Qar dənəcəkləri (bir DƏLİnin gundəLİYİ Seriyasindan)
Yüklə 0,92 Mb. Pdf görüntüsü
|
illərdir gözlədiyimsən” -deməyə tələsirdi. Gözünü divardakı rəsmdən ayıra bilməyən Lalə Ceyhunan yavaş- yavaş oyandığını görüb dərhal divana qayıdır. Yuxudan oyanmağa tələsməyən Ceyhun gözlərini açdığında qarşısında dünən gecədən davam edən qırmızı donlu qadının nağılının bitmədiyini görüb sevinir. Laləyə sual dolu nəzərlərlə, Lalə isə ona əminliklə, qürurla baxırdı. Onu yuxudaykən kəşf edən Lalə həyatının insanına bu boşluğu pozaraq səsləndi: -Salam. -Salam.sabahınız xeyir -Sabahın xeyir, Ceyhun.
Adını eşidən Ceyhun suallarla dolu cavab verməyə tələsirdi. Nə desin?! Necə müraciət etsin ? Qırmızı? Ceyhunun cavabını gözləmədən Lalə durğunluğu ayağa qalxaraq çirkli pəncərlərə yaxınlaşaraq çölə baxıb pozdu:
-Bilmirəm, Ceyhun, təşəkkür edim, ya minnətdar olum. Səhər durduğumda heç nəyi anlamırdım, amma indi hər şeyi bilməsəm də adını biləcək qədər sənə yaxınam. Gecə çətin olub ikimiz üçün də. Ən azından beşmərtəbəni çıxacaq qədər sənə yüklənmişəm … Hə, birdə yerdə yatmısan mənə görə…Üzr diləyim ? -deyib gülümsəməyə başladı. -Yox, narahatlığa görə deyirsənsə, heç də narahat olmamışam. Dünən çox narahat idim, sizə görə səhərə yaxın yatıb qalmışam. Həm də ki, dünən gecə evimin və həyatımın keçirdiyi bir şənliyin baş qəhrəmanı olmusunuz. Mənzilim heç də gözə görünməyən bir qonağı qəbul etdi. Bir yalqızın evində bir qadın… İnsanlara danışsam, yalan bilib mənə gülərlər. Amma qırmızı donlu bir xanım səhər məni oyadaraq salam vermək cəsarətindədirsə, hər kəsə bu yalanı danışa bilərəm… Bu vaxt Lalə pəncərə önündən çəkilərək Ceyhunun oturduğu divarın yanına gəlib əlin Ceyhuna uzadaraq : - Mən Lalə… Qırmızı geyimli bir qadın adıtək zərif görünürmüş... -Cox şadam, gərək yoxdu, amma məndə Ceyhun…
Beləcə neçə dildə danıışlacaq iki qəhrəmanım tanışdı. Ayrı ürəklərdə döyünən ürəklər əl toxunuşuyla birləşdi desəm, yanılmaram. Əllərin təması içindəki tale yazılarıyla toqquşduğunda adları üstəgəllə yazıldı. Lalə və Ceyhun. Yalnızlığın və yalqızlığın insanları. Eyni günün bir gecəsində qarşılaşıb bir səhərində salamlaşdılar… Baxışlar təəccüblü, gözlər sual dolu, ürəklər yanğılı, dillər sözlü, dodaqlar öpüşsüz, onlar xoşbəxt idilər. Ceyhun Laləyə gecə şam işığında, Lalə Ceyhuna rəsmdəki günəş şəfəqində aşiq oldu. Həyata yeni doğulmuş uşaqtək bir-birlərini öyrənməyə çox həvəslidirlər, amma heç kəs cəhd edib sual vermir. Cəsarətli baxışlar Ceyhunu Laləyə, Laləni isə həyata qaytardı. Bir qadın bədənindən uzaq, nəvazişsiz bir gənc qadın, həyatının fürsətini itirmiş qadın isə yeni nəfəs ,yeni yaşam, yeni insanı kəşf etdi. Ceyhunun yalnızlıqla dolu evi neçə söhbəti, neçə gülüşü, neçə musiqini qonaq edirdi. Ilk öncə gözlər tanışdı. Sonra baxışma bəzədi onları, kəlmələr rəng qatdı səssizliyi pozaraq. Neçə gülüş xoşbəxtlik zəngiydi. İsti çay ürəkləri isidirdi. Gün sonu gecələrə gətirirdi onları. Toxunuşsuz qalmaq insanı məhv edər. Sevgi zərrəcikdən başlayır. O zərrəcik dodaqdan qopsa, unudulmaz qalardı.Ceyhunun dar ,amma yumşaq divanı “səni sevirəm” deməmiş iki gənci bir-birinə sevdirdi. Yenə şam şahid olmuşdu onlara, çünki işıqların kəsilməsi hər yeri qaranlıq etmişdi. Sevgililəri çox yaxına gətirdi qaranlıq. Şamdan saçan şəfəq bədənlərdə itib-batırdı. Hər cingilti yalnızlıqla dolu evi parıltılı brilyanta bənzədirdi. Şam işığının ahəngiylə iki sevgillinin bədəni divarda bir-birindən doymayan, ayrıldıqca birləşən, yüksələn zirvələrdən enməyən görüntüdəydi. Qadın bədəninə həsrət bir insanın özünü onda tapdığı anda itirmək qorxusu onu dəli edirdi. İki ruhun birləşdiyi gecələr… İki bədənə göylərdə, sevgi saraylarında mələklərin müşayiəti ilə nigah kəsilirdi. Qarasıyla, şərabıyla, tütünüylə yadda qalan gecələr indi Ceyhunda Laləsiylə qaldı… Eləcə gecələr səhəri, səhərlər gecəni qovurdu… Zamanın nə anlama gəldiyini sevdiyinin öpüşü və xoş sözləriylə keçirdikdə dərk etmək olmur. Beləcə üç möhtəşəm gün keçdi. Lalə Ceyhunu hər şeyini tanıdı, amma Ceyhunsa Lalənin sadəcə adını və ən böyük arzusunu bilir. Nə yalan deyim onları yazacaq başqa cümlələr tapa bilmədim. Çünki gözlə görüləsi mümkün olmayan bir məfhumu, hadisəni necə canlandırmaq olarsa məndə iki dəlini belə sözə gətirdim. Ceyhun yalnızlıqdan çıxmış, hətta keçmişinə aid bu günlərdə sual belə versən ən azı iyirmi saniyə donaraq düşünmək istər. Lalə isə həyatının təklifinin üstündən xətt çəkildiyindən o xəttin davamı üzərinə Ceyhunu əlavə etdi. Neçə neçəylə bitməz söhbətlərdən ibarət bir gecənin səhəri. Evə pəncərə arxasından nəzər yetirsək, səliqəsiz şəkildə yerə tökülmüş paltarlar, yerdə yıxılmış və döşəməyə dağılmış qırmızı şərab şüşəsi. Gecə yaxşı ki, burda olmamışıq, əziz oxucum, yoxsa nələrə şahid olardıq… Bilirəm gülümsünürsən,amma səhərə tez göz açan Ceyhun yerində yoxuydu. Duş səsi evə yayılırdı. Lalə yuxudan oyanmış o məhşur qara divanda uzanmış Ceyhunu gözləyirdi. Üç günün yorğunluğu və sevinci bir bədənə sığışmırdı. Bu vaxt Ceyhunun telefonu səs salır. Bu sms səsidir. Lalə əminliklə telefonu əlinə alaraq smsi oxuyur: “Salam Ceyhun. Bəlkə də narahat edirəm, amma sənə yazacaq bir-iki kəlməm var. Bu üç gündə heç axtarmadın məni. Bu üç gündə məni tək qoydun . Onunla birgə məni tək qoydun. O, danışa bilmir elə hey məni dinləyirdi, Ceyhun. Məni tək qoymayacaqdın. Sən söz vermişdin, Ceyhun. Sənə inanmışdım, Ceyhun. Təşəkkürlər, Ceyhun. İmza: Könül” Əlindəki telefonu yerinə qoyur. İlk divardakı rəsmə, sonra işıq saçan günəşə baxmağa çalışır. Yavaşca durub əlini bədəninə tutaraq yerdən paltarlarını yığır, cəld geyinərək getməyə tələsir. Sinəliyini arxasıycada qırmızı donunu geyinir. Ağlamadı, amma susmadı da. Onu sındıran yazıya qarşılıq vərəqə bu sözləri qeyd etdi: “səni mələk bilirdim… Qollarımda çiçək bilirdim… Sənin mələyin də varmış, çiçəyin də”. Kiçik vərəqi yatağa qoyaraq qapıya doğru gedir. Qucaqda gəldiyi yerdən yaralı halda qayıtmaq onu öldürürdü. Beləcə üç günün möhtəşəm nağılı başladı. Olaylardan xəbəri olmayan Ceyhun, sanki, o duşdan çıxmayacaqmış kimi gecikirdi Laləsiz otağa. İçinizdən: “Ceyhun çıx duşdan Lalə getdi” - deməyiniz gəlsə də bizim Ceyhun musiqi oxuyur su altında. Bir yalnızın dəli könlü açılıbsa, onu durdurmaq olmaz ,amma kimsə gedən zamanı durdurmaq borcunda. Ceyhun otağa girir əynində ehram. Otaq boş. İki sevgilini divarlardan qoruyan örtük yerdə, Lalə yox.
“Onun paltarları ?”- deyə Ceyhun gözlərini evdə gəzdirməyə başladı ,sanki kitab axtarırdı bu böyüklükdə. Onu görən gözlər axtarırdı Laləni. Ona toxunan əllər axtarırdı Laləni. Ey, həyat, bu qədər sadəydimi? Yalnızlığın adamına film göstər ve lenti qır ? Ceyhun düşüncələrdən qorxaraq : -Laləəəə (cavab gəlmir). - Laləəəə…. Cavab ver hardasan ? Səs gəlmir, beləcə Ceyhun əynindəki ehramla birgə divana əyləşir, rəngli vərəqdəki yazıya baxır: “Səni mələk bilirdim…Qollarımda çiçək bilirdim…Sənin mələyin də varmış ,çiçəyin də”. Bu nə anlama gəlir ? Bu nə deməkdir ? Suallar bir-bir göz önünə gəlir . Düşüncələrin arxa fonu Lalənin gülüşü ,ya səsi.Onsuzluq .Geri qayıdan yalnızlığı qarşılamaq gücündə deyildi Ceyhun.Telefonuna gələn növbəti sms Ceyhunu düşüncələr arasi labirintdən çıxardı. Əlini telefona atdığında Könülün ilk smsni oxudu. Gözlərinə inanmır: -Yox mən buna görə Laləni itirə bilmirəm. Bir insanı həyatda saxlamaq üçün verdiyim söz öz həyatımı itirməyə səbəb oldu ? Könül ? Heç bilirsən Laləm Könül kimdir. Heç bilirsən o mələk, o çiçək?! Könül… Ceyhunun uşaqlıqdan bəri yaxın insanları arasında Tahir adlı bir dostu vardı. Onlar demək olar ki, bir böyümüşdülər. Hər zaman onları bir görmək olardı. Ceyhunun həyatına qonan yalnızlığın Tahirlə də əlaqəsi vardı. Ceyhuna gələn bu sms də elə dostu Tahirlə bağlıydı. Dostu Tahirin uzun illər sevdiyi bir xanım vardı . Könül adında bu xanım Tahirlə keçməkeşli sevgi yaşamışdılar.Ceyhun hər zaman onların yanında olan bir varlıq idi. Nəhayət, çətinliklərə baxmayaraq Könül və Tahir evlənirlər. Onlar bu xoşbəxtliyi dadmağa başladıqları ilk illərdə ailə faciəsiylə rastlaşırlar. Tahirin keçirdiyi avtomobil qəzası onu Könulsüz qoydu. Dünyaya bir balaca bala gətirən Könul həmin gün qəza yerinə gəldiyində Ceyhunda ordaydı. Könülün fəryadı insanları ağlatdığında Ceyhun qarşısında diz çökərək yaxın dostunun qadınına:” səni heç vaxt tək qoymayacağam Könül, biz yenə üç nəfər olacağıq. Sil göz yaşlarını”. O, Könülə bu sözlərlə söz verdi. Hər zaman tutmağa borclu bir söz. Tahiri itirmək Könülü ev dustağı etdi. Balaca Çingiz balanı dünyaya gətirmək və onu atasız boyütmək bir ana üçün çox çətin idi. Ceyhun Laləylə keçirdiyi üç gün də həyatdan təcrid olmuşdu. Könüllə heç vaxt bu müddət qədər əlaqəsiz qalmamışdı. Könül Ceyhuna Tahirdən qalan iki xatirədən biri kimi baxırdı. Bu üç gündə Ceyhundan heç bir xəbər gəlmədiyini görən Könül yuxarıdakı smsi yazmaq məcburiyyətində qalır. Ceyhun … Yaşamadığı həyatın yaşıyacaq çox şey gətirəcəyini gözləyirdi, amma Laləsiz gələcək heyatı istəmirdi Ceyhun. İçində “gələcək ya sənlə gələcək, Lalə ,ya da sənlə gedəcək” düşüncəsiylə yaşayır Ceyhun. Lalədən ona bir qucaq xatirə bir ad və bir iz qalıb. Xatirələr bitib tükənməz, ad unudulmaz, izsə xatırladılacaq şüardır. Lalə haqda nə bilir Ceyhun ? Yalnız həvəsgar rəssam olmasını .. Elə bu ? Yox .Bakıda qalmasını, yaşını da bilir, amma nə ünvan, nə nömrə, nə şəkil heç nə qalmayıb ondan. Ceyhunun üstünə Laləylə birgə xoş anların izi hər küncdən hücüm çəkir. Otağa doluşan gecənin qaranlığı Laləylə işıq saçırdı. Bəs Laləsiz ?! Bəs Lalə harda ? Suallar artıq Ceyhunu idarə edirdi. Bəzən pəncərə önündə durmuş onu qarşıladığı ağaclığa doğru baxırdı. Sanki, qırmızı donlu xanım yenə orda… Xülyalar Ceyhunu məhv edirdi. Yenə gecəyə əsir düşmüş gənc
susurdu. Siqaret…siqaret…siqaret. Onunla yalnız tüstülər danışırdı… Gecə saat iki arxasıyca üçü gətirir. Ceyhunsa dinməz söyləməz qara divanda Lalənin ətirylə dolu evdə onsuzluğu qeyd etməyə başlamışdı. Ceyhun nədənsə diksinir, cəld eyvana qaçıb ağaclıq tərəfə baxır. Evə geri dönüb qapıya tərəf gedir: “ O, burdadı. O gəlib. Bilirdim gələcəksən. Məndə sənsiz qala bilmədim . Laləm, gəldim Laləm” - deyərək artıq ağaclığa çatmışdı. Qaranlıq və yol işıqlarının ahəngində heç nəyin olmadığını görür. “Yox, de burdasan, burda, sən burdasan Lalə”- deyib göz yaşlarını saxlaya bilmir. Lalə Ceyhunun evindən didərgin halda çıxaraq üç gündür söndürdüyü telefonunu yandırdı. Qəbul etmədiyi zəngləri görmək, yaşadığı bu üç günün xülyasından çıxmasına kömək etdi. Rəfiqələrindən gələn zəng onu evinə gedən yolda sürətləndirdi. Qapı zəngini yavaşca basan Lalə anasının ümidsiz şəkildə qapı açma tərzini hiss etdi. Qapı ağzında Laləni gördüyündə özünü itirib: - Lalə…Qız, sən hardaydın, gəl gözümün nuru. Heç bilirsən nə günə qalmışam sənsiz? Bir daha getmə qızım, axtarmadığım yer qalmayıb. -Ana… sadəcə dincəlmək istəyirdim deyib Ceyhungildə olanları xatırladığında göz yaşlarını saxlaya bilmədi. -Qızım, səni itirmək istəmirəm. Səni o dediyin yerə yollayacağam, qızım .Təki sən mənim ol mənim yanimda qal. Atanın ölümü məni çox əydi, səndə olmasan mən nə edərəm- deyib Laləni qucaqladı. Çoxlarınız Lalənin Ceyhunla yaşadıqlarına üzülmədiyini düşünürsünüz ? Amma yanılırıq, əziz oxucu… Lalə Ceyhunun evindən çıxdığı o saniyyədən bilir ki, Ceyhunu boş bir səbəbdən itirib və Ceyhun kimisi bir daha onun qarşısına çıxmayacaq. Ceyhunla yaşadığı bu sevgi qığılcımı hər zaman onunla olacaq onun qəlbində, amma tale onları ayırdı. Bir qəzetdə oxumuşdum sevgi üçlərdən ibarətdir: üç gün, üç ay , üç il… Üç əsr mümkün olmadığından ideal sevgi elə üç ilə qalır,amma Ceyhun Laləni bir ömür hər şeyində yaşadacaq qədər sevdi bu üç gündə. Lalə isə Ceyhunu bu üç gündə bir daha gəlməyəcək qonaq tək rahladı həyatında. Ceyhun həyata yeni adaptasiya olmağa başladığında bir qadın ətri onu yaşamağa sürükləyirdi. Lalədən geri qalan tək bir şey daha vardı. Bu onun o ilk gecə Ceyhunun evinə gəldiyində boğazına bağladığı qırmızı yaylığıydı. Laləsiz gecələrin birində divanin altından tapılan yaylıq o gecədəki Lalənin ətrini verdiyindən Ceyhun onu bir anlıq da olsa kənara atmır. Soyuq sevgi, qaynar baxış, yad insanlar. Artıq Lalə Türkiyəyə uçmuş, Kapadokyaya yərləşmişdi. Bizim Ceyhunsa Bakıdakı yad planetli həyatına yalnızlıq deyil Laləsizlik adıyla adlandırmağa başlamışdı. Gündüzləri Laləylə sevən Ceyhun gecələri əzab çəkir. Ən azından “bir görsəm, hər şeyi izah etsəm. Mənim səndən başqa qadınım olmayıb, Laləm. Həyatıma gəlmiş tək mələk, tək çiçək sənsən. Səninçün payız çox tez gəldi. Yarpaqlar solduğu an Laləmdə soldu”. Türkiyə, Kapadokya mahalı. İncəsənət məktəbi, adı və təbiyyəti, incəsənəti ilə zəngin bir məkan. Lalə ilk bura gəldiyində sevincli və çox həvəsliydi. Həyat onun üçün parlayırdı bir şəfəq tək. Donub geriyə baxdığında Ceyhun onu xoşbəxt etmişdi ilk, indisə Kapadokya onu xoşbəxt edir. Lalə bura isnişməyə başlayır. Noyabr ayı olmasına baxmayaraq havalar isti keçirdi. Azəri qızı insanlar arasında fərqlənirdi. Hər kəs ondan azəricə öyrənməyə başlamışdı. Ətrafına xeyli insanı cəlb etməyi bacarmışdı. Lalə artıq kətan üzərində də əl işlərini insanlara sevdirirdi. Yeni rəfiqələr tapmış Kapadokya məktəbinin yeni nəfəsinə çevrilmişdi. Bir rəssamın
yaşaya biləcəyi sadə heyatın ən üstününü yaşayırdı burda. Bura gəldiyindən yataqxanada tanış olduğu Nillə çox yaxın münasibətdəydi. Cazibəsiylə Qafqazli qız hər kəsin başında dururdu. Beləcə, Lalə uğur qazanmağında biz Bakımıza dönüb Ceyhunun evinə səyahət edək. Artıq altı ay keçirdi. Təqvimdən qopan bir vərəq Laləni o ana qədər yaxın edirdi. Laləni gətirən bir gecə yenə gələrmi? Laləni aparan səhər bir gün bitərmi? Hər günü əzabla dolu olan Ceyhun, mənasiz həyatda məna axtarmaqa calışır. Unutmaqmı istəyirdi Laləni? Yox! Umid dolu gecə bitəcək və bir sabah Lalə geri dönəcək. Anadolu yaylasında yerləşən Kapadokya şəhəri Laləni qoynuna almışdı. Artıq beləcə yay fəsli yaxınlaşırdı. Bakı üçün darıxan Lalə tezliklə geri dönməyi düşünürdü…Kurs işi tamamlaması üçün gecələr bir rəsm tablosu üzərində çalışmağa başlayır. Bu rəsmi çəkmək üçün elə hey gecə ay işığına baxır, səhər günəşin çıxma anını gözləyirdi. Dərslə birgə Lalə Kapadokyanın dar küçələrini gəzməyi sevirdi. Yataqxanada qaldığına görə gecə gec qayıtmaq mümkün olmadığından Lalə gəzintisini qısa bir günə həsr edir. Otağına gəldiyində heç kəsin olmadığını gördü. Rahatlanması üçün paltarını çıxardığı an qapı açılır. “Nil, sənsən ???”- deye Lalə səslənir. Qarşılıqlı cavab gəlmir. Yarı çılpaq kimin gəldiyinə baxmaq istədiyində kimsə Lalənin ağzından tutaraq onu arxası üstə yıxdı. Lalə təcavüzə uğradığını bildi. Bu Nilin flört etdiyi oğlan dostuymuş. Qapı azca açıq, hava qaranliq. Lalənin qışqırmaq şansı sıfırdı. Bir yeni açmış gül üçün, qanad çalmış mələk üçün bu bir faciyədi, özdə otaq yoldaşının sevdiyi ilə. Lalənin orasına burasına əliylə toxunana qarşı Lalə üsyankar hərəkətlər edirdi. Amma qarşı durmaq mənasız idi, artiq. Lalə onun olmuşdu. Göz yaşları bir-bir yanağından axır, axdıqca anasını, atasını düşünür ve sonda Ceyhunada o an xəyalında yer ayıra bilir. Artıq bir oğlanın etdiyi hərəkətlər həzz deyildə nifrət yaradırdı. İşini bitirdiyində yanağından “təşəkkür şəkərim”- deyib yanağını dartmaq istədiyində Lalədən sillə yeyir. Laləni təhdid edərək otaqdan çıxır və beləcə Lalə üçün yeni çıxmış bir ulduz belə sönür. Amma bu dəfə ki yara çox ağır idi. Sınma nöqtəsi yaxınlaşmişdı. Həyatının insanı Ceyhunun cəsarət etmədiyini başqası etdi. Ayaqlarındakı əl izləri, yerdəki bir az qan Lalənin gözlərini qaraltdı. Xəyalən yüksəyə qalxır, qaralan havayla bərabər öz həyatını qaraldan insanlara qoşulub boğazına ipi keçirərək son nəfəsini səssiz verir. Verilən nəfəs səs qoparır Türkiyədə. Xəbəri anası aldığında xəstəxanalıq olur. Bakı cəsədin gəlməsini gözləyir. Hər kəs Lalənin ölümünə ağladığı vaxt Ceyhun yalnız Lalənin onu atıb gedişinə ağlayırdı. Həyatdan bixəbər gəzən Ceyhun öz günəşinə üsyan edir. Bir gecə divarda çəkdiyi o arzular günəşini qara qələmlə oxunmaz hala gətirir. Laləsiz o arzularin heç olduğunu anlayır. Artıq bir ilə yaxın müddət keçib. Çölə yalnız Ağdamlıyla görüş üçün çıxırdı. Belə günlərdən birində yol kənariyla yeridiyində rəsm qalereyası afişini gördüş. Lalə adlı bir rəssamın sərgisiydi bu. Ceyhun, nəhayət, qəfil axtarışın nəticəsinə sevinir, ünvanı və sərgi gününün tarixinin bu gün olduğunu öyrənib yoluna həvəslə davam edir. Bir neçə saat sonra Laləyə hər şeyi izah edəcək və onlar qovuşacaqdlar. Ağdamlıdan aldıqı məvacibi geyimə verib özünü əl gəzdirdi.Laləyə ondan tək yadigar qalan qırmızı yaylığını da verəcək Laləni hər kəsin əlindən alıb evinə yenə qucağında getirəcəkdi. Vaxt çatıb artıq. Ürək döyüntüləri addımlar tək sərgiyə yaxınlaşır. Salonda gəzişən insanılar rəsmlər önündən keçərək rəsmləri müzakirə edirdilər. Əksər insanlar sonda sərgi edilmiş bir rəsmə daha diqqətlə baxırdı. Ceyhun məkanı gəzir insanlar arasında Laləni axtarırdı. Bəlkə “bu mənim Laləmin sərgisi deyil” deyib ümidsiz şəkildə gəzişərkən bir neçə insanın toplaşaraq seyr ediyi rəsmə yaxınlaşır. Bu o idi. Ceyhunun arzular günəşi. İçində əminliklə Lalənin sərgisində olduğu qənaətinə gəlir ve çox sevinir. Lalə onu unutmayıb. Ən başda onun, daha doğrusu, onların rəsmini yerləşdirib. Həzin musiqini bir xanım səsi pozur. Ceyhun Lalənin səsi zənn edib tələsik halda səs gələn tərəfə baxır. “Hörmətli qonaqlar diqqətinizə görə təşəkkürlər. Bu diqqət bir gənc rəssama göstərilibsə, biz necə də xoşbəxtik”. Bu sözlər səsləndik qədər Ceyhun: “indi söz Laləyə veriləcək. O, indi qapıdan içəri girəcək, bəlkə də mikarofana deyil ilk mənə yaxınlaşacaq”- düşüncəsinde idi. Xanım sözünə davam edir. “Gənc rəssama deyiləcək bu gün çox sözümüz var. Amma biz ən yaxşısı onu dünyaya getirən anaya söz versək, daha yaxşı olar” - dedi”. Mikrafona Lalənin anası yaxınlaşır. Kövrək bir səslə “hər kəsə teşəkkür edirəm. Qızıma göstərdiyiniz bu dəstəyə görə minnətdaram. Bir ana kimi qızımla, bu rəsmlərlə fəxr edirəm. Amma bu ürək yanğılı sözlərinizi, təriflərinizi mənə deyildə kaş Laləmə deyərdiz. Onun bu sərgisi soyuq qiş ayında keçirilsədə qızım həyatının bahar çağında dünyasını dəyişdi.” Anası kövrələrək mikrafonu tərk etdi. Eşitdiylərinin kölgəsində qalan Ceyhun huşunu itirərək yerə yıxılır. Sevgilisinin həsrətini görüşüylə məhv edəcəyini düşünən Ceyhun ölüm xəbəriylə ağlını itirir. Klinikaya yerləşdirilən Ceyhunun imdadına Ağdamlı yetişir. Onun xəstəxana məsrəflərini qarşılayan iş adamı müalicəsinə nəzarət edir. Elə hey Laləm deyib ağlayan Ceyhun qaranlıq palatada ətrindən doymadığının ölüm xəbəri arasındakı sərhəddən çıxa bilmir. Baxıcı həkimindən Laləsinin qırmızı yaylığını istətərək qırmızıyla yaşamağa başlayır. Gecə boyu klinikada: “ Laləm, qırmızı, o öldü”- kimi sözlər sayıqlayırdı. İki ay ötdüyündən artıq Ceyhun depresiyyadan çıxmışdı. Amma bəzən əl qol hərəkətləri pozuntusu qalmışdı. Xəstəxanadan Ağdamlıyla birgə çıxan Ceyhun onu görməyə gələn Könül yol kənarında olduğunu görür. Xəstəxananın əsas qapısından çıxdıqında Könül onlara tərəf gəlir. Ceyhunun qoluna girmiş Ağdamlı qarlı pilləkənlərdən Ceyhunu endirərək Könülün olduqu yerə gətirir. Könül tərəfə gəldiyindən ayağı sürüşərək Könülün ayaqları altına yıxılır. Ağdamlı onu qaldırmağa başladığında Könül əyilərək Ceyhunu diz üstə qaldırır. Başını yuxarı qaldırıb könülə baxır. “Laləm…Laləm”- deyib asta-asta sayıqlayır. Çarəsiz qalmış gənc baxışlarını Könüldən çəkərək üzünə yağan qar dənəciklərinə baxir. İki ay müddətində qırmızı yaylığla yaşayan gəncin üzünə yağan qar eyni rəngə bürünüb onun üzünə qonur. Beləcə QIRMIZI QAR DƏNƏCIKLƏRI yaranır.
Təşəkkür edirəm : Ucuz tütünə, qadin ətrinə ve bir də dəli sevdama... Ramiz atabey Copyght MyCorp © 2012 Yüklə 0,92 Mb. Dostları ilə paylaş:
|