PeyğƏMBƏRLƏRĠn həyati
Yüklə 5,01 Kb. Pdf görüntüsü
|
123 Musa səhraları qət edir və uzaqdan çox da hündür olmayan dağları müĢahidə edirdi. Soyuqdan insanın üzünü yandıran qıĢ küləkləri əsirdi. Musa öz əsası ilə qoyunları üçün ağacların artıq qalmıĢ yarpaqlarını tökür və öz yoluna davam edirdi. Onun əynində yun paltar var idi. Çünki, o, zatən təvazökar olub, sadə həyat tərzini sevirdi. Ona görə də fir’onla düĢmən idi. Minfitah əyninə nazik kətandan paltar geyirdi. Həmin paltar qızıl və cəvahiratla bəzədilirdi. Musa yolun ortasında Sinay yarımadasında Tur dağının yaxınlığında dayandı. Soyuq qıĢ küləkləri əsirdi. Hər yeri qaranlıq bürümüĢdü. Musa heyran və sərgərdan durmuĢ, yolu itirmiĢdi. YoldaĢı soyuqdan titrəyirdi. Musa hər yana baxır, getməli olduğu yolu axtarırdı. Qəflətən Tur dağı tərəfdən bir nur parladı. Musa uzaqdan Ģö’lələnmiĢ alov gördü. Ona görə də yoldaĢına dedi: -Mən bir alov görürəm; səbir edin, bir az ondan gətirim. Onun vasitəsilə qızıĢaq və yolu tapaq. Musa bu sözləri dedi və qaranlıqların arasında Ģö’lələnən alova tərəf getdi. Get-gedə ora yaxınlaĢırdı. Amma, o, ağacın yaxınlığında heç kəsi görmədi. Orada ondan alov Ģö’lələnən bir ağac var idi. Amma, yolu soruĢmaq üçün heç kəsi görmədi. Maraqlı bir hadisə idi. Musa hiss etdi ki, bu yer olduqca sakit və aramdır. Küləkdən və soyuqdan heç bir xəbər yoxdur. O hətta yerə dəyən əsasının səsini də eĢidirdi. Birdən onu səsləyən bir nida eĢitdi: -Ayaqqabılarını çıxart! Çünki, sən Müqəddəs Tuva torpaqlarındasan. Musa qorxdu. Ayaqqabılarını çıxartdı. O, səs sahibini axtarırdı. Qəflətən eĢitdi: -Ey Musa! Həqiqətən mən Allaham, aləmlərin Rəbbiyəm! Bu səs Musanın ürəyini ovsunladı. Musa Allaha səcdə üçün özünü yerə atdı. O sözlər saf suların dərinliklərinə gedən nur və iĢıq kimi Musanın ürəyinə oturdu. -Ey Musa! Əsanı at! Musa sözə baxdı və əsasını yerə atdı. O an qorxulu bir hadisə baĢ verdi. Birdən əsa sür’ətlə hərəkət edən bir əjdahaya çevrildi. Musa onun qorxusundan arxaya çəkildi. Qorxulu, dəhĢətli bir əjdaha idi. Musa müqəddəs torpağın sağ tərəfindən bir səs eĢitdi. O səs deyirdi: -Ey Musa! Qabağa gəl və qorxma! Çünki, sən qorunursan. Ey Musa! Əsla özündə qorxuya yol vermə! Çünki, peyğəmbərlər heç nədən qorxmazlar. Musanın ürəyi qəribə bir nura boyandı. Təhlükəsizlik və rahatlıq hiss etdi. O, Allahın elçisi idi. -Ey Musa! Əlini cibinə sal. Çıxardanda görəcəksən ki, ağ və parlaqdır. Musa əlini öz cibinə qoydu. Sonra çıxartdı. Birdən iĢıqlı bir rənglə parladı. Musa öz əlini yoxladı. Gördü ki, onda heç bir eyib və çatıĢmazlıq yoxdur. O sağlamdır. Yenə də Allaha səcdə etdi. Çünki, Allah hər Ģeyə qadirdir. Onun qüdrəti tükənməzdir. Yeganə Allahın qüdrətinə iman gətirmələri üçün camaata bu 124 əlamətlər kifayət idi. Musa çalıĢırdı ki, öz qorxusunu azaltsın. Amma, yenə də həmin səsi eĢitdi: -Əllərini sinənə qoy! Musa bu iĢi də yerinə yetirdi və əllərini sinəsinə qoydu. Hiss etdi ki, ürəyi tamamilə rahatlaĢmıĢdır. Allah Musaya peyğəmbərlik verdiyi halda buyurdu: -Fir’onun yanına get! O, tüğyan edib, yolunu azmıĢdır. Musa zülm və sitəmlə mübarizə aparmalı və fir’ona nəsihət etməli idi ki, düĢmənçilikdən və qürurdan əl çəkib, özünü aləmlərin Rəbbinə təslim etsin. Musa bu əmri yerinə yetirməkdə özünə həmkar və yoldaĢ istəyərək dedi: -Ġlahi! Mən onlardan bir nəfərini öldürmüĢəm. Onlar məni qətlə yetirərlər. Musa xatırlatdı ki, fir’on on il bundan qabaq baĢ verən hadisəni heç vaxt unutmayacaq. O, Musaya kin bəsləyir və onu öldürmək üçün fürsət gözləyir. -Ġlahi! QardaĢım Harunun danıĢıq qabiliyyəti məndən daha yaxĢıdır. Onu bu iĢdə mənə köməkçi və Ģərik et! Əgər oraya təkcə getsəm, məni yalançı adlandırarlar. Mənim yanımda olacaq, məni himayə edəcək və mənim peyğəmbərliyimin düzgünlüyünə Ģahid duracaq bir köməkçi istəyirəm. Sübhan Allah onun duasını qəbul edərək buyurdu: -Tezliklə sənin qollarını qardaĢın vasitəsilə möhkəm edib qüvvətləndirərik, sizin üçün qüdrət və üstünlük verərik. Mö’cüzə və niĢanələrə görə düĢmənlər sizə toxuna bilməzlər. Siz və davamçılarınız qalibsiniz. Ey Musa! Əsla heç nədən qorxma! Mən hər yerdə sizinləyəm, eĢidirəm və görürəm. Fir’ona tərəf gedin. Çünki, o, tüğyan etmiĢdir. Onunla yavaĢ danıĢın. Ümid var ki, nəsihət alıb qorxa. Yenə də sükut müqəddəs torpağı bürüdü və alov itdi. Musa onu gözləyən ailəsinin yanına qayıtdı. O, bu dəfə qayıtdıqda artıq böyük ilahi vəzifənin məs’uliyyəti də onun öhdəsində idi. Musa yolu tapdı. Ona görə də sür’ətlə addımlayır və əsasını səhranın qumlarına batırırdı. QARŞILAŞMA Musa fir’onların paytaxtı olan Mumfis Ģəhərinin cənubuna doğru getdi. Yə’qubun övladları orada yaĢayırdılar. Bəni Ġsrailə qarĢı zülm və iĢgəncələr artmıĢdı. Musa onlara tərəf qayıtdı, ilahi risalətini və onların zülmdən xilas olacaqlarını müjdə verdi. Onlar qorxurdular. Amma, həm də ümidvar idilər. Harun qardaĢının yanında idi. Musa daha artıq arxayınlıq hiss edirdi. Çünki, onun yanında onu himayə və kömək edəcək bir insan var idi. Harunun gözəl nitqi var idi. Söz danıĢanda haqq və ədalətlə danıĢardı, Allahdan baĢqa heç kəsdən qorxmazdı. Ona görə də Musa Allahdan istədi ki, öz vəzifələrində onu Ģərik etsin. Onlar bir-birlərinin həmkarlığı ilə zülmü aradan qaldırmaq, fəsadı məhv etmək, xeyir, yaxĢılıq və ədaləti yaymaq üçün çalıĢmalı idilər. Musa və Harun fir’onun Ģəhərin kənarında olan sarayına tərəf getmək qərarına gəldilər. Onlar Nil çayının sahili ilə Ģimala tərəf yola düĢdülər. Musa əsasının köməyi ilə hərəkət edirdi və hər ikisinin əyinlərində yun köynəklər var idi. Yüklə 5,01 Kb. Dostları ilə paylaş:
|