Plan wynikowy z wymaganiami edukacyjnymi przedmiotu etyka w zakresie podstawowym dla szkół ponadgimnazjalnych

55. Arystoteles – zasada niesprzeczności.

Uczeń: Zna najważniejsze informacje dotyczące życia i dzieła Arystotelesa. Poznaje arystotelesowską koncepcję duszy i rozumie jej związek z etyką. Rozpoznaje przykłady cnót etycznych i dianoetycznych.	Uczeń: Zna najważniejsze informacje dotyczące życia i dzieła Arystotelesa. Wyjaśnia pojęcie duszy i jego związek z etyką. Rozpoznaje przykłady cnót etycznych i dianoetycznych. Wyjaśnia pojęcia eudajmonia (szczęście), phronesis (rozsądek). Rozumie wartość dobra moralnego w osiągnięciu szczęścia.	Uczeń: Omawia życie i dzieło Arystotelesa. Wyjaśnia pojęcie duszy i jego związek z etyką. Rozróżnia cnoty etyczne i dianoetyczne. Wyjaśnia pojęcia eudajmonia (szczęście), phronesis (rozsądek). Wskazuje wartość dobra moralnego w osiągnięciu szczęścia. Objaśnia trzy drogi dochodzenia do szczęścia. Tłumaczy zasadę złotego środka.		Uczeń: Omawia życie i dzieło Arystotelesa. Wyjaśnia pojęcie duszy. Wykazuje podobieństwa i różnice w pojmowaniu tego pojęcia przez Sokratesa, Platona i Arystotelesa. Omawia trzy poziomy duszy i wyjaśnia związek tego pojęcia z etyką. Omawia cnoty etyczne i dianoetyczne oraz pojęcia eudajmonia (szczęście), phronesis (rozsądek). Wskazuje wartość dobra moralnego w osiągnięciu szczęścia. Objaśnia trzy drogi dochodzenia do szczęścia. Tłumaczy zasadę złotego środka. Wskazuje argumenty przemawiające za przyjęciem zasady złotego środka oraz przeciwko jej realizacji. Rozważa pojęcie sprawiedliwość. Wyróżnia sprawiedliwość rozdzielczą i równoważącą.	Uczeń: Omawia życie i dzieło Arystotelesa. Wyjaśnia pojęcie duszy. Wykazuje podobieństwa i różnice w pojmowaniu tego pojęcia przez Sokratesa, Platona i Arystotelesa. Omawia trzy poziomy duszy i wyjaśnia związek tego pojęcia z etyką. Omawia cnoty etyczne i dianoetyczne oraz pojęcia eudajmonia (szczęście), phronesis (rozsądek). Wskazuje wartość dobra moralnego w osiągnięciu szczęścia. Objaśnia trzy drogi dochodzenia do szczęścia. Tłumaczy zasadę złotego środka. Wskazuje argumenty przemawiające za przyjęciem zasady złotego środka oraz przeciwko jej realizacji. Rozważa pojęcie sprawiedliwość. Wyróżnia sprawiedliwość rozdzielczą i równoważącą. Wyjaśnia pojęcie hierarchizacja dobra. Posługuje się pojęciem dobro najwyższe i interpretuje jego związek z istotą człowieka.
9. W poszukiwaniu najwyższego dobra
56. W poszukiwaniu dobra. 57. Dobro jako działanie wspólne.	Uczeń: Poznaje stanowisko prezentowane przez Antystenesa i Diogenesa jako czołowych przedstawicieli cynizmu. Zna znaczenie pojęcia cynizm, we wskazanym przykładzie potrafi wskazać zachowanie wyrażające postawę opartą na cynizmie. Uczestniczy w dyskusji na temat odczytania stylu życia kloszarda w kontekście realizacji idei cynizmu.	Uczeń: Zna stanowisko prezentowane przez Antystenesa i Diogenesa jako czołowych przedstawicieli cynizmu. Zna znaczenie pojęcia cynizm i jego związek z wartościami (m.in. obojętność na wartości wysokie). Poznaje pojęcie indyferentyzm moralny i analizuje je na wskazanym przykładzie. Dostrzega możliwość istnienia związku między stylem życia kloszarda a realizacją idei cynizmu. Analizuje przeżycia oraz zachowania odsłaniające uzależnienie człowieka od otoczenia.	Uczeń: Rozumie, na czym polega rozwój myśli na temat dobra od Sokratesa do Arystotelesa. Omawia stanowisko prezentowane przez Antystenesa i Diogenesa jako czołowych przedstawicieli cynizmu. Definiuje cynizm i wyjaśnia to stanowisko w kontekście wartości (m.in. obojętność na wartości wysokie). Zna pojęcie indyferentyzm moralny i analizuje wskazane przykłady. Opisuje styl życia kloszarda jako współczesnego przykładu realizacji idei cynizmu. Analizuje przeżycia oraz zachowania odsłaniające uzależnienie człowieka od otoczenia. Wyjaśnia współczesne, potoczne znaczenia słów cynik, cyniczny.		Uczeń: Charakteryzuje rozwój myśli na temat dobra od Sokratesa do Arystotelesa. Omawia stanowisko prezentowane przez Antystenesa i Diogenesa jako czołowych przedstawicieli cynizmu. Definiuje cynizm i wyjaśnia to stanowisko w kontekście wartości (m.in. obojętność na wartości wysokie).Wyjaśnia indyferentyzm moralny i podaje jego przykłady. Interpretuje styl życia kloszarda jako współczesny przykład realizacji idei cynizmu. Podaje przykłady i analizuje przeżycia oraz zachowania odsłaniające uzależnienie człowieka od otoczenia. Wyjaśnia współczesne, potoczne znaczenia słów cynik, cyniczny. Rozważa współczesne pojmowanie pojęcia cynizm, wskazuje negatywne konsekwencje wynikające z przejęcia lub akceptacji postawy opartej na cynizmie (pojmowanym w dzisiejszym znaczeniu).	Uczeń: Charakteryzuje rozwój myśli na temat dobra od Sokratesa do Arystotelesa. Omawia stanowisko prezentowane przez Antystenesa i Diogenesa z Synopy jako czołowych przedstawicieli cynizmu. Definiuje cynizm i wyjaśnia to stanowisko w kontekście wartości (m.in. obojętność na wartości wysokie). Wyjaśnia indyferentyzm moralny i podaje jego przykłady. Interpretuje styl życia kloszarda jako współczesny przykład realizacji idei cynizmu. Podaje przykłady i analizuje przeżycia oraz zachowania odsłaniające uzależnienie człowieka od otoczenia. Wyjaśnia współczesne, potoczne znaczenia słów cynik, cyniczny. Rozważa współczesne pojmowanie pojęcia cynizm, wskazuje negatywne konsekwencje wynikające z przejęcia lub akceptacji postawy opartej na cynizmie (pojmowanym w dzisiejszym znaczeniu). Prezentuje własne poglądy, stawiając tezy i argumentując. W wypowiedziach wykorzystuje poznane pojęcia.
58. W poszukiwaniu najwyższego dobra.	Uczeń: Zna informacje dotyczące Arystypa z Cyreny jako twórcy hedonizmu. Rozumie pojęcia sensualizm, hedonizm. Poznaje różnicę założeń etyki Sokratesa i Arystypa. Wskazuje i hierarchizuje przyjemności, omawia najwyższą wartość uznawaną przez hedonistów (przyjemności zmysłowe).	Uczeń: Zna informacje dotyczące Arystypa z Cyreny jako twórcy hedonizmu. Rozumie pojęcia sensualizm, hedonizm. Dostrzega różnicę założeń etyki Sokratesa i Arystypa. Wskazuje i hierarchizuje przyjemności, omawia najwyższą wartość uznawaną przez hedonistów (przyjemności zmysłowe). Wskazuje związek przyjemności zmysłowej z zaspokojeniem potrzeb organizmu.	Uczeń: Charakteryzuje postać Arystypa z Cyreny jako twórcy hedonizmu. Wyjaśnia pojęcia sensualizm, hedonizm. Dostrzega różnicę założeń etyki Sokratesa i Arystypa. Wskazuje i hierarchizuje przyjemności, omawia najwyższą wartość uznawaną przez hedonistów (przyjemności zmysłowe). Wskazuje związek przyjemności zmysłowej z zaspokojeniem potrzeb organizmu Przytacza współczesne przykłady hedonizmu i ocenia negatywne konsekwencje przyjęcia postawy hedonistycznej.		Uczeń: Charakteryzuje postać Arystypa z Cyreny jako twórcy hedonizmu. Rozważa sensualizm i hedonizm w kontekście etyki Arystypa. Dostrzega różnicę założeń etyki Sokratesa i Arystypa. Wskazuje i hierarchizuje przyjemności, omawia najwyższą wartość uznawaną przez hedonistów (przyjemności zmysłowe). Wskazuje związek przyjemności zmysłowej z zaspokojeniem potrzeb organizmu. Wyjaśnia sprzeczności wewnętrzne w doktrynie hedonistycznej. Przytacza współczesne przykłady hedonizmu i ocenia negatywne konsekwencje przyjęcia postawy hedonistycznej.	Uczeń: Charakteryzuje postać Arystypa z Cyreny jako twórcy hedonizmu. Rozważa sensualizm i hedonizm w kontekście etyki Arystypa. Dostrzega różnicę założeń etyki Sokratesa i Arystypa. Wskazuje i hierarchizuje przyjemności, omawia najwyższą wartość uznawaną przez hedonistów (przyjemności zmysłowe). Wskazuje związek przyjemności zmysłowej z zaspokojeniem potrzeb organizmu. Wyjaśnia sprzeczności wewnętrzne w doktrynie hedonistycznej. Przytacza współczesne przykłady hedonizmu i ocenia negatywne konsekwencje przyjęcia postawy hedonistycznej. Rozpoznaje manipulację stosowaną w reklamie nakierowanej na zmysły potencjalnych klientów.
10. Od etyki teistycznej do ateistycznej
59. Etyka teistyczna.	Uczeń: Rozumie pojęcia etyka teistyczna, ateistyczna. Zna najważniejsze informacje dotyczące życia i dzieła św. Augustyna. Wie o związkach filozofii św. Augustyna z filozofią Platona. Rozumie metaforę jaskini w ujęciu św. Augustyna. Zna zasady: miłości Boga, człowieka i siebie samego. Uzasadnia zło brakiem bytu (dobra).	Uczeń: Rozumie pojęcia etyka teistyczna, ateistyczna. Zna najważniejsze informacje dotyczące życia i dzieła św. Augustyna. Wie o związkach filozofii św. Augustyna z filozofią Platona. Rozumie metaforę jaskini w ujęciu św. Augustyna. Zna zasady: miłości Boga, człowieka i siebie samego. Uzasadnia zło brakiem bytu (dobra). Wie, że św. Augustyn uznaje życie wieczne za wartość najwyższą.	Uczeń: Wyjaśnia pojęcia etyka teistyczna, ateistyczna. Omawia życie i dzieło św. Augustyna, odwołuje się do filozofii Platona. Interpretuje metaforę jaskini w ujęciu św. Augustyna. Omawia zasady: miłości Boga, człowieka i siebie samego. Interpretuje teodyceę, uzasadnia zło brakiem bytu (dobra). Odwołuje się do przykładów. Wskazuje życie wieczne jako wartość najwyższą. Omawia wewnętrzną walkę w człowieku, rozważa etyczne aspekty grzeszności.		Uczeń: Wyjaśnia pojęcia etyka teistyczna, ateistyczna. Omawia życie i dzieło św. Augustyna, odwołuje się do filozofii Platona. Omawia podobieństwa i różnice w interpretacji metafory jaskini w ujęciu Platona i św. Augustyna. Wyjaśnia zasady: miłości Boga, człowieka i siebie samego. Interpretuje teodyceę, uzasadnia zło brakiem bytu (dobra). Odwołuje się do przykładów. Wskazuje życie wieczne jako wartość najwyższą. Omawia wewnętrzną walkę w człowieku, rozważa etyczne aspekty grzeszności. Wskazuje i omawia przykłady miłosierdzia i skruchy moralnej.	Uczeń: Wyjaśnia pojęcia etyka teistyczna, ateistyczna. Omawia życie i dzieło św. Augustyna, odwołuje się do filozofii Platona. Omawia podobieństwa i różnice w interpretacji metafory jaskini w ujęciu Platona i św. Augustyna. Wyjaśnia zasady: miłości Boga, człowieka i siebie samego. Interpretuje teodyceę, uzasadnia zło brakiem bytu (dobra). Odwołuje się do przykładów. Wskazuje życie wieczne jako wartość najwyższą. Omawia wewnętrzną walkę w człowieku, rozważa etyczne aspekty grzeszności. Wskazuje i omawia przykłady miłosierdzia i skruchy moralnej. Prezentuje własne poglądy, stawiając tezy i argumentując. W wypowiedziach wykorzystuje poznane pojęcia.
60. Etyka ateistyczna.	Uczeń: Poznaje wiadomości dotyczące życia i dzieła św. Tomasza. Zna pojęcie teocentryzmu metafizyki św. Tomasza, hierarchiczną budowę etyki. Dostrzega znaczenie woli i rozumu w rozwoju moralnym. Rozumie koncepcję sumienia przed- i pouczynkowego.	Uczeń: Poznaje wiadomości dotyczące życia i dzieła św. Tomasza. Zna pojęcie teocentryzmu metafizyki św. Tomasza, hierarchiczną budowę etyki. Rozumie znaczenie woli i rozumu w rozwoju moralnym. Zna koncepcję sumienia przed- i pouczynkowego. Zna pojęcie prawo naturalne i odróżnia je od prawa stanowionego.	Uczeń: Omawia najważniejsze zagadnienia dotyczące systemu św. Tomasza. Wyjaśnia pojęcie teocentryzmu metafizyki św. Tomasza, omawia hierarchiczną budowę etyki, znaczenie woli i rozumu w rozwoju moralnym. Omawia koncepcję sumienia przed- i pouczynkowego. Zna pojęcie prawo naturalne i odróżnia je od prawa stanowionego; wyjaśnia cnoty kardynalne: wstrzemięźliwość, roztropność, sprawiedliwość i męstwo, określa ich cechy i funkcję.		Uczeń: Charakteryzuje życie i dzieło świętego Tomasza. Wyjaśnia pojęcie teocentryzmu metafizyki św. Tomasza, omawia hierarchiczną budowę etyki, znaczenie woli i rozumu w rozwoju moralnym. Omawia koncepcję sumienia przed- i pouczynkowego. Rozróżnia prawo naturalne i prawo stanowione. Wyjaśnia cnoty kardynalne: wstrzemięźliwość, roztropność, sprawiedliwość i męstwo, określa ich cechy i funkcję. Prezentuje własne poglądy, stawiając tezy i argumentując.	Uczeń: Charakteryzuje życie i dzieło świętego Tomasza. Wyjaśnia pojęcie teocentryzmu metafizyki św. Tomasza, omawia hierarchiczną budowę etyki, znaczenie woli i rozumu w rozwoju moralnym. Omawia koncepcję sumienia przed- i pouczynkowego. Rozróżnia prawo naturalne i prawo stanowione. Wyjaśnia cnoty kardynalne: wstrzemięźliwość, roztropność, sprawiedliwość i męstwo, określa ich cechy i funkcję. Prezentuje własne poglądy. W wypowiedziach wykorzystuje poznane pojęcia.
61. Resentyment a moralności . 62. Sentyment jako determinant tęsknoty.	Uczeń: Rozumie, na czym polega szczególne ujęcie chrześcijańskiej koncepcji miłości. Rozważa pojęcie godność osoby i w odniesieniu do uzasadnienia miłości. Omawia różne aspekty miłości bliźniego, wykazując jej pozytywne działanie na podmiot.	Uczeń: Rozumie podstawowe założenie starożytnej (klasycznej) koncepcji miłości („dążenie niższego do wyższego”). Zna szczególne ujęcie chrześcijańskiej koncepcji miłości. Rozważa pojęcie godność osoby i w odniesieniu do uzasadnienia miłości. Omawia różne aspekty miłości bliźniego, wykazując jej pozytywne działanie na podmiot. Interpretuje sformułowanie „większym szczęściem jest dawać niż brać”.	Uczeń: Zna podstawowe założenie starożytnej (klasycznej) koncepcji miłości („dążenie niższego do wyższego”). Wyjaśnia szczególne ujęcie chrześcijańskiej koncepcji miłości. Rozważa pojęcie godność osoby i w odniesieniu do uzasadnienia miłości. Omawia różne aspekty miłości bliźniego, wykazując jej pozytywne działanie na podmiot. Interpretuje sformułowanie „większym szczęściem jest dawać niż brać”. Omawia problemy związane z wcielaniem zasady miłości bliźniego. Wskazuje tezę tekstu i argumenty.		Uczeń: Wskazuje podstawowe założenie starożytnej (klasycznej) koncepcji miłości („dążenie niższego do wyższego”). Wyjaśnia szczególne ujęcie chrześcijańskiej koncepcji miłości. Wskazuje różnice w ujęciu idei Boga. Rozważa pojęcie godność osoby i w odniesieniu do uzasadnienia miłości. Omawia różne aspekty miłości bliźniego, wykazując jej pozytywne działanie na podmiot. Interpretuje sformułowanie „większym szczęściem jest dawać niż brać”. Omawia problemy związane z wcielaniem zasady miłości bliźniego. Wskazuje tezę tekstu i argumenty. W wypowiedziach odwołuje się do własnych doświadczeń, obserwacji, a także wiedzy z zakresu literatury.	Uczeń: Wskazuje podstawowe założenie starożytnej (klasycznej) koncepcji miłości („dążenie niższego do wyższego”). Wyjaśnia szczególne ujęcie chrześcijańskiej koncepcji miłości. Wskazuje różnice w ujęciu idei Boga. Rozważa pojęcie godność osoby i w odniesieniu do uzasadnienia miłości. Omawia różne aspekty miłości bliźniego, wykazując jej pozytywne działanie na podmiot. Interpretuje sformułowanie „większym szczęściem jest dawać niż brać”. Omawia problemy związane z wcielaniem zasady miłości bliźniego. Wskazuje tezę tekstu i argumenty. W wypowiedziach odwołuje się do własnych doświadczeń, obserwacji, a także wiedzy z zakresu literatury. Prezentuje własne poglądy, stawiając tezy i argumentując. W wypowiedziach wykorzystuje poznane pojęcia.
63. Egzystencjalizm, czyli co nowego w życiu jednostki. 64. Wolność i odpowiedzialność jednostki.	Uczeń: Zna najważniejsze informacje dotyczące życia i koncepcji J. P. Sartre’a oraz A. Camusa. Rozumie istotę przewrotu egzystencjalistycznego w pojmowaniu człowieka.	Uczeń: Zna najważniejsze informacje dotyczące życia i koncepcji J. P. Sartre’a oraz A. Camusa. Rozumie istotę przewrotu egzystencjalistycznego w pojmowaniu człowieka. Rozumie konsekwencje ateizmu Sartre’a w kontekście jego etyki.	Uczeń: Charakteryzuje życie i dzieło J. P. Sartre’a oraz A. Camusa. Analizuje istotę i znaczenie przewrotu egzystencjalistycznego w pojmowaniu człowieka. Omawia ateizm Sartre’a w kontekście jego etyki. Wyjaśnia twierdzenia Sartre’a egzystencja poprzedza esencję. Dostrzega i interpretuje ideę samotności człowieka.		Uczeń: Charakteryzuje życie i dzieło J. P. Sartre’a oraz A. Camusa. Wyjaśnia istotę i znaczenie przewrotu egzystencjalistycznego w pojmowaniu człowieka. Omawia ateizm Sartre’a w kontekście jego etyki. Wyjaśnia twierdzenia Sartre’a egzystencja poprzedza esencję. Dostrzega i interpretuje ideę samotności człowieka. Przedstawia argumenty przemawiające za tezą Sartre’a o samotności człowieka i przeciw niej.	Uczeń: Charakteryzuje życie i dzieło J. P. Sartre’a oraz A. Camusa. Wyjaśnia istotę i znaczenie przewrotu egzystencjalistycznego w pojmowaniu człowieka. Omawia ateizm Sartre’a w kontekście jego etyki. Wyjaśnia twierdzenia Sartre’a egzystencja poprzedza esencję. Dostrzega i interpretuje ideę samotności człowieka. Przedstawia argumenty przemawiające za tezą Sartre’a o samotności człowieka i przeciw niej. Wyjaśnia sytuację człowieka w obliczu absurdu według A. Camusa. Omawia i interpretuje mit Syzyfa według Camusa. Omawia pojęcie nihilizmu i jego konsekwencje.
11. Ocena moralna czynu. Od deontologizmu do utylitaryzmu.
65. Czym jest ocena moralna?	Uczeń: Zna elementy, jakie podlegają rozważeniu przy ocenie wartości moralnej czynu. Zna cechy etyki deontologicznej i etyki teleologicznej. Rozumie sformułowanie krytykujące założenie etyki teleologicznej o „zawieszaniu sądów na dobrach pozamoralnych”.	Uczeń: Zna elementy, jakie podlegają rozważeniu przy ocenie wartości moralnej czynu. Zna cechy etyki deontologicznej i etyki teleologicznej. Rozumie sformułowanie krytykujące założenie etyki teleologicznej o „zawieszaniu sądów na dobrach pozamoralnych”. Rozpoznaje normy deontologiczne.	Uczeń: Wskazuje elementy, jakie podlegają rozważeniu przy ocenie wartości moralnej czynu. Wyjaśnia pojęcia etyka deontologiczna i etyka teleologiczna. Na wskazanym przykładzie objaśnia cechy etyki deontologicznej i konsekwencjalistycznej. Interpretuje sformułowanie krytykujące założenie etyki teleologicznej o „zawieszaniu sądów na dobrach pozamoralnych”. Objaśnia istotę norm deontologicznych i rozpoznaje je. Interpretuje deontologiczne ujęcie pojęcia zgodność z normą.		Uczeń: Dokonuje analizy wybranego czynu, wskazując elementy, jakie podlegają rozważeniu przy ocenie jego wartości moralnej. Wyjaśnia pojęcia etyka deontologiczna i etyka teleologiczna. Przytacza przykłady i na ich podstawie objaśnia cechy etyki deontologicznej i konsekwencjalistycznej. Interpretuje sformułowanie krytykujące założenie etyki teleologicznej o „zawieszaniu sądów na dobrach pozamoralnych”. Objaśnia istotę norm deontologicznych i rozpoznaje je. Interpretuje deontologiczne ujęcie pojęcia zgodność z normą. Analizuje zaniechanie od umożliwienia zła i przyczynienie się do zła. Omawia dylematy związane ze stosowaniem rygorów deontologicznych. Interpretuje rolę i znaczenie etyki deontologicznej w kontekście życia codziennego.	Uczeń: Dokonuje analizy wybranego czynu, wskazując elementy, jakie podlegają rozważeniu przy ocenie jego wartości moralnej. Wyjaśnia pojęcia etyka deontologiczna i etyka teleologiczna. Przytacza przykłady i na ich podstawie objaśnia cechy etyki deontologicznej i konsekwencjalistycznej. Interpretuje sformułowanie krytykujące założenie etyki teleologicznej o „zawieszaniu sądów na dobrach pozamoralnych”. Objaśnia istotę norm deontologicznych i rozpoznaje je. Interpretuje deontologiczne ujęcie pojęcia zgodność z normą. Analizuje zaniechanie od umożliwienia zła i przyczynienie się do zła. Omawia dylematy związane ze stosowaniem rygorów deontologicznych. Interpretuje rolę i znaczenie etyki deontologicznej w kontekście życia codziennego. Prezentuje własne poglądy, stawiając tezy i argumentując. W wypowiedziach wykorzystuje poznane pojęcia.
66. Ocena moralna czynu.	Uczeń: Zna najistotniejsze informacje dotyczące życia i dzieła I. Kanta. Zna pojęcie obowiązek moralny. Rozumie znaczenie sformułowań działanie zgodnie z obowiązkiem i działanie w imię obowiązku.	Uczeń: Zna najistotniejsze informacje dotyczące życia i dzieła I. Kanta. Zna pojęcie obowiązek moralny. Rozumie znaczenie sformułowań działanie zgodnie z obowiązkiem i działanie w imię obowiązku. Zna imperatyw kategoryczny.	Uczeń: Omawia życie i dzieło I. Kanta. Wyjaśnia pojęcie obowiązek moralny. Analizuje sformułowania działanie zgodnie z obowiązkiem i działanie w imię obowiązku. Wyjaśnia imperatyw kategoryczny. Wskazuje konsekwencje niestosowania imperatywu praktycznego I. Kanta. Interpretuje przykłady z życia codziennego, wykorzystując pojęcia skłonność i obowiązek.		Uczeń: Omawia życie i dzieło I. Kanta. Wyjaśnia pojęcie obowiązek moralny. Analizuje sformułowania działanie zgodnie z obowiązkiem i działanie w imię obowiązku. Omawia i interpretuje imperatyw kategoryczny. Rozważa konsekwencje niestosowania imperatywu praktycznego I. Kanta. Interpretuje przykłady z życia codziennego, wykorzystując pojęcia skłonność i obowiązek. Wskazuje i omawia przykłady dylematów związanych ze stosowaniem rygoryzmu moralnego.	Uczeń: Omawia życie i dzieło I. Kanta. Wyjaśnia pojęcie obowiązek moralny. Analizuje sformułowania działanie zgodnie z obowiązkiem i działanie w imię obowiązku. Omawia i interpretuje imperatyw kategoryczny. Rozważa konsekwencje niestosowania imperatywu praktycznego I. Kanta. Interpretuje przykłady z życia codziennego, wykorzystując pojęcia skłonność i obowiązek. Wskazuje i omawia przykłady dylematów związanych ze stosowaniem rygoryzmu moralnego. Prezentuje własne poglądy, stawiając tezy i argumentując. Z uwagą słucha wypowiedzi innych osób.