28
28
iran aşıqlarının dastanları
dədə qorqud dastanının sonu.
ƏKBƏR HƏMİDİ ƏLYAR
Əkbər Səmədoğlu Həmidi Əlyar
1973-cu ildə Qaradağın Dizmar
mahalının Əlyar kəndində anadan
olub. Yeniyetmə çağlarından şeir
yazmağa başlayıb və Aşıq sənətinə
maraq göstərib. Universitetdə təhsil
alan vaxtlar Əlyar Aşıq Qurbandan
Aşıq havalarının adlarını öyrənib.
Tehrana köçdükdən sonra ustad Aşıq
Heydər Məhmudi ilə tanış olur. Bir
ildən sonra 1377-ci ildə Aşıq Heydər
Məhmudi Əkbər Həmidiyə deyir ki,
mən məsləhət görürəm sən ustad
Aşıq Şəhbazinin məktəbinə gedəsən.
29
29
iran aşıqlarının dastanları
Orda cox geniş və gözəl məlumat toplayarsan. Həmidi 1377-ci ildə
mənimlə tanış oldu. Şeirlərində “Əlyar” və “Həmidi” təxəllüsü qoyan
mühəndis Həmidi indiyə qədər beş-altı cild kitabın müəllifi olub və
Tehranda bir çox sazlı-sözlü məclislərin qurulmasında ustadı Aşıq
Səlcuqla birgə fəaliyət göstərib. Bildiyiniz kimi, Aşıqlar məclisi
divani ilə başlayar, dalınca təcnis və onun dalınca dübeyti oxuyub,
sonra keçərlər danışığa, dastana və başqa havalara. Məncə,
rəhmətlik ustad Kamandar birinci Aşıq idi ki, bu qaydanı bütün
məclislərdə gözləyirdi və Aşıq sənətinin bu ənənəsinə öz möhrünü
vuraraq dünyadan getdi. Biz 2000-ci ildə ustadin dünyadan köçməsi
münasibəti ilə qurduğumuz təntənəli məclisdə mühəndis Əlyar onun
bu adətini nəzərə alaraq mənə dedi: "Ustad! İndiki məclislərin vaxt
hesabına görə bu qaydanı qorumaq mümkün olmayacaq. Çünki bu üç
havanın hərəsi üç bənd şeir ilə 20 dəqiqədən artıq vaxt aparır. Mənə
belə gəlir ki, əgər qafiyə rədifcə vahid, amma hər bəndi müxtəlif
formada olan bir şeir yazılsa (ilk
bənd divani, ikinci bənd qoşma-təcnis və üşüncü bənd isə gəraylı)
onda həm Aşıq, həm də dinləyici yorulmaz və eyni halda Aşıqlığın
bu əski və gözəl qaydası da pozulmaz. Əgər indi bu şeirin son bəndi
də müxəmməs olsa, daha gözəl olar. Çünki məclisin sonunda oxunar.
Mən də bu gün ustad Kamandarın şərəfinə belə bir şeir yazıb
gəlmişəm. O gün Əlyarın o şeiri mənim və məclis iştirakçıları üçün
çox maraqlı idi. O, bu şeirin adinı «açar-bağlayar» qoyub. İndi mən
də o şeiri burda qeyd edirəm ki, həm mənim ustadım ulu Kamandar
yad olunsun, həm də siz oxucular bu sayaq şeir ilə tanış olub qiymət
verəsiniz :
Ustad Kamandarın dünyadan köçməsi münasibəti ilə
Divani
Zalım fələk bir od saldı şirin canə, ağlaram,
Ah çəkibən alovlanıb yana-yanə ağlaram.
Köçmüş durnam hey dayanar gözlərimin önündə,
Gözüm yaşı axıb gedər, dönər qanə, ağlaram.
Təcnis
Bir ömür sazı ilə ellər oyandı,
30
30
iran aşıqlarının dastanları
Yurdunun qəmini çəkdi, o yandı.
Aşıq deyər, o yandı,
O alışdı, o yandı.
Ayrılığın dırnağı
Ürəkləri oyandı.
İndi daha ona vətən oyandı,
Dönüb baxmaz bir bu yanə, ağlaram.
Gəraylı
Düşsəm vaxtın axarına,
Gedib çıxsam diyarına,
Döşənərəm məzarına,
Gəlib fəğanə, ağlaram.
Müəxəmməs
Dünya qəribə dünyadır, o açıb bu oyunları,
Qatıbdı qarə toprağa hökmdarı, sənətkarı.
Dünən dədə Aşıq Ələsgəri, bu gun ustad Kamandarı,
Bizə də rəhm etməyəcək bu allı hiyləgər qarı.
Koroğlunun dastanlarını
FOLKLOR ŞÜNAS
Əkbər Həmidi(ƏLYAR) dan almışam.
Kor oğlunu öz adı rovşən iydi atasşnı adı əli kişi. əli var
dövlətilə məşhur olan həsən xanın ilxıçısidi. əli neçə il
həsən xanın ilxısını otarmışdı. Və onun qapısında ömrünü
gününü keçirmişdi və saqqalını ağardtmışdı. əli bir gün
ilxını dəryanın qırağına aparmışdı atlar dəryanın qırağında
bir otlağda otlayırdılar. əli birdən gördü dəryadan iki at
çıxdı atlar gəldilər ilxıda iki madyan atınan cütləşıb sonra
qayıtdılar dəryaya girdilər. Bundan üç ay keçdi bu madyan
atlar hərəsi bir qulan doğdular və bular böyüyüb bir yaşa
31
31
iran aşıqlarının dastanları
çatdılar. Bir gün həsənxanın evinə bir xan dostu qonaq
gəlmişdi . həsən xan bu gələn qonağdan yaxşı qonağlığ
elədi yemək- içmək hərnə öz yerindəydi qonaq çox razı
qaldı . qonaq dedı həsənxan eşitmişəm sənun çox böyün
ilxun və dəyərli atlarun var. Həsən xan dedi bəli əziz
dostum çox atlarım var gedəndə iki at sənə peşkaş
edəciyəm. Elə bu zaman həsənxan ilxıçısını çağırıb dedi:
sabah ilxıdan iki at seçəciyəm ilxını çölə aparmazsan. əli
kişi gecə öz aləmində dedi həsənxankı istəyir bu qonağına
iki yaxşı at versin mən elə o dərya atlarından döl qalan
qulanları seçəciyəm saxlıyam çünkü əli kişi bilirdı bu iki
qulanın gələcəyi necə atlar olacax.əli kişi o iki qulanı
tövlədə bağladı qalan atları həmişəki kimi sübh açılmamış
yığb çölə apardı. Sabah açıldı həsənxan qonağıynan gəldi
ilxının olduğu yerə qonaq baxdı iki qulandan başqa bir at
yoxdu. Qonax bildiki həsən xan buna peşkaş gəldiyi bu iki
qulan olacax qonaq çox narahat oldu. Qonax dedi həsən
xan demişdilə sənun çox gözəl atlarun var bəs mənə bu
atları layiq bilibsən. Mənim belə atlardan nə çox varımdı
istirsən sabah adam göndər bir ilxı bu ölu-mölülərdən qatıb
qabağına gətirsin. Qonağın bu sözü həsənxana bir bütöv
dəydi bir para. Xan adam göndərdi əli kişini çağrıb
gətirdilər həsənxan dedi:mən gecə sənə demədim sabah
ilxıdan at tutacam sən ilxını niyə apardun çölə? əli dedi:
xan mən atları otdan qoymaq istəmədim. Qonaqa layiq iki
at bağlamışam tövlədə axı mən qoca ilxıçıyam bilirəm
yaxşı at hansılardı sənun ilxunda bu iki atın üstünə at
olmuyacax. əlinin yekə-yekə danışmağından həsənxanın
qəzəbi tutdu. Heç nəyi yoxlamadan əmir verdi callad gəlsin
calladlar gəldilər xan dedi aparun əli kişini gözlərin
Dostları ilə paylaş: |