2 0 0
Q LO BA LLA ŞM A VƏ M Ə D Ə N İ M Ü X T Ə L İF L İK
Avropada müsəlman dininə və mədəniyyətinə
müsbət qiymət verən alimlər, onu obyektiv şərh edən
şəxsiyyətlər də olmuşdur. Həm də bu insanlar dünyanın
ən dahi şərqşünas alimləri, böyük mütəfəkkirləri
sırasındadırlar.
O cümlədən L.Masinyon, H.Lammens, L.Kastani,
A.Çampolor,
C.Riesler,
E.Renan,
M.Uott,
E.Levi-
Provansal, Q.G.fon Qrünebaum, N.Daniel və başqaları
həqiqi elmlə məşğul idilər.
Səlib yürüşləri Şərq və Qərb arasında uçurum
yaratdısa, digər tərəfdən Avropa alimləri arasında islam
dininə marağı artırdı. Bu yürüşlərə qədər də islama dair
bəzi təsəvvürlər mövcud idi və bunlar çox dağınıq və
yanlış idi.
İslama dair orta əsrlərin avropalı təsəvvüründə,
“islamın “zorakılıq və qılınc dini” olmasına dair baxışlar
“xüsusi” yer tutu:-. Hələ Foma Akvinski bu mövqedə
duranlardan biri idi. Lakin, məlumdur ki, “Ərəbistandan
kənarda qılınc çox nadir tətbiq olunur, “islam, yoxsa
qılınc?” seçimi heç bir millət qarşısında durmurdu. Bütün
əsərlərdə bol-bol təsvir olunan, müsəlmanların hərbi
aktivliyi yalnız siyasi müstəvidə gedirdi, islama iman
gətirmək isə könüllü surətdə - moizə, yaxud ictimai qınaq
üsulu ilə aparılırdı”.1
İslamla müqayisədə xristianlıq könüllü inandırma
yolu ilə cəlb edən bir təlim hesab olunurdu. “Çox
təəccüblüdür ki, səlib yürüşlərində iştirak edən adamlar
öz dinlərinin sülh, islam dininin isə zorakılıq dini olduğu
fikrini necə qəbul edirdilər?”.2 Xristianlıq naminə
mübarizə ideyası hələ imperator Konstantinə gedib
çıxırdı. Hətta güman etmək olar ki, hələ Əhdi-Ətiq də
belə məzmunlu ideyalar var idi. Bütün bu ideyaların
1 У.Монтгомери-Уотт. Влияние ислама на средневековую Европу.
М, 1976. с.ЮО.
2 Yenə orada, s.101.
Fəsil II. Q loballaşm a və m ədən iy y ətlərin dialoqu
201
zaman keçdikcə vahid Xaç yürüşləri timsalında
birləşməsi
XI əsrin II yarısından, papa Levin reformatorluq siyasəti
ilə əlaqəli idi. Papalıq, xristian cəbhəsindəki çəkişmələrin
üçüncü tərəfə, “özgələrə” yönəlməsində maraqlı idi.
Orta əsrlər Avropası üçün ən müxtəlif, xüsusilə də
siyasi və ideoloji müstəvilərdə gedən müharibələri
xristian-müsəlman düşmənçiliyi kimi qələmə vennək
səciyyəvi hal idi. Bunun nəticəsində, həqiqi xristian
dininə qəsd edən şeytan əməllərinin daşıyıcısı kimi
müsəlman obrazı hələ T.Tassonun traktatında əksini
tapmışdır.
“ 1453-cü ildə türklərin fəthi nəticəsində Konstanti
nopol süqut etdikdən 3 il və Afina ələ keçirildikdən sonra
Avropada yeni antimüsəlman dalğası qabardı. Bu vaxtdan
etibarən müsəlman obrazı-türk obrazının eyni kimi başa
düşülməyə, islam dininə (Avropa
mədəniyyətinin beşiyini
Afinanı) işğal edən din kimi nifrət bəslənilməyə başladı.
Bu yanlış stereotipin yayılması kitab çapının kəşfi ilə bir
vaxta düşdü və 1454-cü ildə Qutenberqin çap dəzgahın-
dan Bizansın “Osmanlı imperiyası ilə mübarizəsinə həsr
olunmuş kitabçanın nəşri ilə XVI əsrdə görünməmiş
səviyyəyə çatası antitürk ədəbiyyatı axınının başlanğıcını
qoydu”.1
Belə mövzulu əsərlərə “nümunə” kimi Lüterin
“Türklərlə müharibə” əsəri göstərilə bilər; burada Quran
zorakılıq kitabı, türk hərbçiləri isə qatil və cani kimi təsvir
olunur. Sözü gedən dövrdən etibarən kitab çapının kəşfi
avropalıların
təsəvvürlərini
ideoloji
manipulyasiya
obyektinə çevirmək, Avropa dövlətlərinin Yaxın Şərq
siyasətini sərf edən istiqamətə yönəltmək vasitəsinə
çevrildi.
Müsəlmanlara və başqalarına qarşı törədilən əməlləri
1 А.Сагадеев. Наследие ислама: История и современность. // Пре
дисловие к книге. У.Монтгомери-Уотт. Влияние ислама на сред
невековую Европу. М, 1976. с.5.