170
Q LO BA LLA ŞM A VƏ M Ə D Ə N İ M Ü X T Ə L İFL İK
təhrif edir. Din və inamı zorla qəbul etdirməyin bütün
cəhdləri yalnız ikiüzlülük və Allaha biganəlik hissi
doğurur. İsanın qəlbi və ağlına
məqsədyönlü təsir etməyin
yeganə yolu - inandırma, səbirlə əqidə yaratmadır.
Müxtəlif allahlara sitayiş edən insanlar da səmimi və
şərəfli ola bilərlər. Yalnız bu fərqlərə dözümlülük
cəmiyyətə və dünyaya həqiqi sülh gətirə bilər.
F.Volter də “Dini dözümlülüyə dair” əsər yazmışdır.
Tolerantlığın mənaca daha kamil səviyyəsi Nikolay
Kuzanski, P.de Mirandola, E.Rotterdamskinin və s.
əsərlərində inkişaf etdirildi. Dini dözümlülüyün əsaslı
nəzəriyyəsini müəyyən etmək cəhdi bütün Protestant
Reformasiyası dövrünü müşayiət etdisə də, yalnız XVIII
əsrin sonlarına doğru hərtərəfli dəlillərlə zəngin prinsip
kimi ortaya çıxdı. Bu zamandan etibarən tolerantlıq
problemi O.Didro, A.Smit, C.S.Mill, İ.Bentam, A.de
Tokvil, XX əsrdə G.Zimmel, T.Nyukom və bir çox müasir
fəlsəfi-mədəni məktəblərin fəaliyyətində ifadəsini tapdı.
XX əsrin sonlarına doğru liberalizm konsepsiyası
bütövlükdə və o cümlədən tolerantlıq dəyəri, postmodern
şərhlərdə fərqli dəyişikliklərə uğradı.
Tolerantlıq və humanizm ideyası Azərbaycanın,
demək olar, bütün fəlsəfi, ictimai, ədəbi fikir tarixində öz
əksini tapmışdır. Bunun əsas səbəblərindən biri, fikri
mizə, həm etnik-milli, mədəni baxımdan rəngarəng olan
coğrafi məkan, həm də səmavi dinlərin sonuncusu, hər
hansı millətə deyil, bütün dünya xalqlarına ünvanlanan
islamın mahiyyətindən irəli gəlir (İslam dini, dialoq və
tolerantlıq mövzusundan bəhs ediləcəkdir).
Tolerantlıq ideyasının həyata keçirilməsi yalnız
insanların hüquq və azadlıqlarım bəyan və ya müdafiə
edilməsi ilə məhdudlaşmır. Bütövlükdə cəmiyyət, şəxsiy
yət və bəşəriyyətin mənəvi dəyər və birgəyaşayış
normalarını, ictimai varlığı əhatə edir.
Həm də tolerantlıq ideyalarının mənəvi-əxlaqi təməl
Fəsil II. Q loballaşm a və m odaniyyatlorio dialoqu
171
kimi cəmiyyətdə bərqərar olması problemi cəmiyyətdə
xüsusilə insanlararası münasibətlərin kefıyyətcə yeni
səviyyəsinə yön alan köklü ictimai dəyişikliklər, etnik
münaqişələrin kəskinləşdiyi, dövlətlərarası münasibət
lərdə humanist prinsiplərin təsdiqləndiyi keçid dövr
lərində xüsusilə aktuallaşır. Bu baxımdan, fıkrimizcə,
qloballaşma prosesi və tolerantlıq mövzusunun təhlili,
tolerantlığın konkret təzahürləri, sosial-tarixi subyektlər
(şəxsiyyət, sosial qruplar, siniflər, cəmiyyət, dövlət,
dövlətlərarası münasibətlərin subyektləri və s.) arasında
formalaşma mexanizmlərinə toxunmadan natamam təsir
bağışlayardı.
Müasir dövrdə tolerantlıq probleminin daha geniş
araşdırılan aspektləri sırasında tolerantlıq və intolerantlıq
(dözümsüzlük), qeyri-tolerantlıq, antitolerantlıq, tolerant
lığın başqa fəlsəfi kateqoriyalarla (həqiqət, əxlaq, azadlıq,
mənəvi seçim və s.); tolerantlıq şüuru, onun növləri və
tiplərinin öyrənilməsi və s. qeyd etmək olar.
Müxtəlif sosial, mədəni, iqtisadi, demoqrafik və s.
göstəricilərin, xüsusilə də təhsil və tərbiyə sahəsinin
tolerantlığın formalaşması və səviyyəsinə təsiri də bir sıra
elm sahələri tərəfindən öyrənilir. Şəxsiyyətin sosiallaş-
ması prosesində tolerantlığın formalaşmasına təsir edən
amillər sosioloq və psixoloqlar tərəfindən geniş tədqiq
olunur.
Cəmiyyətdə, həmçinin də dünyada baş verən bir çox
münaqişələrin əsas səbəbi kimi insanların dözümsüzlük
xüsusiyyətinin çıxış etməsi əsas müddəa kimi irəli
sürülür.
Buna görə də tolerantlığın xüsusilə də millətlər, döv
lətlər və xalqlararası, mədəniyyətlərarası münasibətlərdə
əsas prinsip kimi rəhbər tutulması, qarşıdurma və
ziddiyyətlərin kəskin nəticələri ilə deyil, səbəbləri
müstəvisində çox səmərəli vasitə kimi dəyərini artırır.
İnsanlararası münasibətlərdə dözümsüzlüyün təhlili
172
Q LO B A LLA ŞM A VƏ M Ə D Ə N İ M Ü X T Ə L İFL İK
sahəsində aparılan tədqiqatlarda müəyyən konsepsiyaların
da artıq mövcud olduğunu söyləmək olar. Məsələn,
1 .Adorno, B.Oltmeyer və başqalarının tolerantlığın sosial-
psixoloji kökləri və mexanizmlərinə dair tədqiqatları
“avtoritar şəxsiyyət” konsepsiyasında əksini tapmışdır. Bu
konsepsiya bir növ “dözümsüz şəxsiyyət” tipi və onun
üçün səciyyəvi olan əsas xüsusiyyətlərin əhatəli təhlilini
təqdim edir. Bu xüsusiyyətlərdən: doqmatizm, stereotip
lərə meyllik, qeyri-müəyyənliklərə, yeniliklərə dözüm
süzlük, sərt-qapalı nizam, müxtəlif (etnik-milli—
dini)
azlıqlara dözümsüzlük, dünyagörüş və şüurun məhdud
“çərçivə” prinsiplərə əsaslanması və s.-dir.
Müasir Qərb və Avropada şəxsiyyətin sosiallaş-
masında tolerantlığın formalaşması problemi xüsusilə
vurğulanır. Bunun əsas səbəbi kimi müasir dövrün ən
böyük meyli kimi “mədəni müxtəlifliyin” çox qabarıq
şəkildə diqqət tələb etməsi göstərilir. Bu baxımdan kiçik
yaşlarından uşaqlarda müxtəlif və rəngarəng dünyada
yaşamağa hazır olmaq problemini Qərb təhsil sistemində
həll etmək üçün praktiki addımlar atılır. Həmçinin “multi
kultur təhsil” - çoxçalarlı, müxtəlif mədəniyyətləri
tanımağa və öyrənməyə, qəbul etməyə yönəldən təhsil
uğrunda hərəkat və istiqamət mövcuddur. Burada ən
müxtəlif dünyagörüş, zövq, təsəvvür və anlama malik
insanların arasında dözümlü, normal münasibətlərə
əsaslanan ünsiyyət və birgə yaşayış normalarının
mürəkkəb həllini aramaq üçün konkret işlər görməyə
çalışırlar.
Tolerantlıq şüurunun formalaşması problemi milli-
mədəni rəngarənglik baxımından Azərbaycan cəmiyyəti
üçün də nəzəri və praktiki əhəmiyyətə malikdir. Bu
sahədə cəmiyyətdə insanların münasibət və davra
nışlarının “məqsədəuyğun-mümkün” istiqamətdə inkişa
fını təmin etmək üçün ictimai-birlik-qrup və etnik-milli,
mədəni identifıkasiya xüsusiyyətlərinin dərin təhlili
Fəsil II. Q loballaşm a və m ədəniyyətlərin dialoqu
173
prosesi getməlidir.
Keçid dövrünü yaşayan hər bir cəmiyyətdə çox
mühüm
əhəmiyyətli
ictimai-siyasi,
mədəni-mənəvi
problemlər
həllini
gözləyir:
insanların
rifahı
və
iqtisadiyyatın inkişaf etdirilməsi, elm və mədəniyyətin
yüksək səviyyəsinin təmin edilməsi və s. Bu problemlərin
həlli üçün cəmiyyətin bütün təbəqələri arasında ahəng,
dözüm və razılığın olması dəyişiklik və islahatların
mənəvi-əxlaqi dayağını təşkil edir.
İstənilən sahədə islahatlar kəskin dönüş məqamları
ilə üz-üzə qalan insanların mənafe və maraqları ilə bağlı
problemləri humanizm prinsiplərinə əsaslanaraq həll
etdikdə bəhrəsini verir. Yəni hər bir islahat və inkişaf
strategiyalarının
sosial,
mənəvi-mədəni
meyar və
aspektləri də mövcuddur. Cəmiyyətdə bir qisim insanların
dəyişikliklərin sosial nəticələrinə tolerantlığı, digər
əksəriyyət təşkil edən hissənin dözümsüzlüyü kimi
təzahürlər üz-üzə durur, təzad təşkil edir. Sosial fəallığın
artmasını şərtləndirən belə vəziyyətdə, müxtəlif maraq və
mənafelərin bir-birini eşidə bilmək xüsusiyyəti 'çox
gərəkli olur.
Müxtəlif mədəniyyətlərin qarşılıqlı dinamikasını
təhlil edərkən biz yuxanda “kultur-şok” adlandınlan
mərhələ haqda məlumat verdik. Tolerantlıq şüuru məhz
bu mərhələdə, sonrakı qarşısıalınmaz münaqişələrə yol
verməmək üçün gərginliyin məqsədəuyğun məcraya
yönəldilməsi mexanizmi kimi çıxış edir.
Tolerantlıq şüurunun fonnalaşdırılması üçün əsas
sayılan
prinsiplərə
dair müəyyən
nəticələr
əldə
edilmişdir.1 Bu sahədə aparılan tədqiqatlarda tolerantlığın
izahı və mənasına dörd cür yanaşmanı fərqləndirmək olar:
1. Bir qisim tədqiqatçılar
belə hesab edirlər ki, “əxlaqi
1 Bax: Уолцер M. О терпимости. M. 2000; Толерантность. (Под
ред. М.Б.Хомякова). Екатеринбург. - 2000г., J.Gray. The virtues of
Toleration. London. 1992.