125
Fir’onun sarayı uzaqdan göründü. Saray böyük idi. Onun daĢ-divarları saf və
zərif taxtalarla örtülmüĢdü. Yeri mərmər daĢla döĢənmiĢdi. Əsası mərmərdən,
fil diĢindən və qızıldan bina olunmuĢdu. Musa və Harun saraya girdilər. Onlar
Ģah otağına, fir’onun dörd dizi üstə Abnus ağacından düzəldilmiĢ və
cəvahirlərlə bəzədilmiĢ taxtı üstündə oturduğu yerə girdilər. Onun əlində Abnus
ağacından düzəldilmiĢ, cəvahir və qiymətli daĢlarla bəzədilmiĢ qısa bir əsa var
idi.
Musa öz ilahi ədəbi ilə fir’ona ehtiram göstərdi. Fir’on da onun qarĢısında
məĢhur qüruru ilə cavab verdi. O, parlayan nuru görməsin deyə Musanın
gözlərinə baxmırdı.
Fir’on Musanın zahidliyinə və sadə yaĢayıĢına baxmadı. Ġgidliklə onun
qarĢısında durmuĢ güclü Ģəxsiyyətinə baxmadı. Yalnız onun yun paltarına
baxdı. O paltara və özünün geyindiyi kətandan tikilmiĢ zərli paltarına baxdı və
özünün qızıl qolbağılarla dolu əlini müqayisə etdi.
Fir’on təkcə deyildi. Vəziri Haman və dövlətin mühüm Ģəxsiyyətləri də
onunla birgə idilər. Fir’on gözlərini on il qabaq Misirdən qaçmıĢ və indi daha
artıq qüdrət və əzəmətlə qayıtmıĢ Musaya zilləmiĢdi. Fir’on dedi:
-Musa! Yenimi qayıtmısan?
-Hə! Dünya və axirətin xeyrini sənin üçün ərməğan gətirmiĢəm.
Fir’on dedi:
-Məqsədin nədir?
Musa dedi:
-Allah məni sənin tərəfinə göndərib ki, sən ona ibadət edəsən.
-Allah?!
-Bəli! Aləmlərin Rəbbi olan Allah. Sənin və ata-babalarının yaradanı olan
Allah.
Fir’on təəccüblə ətrafına baxdı və dedi:
-EĢidirsinizmi bu kiĢi nə deyir?!
Musa dedi:
-Bəli, bilin ki, yerin, asimanların və onların arasında olanların Rəbbi Allahdır.
Fir’on öz dövlət iĢçilərinə baxdı və məsxərə ilə qıĢqırdı:
-Sizə doğru göndərilmiĢ elçi dəlidir.
Haman fir’onun qarĢısında baĢ əyərək Musaya dedi:
-Sən böyük sözlər danıĢırsan. Bütün xalq fir’ona ibadət və səcdə edirlər. Bəni
Ġsrail də ona pərəstiĢ edir. O, Misrin Allahı və mə’bududur.
Harun sakitcə dedi:
-O, Allah deyil.
Musa dedi:
-Ġbadətə layiq olan yeganə Allah və Rəbb, varlığı yaradan Allahdır. Allah o
kəsdir ki, buludları yaratmıĢ, yağıĢ göndərmiĢ və ağacları xəlq etmiĢdir.
Fir’on Musanı sıxıĢdırmağa çalıĢaraq dedi:
-Ey Musa! Çox Ģeyləri unutmusan. Unutmusan ki, südəmər körpə olduğun
vaxt səni biz böyütdük.
Musa dedi:
126
-Sən Bəni Ġsrail körpələrinin baĢını kəsirdin. Onların kiĢilərinə iĢgəncə verib,
qadınlarını xar edirdin. Ona görə də Bəni Ġsraili qul kimi iĢlədəndən sonra mənə
qoyduğun bu minnət düzgün deyil.
-Bəs cinayət iĢlədib, Misirdən qaçmağın barəsində nə deyirsən?
-O iĢi səhvən etmiĢdim. Mən o kiĢini öldürmək istəmirdim və siz mənim qətl
planımı çəkdiyiniz üçün Misirdən qaçdım. Ġndi Allah məni peyğəmbərliyə
seçib, sənin tərəfinə göndərmiĢdir. Ġndi Bəni Ġsraili mənimlə göndər! Onlara
əziyyət və iĢgəncə etmə!
Fir’on qəzəblə qıĢqırdı:
-Ey Musa! Ayağını yorğanından çox uzadırsan. Sən mühüm Ģeylər barəsində
danıĢırsan. Heç bir ağıllı sənin sözlərinə inanmaz. Heç kəs belə bir yeganə
Allahın olmasına və onun bütün iĢləri yerinə yetirməsinə inanmaz. Görəsən
baĢqa allahlarından üz çevirəcək bir kəs tanıyırsanmı?! Özün barəsində nə
fikirləĢirsən? Köhnə paltarlarına bax. Elə paltarlar geyinmisən ki, heç baxmalı
deyil. Ey Musa! EĢit! Sən əgər məndən baĢqa bir Allah seçsən səni qaranlıq
zindanlara atacağam.
Musa dedi:
-Bəs əgər öz peyğəmərliyimin və sözlərimin düzgünlüyünə sübut gətirsəm
necə?
Fir’on qürurla cavab verdi:
-Sübut?! Sübut nədir? Əgər doğru deyirsənsə gətir.
Musa heç bir iĢ görmədi. Yalnız əsasını fir’onun qarĢısında yerə atdı. Birdən
qəribə bir hadisə baĢ verdi. Fir’on çox qorxdu. Hamı qorxdu. Əsa qorxulu bir
əjdahaya çevrildi. Əjdaha mərmər daĢların üstündə hərəkət edirdi. Fir’on
qorxusudan yerində qurudu. Rəngi limon kimi saralmıĢdı. Hər yeri qorxulu
sükut bürümüĢdü. Qorxulu əjdahanın fıĢ-fıĢ səsindən baĢqa bir Ģey eĢidilmirdi.
Ġlk dəfə olaraq hamısı gördü ki, məğrur fir’on qorxusundan qaçmağa üz qoydu.
Amma, gördü ki, Musa əjdahanı tutmaq üçün qabağa gəlir. Musanın əli ona
çatdıqda əsa qabaqkı halına qayıtdı.
Fir’onun kini daha da artdı. Öz taxt-tacına təhlükə hiss etdi. Çünki, Musanın
qorxulu bir silahı var idi. O nə edə bilərdi?!
Burada fir’on hadisəni elə qabartdı ki, guya baĢ verən hadisə sehr və cadudan
baĢqa bir Ģey deyildir. Musa bu məsələni anladı və öz əlini cibinə saldı. Sonra
onu çıxartdı. Əli parladı və oranı iĢıqlandırdı. O, böyük bir niĢanə idi.
Fir’on nadan idi. BaĢ verənləri müĢahidə edirdi. Amma, məğrur idi. Öz taxt-
tacından və mənafeyindən baĢqa bir Ģey fikirləĢmirdi. Ona görə də Musaya tərəf
getdi və dedi:
-Musa, nə istəyirsən? Musa peyğəmbərlərin ədəbi ilə dedi:
-Ġstəyirəm ki, Bəni Ġsraili mənimlə göndərəsən. Bütün iĢgəncə, zillət və
çəkdikləri əziyətlər onlar üçün bəsdir. Fir’on fikirləĢdi ki, tezliklə əsir kimi
pulsuz iĢlətdikləri fəhlələrin çoxunu əldən verəcəkdir. Bəlkə Musa onlardan
böyük bir qoĢun düzəltmək, onun hökumətini və taxt-tacını dağıtmaq istəyir?!
YaxĢısı budur ki, onları əsir kimi saxlasın. Çətin və ağır iĢləri yerinə yetirmək
üçün onlardan istifadə etsin.
127
Fir’on öz dövlət iĢçilərinin qorxu və həyəcanlarını aradan qaldırmaq istədi və
onları Musanın əleyhinə təhrik edərək qıĢqırdı:
-Musa cadugardır. Öz sehri ilə sizi Ģəhər və diyarınızdan qovmaq istəyir.
Dövlət iĢçiləri təəccüblə bir-birləri ilə məĢvərət edirdilər və Haman sözə
gələrək belə dedi:
-Bu torpaqda mahir və məĢhur sehrkarlar çoxdur. Onlar maraqlı iĢlər görürlər.
Sən qibtlilərin əleyhinə plan çəkir və onları Misir torpaqlarından qovmaq
istəyirsən. Tezliklə sənin sehrin kimi bir sehr gətirəcəyik. Ġndi biz bu iĢ üçün
vaxt tə’yin edib, və’də qoymalıyıq.
Musa rahatcasına və imanla dedi:
-Bizim və’dəmiz bayram günü günortadır. Qoy, bütün Misir camaatı bu
səhnəni müĢahidə etsinlər.
CADUGƏRLƏRİN MƏĞLUBIYYƏTİ
Fir’on Musanı məğlub etmək üçün plan fikirləĢirdi. Orada çox qəribə iĢlər
görən cadugərlər var idi. O fasilədə fir’on Misir camaatının arasında e’lan etdi
ki, zinət günü, misirlilərin milli bayramları olan gün cadugərlər arasında olan
bənzərsiz bir müsabiqəyə tamaĢa etmək üçün gəlsinlər.
Fir’on öz mə’murlarını Misrin müxtəlif bölgələrinə göndərdi ki, hər yerdən
böyük cadugərlər gətirsinlər. Fir’on uzaq və yaxından gəlmiĢ cadugərlərlə
məclis qurdu. Sehrkarlar öz uzun saçları ilə və özlərinə doladıqları iplərlə,
əllərində tutduqları əsalarla qorxulu bir mənzərə yaratmıĢdılar. Fir’on güman
edirdi ki, bunlar onun taxt-tacını təhlükədən qoruyacaqlar. Ona görə də onlara
dedi:
-Musa məndən baĢqa bir Allahın olmasını iddia edir və öz cadugərliyi ilə
mənimlə mübarizə aparmaq istəyir. Əgər siz onu məğlub etsəniz hökumətdə
sizə böyük məqamlar verəcəyəm. Siz Misirdə əmirlik məqamına
yüksələcəksiniz.
Sevincindən gözləri oynayan bir sehrbaz fir’ondan soruĢdu:
-Əgər biz qələbə çalsaq bizə mükafat verəcəksənmi?
-Hə! Tezliklə sizi lə’l-cəvahiratda qərq edəcəyəm. Sabah günəĢ doğan vaxtı
camaat toplaĢacaq. Zinət günü və bayramdır. Sizdən istəyirik ki, səhnəyə çox
maraqlı bir sehr gətirin.
Sehrbazların böyüyü dedi:
-Sənin əzəmətinə and olsun, ey böyük fir’on! Biz ona qalib gələcəyik.
Fir’on güman edirdi ki, Musanı cadugərliklə məğlub edə biləcəkdir. GünəĢ
doğdu və öz iĢığı ilə Nil çayını nura boyadı. Çayın Ģimala doğru hərəkət edən
suları günəĢ nurunda parlayırdı. O gün Ģadlıq və sevinc günü idi. Çünki, bayram
idi. Zinət günü idi. O gün camaat özlərinin ən gözəl paltarlarını geyinir və
gəzmək üçün evdən çıxırdılar.
O gün həm də həyəcanlı bir gün idi. Çünki, cadugərlərin arasında yarıĢ günü
idi. Fir’on Misrin böyük cadugərlərini toplamıĢdı ki, Musa və Harunla mübarizə
aparsınlar. Bə’ziləri də güman edirdilər ki, sehrbazların qələbəsi qibtlilərin Bəni
Ġsrailə qələbəsi deməkdir. Zülm görmüĢ məzlum Bəni Ġsrail camaatı isə
Dostları ilə paylaş: |