ilqar Məmmədov
hüququn tələbini cəmləşdirir. İbtidai icma dövründə isə bu daha
qabarıq şəkildə özünü göstərirdi. R.-M.Z.Zumbulidzenin fikrincə,
ibtidai icmalarda ənənəvi davranışın stereotip forması kimi adət çıxış
edirdi. «İbtidai cəmiyyətdə adətiər müəyyən struktura maiik olub
özünün tənzimləmə xüsusiyyətlərinə görə qadağalara (məsələn,
yaxın qohumlar arasında nigahı qadağan edən tabu), ica- zəverici
göstərişlərə (ov etmə, qida məhsullarının toplanması), həmçinin də
yaşayış yerlərinin tikilməsi, əmək alətlərinin hazırlanması, yeməyin
bişirilməsi prosesi və s. hallarda zəruri hərəkətlərin təşkil edilməsi
məqsədinə xidmət edən pozitiv öhdəliklərlə ifadə olunan tələblərə
bölünürdü. (...) Adət ayrılıqda hüquqi, mənəvi, dini və ya siyasi deyil.
O kollektiv şüura qarşı çıxmadan həmin cəmiyyət üçün zəruri olan
bütün normativ funksiyaları həyata keçirmiş və universal
olmuşdur».”*
ibtidai icma dövründə mifik, animistik təsəvvürlərin normativ
tənzimləyicilərə çox ciddi təsiri olmuşdur. Ümumiyyətlə, ibtidai icma
insanının təsəvvürləri, davranışı miflərlə və adətlərlə tənzimlənirdi.
Mistik xarakterli düşüncə tərzindən irəli gələn miflər mənəvi-ruhi
yaradıcılığın, adətlər isə sosial normaların nəsildən- nəslə
ötürülməsinin ənənəvi forması olmuşdur. Dini xarakterli qaydalar,
rituallar simvolik davranışın müəyyən bir forması idi. Normativ
tənzimləyicilər, yəni adətlər, simvolik davranış formaları və s. ibtidai
icma insanının həyatında qeyri-müəyyənlik şəraitini yaradacaq
hərəkətlərin, davranışların, sırf subyektiv motivlərin ictimai qaydaya
göstərdiyi neqativ təsirin qarşısını almaqla davranışların başa
düşülməsini, standartlığını təmin edirdi. B.S.Yerasovun sözləri ilə
desək, ibtidai cəmiyyətdə sosial normalar «ətrafdakılara məlum olan
və onlar tərəfindən dərk edilən, öncədən gözlənilən davranışları»
ifadə edirdi.2
* Обычай в праве: Сборник. / Зумбулидзе Р.-М.З. Обычное право как
источник гражданского права./Санкт-Петербург 2004, 5.22-23.
2 Ерасов Б.С.
Социальная културология. М., 1998, 5.105.
90
Dövlət və hüquq nəzəriyyəsi
Normaların əsasında duran mifik, animistik təsəvvürlərlə bağlı
olan qadağalar (tabu) onların (yəni normaların) qeyd-şərtsiz tətbiq
olunmasına yaxından təsir göstərmişdir. V.M.Ko- relskiyin yazdığı
kimi, bəşəriyyətin sübh çağında yaranmış tabu cinsi münasibətlərin
də nizama salınmasında mühüm rol oynamış və yaxın qan
qohumlarının evlənmələrini (insest-bacı və qardaşın, ata və qızın
evlənməsi və s.) qadağan etmişdir. Tabu, həm də ibtidai cəmiyyətdə
zəruri olan intizamı, sabitliyi təmin etmişdir. Tabunu pozan fərd
cəzalandırılarkən ilk növbədə o əsas götürülürdü ki, həmin insan
törətdiyi əmələ görə ruhların, fövqəltəbii qüvvələrin qəzəbinə düçar
olmuş və buna görə də mütləq öz cəzasına çatmaldır.
Sosial normaların xarakteri və ifadə olunma forması ilə bağlı
mübahisələrə girişmədən onu deyə bilərik ki, dövlətəqədərki
cəmiyyətdə mövcud olan sosial normalara rituallar, mərasimlər,
miflər, adətlər, dini normalar və mənəvi normalar daxil idi. Onlar
tədricən, ibtidai cəmiyyət inkişaf etdikcə meydana gəlmiş və normativ
tənzimləyicilərə çevrilmişdir.
Sosial normalardan ən qədimi rituallar hesab olunur. Çox güman
ki, rituallar hələ insanın danışa bilmədiyi bir dövrdə yaranmışdır.
Rituallar davranışın icra olunmasının zahiri forması ilə bağlı olan
qaydaları ifadə edirdi. Burada davranışın forması əsas götürülürdü və
ona görə də, rituallar demonstrativ xarakterə malik idi. Rituallarda
ifadə olunan əsas məqsəd kollektiv üzvlərinə müəyyən hisslərin
təlqin olunması, onlarda müəyyən psixoloji əhvalın yaradılması ilə
bağlı olmuşdur.
Rituallar kimi mərasimlər də simvolik hərəkətlərlə ifadə olunsa
da, onlar daha çox tərbiyəvi (ideoloji) məqsəd daşıyırdı. Mərasimlər
məzmunca daha mürəkkəb xarakterə malik olub, insan psixikasına
dərindən təsir göstərirdi.
Miflərdə insanların nəyi edib-etməmələri ilə bağlı nümunələrin və
həmin nümunələrin obrazı ifadə olunurdu. Miflər ideoloji və normativ
tənzimləyicilik funksiyalarını həyata keçirmişdir. Onların ibtidai icma
insanının dünyagörüşünün formalaşmasına yaxından təsiri olmuşdur.
91
ilqar Məmmədov
Adətlər bir neçə nəslin həyat təcrübəsində təkrarlanaraq ümumi
xarakter qazanmış davranış qaydalarıdır. Normativ tənzimləyicilərin
bu növü bilavasitə ictimai münasibətlərin məzmunu ilə bağlı olub,
insanların praktiki, gündəlik həyat fəaliyyəti sisteminə daxildir. İbtidai
icmalarda adətlər insanların gündəlik həyatını məlum axara salan
ictimai həyatın tənzimlənməsinin universal vasitəsi kimi çıxış
etmişdir.
Dini normalar insanların həyatını ilahi qüvvələrin, «yaradanın»
müəyyənləşdirdiyi tələblər əsasında tənzimləyən normalardır. Həmin
normalar insanların birgəyaşayışını, davranışlarını tənzimləməklə
yanaşı, onları qeyri-məlum, sirli dünya qarşısında hiss etdikləri
qorxudan azad etməyə, həyata və arxasında nələrin gizləndiyi
bilinməyən ölümə uyğunlaşdırmağa xidmət edirdi.
Mənəvi normalar ibtidai icma dövrünün insanlarının xeyir və şər
haqqındakı təsəvvürlərinə əsaslanmaqla, insan davranışının daxildən
tənzimlənməsinə xidmət edirdi. Həmin normalara insanların
«özünkülərə» və «yadlara» bölünməsi təsəvvürü də təsir göstərirdi.
Belə ki, ibtidai icma dövründə mənəvi normalar konkret icmaların
mənəvi görüşlərinə, maraqlarına uyğun olub, lokallığı ilə seçilirdi. Bu
normalar «özünkülərə» aid idi. Onlar yadlara şamil olunmurdu.
Mənəvi normalar könüllü həyata keçirilirdi və bu proses daxili
nəzarətin tətbiq olunması ilə müşayiət olunurdu. İctimai məzəmmətin
özü də mənəvi normaların həyata keçirilməsinə nəzarətin bir növü
kimi çıxış edirdi.
Beləliklə, nəzəriyyəçilərin fikirlərinə istinadən, dövlətəqədər- ki
cəmiyyətdə, qəbilə-tayfa icmalarında hakimiyyətin və sosial
normaların əsas spesifik əlamətlərini ümumiləşdirilmiş şəkildə
aşağıdakı kimi göstərə bilərik:
-
qəbilə-tayfa icmalarında hakimiyyət ictimai xarakterə malik
olmaqla bütövlükdə icmadaxili həyatın özündən ayrılmırdı;
-
ali hakimiyyət icma üzvlərinin yığıncağına məxsus idi;
-
icmanın idarə olunması həyat təcrübəsinə və mənəvi nüfuza,
avtoritetə malik olan şəxslərdən, ağsaqqallardan ibarət şura və
qəbilə, tayfa başçıları tərəfindən həyata keçirilirdi;
-
kahinlər icma daxilində icazəverici və qadağanedici normalara
riayət edilməsi üzərində «nəzarəti» həyata keçirirdi;
92
Dostları ilə paylaş: |