Qadın düz Ravikin üstünə gəlirdi. O, iri addımlarla yeriyir və qəribə tərzdə səndələyirdi. Ravik onu lap çatanda gördü. Gördü ki, rəngi avazıyıb, almacıq sümükləri çıxıb, gözləri az qalır hədəqəsindən çıxsın
Yüklə 1,93 Mb. Pdf görüntüsü
|
233 – Qurtarır. Lap az qalıb, sonu görünür. Kambron küçəsi tərəfdən güllə səsi eşidildi. Tində dayanmış polislər o dəqiqə velosipedə mindilər. Qadın fəryadı eşidildi. Dəstədən qəfil bir uğultu qopdu. Velosipedli polislər əllərindəki dəyənəyi yellədə-yellədə özlərini nümayişçilərin arasına vurdular. – Nə oldu? – Ket qorxa-qorxa soruşdu. – Heç nə, hansı maşınınsa təkəri partladı. Sürücü geri döndü. Onun rəngi qaçmışdı. – Bu... – Sürün!–Ravik ona aman vermədi.–İndi keçmək olar. Küçə tamam boşalmışdı.– Sanki, külək hər şeyi süpürüb aparmışdı. – Tez olun!–Ravik səsləndi. Kambron küçəsi tərəfdən qışqırtı eşidilirdi... Yenə güllə açıldı... Sürücü maşını tərpətdi. Onlar üzü bağa düzəldilmiş artırmada dayanmışdılar. Hamı bal paltarında idi. Ağacların kölgə düşən aralalarında qızılgüllər açmışdı. Çıraqların içindəki şamların közərtisi sayrışırdı. Hansı pavilyondasa balaca bir orkestr menuet çalırdı. Bütün bu mənzərə Vattonun əsərini xatırladırdı. Elə bil, hər şey canlanmışdı... – Gözəldir?–Ket soruşdu. – Bəli. – Doğrudan? – Bəli, Ket. Ən azı uzaqdan yaxşı görünür. – Gəlin bir az bağda gəzək. Hündür, qocaman ağacların altında qeyri-adi bir mənzərə yaranmışdı. Saysız- hesabsız şamların titrək şöləsi gümüşü, qızılı zərxaraların, gömgöy, çəhrayı, dəniz rəngli, bahalı məxmərlərin üstünə düşür, kişilərin uzunsaçlı pariklərində, qadınlarınsa həzin skripka səsinin oxşadığı çılpaq, ənlik-kirşanlı çiyinlərində bərq vururdu. Adamlar cüt-cüt, dəstə-dəstə gəzişir, qılıncların qəbzələri işıldayır, haradasa fəvvarə şırıldayır və fıstıq ağacları da, sanki, bunlardan məst olub, səssiz- səmirsiz uyuyurdu... Ravik gördü ki, xidmətçilər də bal paltarı geyib. Fikirləşdi ki, xəfiyyələr də paltarlarını dəyişmiş olar. Birdən Molyer, ya da Rasin gəlib onu yaxalaya... Lap kef olar! Ya da elə, ləzzət üçün, saray təlxəyi... Qəflətən əlinin üstünə iri bir yağış damlası düşdü. Başını qaldırıb göyə baxdı. Bayaq qızılı rəngə çalan səmanı qara buludlar qoynuna almışdı... – Yağış yağır, Ket. – Ola bilməz! Bağ... – Yağacaq, tez qaçaq... Ravik onun qolundan tutub artırmaya gətirdi. Yenicə çatmışdılar ki, leysan başladı, nə başladı! Elə bil, göydən su ələnirdi. Çıraqdakı şamlar söndü, bir neçə saniyə keçməmiş rəngarəng dekorasiyalar yaş əskiyə döndü; çaxnaşma düşdü. Markizalar, hersoginyalar, saray xanımları zərxara paltarlarının ətəklərini yığışdıraraq, artırmaya qaçdılar. Qraflar, əlahəzrətlər, feldmarşallar pariklərini tuta-tuta hürküdülmüş toyuq-cücə kimi pərən-pərən düşmüşdülər. Yağış pariklərin, 234 yaxalıqların, çiyni açıq paltarların üstü ilə sel kimi axır, ənlik-kirşanı yuyub aparırdı. Göydə boğuq bir şimşək oynadı, bağ bircə anlığa tutqun işığa boyandı və sonra ildırım çaxdı. Çadırın altında hərəkətsiz dayanmış Ket, Ravikə qısılmışdı. – Heç vaxt belə olmamışdı...–Ket lap özünü itirmişdi.–Mən bura tez-tez gəlirəm. Heç vaxt belə olmamışdı... Heç vaxt! – Zümrüdləri çırpışdırmaq üçün əla şəraitdir. – Doğru deyirsiniz. İlahi, bu... Əyinlərinə plaş geyib başlarına çətir tutmuş xidmətçilər bağda ora-bura qaçışırdılar. Qayığa oxşayan ipək məstləri plaşın altından qəribə görünürdü. Onlar bağda azaraq islanmış saray xanımlarının əlindən tutub, artırmaya gətirir, sonra qayıdıb, haradasa düşüb qalmış bürüncəkləri, itən şeyləri axtarırdılar. Hansısa bir çüt qızılı ayaqqabı gətirdi. Onlar çox zərif idi və xidmətçi onları ehtiyatla tutmuşdu. Yağış boş qalmış stolların üstünü yuyur və tarım çəkilmiş günlükləri elə döyəcləyirdi ki, deyərdin, səma büllur çubuqlarla təbil çalır, kimisə yürüşə çağırırdı... – İçəri gedək, Ravik. Otaqlar qonaqlar üçün darlıq eləyirdi. Deyəsən, heç gəs belə hava olacağını gözləməmişdi. Yağışdan qabaqkı bürkünün hamısı içəri dolmuşdu. Üstəlik də camaatın nəfəsi... Qadınların yerlə sürünən ətəkləri ayaq altda qalır, ipək o dəqiqə də cırılırdı. Elə sıxlıq idi ki, tərpənmək olmurdu... Raviklə Ket qapının yanında durmuşdular. Lap yaxında dayanmış markiza de Montespanın nəfəsi Ravikin üzünə vururdu. Qadın tamam suyun içində idi, saçı pırpızlanmışdı. İri məsaməli boğazından armudşəkilli brilyant boyunbağı asılmışdı, elə bil, islanıb cücəyə dönmüş göysatan karnavala gəlmişdi. Onun yanında da güdmülçənə, dazbaş bir kişi öskürürdü. Ravik onu tanıdı: xarici işlər nazirliyində işləyən Blanşe idi, özünü Kolberə oxşatmışdı. Ondan bir az o yana iki qəşəng, şax qamətli saray xanımı dayanmışdı və yan tərəfdən baxanda ov itlərinə oxşayırdılar. Kök, ucadan danışan, başına daş-qaşla bəzədilmiş şlyapa qoymuş yəhudi baron da ləzzətlə onların çılpaq çiyinlərini sığallayırdı. Paj paltarında bir neçə cənubi amerikalı da təəccüblə, diqqətlə ona baxırdı. Markiza Lavaler kimi geyinmiş qrafinya Bellen də onların arasında idi və yerə enmiş məlakəyə oxşayırdı, çoxlu da yaqut taxmışdı. Yadına düşdü ki, bir il qabaq Düranın diaqnozu ilə onun yumurtalığını kəsib götürdü... Ümumiyyətlə, bunların hamısı Düranın adamları idi. Bir-iki addım o tərəfdə dayanmış gənc, varlı baronessa Ranpları da tanıdı. Baronessa ingilisə ərə gedəndən sonra Ravik Düranın səhv diaqnozu ilə onun uşaqlığını kəsib götürmüşdü. Katibəsinin dediyinə görə, Düran ondan beş min frank almışdı. Ravikə isə ikicə yüz çatmışdı. Bununla qadının ömrü on il azalmış, uşağı olmaq imkanını da tamam itirmişdi... Yağış qoxusu, boğanaq hava, ətir, tər iyi, nəm saçların rayihəsi bir-birinə qarışmışdı. Yağış üzlərdəki ənlik-kirşanı yuyub aparmışdı və onlar pariklərin altında olduğundan da çılpaq görünürdülər. Ravik ətrafına göz gəzdirdi. Çox gözəllər gördü, çox ariflərə, hər şeyə şübhə ilə yanaşan zəka sahiblərinə rast gəldi. Ancaq güclə sezilən xəstəlik əlamətləri də gözündən qaçmadı. Eyibsiz xarici görkəmlər onu çaşdıra bilməzdi! Bilirdi ki, cəmiyyətin müəyyən dairələri bütün Yüklə 1,93 Mb. Dostları ilə paylaş:
|