İLÂHÎ Nİzam ve kâİnat
Yüklə 5,01 Kb. Pdf görüntüsü
|
BEDRİ RUHSELMAN 89 Demek ki insanlar bir, varlıklarından gelen bu tesirlerle, bir de çevrelerinden aldıkları tesirlerle daima karşı karşıya bulun- maktadırlar. İşte insan; öz varlığından gelen tesirlerle dünyadaki çevresinden aldığı tesirlerin muvazenesi içinde yaşar. * * * Beden ölünce ne olur? İnsanların gene yanlış olarak dezenkar- nasyon dedikleri ölüm vâkı olunca beyin hüceyrelerinin varlık- ları bedenlerini, yâni enkarne oldukları beyin hüceyrelerini terk ederler. Fakat dağılmazlar. Zira artık bedeni terk etmesi icap eden varlık onlar üzerindeki tesirini bedenini bıraktıktan sonra dahi kaldırmaz. O varlıkların manyetik alanlarına göndermek- te devam ettiği tesirleriyle onları spatyomda da daima bir ara- da tutar ve tesiri altında bulundurur. Bittabî onlardan da tesir alır. Spatyomun ilk zamanlarında ileride izah edeceğimiz gibi, bir varlığın kendi ruhundan gelen tesirler müstesna, yukarıdan, aşağıdan ve civardan gelen bütün tesirler ve irtibatlar kesilir. O yalnız kendi varlığı ve şuuraltının bilhassa son hayatına ait inti- baları içinde mahsur kalır. Ve bu sırada beyin hüceyrelerinin var- lıklarıyla daimî surette münasebette bulunduğundan o varlıklar- da da mevcut olan dünyaya ait intibaları toplayarak onlardan kompozisyonlar yapabilir. Bu faaliyet de ekseriya çok ıstıraplı olmasına rağmen kendisine lüzumu olan murakabeyi yapmak imkânını verir. Bu murakabe ile lüzumlu olan neticeleri elde et- tikten sonra tekrar kendisine yukarılardan ve civarlardan tesir- ler gelerek uyandırılması ve idrakinin arttırılması temin edilir. O zaman hakikî varlığını anlayabilecek duruma girer. Bu sırada bittabî beyin hüceyrelerinin varlıkları da kendilerine göre tekâ- müllerini yapmış olurlar. Bu suretle uzun birtakım ameliyelere ve vetirelere tâbi tutulup yeniden dünyaya girmek hazırlığını ik- mal ettikten sonra kendisine, dünyadaki tekâmülüne en elverişli olan geniş bir imkân sahası içinde hayatının şekillerini ve şartla- rını intihap hakkı verilir. Bu sahanın, yâni kendisine arz edilen intihap sahasının genişliği onun idrakine göre kazanmış bulun- duğu hürriyeti derecesine bağlıdır. Eğer idraki çok dar ise bu saha da onun için çok dar olur ve bâzı ahvâlde de hemen hemen İLÂHÎ NİZAM VE KÂİNAT 90 hiç yok denecek kadar kendisine az bir intihap sahası bırakılır. Eğer idraki bütün dünyayı şümulüne alacak kadar genişlemişse o zaman da onun, dünyada tekrar bedenlenmesine ve tatbikat yapmasına lüzum kalmaz. İşte böylece o kendi intihap hürriyeti derecesine göre dünyadaki muhitini hazırladıktan sonra, tesiri altında bulundurduğu beyin hüceyreleri varlıklarını -manyetik alanlarına tesir etmek suretiyle- ana rahminde teşekkül edecek bir ceninin beynini kurmak üzere o annenin bedenine sevk eder. Ve evvelce izah ettiğimiz vetire yeniden, yeni şartlar altında tek- rar başlar. * * * Fakat hiç unutulmasın ki bütün bu işlerin ilâhî nizama uygun olarak yürümesi şart olduğundan bunu temin eden yüksek tesir- lerin ve idareci enerji mudilelerinin daima murakabesi ve neza- reti -her yerde olduğu gibi- burada da mevcuttur. Şunu da belirtmek isteriz ki daima insanı idare eden varlığın tesiri altındaki beyin hüceyreleri varlıkları elbette ona ebediyen bağlı kalmayacaklardır. Zira onlar da bu sayede birer insan be- denini müstakilen idare edebilecek kudreti kazanabilmek için kendilerine lüzumlu olan hazırlıkları yapmaktadırlar. Ve hazır- lıklarını ikmal ettikçe birer birer kendilerini o varlığın tesirinden ayıracaklar ve bir beyin hüceyresi olmaktan kurtulacaklardır. Bunların da müstakil birer insan varlığı hâline girebilmeleri için dünyadan ayrılıp dünya dışı muhtelif ara vasatlarda tatbikatlar geçirmesi lâzım gelmektedir. Ancak bu suretle bir insan bütünü- nü idare edebilecek duruma geldikten sonra, gene bir insanın be- yin hüceyrelerinin manyetik alanlar sentezine tesir ederek dün- yadaki tekâmüllerini insan hâlinde, yâni insan bedeni vâsıtasıyla yapmaya başlarlar. * * * Bu bilgilerden sonra insan varlığının bedenlenmesi tâbirini bu geniş mânâda anlamak ve ete girme demek olan enkarnasyon mefhumu gibi dar bir çerçeve içinde düşünmemek lâzım gelir. BEDRİ RUHSELMAN 91 Enkarnasyon tâbiri; zorla hüceyreler içine sevk edilerek onlara bağlanan daha basit varlıklar hakkında kullanılabilir. Fakat in- san varlığı için doğru değildir. Şu hâlde insanın bir bedenle olan münasebeti, onun beyin hü- ceyrelerinin manyetik alanına hâkimiyeti ve bu vâsıta ile de bü- tün organizmasına tesirlerini göndermesi şeklinde olmaktadır. Bu da o bahsettiğimiz temerküz noktasından varlığın, bedene göndereceği tesirlerinin büyük bir kısmı ile temin edilmektedir. Tesirlerin az bir kısmı da beden dışındaki noktada az çok serbest olarak daima bulunmaktadır. * * * Bedendeki tesirler, bedeni idare eden varlığın kontrolü altın- da ve yüksek tekâmül icaplarına göre bedenin bütün fizik, fizyo- lojik, biyolojik ve ruhî fonksiyonlarını yerine getirirler. Burada hiçbir şey zerre kadar aksamaz. Bu tesirlerin fonksiyonları, kâi- natın umumî fonksiyonundan ayrı değildir. Onun büyük ahengi içinde cereyan eder ve o ahengin dışına çıkamaz. Zaten ilâhî nizam bütün kâinatın durum ve hâllerini o kadar mükemmel bir ahenk içinde tertiplemiş, o kadar mazbut bir me- kanizmaya bağlamıştır ki bütün sonsuz görünüşlerine rağmen, kâinat olayları bir tek yürüyüş hâlinde akıp gider. Bu hakikati görebilenler için, bir tek beden ve bütün kâinat birbirinden ayrıl- mayan iki mekanizmadır. * * * Bütün varlıklarıyla birlikte kâinatın her zerresine bir sürü te- sir gelir. Milyarlarca zerrenin teşkil ettiği bir cisme, milyarlarca cismin teşkil ettiği bir güneş sistemine, milyarlarca güneş siste- minin teşkil ettiği bir nebülöze ve sayısız nebülözlerin teşkil etti- ği bir âleme, nihayet hidrojen realitesi dışında gene sayısız âlem- lerden müteşekkil kâinat bütününe gelen tesirler mudilesinin bir zerresini dahi insan idraki lâyıkıyla kavramaktan âcizdir. Yüklə 5,01 Kb. Dostları ilə paylaş:
|