Щяр ики тайын эерчяк айнасы – «Азярбайъан» дярэиси
qayıtmış və doqquz ay sonra rəsmi surətdə ərindən boşanıb
yeddi il ata
sının evində yaşamışdır. Şairə 1941 – ci
il mart
ayının 4-ündə gecə yarısı tif xəstəliyi nəticəsində həyatı tərk
etmişdir.
İstedadlı bir şairə kimi xalqına ümidlər verən Pərvinin hə-
yat yolu
bu qədər qısa, solğun və fəlakətli olmuşdur ki, bu da
onun əsərlərində hər bir misrada özünü hiss etdirməkdədir.
Şairə hələ məktəb şagirdi ikən belə öz fəhmi, istedadı,
şeir və qəzəllərilə atasının yanına gələn alim, şair və fazil
şəxsləri heyrətdə buraxmışdı. Onun, məktəbi qurtarıb müstəqil
yaşayışı və ictimai həyat səhnəsində atılması 1924 – ci ilə
təsadüf edir. Bu isə iradəsiz Əhməd şah Qacarın başlı başınalıq
dövrünün son illəri və İran taxtına sahib olmağa hazırlaşan
Rzaxan Pəhləvinin ilk hökmranlıq zamanları idi.
Pərvinin yaradıcılıq və istedadının ən coşqun vaxtı Rza
şahın diktaturası illərinə təsadüf edir. Şallaq, zindan, dar ağacı
öl
kədə hakim idi. Azad düşünmək və hərəkət etmək bir tərəfə
dur
sun, burjua məfhumlu demokrat ifadələr belə amansız surət-
də təqib olunurdu. Casus və zindan kabusu düşünən beyinlərin
üzərində qanad gərib dilləri susmağa məcbur edirdi.
Mütərəqqi şəxslər açıq danışmaqdan sərf nəzər edib, ey-
ham və işarə kimi vasitələrə əl atırdılar. Azad fikirli adamlar
xal
qa deyəcəkləri sözü “Qızım sənə deyirəm, gəlinim sən eşit”
məsəlincə söz arasında söz qandırmağa çalışırdılar.
Şeyx Məhəmməd Xiyabaninin xaincəsinə məhv
edildiyini, cavan inqilabçı şair Eşqinin güllələndiyini və alim,
mütəfəkkir doktor Əraninin zindan guşələrində məhv edildiyini
görən Pərvin də yuxarıda dediyimiz eyham və işarə üsulu ilə
hərəkət etməyə məcbur olmuşdu. Çünki o bir tərəfdən
Tehranda Pəhləvi casuslarının qaynaşdığı mühitdə yaşayır,
digər tərəfdən də əsərlərini atasının nəşr etdiyi “Bahar”
məcmuəsində çap etdirməli idi. O casusların nəzərini cəlb
etmək, onları yayındırmaq məqsədilə ədəbiyyatda təmsilçilik
178
Щяр ики тайын эерчяк айнасы – «Азярбайъан» дярэиси
üsulunu seçir və cəmiyyətə deyəcəyi sözləri hekayələr,
misallar, təmsillər şəklində ifadə edib, tutiləri, qarğaları,
divarları, daşları, gülü və bülbülü, ağac və çayları özünə
məxateb(burada,xitab-P.M.) qərar verirdi. Rusların böyük
təmsilçisi Krılov da eyni bu üsuldan istifadə edirdi. O da təzar
(Çar hökuməti) üsuli-idarəsinin kobud, yaramaz, haqsız və
qanunsuz hərəkətlərini tənqid edirkən sözlərini heyvanların dili
ilə “Meymun və çeşmək”, “Fil və sandıq tulası”, “Dörd musiqi-
çi” təmsillərində ifadə edirdi. Lakin bu təmsillər yazılarkən
xalq tülki, ayı, keçi, bülbül və meymunun simasında kimlərin
tənqid edildiyini yaxşı başa düşürdü.
Pərvin də eynilə belə edir. Oxucu bu təmsillər üzərində
bir qədər düşünərkən, heyvan və cansız cismlər hərəkətə gəlib,
onların masqası altında verilmiş Rza şah hökmranlığının zalım
nümayəndələri görünməyə başlayır.
Məsələn, Pərvin “Eyib axtaran” təmsilində bir qarğa
tavu
sun ayaqlarını, boynunu, yerişini tənqid edir.
Azərbaycanlılar bu qarğanı çox yaxşı tanıyırlar. O, Rza şah
tərəfindən vaxtı ilə Azərbaycana hakim təyin edilmiş
Məstufidir. Məstufi azərbaycanlıları təhqir edərək, onların
millətinə, dilinə və ənənatına gülmüş və söymüşdü. Məstufinin
bu dil zərbəsi azərbaycanlıların ürəyində silinməz bir yara kimi
nəqş bağlamışdı. Pərvin də bir təbrizli və azərbaycanlı olmaq
həsbilə bu təhqirə davam gətirməyib “Eyib axtaran” təmsilini
yazaraq məstufiləri oğru və laşəxur qarğa kimi damğalamışdı.
Şairə burada işarəyə kifayətlənməyib özünəməxsus məharətlə
Məstufinin adını belə axır misrada çəkmişdir.
Yaxud “Qarının şikayəti” və ya “Nuşirəvanə yazılmış
məktub” təmsillərini alaq. Şairə bu təmsillərdə açıq-açığına
Rza şah üsuli-idarəsini, onun doymaq bilməyən müftəxor
hakimlərini, rüşvətxor reyisləri, düşmən qabağında aciz, əlsiz-
ayaqsız əhalini talamaqda isə pəhləvana dönən ordu başçılarını
tənqid
atəşinə tutur, onları xalqın gözündə hörmətdən salırdı.
179