12
Çox adam elə düşünür ki, yumurtaların hamısını eyni səbətə qoymaq ağılsızlıqdır.
Ehtiyatlı investorlar öz sə
rmayə
portfellə
rini diversifikasiya etmə
klə
müxtə
lif
müə
ssisə
lə
rə
qoyurlar, bu da diversifikasiya edilmiş
“siyasə
t portfeli” qə
də
r
ağ
labatandır və
sosializm və
bazarların qarış
ığ
ı demə
kdir.
Ehtiyatlı investorlar daxili informasiyaya malik olmadıqda, həqiqətən də risklərə qarşı öz
sərmayə portfellərini diversifikasiya edirlər. Əgər bir fond birjasında qiymətlər düşərsə,
digərində qalxa bilər, beləliklə, bir axşamda həm itki, həm də qazanc yarana bilər. Uzun
bir müddət ərzində uyğun surətdə diversifikasiya edilmiş investisiya portfeli artım
verəcək. Lakin siyasətlər belə deyildir. Bəziləri zaman-zaman yaranan gəlirlərin itməsini,
digərləri isə müvəffəqiyyət nümayiş etdirir. flasa uğraması və ya müvəffəqiyyət
qazanacağı bəlli olan firmaların qiymətli kağızlarından ibarət olan “diversifikasiya
edilmiş investisiya portfelinin” heç bir əhəmiyyəti olmazdı; diversifikasiyanın əsas səbəbi
hansı firmanın mənfəətli, hansının isə məfəətsiz olacağı haqqında xüsusi biliklərə malik
olmamaqdır.
Kanadanın Freyzer nstitutu və dünyanın digər tədqiqat institutlarının geniş şəbəkəsinin
hər il apardığı iqtisadi məlumatların öyrənilməsi göstərir ki, bazarlara davamlı və geniş
surətdə arxalanma əhalinin hər nəfərinə düşən gəlirin artmasına, sürətli iqtisadi inkişafa,
aşağı işsizlik səviyyəsinə, uzunömürlülüyə, uşaq olümünün azalmasına, uşaq əməyindən
istifadənin səviyyəsinin aşağı düşməsinə, təmiz suya olan tələbatın daha çox
ödənilməsinə, səhiyyənin inkişafına və təmiz ətraf mühit və mükəmməl idarəçilik (rəsmi
korrupsiyanın aşağı hədləri və daha demokratik məsuliyyət) də daxil olmaqla, müasir
həyatın digər sahələrinin inkişafına gətirib-çıxarır. Azad bazarlar yaxşı nəticələr doğurur.
Buna baxmayaraq, bu yolun “yaxşı balanslaşdırılmış”orta variantı yoxdur. Bazara dövlət
müdaxiləsi adətən təhriflərə, hətta böhranlara gətirib çıxarır və bu da yeni müdaxilələr
üçün bəhanələrə çevrilir. Beləliklə, siyasət gah bu, gah da digər istiqamətə yönəldilir.
Məsələn, iqtisadi inkişafdan daha sürətlə artan valyuta təklifi yaradan ehtiyatsız valyuta
siyasətinin də daxil olduğu “portfel siyasəti ”qiymətlərin artımına aparır. Tarix dəfələrlə
nümayiş etdirib ki, siyasətçilər öz yarıtmaz siyasətlərini pisləməklə deyil, təqsiri “həddən
artıq inkişaf edən iqtisadiyyatın”, yaxud “qeyri-vətənpərvər spekulyatorların” üstünə
yıxmaqla və qiymətlər üzərinə nəzarət qoymaqla cavab verməyə meyllidirlər.
Qiymətlərin tələb və təklif vasitəsilə təshihi mümkün olmadıqda (belə halda, pula olan
təklifin artması istehlak mallarında ifadə olunan pulun dəyərini aşağı salır), nəticədə
məhsul və xidmət qıtlığı yaranır. Çünki adamların çoxu məhdud təchizat mallarını
istehsalçıların satmaq istəmədikləri aşağı bazar qiymətləri ilə almağa can atırlar.
Həmçinin, azad bazarların olmaması insanları qara bazarlara, rəsmilərə rüşvət verməyə
və digər qanundankənar vasitələrə üz tutmağa vadar edir. Qıtlıq və korrupsiya
qarışığından ibarət nəticə hakimiyyətin daha çox avtoritar güc əldə etməsinə gətirib
çıxarır. Özündə bu cür yanlış siyasətləri ehtiva edən “portfel siyasəti”nin effekti
iqtisadiyyatın rolunu azaltmaqdan, korrupsiya yaratmaqdan və hətta konstitusion
demokratiyanın əsaslarını zəiflətməkdən ibarətdir.
13
Hibrid Etik/ qtisadi Tənqid
12. Bazarlar qeyri-bazar proseslərindən daha çox qeyri-bərabərliyə aparır
Tərifə görə, bazarlar istehlakçıların istəklərini qarşılamaq bacarığını mükafatlandırır və
belə ki, bacarıqlar müxtəlif olduğundan, gəlirlər də müxtəlifdir. Bundan əlavə, tərifə
görə, sosializm bərabərlik vəziyyətidir. Beləliklə, sosializmə doğru hər hansı addım,
bərabərliyə doğru atılmış addımdır.
Biz siyasət və nəticələr arasındakı əlaqəni dərk etmək istəyiriksə, yadda saxlamalıyıq ki,
mülkiyyət hüquqi, sərvət isə iqtisadi anlayışdır. Bu iki anlayış tez-tez səhv salınır, lakin
onlar bir-birindən fərqləndirilməlidir. Bazar prosesləri müntəzəm surətdə sərvətləri böyük
miqyaslarda yenidən bölüşdürür. Bunun əksinə olaraq, mülkiyyətin istəmədən yenidən
bölüşdürülməsi (ayrı-ayrı vətəndaşlar tərəfindən həyata keçirildikdə, “oğurluq” kimi
qiymətləndirilir) mülkiyyətin müəyyənləşdirilməsini və qanunla qorunmasını tələb edən
azad bazarları idarə edən qanunlar tərəfindən qadağan olunur. Bazarlar hətta mülkiyyət
hüquqları eyni əllərdə qaldıqda belə, sərvəti yenidən bölməyə qadirdir. Hər dəfə (sahibin
mülkiyyət hüququnun mövcud olduğu) əmlakın dəyəri dəyişir, bununla, əmlak sahibinin
sərvəti də dəyişir. Dünən 600 avroya olan əmlak, ola bilər ki, bu gün 400 avroya olsun.
Bu, sərvətin 200 avrosunun bazar vasitəsilə yenidən bölüşdürülməsidir, baxmayaraq ki,
bu zaman mülkiyyətin yenidən bölüşdürülməsi baş verməmişdir. Beləliklə, bazar
müntəzəm olaraq sərvəti yenidən bölüşdürür və bu prosesin nəticəsində əmlak sahiblərinə
öz sərvətlərinin dəyərini artırmaq və ya bunu edə biləcək adamlara vermək üçün stimul
yaradır. Ümumi dəyəri artırmaq stimuluna əsaslanan bu cür müntəzəm yenidən
bölüşdürmə, bir çox siyasətçilərin belə təsəvvür edə bilməyəcəkləri ağlasığmaz miqyasda
sərvətin ötürülməsi formasında təzahür edir. Bunun əksinə olaraq, bazar prosesləri sərvəti
yenidən bölüşdürərkən, siyasi proseslər mülkiyyəti birindən alıb digərinə verməklə bölür;
nəticədə mülkiyyət daha az etibarlı və daha az dəyərli olur ki, bu da sərvəti dağıdır.
Yenidən bölməni proqnozlaşdırmaq çətin olduqca, mülkiyyətin yenidən bölüşdürülməsi
təhlükəsindən yaranan sərvət itkisinin miqdarı da böyük olur.
Bərabərlik elə səciyyəvi xüsusiyyətdir ki, bir çox fərqli kateqoriyalarda, adətən onların
hamısını əhatə etmədən reallaşa bilər. Məsələn, insanların hamısı qanun qarşısında
bərabər ola bilər, lakin belə olduğu halda, onların hamısının siyasətdə bərabər təsirə
malik olması ehtimalı real deyil. Söz azadlığı haqqındakı hüququndan istifadə edənlərdən
bəziləri digərlərinə nisbətən daha enerjili və bəlağətli nitqə malik və beləliklə, daha
nüfuzlu olacaqlar. Analoji olaraq, azad bazarlarda məhsul və xidmətlər təklif etməyə
bərabər hüquqların olması heç də bərabər gəlirlərin olacağı demək deyildir; belə ki,
bəziləri digərlərinə nisbətən daha çox və daha gərgin işləyə bilər (çünki onlar gəliri
istirahətdən üstün tuturlar), yaxud bəzilərinin elə bacarığı ola bilər ki, buna görə əlavə
ödəniş əldə etsin. Digər tərəfdən, məcburiyyət vasitəsilə nüfuz bərabərliyi və gəlir
bərabərliyi cəhdi bəzilərinin digərləri üzərində daha çox səlahiyyətə, yaxud belə nəticələr
ə
ldə etmək üçün zəruri siyasi gücə malik olmasına gətirib çıxara bilər. Nəticələrin xüsusi
nümunələrini reallaşdırmaq üçün kimsə, yaxud hansısa qrup “ lahi gözə” malik olmalıdır
ki, nəticələri yenidən bölüşdürsün, yəni çatışmazlığı və artığı görə bilsin və beləliklə,
onları çox olan yerdən az olan yerə hərəkət etdirsin. Bərabər nəticələr yaratmaq gücü