www.vivo-book.com
73
qədər rüsvayçılıq olsa da, bədənin qıc
olub keyiməsi
(fikrində o, bunu
calambre
adlandırdı) ondan betərdir, adam
tək-tənha, köməksiz olduğu halda isə bu – xalis əclaflıqdır”.
“Oğlan burada olsaydı, – qoca yenə düşündü, – sol
qolumu dirsəkdən aşağı ovuşdurub əlimin keyini açardı.
Amma
eybi yoxdur, öz-özünə də açılar”.
Bu vaxt sağ əlində tutduğu ipin qismən boşaldığını
duydu. Dənizə nəzər saldıqda tilov ipiylə su səthinin əmələ
gətirdiyi meyl bucağının dəyişdiyini gördü.
Qoca bədənini
arxaya verdi, sol əlini baldırına döyəclədi,
kəndir tədricən
yuxarı, suyun üstünə qalxırdı.
– Balıq üzə çıxır. Əlim, di özünə gəl! Di açıl!
Yalvarıram sənə...
Tilov ipi aramla yuxarı qalxırdı. Nəhayət, qayığın düz
yaxınlığındaca okeanın hamar səthi qabardı, balıq üzə
çıxmağa başladı, di gəl ki, heç cür çıxıb qurtarmaq bilmirdi.
Bu nəsə möcüzəyə oxşar bir şey idi: balığın yanlarından su
fəvvarətək vurur, beli günəş şüalarının altında par-par
parıldayırdı. Balığın başı və quyruğu tünd bənövşəyi rəngdə
idi,
böyürlərinin uzun, enli zolaqları günün altında zərif