Rasim GƏNZƏLİ qiyamət qopanda…
Yüklə 3,86 Mb. Pdf görüntüsü
|
155 bütün gözəlliklərini doyunca qəlbinə yığa biləcək. Yazıq qızcığaz axı hardan biləydi... Son günlər Afina ona göz verib, işıq vermirdi. Onun gözlərindən, tənəli sözlərindən yayınmaq üçün gizlənməyə yer axtarırdı. Onu ən çox qorxudan da o idi ki, Afina Şəfəqnur evdə olmayanda gəlirdi. Sanki hardansa evi gözünün hədəfində saxlayırdı. Şəfəqnur gedəndən bir az sonra gəlib, salamsız- kəlamsız evə daxil olurdu. Mətbəxdə qabların çirkli yuyulmasından tutmuş, evin səliqə-sahmanına qədər hər şeyə tənə edib, onu lağa qoyur, kəndçiliyini başına qaxır, onu dürlü- dürlü sözlərlə təhqir edib, sonra gedirdi. Həm də gedəndə dönə- dönə tapşırırdı ki, onun evə gəldiyini, dediyi sözləri Şəfəqnura çatdırsa, daha ondan inciməsin. Səbrigül qorxusundan heç kəsə heç bir söz demirdi. Elə bilirdi ki, Afinanın gəlişi, onu təhqir eləməsi barəsində Şəfəqnura bir söz desə, bu məkrli qadın haradansa peyda olacaq, qüvvətli qolları ilə onu boğub öldürəcəkdi. Ancaq daha dözümü, taqəti tükənirdi. Nə qədər olardı axı, nə qədər ürək çırpıntısı ilə onun gəlişini gözləməli, təhqir, söyüş payını almalıydı? Bir hadisə olmasaydı, bəlkə də Şəfəqnura heç nə demədən evdən çıxıb gedəcək, bir daha bu evə dönməyəcəkdi... Afina yenə gəlmişdi. Bu dəfə o biri günlərdən də əsəbi və çılğın görünürdü. O evdən bu evə keçir, Səbrigülün anasının qəbrini söyür, əllərinin içi ilə açıq sinəsini döyəcləyirdi. Səbrigül mətbəxdə oturmuşdu. Xırda-xırda göz yaşları axıdır, evdən çıxıb getməyin yollarını arayırdı. Durub asta addımlarla qorxa-qorxa otaqlara göz gəzdirdi. Deyəsən, Afina çıxıb getmişdi. O qapını bağlayıb, paltlarlarını yığışdırmağa başladı. Hər şeyi hazır edəndən sonra Şəfəqnura xırda bir təşəkkür məktubu yazıb stolun üstünə qoydu. «Mənim üçün çəkdiyiniz bütün əziyyətlərə görə sizə minnətdarlığımı 156 bildirirəm. Siz mənə analıq etmək istədiniz. Təəssüf ki, mən sizin qızınız ola bilmədim». Qapını arxadan bağlayıb, oğrun addımlarla aşağı düşməyə başladı. Birinci mərtəbəyə çatanda qarşısında Şəfəqnuru görüb özünü itirdi. Şəfəqnur da özünü itirmişdi. Qızın oğru adamlar kimi onun evini tərk eləyib getməsi qadının əhvalını tamam korlamışdı. Səbrigülü zorla evə qaytarıb, ondan gizlin qızıllarını saxladığı siyirməyə baxanda isə heyrətdən yerində donub qalmışdı. Bahalı daş-qaşların heç biri yerində yox idi. Şəfəqnurun bir anda təzyiqi yüksəldi. Ürəyi haldan-hala düşdü. Zor-bəlayla ayaqlarını sürüyüb, Səbrigülün yanına gəldi. - Deməli, sənin belə işlərin də var imiş, hə? Şəfəqnur hirslə Səbrigülün ağlar sifətinə bir yumruq ilişdirdi. - Mən səni qızım bilirdim. Anaya beləmi ehtiram göstərərlər? Şəfəqnur yenə qızı yumruqladı. - Sən zəhərli ilanıymışsan, bizim xəbərimiz yox. Şəfəqnur hikkəli-hikkəli qıza baxdı. Ağzını doldurub ona tərəf tüpürdü. - Şəfəqnur xanım, vallah, dözə bilmirəm. - Nəyə dözə bilmirsən, ay ləçər?.. Nəyin çatışmırdı axı? Səbrigül əllərinin arxası ilə göz yaşlarını silib, Şəfəqnurun üzünə baxdı. - Mən, doğrudan da sizin qızınız olmaq istəyirdim. Amma... Səbrigül yenə hönkürüb ağladı. - Qızım olmağı bacarmadın, onda gərək əmanətə xəyanət edəydin? Səbrigül başını qaldırıb düz Şəfəqnurun gözlərinə baxdı. - Mən xəyanət etməyi sevmirəm. Mənim hərəkətimi xəyanət aldandırırsınızsa, bu sizin öz işinizdir. Amma 157 yadınızda saxlayın, mənim qanımda xəyanət mikrobları yoxdur. - Bəs buna nə deyirsən? Bunlar səncə, xəyanət deyil? - Mən sadəcə, dözə bilmədim. Sizin bilmədiyiniz elə işlər oldu ki... - Mənə nağıl danışma. Nə danışsaq da, sənin bu hərəkətinə bəraət qazandırmaz... Hanı bağlamalar? Şəfəqnur qapının ağzında qalmış Səbrigülün bağlamalarını açıb yerə tökdü. Paltarlarının arasını, ciblərini bircə-bircə axtardı. - De görüm, harda gizlətmisən onları? Səbrigül key-key gözlərini döyüb gah Şəfəqnura, gah da yerə tökülən paltarlarına baxırdı. - Səni boğub öldürməmiş de görüm, onları harda gizlətmisən? Səbrigül yenə donuq-donuq baxıb, bir-iki addım qabağa gəldi. - Nəyi gizlətmişəm, Şəfəqnur xanım? - Bəyəm bilmirsən? Mən bu saat onları taparam. Şəfəqnur hirslə Səbrigülün yaxasını cırdı. Qızın lifçiyini qabağa çəkib, döşlərinin arasına baxdı. Orada da bir şey tapmayanda əlini qızın hamıya sirr qalan yerlərində gəzdirdi. - Siz nə axtarırsınız?.. - Zəhrimar axtarıram, canına çor axtarıram. Onları haraya qoymu-san? Şəfəqnur daha da qızışırdı. Əsəbi hərəkətlərlə, əlləri əsə- əsə barmaqlarını qızın qarın-qarsağında, baldırlarında gəzdirir, elə bil, indiyə qədər ömründə olan bütün xəyanətlərin səbəbkarını tapıbmış kimi Səbrigülü didib-parçalamaq istəyird. - Nə istəyirsiniz məndən? Nəyi gizlətmişəm axı? Səbrigül bütün səsi ilə qışqırıb-bağırdı, əlləri ilə Şəfəqnuru itələyib özündən araladı. Şəfəqnur bir təhər 158 müvazinətini saxlayıb, yenidən qızın üstünə gəlmək istədi. Ancaq artıq Səbrigül qapını açıb bayıra çıxmışdı. Səbrigül gedəndən sonra Şəfəqnurun halı pisləşdi. Ürəyi indicə dayanacaqmış kimi sürətlə vurur, əl-ayağı sözünə baxmır, üzünün bütün sinirləri titrəyib onu idarəolunmaz vəziyyətə gətirirdi. Yerə yıxılıb bir müddət beləcə qaldı. Ayılanda əvvəl harada olduğunu ayırd eləyə bilmədi. Huşu yerinə gələndən sonra asta-asta ayağa qalxdı, divarlardan yapışa-yapışa mətbəxə keçdi. Ürək dərmanı tapıb, elə susuz- zadsız başına çəkdi. Özünü bir qədər ələ aldı. Yaxınlıqdakı polis şöbəsinə gedib evindən qızıl əşyalarının oğurlandığı haqda izahat verdi. İzahatda oğurluğu Səbrigülün etdiyini də yazmağı unutmadı. Polis işçiləri onun narahat olmamasını, oğrunun tezliklə tapılıb cəzalandırılacağını söyləyəndən sonra Şəfəqnur toparlandı. Evinə gəlib Səbrigülün paltarlarını zibil qutusuna atdı. Bu hadisədən bir neçə gün keçmişdi. Şəfəqnur nəvələrini görmək üçün Duruqangilə gəlmişdi. Afina evdə yox idi. Heç Duruqan da. Karina musiqi dərsinə getdiyindən, Zarina evdə təkcə oturmuşdu. Zarina könülsüz-könülsüz nənəsi ilə bir-iki kəlmə kəsəndən sonra yatmaq üçün o biri otağa keçdi. Şəfəqnur darıxdı. İstədi durub evlərinə gəlsin. Ancaq necə oldusa, maraq ona güc gəldi. Afinanın onlardan nələri götürüb evinə gətirdiyini görmək üçün mebelin gözlərini açıb bircə-bircə onun üçün əziz olan hədiyyələrə baxdı. Birdən... Mebelin ən pünhan yerində olan qızılqabı gözünə sataşdı. Açıb qızıllara baxanda heyrətdən donub qaldı. Səbrigülün oğurladığını zənn etdiyi qızıl-brilyant əşyalarının hamısı burada idi. Ürəyi yenə əsməyə başladı, üzünün sinirləri oynadı. Zorla qapıva yanaşıb, bayıra çıxdı. Boğulmamaq üçün dərindən nəfəs aldı. Və polis şöbəsinə yollanıb, qızıl əşyalarının tapılması haqqında məlumat verdi. Yüklə 3,86 Mb. Dostları ilə paylaş:
|