166
Q LO BA LLA ŞM A VƏ M Ə D Ə N İ M Ü X T Ə L İFL İK
inkar edilməsi, insan hüquqlarına dair beynəlxalq hüquqi
aktlarda təsbit olunmuş normaların təsdiqi və dəstək
lənməsini təmin etmək.1
Buradan göründüyü kimi, tolerantlıq və “multikul-
turalizm —
mədəni müxtəliflik anlayışları çox yaxın
mənalı, sıx bağlı təsir bağışlasa da eyniyyət təşkil etmir.
Tolerantlıq anlayışının ictimai-fəlsəfi fikir tarixində
təhlilinin ən ümumi istiqamətlərini qısa xatırlamaq yerinə
düşərdi.
Fəlsəfi baxımdan tolerantlıq dedikdə - həmçinin
müxtəliflik və fərqlərin qəbul edilməsi, onlara hörmət və
rəğbət nəzərdə tutulur. Tolerantlıq həm də başqalarının
hüquqlarım tanımaq əsasında, fərqli düşünmək tərzinə
malik
olduğunu
anlamaq
əsasında
münaqişə
və
ziddiyyətlərin həlli imkanlarının axtarılmasım təmin edən
əxlaqi imperativ, maksimadır. Çox hallarda tolerantlıq
deyəndə özgəsinin qüsurlarını güzəştə getmək, nəyə isə
dözümlü olaraq barış yolunu tutmaq, başqa fikrin
mövcudluğunu obyektiv fakt kimi qəbul etmək və s. başa
düşülür.
Tolerantlıq həm psixoloji, həm sosioloji, həm də
kulturoloji məna və məzmunlar kəsb edir və mütləq
qarşılıqlı ünsiyyət və əlaqələrdə özünü büruzə verir. Qeyd
etmək yerinə düşərdi ki, tolerantlığın fəlsəfəsi, məntiqi,
pedaqogikası, tarixi, praktiki reallaşdırılması mexanizm
ləri və s. kimi istiqamətlərin mövcudluğu mövzunun
əhatəliyindən xəbər verir. Həm də digər tərəfdən hələlik
bitkin tolerantlıq nəzəriyyəsinin formalaşmasından söhbət
gedə bilməz. Nə qərb elmində, nə də qeyri-qərb
məkanında hələlik tolerantlığın mənəvi-əxlaqi dəyər kimi
statusu və rolu aydın müəyyənləşdirilməmişdir.
Məsələn,
liberalizmə
nümayəndələrinə
görə
tolerantlıq, fundamental prinsip kimi, “hüququn rifahla
müqayisədə prioritet yerə (imtiyaza) malik olması”
1 Bax: Толерантность. Под. Ред. Хомякова М.Б. - Екатеринбург,
2000
.
Fəsil II. Q loballaşm a və m ədəniyyətlərin dialoqu
167
ideyasına dayaqlanır.
Digərləri belə fikirdədirlər ki, Reformasiya və dini
müharibələrin tüğyan etdiyi dövrlərdə elmi dövriyyəyə
gətirilən tolerantlıq anlayışı, müasir zamanda prinsipial
xarakterli məzmun dəyişikliklərinə uğramışdır. Üçüncü
qisim isə belə' hesab edir ki, K.Niderman (ABŞ),
C.K.Larsen (Böyük Britaniya) tolerantlıq tarixi anlayış
kimi nəzəri baxımdan ən qədim sivilizasiyalar dövründən
təhlilə cəlb oluna bilər.
Tolerantlıq və mədəni müxtəliflik, yaxud da
“multikulturalizm” anlayışları məzmunca çox yaxındır,
lakin bir-birinə müncər edilə bilməz. Multi kulturalizm -
ən müxtəlif sosial subyektlərin (dövlət və ya başqa
təşkilatların) mədəni müxtəlifliyin, əhalinin müxtəlif
təbəqələrinin cəmiyyət həyatının bütün sahələrində
bərabərhüquqlu iştirakının təmin edilməsi, ayrı-seçkiliyin
aradan qaldırılmasına yönəlmiş ideya və fəaliyyətlər
kompleksidir.
Tolerantlıq düşüncə tərzi - cəmiyyətin tarixi inki
şafının məhsulu, müxtəlif mədəniyyət və lokal insan
birliklərinin birgə yaşayışının nəticəsidir. Tolerantlığın
əsasını müxtəlif mədəni-mənəvi prinsiplər təşkil edir.
Tədqiqatçıların fikrincə, məsələn, yunan-roma siviliza
siyası üçün belə bir prinsip qismində dini dözümlülük
çıxış etmişdir. Yunan filosofları, ilk növbədə də Sokrat
tərəfindən və həmçinin sofıstlərin timsalında irəli sürülən
dözümlülük - “biganəlik”, həqiqətin mütləqləşdirilmə-
sinə yol verməmək və s. prinsiplər tolerantlığın fəlsəfi
əsaslarını təşkil etmişdi.
Tolerantlığın mənəvi-əxlaqi kateqoriya kimi məzmu
nunu aşkar etmək onun əhəmiyyətini müəyyənləşdirməyə
kömək edir. Burada aşağıdakı aspektləri ayırd etmək olar:
- birincisi, cəmiyyət, sosial qrup və ya ayrıca insan
üçün konkret əhəmiyyəti olan konkret əməldə təzahür
edərək obyektiv amil kimi çıxış edir;
- ikincisi, tolerantlıq, hər hansı bir hadisəni müəyyən
168
Q LO BA LLA ŞM A VƏ M Ə D Ə N İ M Ü X T Ə L İFL İK
maraqlar, siyasi, mənəvi, estetik, dini dəyərlər priz
masından qiymətləndirilməsini nəzərdə tutan subyektiv
amili də özündə daşıyır. Əgər tolerantlığın mənəvi
qiymətləndirilməsi xeyir və ya şər mövqeyindən
aparılırsa, onun siyasi qiymətləndirilməsi artıq başqa
prizmadan - müəyyən sosial qrupların maraqlarına uyğun
olub-olmaması baxımından həyata keçirilir. Burada yalnız
gündəlik-güzəran
səviyyəsində
insanlar
arasındakı
münasibətlərdə dözümlülük və ya dözümsüzlükdən
söhbət getmir. Həm də ictimai həyatın bütün sahələrində
- (iqtisadi, sosial, siyasi, mənəvi və s.) sosial müs
təvilərdə: millətlərarası, mədəniyyətlərarası, sosial qrup
lar, bütün rütbələrdən olan dövlət məmurları və s.
arasında dözümlü münasibətlər də əhatə olunur.
Tolerantlıq ideyası doğrudan da fəlsəfi
ideyalar
tarixində çox qədimdən özünə yer almışdır. Hələ çinli
müdrik,
filosof Konftısi
söyləmişdi, “özünə rəva
bilmədiyini, başqasına rəva görmə!”
Dünyanın bütün əsas müqəddəs təlimləri və dinləri
insanlara şəfqət və həssaslıq, hörmət və s. kimi
ümumbəşəri dəyərləri özündə əks etdirir ki, həqiqi
dözümlülük bunlar olmadan mümkün deyildir.
Orta əsrlərdə
yuxarıda
qeyd
etdiyimiz kimi,
tolerantlıq əxlaqi keyfiyyət və prinsip qismində (məsələn,
nəfsin hökmünə dözüm və ruhi tələbatların önə
çəkilməsi), həmçinin əsas dinlərə zidd olan bidətlərin,
təriqət və ibadətlərin yaranmasına səbirli yanaşma
mövqeyi kimi də başa düşülmüşdür.
Məsələn: Foma Akvinalınm “Teologiyanm məğzi”
əsərində bu mənaların hər ikisini tapmaq olar: Qeyri-
xristian din və təlimlərə, bidətə o vaxta qədər tolerantlıq
göstərmək olar ki, 1) bu fərqli təriqətlərdən heç kimə
ziyan gəlməsin və 2) daha böyük şər və hərc-mərcliyə yol
verməmək üçün tolerantlıq nümayiş etdirilsin. Burada
göründüyü kimi, tolerantlıq məcburi-instrumental xarakter
daşıyırdı.
Fosil II. Q loballaşm a vo m ədəniyyətlərin dialoqu
169
İnsanların yalnız maddi baxımdan (status, imkan,
vəzifə və s.) deyil, mənəvi baxımdan da fərqli, azad
olmaq hüquqlarının da müdafiə edilməsi, demək olar,
ictimai fikir tarixində bütün mütəfəkkirləri düşün
dürmüşdür. Bütün insanların təbiətən azad doğulması, öz
fəaliyyətlərində seçim azadlığına malik olması ideyaları
J.Russo, T.Hobs, B.Spinoza, Monteskyo və s. kimi
mütəfəkkirlərin “təbii hüquq”, “ictimai müqavilə” kimi
nəzəriyyələrində öz əksini tapmışdır.
Bu ideyalara görə, insanlar öz əməllərində eyni,
bərabər hüquqlara malikdirlər, hərə fəaliyyəti gedişində
öz hüququnu reallaşdırmağa çalışdıqda hökmən ma
raqların qarşıdurması baş verir, bütün bəşəriyyətə təhlükə
yarada biləcək münaqişələr yaranır. Həyatın mühafizəsi
naminə insanlar “ictimai müqavilə” bağlayır və hər biri
beləliklə azad vətəndaşlar birliyinin - vətəndaş cəmiy
yətinin üzvü olur.
Dövlət ictimai həyatı nizamladığı üçün insanlar
qanunlara tabe olur. Məhz bu tabelik insanları azad edir;
insan öz təbii hüquqlarının bir qismini dövlətə verir.
Beləliklə də, təbiətən insana xas olan “hamının hamıya
qarşı müharibəsi”, dözümsüzlüyü hissi (Hobbs) qarşılıqlı
məqbul sayılan razılıq və tolerantlıqla əvəz olunur. Bu da
ilk növbədə bütün vətəndaşların qanun qarşısında
bərabərliyinə dayaqlanır.
Hələ kilsə hakimiyyətinin çox güclü olduğu dövrdə
tolerantlığın müdafiəsi üçün çıxış edən, daha doğrusu,
tolerantlığın tədqiqinin banisi kimi çıxış edən Yeni dövr
fılosofiı Con Lokk olmuşdur. O özünün “Dini dözüm
lülüyün təcrübəsinə dair”, “Dini dözümlülük haqqında”
və s. əsərlərində, tolerantlığı həqiqi kilsənin ən vacib
xüsusiyyəti, meyarı kimi əsaslandırmağa çalışmışdır.
C.Lokkun fikrincə, əgər dində məhəbbət, nəcabət,
xeyirxahlıq və şəfqət yoxdursa, o, saxta dindir. Kim ki,
başqalarını İsa peyğəmbər adından təqib edir, bu dini
Dostları ilə paylaş: |