67
mohiyatiga qarab 2 guruhga ajratish mumkin. Birinchi guruh ijtimoiy, ta‘limiy
mavzuda bo‗lib, ularda o‗z ahvolidan shikoyat, zamondan norozilik, kishilardagi
salbiy xususiyatlarga nafrat, yuksak fazilatlar targ‗ibi
va hatto hukmdorlar madhi
ko‗zga tashlanadi. Ikkinchi guruhga tarix san‘atiga daxldor qit‘alardir. Tarix aytish
san‘ati qit‘a shaklida keng qo‗llanilgan bo‗lib, o‗rganilayotgan davrda ham u ancha
rivojlangan. Xumuliy, Shukuriy kabi shoirlar ijodida davrning ijtimoiy-siyosiy
voqealariga va boshqa turli voqealarga imoratlar qurilishi, ma‘lum bir odamning
mansabga tayinlanishi, o‗limiga bag‗ishlangan o‗nlab tarixlar bitganlar. 5-12, 40 va
undan ortiq baytli qit‘a-tarixlar ham yuzaga kelgan. Tarix san‘ati faqat qit‘a janrida
ishlatilib qolmay, g‗azal, bir necha baytli qasida, masnaviy
shakllariga ham tatbiq
etilgan. Qasida-tarix, masnaviy-tarixlar davrning muhim siyosiy voqealariga
bag‗ishlangan. Bu borada Shukuriyning xizmatlarini alohida ta‘kidlash zarurdir.
Abdushukur Shukuriy ibni Orzibek, ibni Moltalar Qushbegi, ibni Qurbonotaliq,
ibni Boboshotaliq o‗zi farg‗onalik bo‗lmish bu shoir Samarqand va Buxoroda yashab
ijod qilgan. Shukuriy XVIII asr oxiri va XIX asr boshlarida Farg‗ona viloyatida
tug‗ilgan. Olim va shoirlar suhbatida ko‗p ishtirok etgan. Kitobxonlar bilan suhbatlar
ta‘sirida unda ham ijod qilishga ishtiyoq paydo bo‗lib, shu maqsadda safarga otlanadi
va Samarqandgacha yetib keladi. Bu yerda u egarchilik va naqqoshlikda nihoyatda
shuhrat qozondi. Shukuriy oila qurib, butunlay Samarqandda qolib ketadi. Vozehning
tazkirasida bu shoir haqida shunday ma‘lumotlar uchraydi: «Shukuriy ismi
Abdushukur jannatsifat Samarqandning muttavattinlaridan. Ilm ololmaganligiga
qaramay, yaxshi ta‘bi bor. Ravonlik va sofdillikda obihayotdan ham o‗tib tushadi.
She‘rni tez aytishi va yoqimli mazmuni barcha toifaga maqbul.
Shoirning shuhrati
cheka-chekkalardagi mashshoqlar va tinglovchilarga yetib borgan. Xususan, tarix
topish sohasida barcha zamondoshlarini qoyil qoldirgan». Shukuriyning hunar
bobidagi dovrug‗i Amir Nasrulloga yetib boradi va amir o‗zining Samarqandagi noibi
orqali uni o‗z huzuriga chaqiradi. Shukuriy amir qo‗li ostida egar yasashdan tortib,
naqqoshlikkacha hatto qurol-aslaha yasash kabi hunarlar bilan shug‗ullangan.
Shukuriy Amir Nasrullo davridagi ko‗pshilik qurilishlarda naqqosh sifatida ishtirok
etgan.
Vatanimiz ko‗hna tarixining qaysi davriga nazar tashlamaylik, bunda dastavval
buyuk ajdodlarimiz aql-zakovati, iste‘dodi-iqtidori, qobiliyati,
bilimdonligi bilan
birga ularning qadimdan yuksak moddiy va ma‘naviy madaniyatning betakror
durdonalarini, dur-u javohirlarini bunyod etib, kelgusi avlodlar uchun bebaho, boy
ma‘naviy meros qoldirib kelganligini shohidi bo‗lamiz.
O‗tgan davrlar singari Turkistondagi XVI-XX asrlar boshlari davrida ham
ma‘naviy madaniyat o‗ziga xos yuksalishni boshidan kechirdi. Ushbu davrda olim-u
fuzalolarimiz tomonidan yaratilgan yirik tarixiy-badiiy asarlar, amalga oshirilgan
tarjima ijodi, ilm-fan rivoji madaniyatimiz tarixi xazinasidan o‗rin olgan bebaho
boylik sifatida hech qachon o‗z ahamiyatini yo‗qotmay kelmoqda.
Quyida bu ijodiy
yo‗nalishdagi ayrim mualliflar va ularning ijodlari haqidagi ma‘lumotlarni qisqacha
68
umumlashtirgan holda keltirishga harakat qilamiz.
Turdiy (XVII asr). ―Subhonqulixon to‗g‗risida hajviya‖ asari bizgacha yetib
kelgan.
Said A‘lam Roqimiy (XVII-XVIII asrlar). Andijonlik. Hayoti va ijodiy faoliyati
haqida ma‘lumotlar kam. Uning ―Tarixi tomm‖ asari ilmiy, adabiy-tarixiy, ma‘rifiy,
estetik ahamiyatga ega. Unda o‗nlab huquqshunos olimlari haqida ma‘lumotlar bilan
birga 1633-1644 hamda 1645-1701-yillar davomida Eron va Markaziy Osiyoda yuz
bergan voqealar, hodisalar, o‗sha davrda yashab o‗tgan tarixiy shaxslar hayoti haqida
ma‘lumotlar bayoni ham berilgan., shuningdek, asardagi yirik tarixiy shaxslar:
Hamadoniy, Nishopuriy, Naqshband, Taftazoniy,
Tayobodiy, Hasan Kubroviy,
Zominiy, Hofiz, Sa‘diy, Jomiy, Navoiy, Binoiy, Koshifiy, Kotibiy, Mushfiqiylarning
shaxsi haqidagi ma‘lumotlar ham muhim tarixiy manbadir.
Xo‗jamqulibek Balxiy (XVII asr oxiri-XVIII asr II yarmi). Tarixchi olim va
davlat arbobi. Otasi Imomquli qushbegi Subhonqulixon saroyida xizmatda bo‗lgan.
Balxiy 1718-1824-yillarda fors tilida ―Tarixi Qipchoqxon‖ asarini yozgan. Asarning
oxirgi boblarida Shayboniylar va ashtarxoniylar, o‗zbek ulusi xoni Abulxayrxondan
to 1724-yilgacha Dashti Qipchoq, Movarounnahr, Xuroson, Shimoliy Afg‗oniston,
Sharqiy Turkiston, Eron, Hindistonda yuz bergan
muhim siyosiy voqealar
tasvirlangan. Unda temuriyzoda Abu Said bilan Abulxayrxon o‗rtasidagi ittifoq,
Buxorodagi qalmiqlar, qipchoqlar, qoraqalpoqlar, xitoy-qipchoqlari qo‗zg‗olonlari
(1682,1715-16, 1718-19 y.y.) haqida ham muhim ma‘lumotlar berilgan. Asar
qo‗lyozmasi O‗z FA ShI fondida saqlanmoqda.
Sharafiddin A‘lam (XVII-XVIII asr II choragi). Tarixchi. Andijon viloyatida
tug‗ilgan. Keyinchalik Samarqandda yashagan. Uning ―Tarixi Said Roqim‖ tarixiy
asarida Movarounnahr, Xuroson va Hindistonda Temur davlatidan to 1645-yilgacha,
ya‘ni ashtarxoniylardan Buxoro xoni Abdulazizxon taxtga o‗tirgungacha bo‗lgan davr
tarixiy voqyealari tasvirlanadi. Bu asar Mirza Salimbek tomonidan 1913-yilda
Toshkentda nashr etilgan.
So‗fi
Olloyor
(1644-1724).
Manbalarda
tug‗ilib,
yashagan
manzili
Kattaqo‗rg‗on-Denov deb ko‗rsatilgan. Tariqat arbobi va mutasavvuf shoir. O‗z
davrining barcha asosiy ilmlarini egallagan, arab va fors tillarini mukammal bilgan.
Buxoro xoni Abdulazizxon saroyida mas‘ul lavozimda ishlagan. Lekin darveshona
fe‘l-atvorli, shoirona ko‗ngil sohibi bo‗lgan. So‗fi Olloyor o‗z
davrining mashhur
shayxi Navro‗zga shogird tushgan. Uning o‗zi ham shayxlik martabasiga ko‗tarilib,
valiulloh (karomat sohibi) bo‗lib, yetishgan. Islom ma‘rifatini targ‗ib-tashviqi bilan
shug‗ullangan.U ―Maslak ul-muttaqiyn‖ (Taqvodorlar maslagi), ―Murod ul-orifiyn‖
(Oriflar murodi), ―Maxzan ul-mutsin‖ (Itoatkorlar xazinasi) asarlarini forsiy tilda,
―Sabot ul-ojizin‖ (Ojizlar saboti), ―Favz un-najot‖ (Najot tantanasi) masnaviylarini
turkiy tilda yaratgan. Axloqiy-ta‘limiy ahamiyatga ega bo‗lgan ―Maslak ul-
muttaqiyn‖ va ―Sabot ul-ojizin» asarlari maktab va madrasalarda asosiy darslar
qatorida o‗qitilgan.
69
Termiziy Xoja Samandar (1638-1740). Termizlik. Tarixchi olim, shoir, ulamo va
davlat arbobi. 1670-yildan boshlab Buxoroda Abdulazizxon saroyida tarixchi
lavozimida ishlagan. Elchi sifatida ham xizmat qilgan. Termiziy fors-tojik tilida
―Dastur ul-muluk‖ (Podshohlarga qo‗llanma), ―Anis al-fuqaro‖ (Fuqarolar do‗sti)
asarlarini yozgan. ―Dastur ul-muluk‖tarixiy va adabiy asar bo‗lib, unda muallif
yashagan davrdagi barcha tarixiy jarayonlar bayoni berilgan.
Xoja Mir Muhammad Salim (XVII asrning oxiri - XVIII asrning I yarmi).
Tarixchi olim. Ashtarxoniy sultonlar oilasida tug‗ilgan. Ubaydullaxon II vafotidan
so‗ng boburiylardan Nosiriddin Muhammadshoh xizmatiga kirgan. Uning topshirig‗i
bilan fors tilida ―Silsilat as-salotin‖ (Podsholar silsilasi) tarixiy asarini yozgan. Bu
asar Buxoro xonligidagi XVI-XVIII asr II choragi tarixiy jarayonlarini o‗z
ichiga
oladi, shuningdek, asarda ulus tizimi, soliqlar, Markaziy Osiyo shaharlari, aholisi va
urf-odati haqida qimmatli ma‘lumotlar bor. Asar qo‗lyozmasi Angliyadagi Bodlian
kutubxonasida saqlanmoqda.
Dostları ilə paylaş: