Rasim gəNZƏLİ qizil türkləRDƏN
Yüklə 9,47 Mb. Pdf görüntüsü
|
97 istedadlar, təzə-tər poetik nəfəslər ədəbiyyatımıza gəlməkdədir. İnanıram ki, Elçin İsgəndərzadə “torpağı göylərə sovrulan xalqın”, “dünyada təklənib, qovrulan xalqın” ləyaqətli şair oğlu olacaq və elə bir gün gələcək ki, Tanrı onu Şuşa adlı, Ağdam adlı, küllü Qarabağ adlı yurduna yetirəcək. Onun şair duası müstəcəb olacaqdır. Mən də sənin bu duana qoşuluram, Elçin!” O gündən sonra qəlbində dolaşan Məmməd Araz nağılı poetik sədası ilə hər gün könlünə sığal çəkdi. Məmməd Araz qonaq idi Şuşada... Aradan illər, sənələr ötüb hələ də bu şairin gur səsi qalıb qayaların, dağların qulağında. Şairin köksündə ilham bulağı qaynayırdı, daşırdı. Məmməd Araz o gecə dağlarla pıçıldaşırdı. Elçin İsgəndərin yaddaşında Məmməd Arazlı illər şirin bir nağıl kimi özünə ölməzlik qazandı. O, şair zirvəsinə ucaldığına görə hər zaman Məmməd Arazı şükranla anıb, sağlığında adına, ölümündən sonra ruhuna dualar oxudu. 98 TÜRK DÜNYASININ DENKTAŞI Kuzey Kıbrıs Türk Cümhuriyyəti... Bu ada dövlətini düşünəndə, türkün əzəməti insanın gözləri önünə gəlir. Metedən, Atilladan, Atatürkdən üzü bəriyə nə qədər türk qəhrəmanları olub. O qəhrəmanlar ki, heç nədən dövlət qurublar. O qəhrəmanlar ki, az qala bütün dünyanın düşmən nəzəri altında öz atlarını dördnala çaparaq bu qəhrəman etnosun ölməzliyini sübuta yetiriblər. Belə azman qəhrəmanlardan biri də Rauf Denktaş... Adada baş verən dəhşətlərdən sarsılan və bir gecədə qərar qəbul edərək, adaya qoşun yeridən baş bakan Bülənt Ecevitin elan etdiyi dövlətin sükanı arxasına keçən böyük türk oğlu. Bütün dünyanın yad baxışları altında bu sükanı saxlamaq heç də asan iş deyildi. Bu sükanı saxlamaq üçün insandan böyük dözüm və iradə tələb olunurdu. Bəlkə də bu yaranan dövlətin başında zəif bir lider dayansaydı, düşmənin məkr və qəzəbi qarşısında əriyər, yox olar, ən azı taxtını-tacını qoyub, sakitliyə, tənhalığa çəkilərdi. Amma Rauf Denktaş çəkilmədi. Geriyə addım atmadı. Hələ bir az da qabağa gedərək, bu dövlətin ayaq üstə dayanmsına nail oldu. Çünki o, məğrur və yenilməz başçı idi. Elçin İsgəndər həmişə türkün əzəmət və yenilməzliyini düşünəndə, bu əzəmət və yenilməzliyin fonunda Rauf Denktaşın da surətini görürdü. Və hər zaman onu hörmətlə anıb, bir zaman onunla görüşmək həvəsi və həsrətiylə yaşayırdı. Tale elə gətirdi ki... Deyir, insan ən ağılagəlməz bir arzunun həyata keçmək şövqü ilə yaşayırsa, bir gün o 99 arzusu həyata keçir. Bəlkə elə o görüşün tarixçəsi də o dəruni istəyin şövqündən yaranmışdı!.. Hər nə isə, olan olmuş, böyük arzusu həyata keçmişdi. Kıbrıs Türk Cümhuriyyətində bir vəqf fəaliyyət göstərirdi. KIBATEK, yəni, Kıbrıs, Balkanlar, Avroasiya Türk Edebiyyatları Kurumu adı alan bu qurum çox böyük işlərlə məşğul olurdu. İlk növbədə Kıbrısı bir cümhuriyyət kimi dünyaya təqdim etmək, tanıtmaq vəqfin əsas məramlarından biri idi. Bu vəqfdə çox görkəmli simalar toplanmışdılar. O simalardan biri də İsmayıl Bozkurt idi. Vəqfə rəhbərlik edən İsmayıl Bozkurt Rauf Denktaşın ən yaxın silahdaşlarından biri kimi tanınmışdı. İyirmi il Kıbrıs parlamentinin deputatı olan, sonra uzun illər Kıbrıs Cümhuriyyətinin mədəniyyət naziri kimi çalışan bu adam, sözün həqiqi mənasında, başdan-ayağa türk idi və bütün həyatını Kıbrısın istiqlalına həsr eləmişdi. KIBATEK-in nəzdində “Turnalar” dərgisi nəşr olunurdu. Bu dərginin sayəsində türk xalqları arasında ictimai-siyasi, mədəni əlaqələr genişlənirdi. Elə İsmayıl Bozkurtla Elçin İsgəndərin görüşü də bu əlaqələrin sayəsində mümkün olmuşdu. Onlar Ankarada, KIBATEK-in bir toplantısında görüşmüşdülər. Və bu görüşdən onların böyük dostluğu başlanmışdı. Bir az sonra “Vektor”un nəşri olan “Bayatı” dərgisi ilə “Turnalar”ın əməkdaşlığı da bu iki insanın yaxın münasibətindən bəhrələnərək, qardaş dərgilər kimi fəaliyyət göstərdilər. Bundan sonra bizim yazarların əsərləri “Turnalar”da dərc olunur, Kıbrıs yazarlarının əsərləri isə “Bayatı”da yayımlanaraq oxuculara çatdırılırdı. “Vektor” nəşrlər evi bir çox türk yazarının kitablarını nəşr eləmişdi. Halid Fədai, Şövket Öznur, Orhun Bozkurt, Mahmut İslamoğlu, Mustafa Çəlik və onlarla başqaları... O vaxta qədər isə İsmayıl Bozkurtun bir neçə romanı dilimizə 100 uyğunlaşdırılaraq çap edilmişdi. O romanlardan biri də “Bəlkə də bir gün...” romanı idi. Bu romanda türk oğlu ilə rum qızının məhəbbətindən bəhs edilirdi. Bu əsər oxucular arasında çox böyük rezonans doğurmuşdu. İnsanlar bir daha sevginin qüdrətinə inanmış, bütün düşmənçiliklərə baxmayaraq, sevginin bütün sədləri aşmaq gücündə olduğuna əmin olmuşdular. İsmayıl Bozkurtla Elçin İsgəndərin sıcaq münasibətindən yaranan bu ədəbi əlaqələrin səsi-sorağı sonralar gedib sayın cümhurbaşkanı Rauf Denktaşa da çatmışdı. Olduqca duyğusal insan olan Rauf bəy Elçin İsgəndərin kimliyi ilə maraqlanmış, sonda onu Lefkoşaya dəvət eləmişdi. KıBrısın baş kəndi Lefkoşa Elçin İsgəndərin xəyallarının şəhəri idi. Hələ yeniyetmə olarkən, bu şəhər haqqında çox düşünmüşdü. Hətta öz poetik düşüncəsində də bu şəhəri vəsf eləmişdi. Hardan Lefkoşa haqqında yazılan məqalələr, şəkillər tapırdısa, acgözlüklə oxuyur, gördüklərini gözlərinin yaddaşına yığırdı. Nəyə görəsə bu şəhəri türkün tənhalıq və qəriblik şəhəri hesab edirdi. Bir də hər zaman düşmən nəzərindən çəkilməyən bir yurd yeri sanırdı. Düşünürdü ki, türk bir anlıq sayıqlığını itirsə, bu yerlərə dişlərini qıcımış düşmən bu başkəndə soxular, tari-mar edər, gücü çatsa, türkü qovub, bu yerlərə sahib çıxar. Elə buna görə Rauf Denktaşın şəxsi dəvətini alanda sevincinin həddi-hüdudu olmadı. Bir yandan qəhrəman Rauf bəyi görəcəkdi, onun qonağı olacaqdı. O biri yandan xəyallarının şəhərində bir neçə gün mehman qalacaq, oxuduğu, şəklini gördüyü yerləri gəzib dolanacaq, sonsuz mənəvi ruh və həvəslə, bir də buralardan yazmaq ehtirası ilə geri dönəcəkdi. Yüklə 9,47 Mb. Dostları ilə paylaş:
|