanını” danışağam. Qayıdaq 500 il bun-dan əvvələ. Təbəristan başlanan torpaqdan ta Van dəryasına qədər Ağqoyunlular hökmranlıq edirdilər. Bu tayfanın da başçısı Uzun Həsən idi. Bu tərəfdən də Xəzər dənizindən tutmuş Dərbəndi də keçmiş və Qızıl Yola qədər böyük Şirvanşahlar hökmranlıq edirdilər. Şirvanşahların da
178
178
iran aşıqlarının dastanları
hökmdarı Fərrux Yasər idi. Fərrux Yasər Uzun Həsənin bacısı Xədicə Bəguma bir elçi göndərdi. Uzun Həsən də bunlara dedi: Mənə bir neçə ay imkan verin, mən bir məsləhət və məşvərət edim və sizə cavab verim. Fərrux Yasər yol gözləməkdə olsun, sizə xəbər verim Ərdəbil şəhərindən. Ərdəbil şəhərində də Şeyx Səfiəddin Ərdəbili, üstdə adları çəkilən ərazilərdə bütün müsəlman camaatının qəlbinə hökmranlıq edirdi. Bu Şeyx müsəlman camaatının qəlbində özünə yurd qurub, yuva salmışdı. Bunu eşidən- bilən dünyanın hər bir guşəsindən Şeyxin ziyarətinə gəlir və ona nəzir-niyaz verirdilər. Ağqoyunluların hökmdarı Uzun Həsən də bütün ailəsi ilə tez-tez şeyxin ziyarətinə gedirdi. Bir gün Uzun Həsən Şeyxin ziyarətinə gələndə şeyx dedi: Hökmdar! Gələsən bir qohumluq münasibəti quraq. Sənin bacın Xədicə bəyimlə mənim oğlum Şeyx Cüneyd ailə qursunlar. Əgər mənim dediyimə baxsan mənim müridlərim sənin ordunla birləşər və bu birlikdən həm sən və həm də xalq xeyir görər. Bundan sonra bu torpaq və bu xalq heç vaxt tapdalanmaz. Bu məsləhəti Uzun Həsən qəbul elədi. Bir neçə aydan sonra Xədicə Bəgum və Şeyx Cüneyd ailə həyatı qurdular. Bu xəbəri eşidən Fərrux Yasər ürəyində böyük bir kin bağladı. Dedi gərək mən bu Şeyxlərə bir toy tutam ki, həmişəlik qulaqlarında sırğa olsun. Fərrux Yasər bəhanə axtarırdı. Əlinə fürsət düşəndə Şeyxlərin üstünə qoşun çəkirdi. Fərrux Yasər öz işində olmaqda olsun, sizə xəbər verim Şeyx Səfilərdən. Şeyx Cüneydlə Xədicə Bəgumun evliliyindən bir oğlan dünyaya gəldi. Adinı Şeyx Heydər qoydular. Şeyx Heydər 16 yaşına çatmamışdı ki, atası
179
179
iran aşıqlarının dastanları
Cüneyd dünyadan köçdü. Şeyx Səfi çox qocalmışdı. Dedi nə olar mən bu nəvəmin toyunu görəm dünyadan gedəm. Şeyx çox düşündükdən sonra qərara gəldi ki, Uzun Həsənin qızı Aləmşahbəyimi nəvəsi Şeyx Heydərə alsın. Elə düşündüyü kimi də etdi. Dünyada arzusu qalmayan Şeyx Səfi və Uzun Həsən bu məsələdən 2 il sonra dünyadan köçüb getdilər. İllər bir- birinin dalınca ötüb getməkdə idi. Şeyx Heydər həm ağqoyunluların, həm də babasının müridlərinin sevimlisinə çevrilmişdi. Qılıncının dalı da kəsirdi qabağı da. Amma onu bir şey həmişə narahat edirdi. 7 il idi ki, övladları olmurdu. Bir gün evə çox qəmli qayıdan Şeyx Heydər yatağa uzandı və tez bir zamanda yuxuya getdi. Yuxuda gördü ki, oturub bir qızıl taxtın üstündə və taxtın da hər tərəfı gül-çiçəkdir. Bu gözəl təbiətin eşqinə dünyanın qanadlı quşlarının çoxu gəlib burada cəm olublar. Bu da bütün burada cəm olan quşların dilini bilir. Yuxunun davamında şeyx gördü ki, köynəyinin sağ qolundan bir quş, sol qolundan isə bir quş çıxdı. Onlar burda cəm olan quşların üstündə bir xeyli qanad çalıb dövrə vurandan sonra gəlib oturdular Şeyxin sağ qolunun üstündə. Bu quşlardan biri dedi İbrahim, çağır qoy o biri qardaşımız da gəlsin. O biri quş dedi ki, Sultanəli qardaş, sən məndən böyüksən ona görə sən çağır gəlsin. Bu zaman quşların qardaşlarını çağırmağa başladılar. İkisi də qanad çala-çala qardaş! Gəl, gəl saldılar. Bu zaman Şeyx Heydərin yaxasından başqa bir quş da çıxıb göydə qanad çala-çala bütün quşları topladı bir yerə və gəlib oturdu Şeyx Heydərin çəliyinin üstündə. Bu quş dedi: Hökmdar! Bu quşların hamısı gəlib sənin qulluğunda Yüklə 5,35 Mb. Dostları ilə paylaş:
|