Allahın Peyğəmbəri (s) buyurub: “Mən sizin
aranızda iki ağır şey əmanət qoyub gedirəm.
Əgər onlara arxalanıb istinad etsəniz, məndən
sonra heç vaxt zəlalətə düşüb yolunuzu
azmayacaqsınız. Onlardan biri digərindən
daha böyükdür. Biri Allahın kitabı (Quran)-
dır ki, bir ip (rabitə ipi) kimi asimandan yerə
tərəf çəkilmişdir. Digəri isə mənim Əhli-
Beytim, itrətimdir. Agah olun ki, bu iki
əmanət (Cənnətdə) Kövsər hovuzunun
yanında mənə qovuşana qədər bir-birindən
ayrılmayacaqlar.”
1
İmam Baqir (ə) buyurub: “Bəndə Allahdan
bir hacət diləyən zaman Allah-təala öz şəninə
görə yaxın gələcəkdə, ya bir qədər təxirə
salaraq onun duasını qəbul edər. Amma,
bəndə sonradan günah edər. Belə olan halda
Allah-təala Mələyə deyər: Onun diləyini
yerinə yetirmə və onu (nemətdən) məhrum et.
Çünki o, özünü Mənim qəzəbimə düçar etdi
və Mənim tərəfimdən məhrumiyyətə layiq
oldu.”
2
İmam Baqir (ə) buyurub: “Vallah, Allah-
təala insanlardan yalnız iki şey – nemətlərini
daha da artırmaq üçün onlara görə şükr
etmələrini və günahlarını bağışlamaq üçün
günahlarını etiraf etmələrini istəyib.”
3
İmam Kazım (ə) buyurub: “Siz bəlanı nemət,
asayiş və rifahı isə müsibət hesab etməyincə
əsla mömin olmazsınız. Çünki bəla və
1- Biharul-Ənvar, cild 23, səh. 106, hədis 7
2- Biharul-Ənvar, cild 75, səh. 329, hədis 11
3- Əl-Kafi, cild 2, səh. 426, hədis 2
çətinliyə səbr etmək asayiş və rahatlıq
içərisində qəflətdə olmaqdan daha dəyərli və
üstündür.”
4
İmam Kazım (ə) buyurub: “Mömin tərəzinin
iki gözü kimidir ki, imanı nə qədər artsa,
bəlası da çoxalar və nəhayət günahdan pak
ətək ilə Allah-təala ilə görüşər.”
5
İmam Cavad (ə) buyurub: “Din qardaşları
ilə görüşmək, qısa olsa belə, əqlin
çiçəklənməsinə və bar verməsinə səbəb olar.”
6
İmam Cavad (ə) buyurub: “Bir şeyi
möhkəmlənməmiş və sabit olmamış üzə
çıxarmaq, onun korlanmasına gətirib
çıxarar.”
7
İmam Hadi (ə) buyurub: “İncitdiyin kəsdə
səfa-səmimiyyət axtarma və bədbinlik oxun
ilə nişan aldığın kəsdən xeyirxahlıq umma.
Çünki sənin qəlbin başqalarına münasibətdə
necədirsə başqalarının da qəlbi sənə qarşı
elədir.”
8
İmam Hadi (ə) buyurub: “Şükr edən, öz
şükrünün bərəkətindən, onun şükrünə səbəb
olan nemətdən daha çox səadət qazanar.
Çünki nemətlər dünya malıdır, amma şükr,
nemətləri özü ilə axirətə aparar.”
9
4- Mizanul-Hikmət (xülasəsi) hədis 894
5- Biharul-Ənvar, cild 67, səh. 242, hədis 82
6- Biharul-Ənvar, cild 74, səh. 353, hədis 26
7- Biharul-Ənvar, cild 75, səh. 71, hədis 13
8- Biharul-Ənvar, cild 74, səh. 181
9- Tuhəful-Uqul, səh. 483
6
7
Nurani hədislər
Ayətullah şeyx Həbibullah Gülpayqaninin
təhsili İsfahan şəhərində sona yetdi.
Təhsilindən sonra Məşhəd şəhərinə hicrət
etdi. Məşhədə gələndən sonra Gövhərşad
məscidində imamcamaat vəzifəsində çalışır
və mədrəsələrin birində fiqh, hədis, təfsir və
əxlaq dərslərini tədris edirdi. O böyük alim,
müctəhid 1384-cü hicri qəməri ilinin
Cəmadiüs-sani ayının 23-ü (30 oktyabr 1964-
cü miladi ilində) vəfat etdi və İmam Rzanın
(ə) mübarək hərəmində torpağa tapşırıldı.
Höccətül-İslam Salehi 1371-ci hicri şəmsi
ili (miladi 1992-ci il), Ramazan ayının 21-i,
Qədr gecəsi, Qum şəhərinin Müsəllaye Qüds
adlanan yerində şeyx Həbibullah Gülpayqani
barəsində buyurmuşdu:
“Özüm şahid olmuşam ki, çarəsiz, əlacı
olmayan xəstələr Gövhərşad məscidində
namaz qurtarandan sonra şeyxə yaxınlaşaraq
ondan istəyirdilər ki, Allahdan onlar üçün
şəfa istəsin. O böyük alim öz mübarək əlini
hər hansı bir xəstənin üzərinə çəkərdisə,
bədəni tərləyər və şəfa tapardı.”
Ağa Salehi Xansari, o böyük mərceyi-təqlid
olan alimin dilindən nəql edir və deyir: Bir
vaxt mən ondan bunun fəlsəfəsi barədə
soruşdum.
O belə cavab verdi: “40 il müddətində gecə
namazlarımın hamısını İmam Rzanın (ə)
hərəmində qılmışam və sübh tezdən hərəmin
qapıları açılan vaxt O həzrəti ilk ziyarət
edənlərdən olmuşam. Bir dəfə bir həftə
xəstələnmişdim, elə bir xəstəlik ki, hərəmə
getməyə belə taqətim yox idi. Bir gün evimin
pəncərəsindən baxanda gözlərim hərəmə
sataşdı. Üzümü hərəmə tərəf tutdum və ərz
etdim: Ağa! Özünüz bilirsiniz ki, 40 il
müddətində hər gecə sizin zəvvarınız
olmuşam, amma bir həftə olar ki, xəstəyəm.
Sizin ziyarətinizə gələ bilmədiyim üçün üzr
istəyirəm!”
Şeyx Həbibullah deyir: “Yuxuya dalmışdım.
Birdə gördüm ki, İmam Rza (ə) əlində gözəl
bir gül, oturacaqda əyləşib və iki xadim də
İmam Rzanın (ə) qarşısında dayanıblar.
Həzrət (ə) gülü xadimlərin birinə verdi ki,
onu mənə versin. Elə ki, gülü əlimə aldım
özümdə bir rahatlıq hiss etdim. İstəmədən
yuxudan oyandım. Otaqda gözəl bir ətir iyi və
İmamın (ə) mənə yuxuda verdiyi gül də
əlimdə idi. Tamamilə sağalmışdım.
Ayağa qalxdım, həmişəki kimi hərəmə gəlib
ibadətlə məşğul oldum ta ki, hərəmin qapıları
açıldı. Yenə İmamı (ə) ilk ziyarət edənlərdən
oldum. Ziyarətdən sonra camaat namazı üçün
Gövhərşad məscidinə getdim.
Namazdan sonra gördüm ki, bir qrup xəstə
insanlar qarşımı kəsib və deyirlər: “Şeyx
Həbibullah! İmamın sənə verdiyi o gülü bizim
bədənimizə sürt ki, biz də şəfa tapaq.”
Bunların ki, hadisədən xəbərləri yox idi.
Amma bildim ki, bunları İmam Rza (ə)
göndərib. Gülün yarpaqlarından onların
bədəninə və üzünə sürtürdüm. Sonra
görürdüm ki, onlar şəfa tapıblar. Elə o
vaxtdan, o gülü həzrətdən aldığım əlimlə
kimin üzərinə qoyurdumsa şəfa tapırdı.”
O deyir ki, Şeyx Həbibullaha dedim: “Bu
gülü İmam (ə) xadimlərin birinə verdi ki,
bunu sənə versinlər, elə o vaxtdan əlin şəfa
verir. Gör İmam Rzanın (ə) özü bu gülü sənə
versə idi nə olardı?”
Bu vaxt şeyx Həbibullah narahat oldu və
dedi: “Vallah İmam (ə) özü ö gülü mənə versə
idi, onun mübarək əli mənim əlimə dəysə idi,
yəqinim var ki, əlim ölü cəsədə dəysəydi, onu
belə canlandırardı.
1
1- Gəncineye daneşməndan, (Məhəmmədşərif Razi), cild 7,
səh. 512
İmam Rza (əleyhis-salam)-ın kəraməti
8
9
İmam Rza (ə)