194
Q LO BA LLA ŞM A VƏ M Ə D Ə N İ M Ü X T Ə L İF L İK
Orta Şərqdə, Cənubi Asiyada, XIII-XVI əsrlərdə Cənub-
Şərqi Asiyanın və sonralar dünyanın bir sıra ölkələrində
islam bərqərar oldu. Peyğəmdərin ölümündən yüz il sonra
islam orduları Paris divarları yanında durmuşdu. Bəzi
tədqiqatçılar islam mədəniyyətinin tarixi təkamülünü bu
mərhələlərə bölürlər: VII əsr və X əsrin I yarısı; X əsrin
II yarısı və XVI əsr; XVII-XVIII əsrlər; XIX əsr - XX
əsrin 20-80-ci illəri və bu günə qədər.”'
İslam mədəniyyətinin təkamülü çətin və ziddiyyətli
mərhələlərdən keçmişdir. Bu təkamülün başlanğıcında
aparıcı rolu ərəblər oynamış, dinamik inkişafında və
varisliyində onu qəbul edən bütün xalqların, o cümlədən
türklərin müştərək səyləri və mədəniyyətlərinin əvəzsiz
rolu olmuşdur.
İslam mədəniyyəti müqəddəs Qurani Kərimin mətni
ilə məhdudlaşmayıb, islamın yayılması və onun qəbul
edilməsində iştirak edənlərin mədəniyyətlərinin sintezi
kimi nadir bir fenomendir. VII-XH əsrlər islam
mədəniyyətinin inkişaf zirvəsi və dünya mədəniyyət
tarixinin qızıl səhifələrində yazılan dövrdür. Bu baxımdan
“ərəb” və “islam” mədəniyyəti anlayışları eyni mənalı
deyildir. İslam mədəniyyətinə dair təsəvvürlər ziddiyyətli
məzmuna malik olmuşdursa da, subyektiv qərəzdən, elmi
obyektivliyə gedən istiqamətdədir.
İslam mədəniyyətinin nüvəsində cazibə mərkəzi,
nüvəsi kimi Qurani-Kərim durur. “İslama mənsubluq
xalqa, tayfaya, irsə, dil ailəsinə mənsubluqdan ucada
durur. Allah qarşısında hamı bərabərdir. Sosial mobillik
qüvvə və qabiliyyətə malik hər bir dindar qul, əmir ya
sultan ola bilər.”2
Müsəlman mədəniyyəti həqiqi, səmimi inama və ona
müvafiq münasibət prinsipinə əsaslanır. Bir olan Allaha
inam və səcdə - İslam bu mədəniyyətin ayrılmaz
xüsusiyyətidir. Qurani-Kərimin yazıldığı ərəb dili, o
1 Ислам и исламская культура в Дагестане. М, 2001, с.5.
2 Л.Васильев. История Востока. В 2-х т. Том.2. M, 1998. с. 184.
Fəsil II. Q loballaşm a və m ədəniyyətlərin dialoqu
195
zaman mövcud olan 20 ərəb ləhcəsini cilalayaraq vahid
bir ərəb dilinə çevirdi. Çox maraqlı faktdır ki, ərəb
hakimiyyətinin tənəzzülü ilə, müsəlman mədəniyyətinin
əsas dili olan ərəb dilinin yüksəlişi müşayiət olunmağa
başladı. IX əsrin sonuna qədər təbiət elmlərində,
ilahiyyatda, filologiyada ərəb dilində ifadəsini tapmayan
bir əsər müsəlman mədəniyyəti tərəfindən qəbul edilə
bilməzdi. “İslam dövründə yunan dili ərəbcə ilə
müqayisədə arxa plana keçdi, onsuz da bu zaman
Avropada o praktiki olaraq ölü dil vəziyyətində idi.
Müsəlman fəthi dövründə latın dili də tədricən silinib
gedirdi. Sarsılmaz, ən ciddi moneteizm və universalizmin
cazibəsi, F.fon Humboldtun fikrincə, bu mədəniyyəti
bənzərsiz edən ən spesifik cəhət idi.”1
“Doğuluşundan həm ruhuna, həm də məkanına görə
islam urbanistik təsisat, şəhər səviyyəli mədəniyyət idi.
İslamı qəbul edən ölkələr üçün bu tezliklə bu yerlər də
urbanistik mərkəz, hərbi və ya inzibati qurum və deməli
mədəniyyət mərkəzinin yaradılacağı kimi başa düşülürdü.
Bizans şəhərinin əsas cizgiləri olan cıdır və qala divarları,
müsəlman şəhərində məscid, bazar və hamamlarla
əvəzləndi”.2
“İslam mədəniyyəti qədim Şərqin bütün mədəniy
yətinin min illər boyu topladığı dəyərləri özündə əks
etdirmişdi. Şumer, Akkad, Qədim Misir kimi mədəni
mərkəzlərin malik olduğu nə qədər dəyərlər var idisə,
indi ərəb dilində “danışmağa” başladı.”
İslam mədəniyyətinin spesifik xüsusiyyətləri mü
səlman elmi, fəlsəfəsi, ədəbiyyatı və incəsənətində hətta
adi gözlə sezilir. İslam elmi mənəvi ilə maddinin
vəhdətini, elmin idrak aspekti ilə dəyər aspektinin
bağlılığını nəzərdə tutur. İslam elmi və fəlsəfəsində idrak,
1 Г.Э.фон Грюнебаум. Основные черты арабо-мусульманской
культуры .-М , 1981, с.38-39.
2 У.Монтгомери Уотт. Влияние ислама на средневековую Европу.
М, 1976, с.28.
196
Q LO BA LLA ŞM A VƏ M Ə D Ə N İ M Ü X T Ə L İF L İK
mədəniyyət kamilliyə, mənəviliyə xidmət edir. İslam
ədəbiyyatının
poeziyaya,
təxəyyül
zənginliyi
və
təmtəraqlı məzmun və ifa üslubu, ritmik, mənzum
nəqletmə tərzi müqəddəs yazı modelinə bənzədilən üslub
kimi başa düşülə, proza ilə nisbətdə poeziyaya meyllilik
“islami” xüsusiyyət hesab oluna bilər”.1
Ərəb ənənəsinə sadiqlik əlaməti kimi, müsəlman
ədəbiyyatında bədii “uydurma’ya yer ayrılmır. Çox
zəngin məzmun və süjet materialına, qeyri-adi mövzulara
hazırcavablıqla fərqlənən Ərəb ədəbiyyatı uzun-uzadı
nəqletmə, roman və drama çox az müraciot edir, ya heç
etmir. Aforistik hikmət, ibrət mənalı kiçik hekayələr
istisna olmaqla, müsəlman bədii xülya və uydurma tərzini
qeyri-məqbul sayır”. İslam ədəbiyyatında poetik təxəyyül
vo yaradıcılıq əxlaqi realizmdən güc alır, ona dayaqlanır.
Müsəlman ədəbiyyatına verilən tələblərdən biri də bu
idi ki, şairdən ensiklopedizm, yüksək intellektual səviyyə
tələb olunurdu. O, yazmaqdan əvvəl bütün ənənələrə
bələd olmalı, irsən ötürülən ifa məharətinə yiyələn
məlidir. “Şair bütün elmlərdən xəbərdar olmalıdır, çünki
poeziya hər bir elm üçün faydalıdır, hər bir elmin də
poeziyaya xeyri dəyir”.2
İslam mədəniyyətinin spesifik cəhətlərinin kökü və
qaynağı olan, islam dininin ali prinsipləri və ideya-mənəvi
dəyərlər sistemi, islam mədəniyyətinin və ictimai
şüurunun bütün sahələrinə və qatlarına (hüquq, əxlaq,
fəlsəfə-estetika, iqtisadiyyat, təhsil, tərbiyə, arxitektura və
memarlıq, incəsənət, siyasət və s.) nüfiız etmiş onların
özəlliyini formalaşdırmışdır. Çünki dini və mədəni
prinsiplər arasında sarsılmaz bağlılıq mövcuddur. “Məhz
islam dini hər şeydən öncə mədəniyyətin həm məzmun,
həm də üslub xüsusiyyətlərini - ən geniş başa düşülən
mənada formalaşdırır. Mədəniyyət dini-mənəvi məkanı
1 Г.Э.фон Грюнсбаум. Основные черты арабо-мусульманской
культуры .-М , 1981, с. 177-178.
2 Средневековый ислам. Лекции по культуре. 1953, с.287.
Fəsil II. Q loballaşm a vo m ədən iy y ətlərin dialoqu
197
“mənimsəyir”, “doldurur”, din də onun mahiyyət və
məzmununda yaşayır”.1
İslam mədəniyyətində dini və dünyəvi dəyərlər
ayrılmazdır. A.Mets yazır ki, islam mədəniyyətinin
zirvədə olduğu dövrdə ən müxtəlif intellektual cərəyanlar
dialoqda idilər, dini və dünyəvinin qarşılıqlı bəhrələnməsi
hər ikisinin zənginləşməsini şərtləndirirdi, bunu fəlsəfə
və ortodoksiyaya da aid etmək olar, ictimai fikrin
müstəqil ezoterik axtarışları, biliklərin differensiasiyası
davam edirdi.
“VII-VIII əsrlərdə ərəblər özlərindən mədəni səviy-
yəcə üstün olan xalqları da tabe etsələr də, qarşılıqlı təsir
birinin digərinin mənlik şüurunu məhv etməyə yönəl
mədi. Yerli xalqlar İslam mədəniyyəti sisteminə qoşula
bilmiş, bu sistem çərçivəsində öz milli mədəniyyətini
inkişaf etdirmək üçün güclü mənəvi dəyərlər kəşf etmiş,
İslama görkəmli şəxsiyyətlər vermişlər.”2
İslam və milli mədəniyyətin dialektikası, milli-dini-
dünyəvi
(bəşəri) müstəvisində, təkcə-xüsusi-ümumi
kateqoriyaları timsalında daha aydın görünə bilər. İslama
mənsubluq millətə və bəşəriyyətə mənsubluqla harmonik
bütövlük təşkil edir.
Müsəlman dininin hakim olduğu bölgələrdə “islam
ruhu” ilə “milli ruh” arasında münasibəti dini mən
subiyyət baxımından mənəvi prinsiplərin birliyini təmin
edən islam münasibətləri adlandırmaq olar. Bütövlükdə
isə islam yerli, milli simada, milli cizgilərlə ifadə olunur,
bu tərzdə təqdim olunurdu, dini məzmun milli formada
əksini tapırdı. İslam və milli mədəniyyət mövzusu
dissertasiyanın IV fəslində daha geniş təhlil olunduğundan
islam mədəniyyəti, onun xüsusiyyətləri, milli və dini
təzahürləri barədə qənaətimizi belə yekunlaşdırırıq.
1 Б.С.Ерасов. Культура, религия и цивилизация на Востоке. М.
1990. с.173.
2 R.Əliyev. Azərbaycan mədəniyyətinin inkişafında İslamın yeri. //
İslam sivilizasiyası Qafqazda. Bakı 1998. s.75.
Dostları ilə paylaş: |