203
ola bilər. Təslim olanları, hər iki tərəfdən ölənlərlə yarala-
nanları sayıb mənə deyin ki, mərkəzə xəbər verim.
Erkan geri qayıdanda onsuz da dar olan yolun partla-
dılmış maşınlar ucbatından bağlandığını gördü. Buna görə
də maşınların yanına çatanda xüsusi təyinatlı dəstənin
rəhbərinə dedi:
-Yol bağlıdır, maşınlar buradan keçə bilməyəcək.
Gərək geri qayıtsınlar.
-Bəs içindəkiləri Kastamonuya qədər necə aparaca ğıq?
-Ən yaxın qəsəbəyə qədər kürəyimizdə daşıyacağıq.
Orada bir neçə maşın tapmaq olar.
-Bu çox risklidir.
-Başqa təklifin var?
-Təklifim olub-olmamasının məsələyə heç bir dəxli
yoxdur. Mən reallıqdan danışıram.
-Sən özünə güvənmirsən, yoxsa adamlarına? Səni deyə
bilmərəm, amma mən bu mühafizədə iştirak edən hər bir
kəsə inanıram və güvənirəm. Onlar bir az bundan qabaq
güvənilir olmalarını isbat etdilər. Daha nə istəyirsən?
Ankara. Türkiyə
Almeyda həyacanla otaqda o baş bu başa var-gəl edir-
di. Səlcuq isə gözünü telefona dikərək veriləcək xəbəri
gözləyirdi. Hadisə yerindən artıq bir neçə dəfə xəbər gəlsə
də, hamısı eyni məzmunlu idi: Tərəflər arasında döyüş
hələ də davam edir. Hər iki tərəfdən itkilər var. Quldurlar
hələ də müqavimət göstərirlər və s.
Telefon zəng çalan kimi hər ikisi həyəcanla telefona
baxdılar. Səlcuq dəstəyi götürüb danışmağa başladı. Bir az
danışandan sonra üzünü səbirsizliklə onun nə deyəcəyini
gözləyən Almeydaya tutaraq:
204
-Artıq rahat nəfəs ala bilərik. Hər şey arxada qaldı.
Almeyda stulda əyləşərək soruşdu:
-Burak salamatdır?
-Əlbəttə salamatdır. İndi zəng vuran Erkan idi. De-
yir silahlılardan on beşi öldürülüb, on biri isə yaralanıb.
Səkkiz nəfər təslim olublar, onları da bura gətirirlər. Sənə
demişdim axı, dustaqların mühafizəsini etibarlı adamlara
tapşırmışıq. Görürsən, heç otuz dörd nəfərlik ordu belə
Burakı bizim əlimizdən ala bilmədi. Bacardıqları tək şey
maşın karvanını bir–iki saat ləngitmələri oldu.
Səlcuq gülərüzlə cavab verdi:
-Siz tərəfdən nə qədər itki oldu?
Anidən onun üzünə dərin bir hüzn çökdü:
-Bu döyüşdə on ikisi əsgər, səkkizi polis olmaqla, iyir-
mi nəfər insanımız həlak oldu. Doqquz nəfər isə yaralanıb.
-Mən təəssüf edirəm. – Almeyda danışdıqca, səsi
titrəyirdi. – Oradakı insanların ölümü dünyanın müxtəlif
yerlərində olan minlərlə əlil insanın bu dünyada rahat və
xoşbəxt yaşamalarına vəsilə olacaq. Orada həlak olanla-
rın anaları öz ölümlərinin hesabına minlərlə insana həyat
verən cəsur övladlarıyla fəxr etməlidirlər. Mən də öz can-
larını başqalarının xoşbəxtliyi üçün fəda edən o iyirmi
nəfərin ruhu qarşısında baş əyirəm. Ümid edirəm ki, doq-
quz nəfər tezliklə, sağalaraq ayağa qalxacaqlar.
Səlcuq nə isə demək istəsə də, qəhərdən onu danışma-
ğa qoymadı. Başını aşağı-yuxarı yelləməklə, Almeydaya
təşəkkürünü bildirdi.
Kastamonu. Türkiyə
Maşın karvanı Kastamonudakı hava limanına çatan-
da, uçuş zolağına çıxıb düz təyyarənin yanında dayandı.
205
Erkan maşından düşən kimi bir nəfər yaxınlaşıb özünü
təqdim etdi:
-Salam cənab. Mənim adım Okandır. Bu aeroportun
rəhbəri müavini vəzifəsində çalışıram. Vəziyyətlə bağ-
lı Ankaradan bizə məlumat veriblər. Hər şeyin yüksək
səviyyədə olması üçün əlimizdən gələni edirdik ki, uçuş
vaxtında və təhlükəsiz həyata keçirilsin. Bunun üçün xü-
susi təyyarə də hazırlamışdıq. Ancaq təəssüf ki, son an da
təyyarənin yanacaq çənində kiçik bir problem ortaya çıxdı.
İndi onu təmir edirik.
Erkan hirslə əlini maşının kapotuna vurdu:
-Bir bu çatmırdı. Təmir uzun çəkər?
-Mühəndislər hazırda bu işin üstündə çalışırlar.
Baş mühəndis on beş dəqiqə bundan qabaq mənə dedi
ki, bir saata düzələr. Təqribən, qırx beş dəqiqə çəkəcək.
Karabükdə baş verən hadisədən xəbərim var. Bilirəm ki,
bərk yorulmusunuz. Buyurun kabinetimə, yorğun luğu-
nuzu çıxarmaq üçün kofe için. Uşaqlara tapşıra cağam ki,
buradakı insanlara da kofe gətirsinlər.
-Yox, təşəkkür edirəm. Burada qalsam daha yaxşı olar.
Quldurların haradan, nə vaxt çıxacağı məlum deyil.
-Hava limanında bütün təhlükəsizlik tədbirləri görü-
lüb. Hətta bütün uçuşlar ləğv edilib. Ancaq yenə də siz
necə istəyirsiniz elə olsun. Mən tapşıraram, sizin də kofe-
nizi bura gətirərlər.
Erkan: – Sağ olun – deyib ətrafa göz gəzdirməyə başladı.
Karabük. Türkiyə
Con polislərin başının yaralılara qarışdığını görüb səs-
sizcə ağacdan düşərək aradan çıxdı. Hadisə yerindən bir
206
xeyli uzaqlaşıb corabının içindən telefonu çıxardaraq Mu-
rada zəng vurdu. Murad Masallı rayonundakı evinin bax-
çasında, döşəkçənin üstündə uzanıb radioya qulaq asa-asa
samovarın qaynamasını gözləyirdi. Telefonun zəng çaldı-
ğını görüb radionun səsini azaltdı:
-Alo. Eşidirəm.
-Salam Murad. Bu mənəm, Con.
-Bilirəm. Nömrən telefonumda var. Nə oldu? Burakı
ələ keçirə bildin? Sağdır, ya ölü?
-Yox, Murad. Burak hələ də türk polisinin əlindədir.
Türklər bizi tələyə saldılar, meşədə mühasirəyə alıb
öldürməyə başladılar. Cəmi yeddi–səkkiz adamımız qaldı.
Mən güclə aradan çıxa bildim.
Murad əsəbindən qışqırdı:
-Sən nə danışırsan? Sənə nə olub, həə, Con? Səndən so-
ruşuram Con, sənə nə olub? Qızı öldürə bilmədin, Samirin
qardaşı oğlunu öldürə bilmədin, Silvanı öldürə bilmədin.
Samir isə bilinmir sağdır, ya ölü. İndi də Burak. “Söyüd
yarpağı” təşkilatından bizə qalan həmin otuz dörd nəfər
idi, onun da axırına Türkiyədə çıxdın.
-İstər argentinalı qız olsun, istər Silva, istərsə də bir
başqası. Onları öldürmək üçün mən getməmişdim, adam-
larımı göndərmişdim. Əgər işlər yarımçıq görülübsə, bu
mənim günahım deyil. Mən şəxsən gördüyüm işləri tam
görməsəydim, indi Sergey də, Markez də, digər iki nəfər
də sağ qalardılar.
-Əgər belədirsə, onda mənə diqqətlə qulaq as. Hələlik
bir–iki gün Türkiyədə qalıb Samirin məsələsini həll et.
Sonra Madridə gedib qızı öldür. Qızın gizləndiyi yerin ün-
vanını mesajla göndərəcəyəm.
-Qızın gizləndiyi yeri öyrənmisən? – Con təəccüblə so-
ruşdu.
Dostları ilə paylaş: |