179
keçməsinin qarşısını alir. Arteriyalarda təzyiqin artması həmçinin skelet
əzələlərində qan dövranını intensivləşdirir; doğuşun ikinci dövrünün uzunluğu
müəyyən dərəcədə bu əzələlərin yığılma qabiliyyətindən asılıdır. Lakin güclü ağrı
qıcıqları qan təzyiqini müəyən qədər yüksəldərək, qan itgisinin həcmini artırır və
ağrı (doğuş) şokunun inkişafına səbəb olur, orqanizmin qan itgisinə qarşı
reaksiyasını kəskin pisləşdirir.
Arterial təzyiqin 80 mm c.s.-dan aşağı düşməsi toğumaların oksigenlə və qida
maddələıri ilə təminatını pisləşdirir və nəticədə onların funksiyası pozulur. Oran və
toxumaların funksiyalarının dərəcəsi toxumaların differensasiyası ilə düz
mütənasübdür. Oksigen və qida maddələri təchizindəki çatmamazlığa qarşı ən
həssas baş beyin qabığı və vegetativ mərkəzlərdir, periferik sinir sistemi nisbətən az
həssaslığa malikdir. Ətrafların əzələləri və sinirləri 1,5-2 saat müddətində qan
dövranının tam kəsilməsi şəraitində (məsələn, ətraflara sıxıcı turnaların qoyulması
zamanı) fizioloji funksiyalarını saxlaya bilir. Ancaq baş beyin qan dıvranının
kəsilməsinə 5-10 dəqiqədən artıq dözə bilmir. Uzun müddət hipotenziya beyin
toxumasında geri dönməz dəyişikliklərə gətirib çıxara bilir və orqanizmin
həyativacib funksiyalarının bərpasının müvəffəqiyyətsizliyi ilə nəticələnir. Arterial
təzyiq nə qədər çox enərsə və hipotoniya müddəti nə qədər uzun olarsa,
hipoksiyanın nəticələri bir o qədər də ağır olur.
Uşaqlıq qan dövranının kəskin pozulması zamanı onun toxuması həyat
qabiliyyətini saxlaya bilir. Bu orqanı təchiz edən əsas damarların - uşaqlıq və
yumurtalıq arteriyalarının bağlanması buradakı əzələ toxumasının məhvinə səbəb
olmur, hərçənd kifayət dərəcədə ocaqlı nekrobioz prosesi təzahür edir.
Tənəffüs və hərəkidamar mərkəzlərinin uzunmüddətli funksional gərginliyi,
fiziki və psixiki-emosional gərginlik, qidalanmanın və istirahətin pozulması, doğuş
zamanı, xüsusən də onun patoloji gedişlərində ağrı qıcığı orqanizmin fizioloji
reaksiyalarını əhəmiyyətli dərəcədə pozur, baş beynin həyativacib mərkəzlərinin
hipoksiyaya qarşı həssaslığını və dözümsüzlüyünü artırır (kəskin qanitirmə
nəticəsində meydana çıxan), və damar sisteminin dəyişilmiş (извращенные)
reflektoru reaksiyalarını törədir. Qanitirməyə qarşı orqanizmin adaptasiya
reaksiyaları üçün hamiləlikdən əvvəl və hamiləlik vaxtı orqanizmin fiziki məşq
etməməsinin (hazırlığının) və doğuşun rasioanal aparılmasının böyük əhəmiyyəti
vardır.
Arterial təzyiqin lazımi səviyyədə saxlanılması damarların saya əzələlərinin
tonusunun vəziyyəti ilə müəyyənləşir. Kapillyarların mənfəzinin tənzimi və burada
qan cərəyanının sürəti prekapilyar sfinktorların tonusundan, həm də endoteli
hüceyrələrindən asılıdır; bu sfinktorlar qanın kapillyarlara daxil olmasını (axınını)
tənzimləyir.
Arterial təzyiqin yüksəkliyi və hemodinmikanın normal vəziyyəti iki qrup
amillərin qarşılıqlı münasibətlırindən asılıdır:
180
•
bir tərəfdən qanın dəqiqəlik həcmi və dövredən qanın həcmi,
•
digər tərəfdən isə ümumi periferik damar müqaviməti, yəni periferik
damarların tonusunun vəziyyəti və qanın ğzlülüyü.
Yeridoldurulmayan qanitgisi yalnız damar məcrası və dövredən qanın həcmi
arasında uyğunluğu şəraitində (условии соответствия) arterial təzyiq normada və
kompensasiya fazasında qakla bilər.
Damar rezistentliyinin tənzimində və dövredən qanın həcmi və damar
məcrasının tutumu arasında uyğunluğun təminatında damarların periferik sahısinin
böyük rolu vardır.
Arteriolaların birbaşa kapiyarlara, kapillyarların venulalara keçməsi ilə
əlaqədar olan əvvəlki təsəvvürlərdən fərqli olaraq, müəyyən edilmişdir ki,
damarların periferik şxələnmələri daha mürəkkəb və funksiyaya malikdir.
Bir çox müəlliflərin fikrincə arteriolalar çox nazik əzələ qatına malik daha
kiçik və daha çox şaxələrə bölünürlər. Yığılma qabiliyyətinə malik olan sonuncu
şaxələr metarteriolalar adlanır. Metarteriolalardan düzbucaq və hətta kor bucaq
altında kapilyarlar ayrılır. Metarteriolalar əzələ elementlərdən məhrum olomuş bir
və bir neçə kanallarla tamamlanır. “Preferensial kanallar” («преференциальных
каналов») adlandırılan bu kanallar vasitəsi qan venunalara axa bilir.
Lazımi qədər oksigenin daşınması, karbon qazının və metabolizmin damar
fəallıqlı maddələrinin çıxarılması müəyyən müddətdən sonra prekapilyar
sfinktorların bağlanmasına və qan cərəyanının metarteriola və preferensial
kanallarla tam keçirilməsinə (полному переключению) gətirib çıxarır. Bəzən
neyro-humoral amillərin təsiri altında arterio-venoz anastomozlar (şuntlar) açılır və
və beləliklə periferik qan dövranın qısa qapanması baş verir.
Periferik qan dövranının yuxarıda göstərilmiş mümkün növləri arterrio-venoz
sirkulyasiyanın daim müəyyən səviyyədə qalmasını, habelə mübadilə tələbatından
asılı olaraq, orqan və toxumaların oksigenasiyasının tənzimini təmin edir.
Mülayim qanitirmə (sağlam böyük adamlarda 500,0 ml-ə qədər), bir qayda
olaraq, hemodinamikada hər hansı ciddi pozulmalar tırətmir. Bu həcmdə olan qan
itgisinin mənfi nəticələri orqanizmin özünün kömpensator imkanlarının köməkliyi
ilə aradan qaldırılır.
Dövredən qanın həcminin 20%-nin itirilməsi zamanı orqanizmin kompensator
imkanlarının maksimum dərəcədə işə qoşulması da vəziyyəti sabitləşdirə bilmir.
Belə hallarda itirilmiş qanın yerini konservləşdirilmiş qan və ya plazma ilə
doldurmadıqda xəstənin həyatı təhlükədə qalır.
Dövredən qanın həcminin 40%-dən çox hissəsinin birdən-birə kəskin itirilməsi
hallarında mərkəzi kardio-respiratir çatmamazlıq əlamətlərinin meydana çıxması ilə
tez ölüm baş verir. 20%-dən 40%-ə qədər həcmdə qan itgisi zamanı posthemorragik
hipotenziya dövrünün müəyyən müddətindən sonra və periferik qan dövranı
Dostları ilə paylaş: |