www.vivo-book.com
77
Qoca bilaixtiyar duaya başladı. Yorğunluğun
ucbatından hərdənbir sözlər onun yadından çıxırdı; bunu
duyduqca duanı
daha yeyin oxuyurdu ki, söz sözü çəkib
gətirsin, yaddan heç nə çıxmasın. Oxuya-oxuya onu da
yəqin etdi ki, “müqəddəs Məryəm” duasını təkrarlamaq heç
demə “Həzrət İsa” duasından daha asanmış.
– Ey Tanrının bakirə anası, ey məsum Həzrəti-Məryəm,
Allahın özü səninlədir. Qadınların ən uğurlusu, ən
bəxtəvərisən, mübarək bətnindən
biz bəndələrə xilaskar
Həzrəti-İsanı sən əta etmisən. Amin! Ey Tanrının bakirə
anası müqəddəs Həzrəti-Məryəm,
biz günahkar bəndələrin
bağışlanması üçün indi də, biz öləndən sonra da dua elə!
Amin! Ey müqəddəs Tanrı anası, bu balıq çox gözəl olsa da,
dua elə ki, canını tapşırsın!
Qoca duanı oxuyub qurtarandan sonra özündə xeyli
yüngüllük duydu, lakin çəkdiyi daimi ağrı
və əziyyət
qətiyyən azalmadı, əksinə, daha da artdı. Qayığın
burnundakı taxtaya söykənmiş halda, sol əlinin barmaqlarını
oynatmağa başladı.
Xəfif yel əssə də, hava isti idi. Qoca dedi: