Щяр ики тайын эерчяк айнасы – «Азярбайъан» дярэиси
ŞƏRQ KLASSİK ƏDƏBİYYATINDA
TƏSƏVVÜF
İnsanın haradan gəlib və hara gedəcəyi üzərində baş sın-
dıran mütəssüflər öz ədəbi əsərlərində mədəni, siyasi və ictimai
məsələlərə çox az yer vermiş və dünya məsələləri ilə məşğul
ol
muşdur.
Təsəvvüf təriqətinə görə insanın ağlı ümumi və adi insan-
lığın ağlına məxsus olan dar və məhdud hüdudları aşaraq
tədricən bir məkaşfə (açıq-P.M.) xasiyyəti daşıyır və “Həfaiq
əleyhinə” müxtəlif pərdələr vasitəsilə dərk edə bilir.
Buna görə də elə bil unsanın ağlı dünya məsələlərindən
ətəklərini silərək uzaqlaşır və üzərində başqa bir dünyanı gör-
mək üçün ləyaqət kəsb edir və həmən dünyanı yaratmış olan
qüv
vəyə, yəni Allaha aşiq olmağa başlayır. Sufi şair və alimlə-
rin
dən “Şəms Məğrəbi”
∗
Allaha yetirdiyi dərin bir eşqi ifadə
etmək üçün yüz yetmiş səhifəlik mənzum bir divan yazmışdır.
Təsəvvüfun iddiasınca ibadətdən məqsəd cənnətə getmək
arzusu və yainki cəhənnəm qorxusu deyil, ancaq və ancaq
Allaha olan dərin eşq və məhəbbəti nümayiş etdirməkdən
ibarətdir.
Şəms Təbrizinin müasirlərindən bir şair Allaha olan
eşqini iki misradan ibarət bir şeirində bu cür ifadə edir:
Tora xahəm, nə xahəm rəhmətət gər imtəhan xahi
∗
“Şəms Məqrəbi” təxəllüsü ilə yazan şair Urmiyalı Şeyx Məhəmməddir.
Onun “Divani M
əqrəbi” adı ilə məşhur olan əsərinin
bir nüsxəsi Urmiya
şəhəri ətrafında yerləşən Asuri tayfasının içərisindəki missionerlər
t
ərəfindən əldə edilmiş, miladın 1902 – ci ilində Bolqarıstanın Şəməni
şəhərində Avidaranyan mətbəəsində çap olunmuşdur.
166
Щяр ики тайын эерчяк айнасы – «Азярбайъан» дярэиси
Dər rəhmət berəvim bənd
və dərhai bəla bəgşai
∗∗
Yəni: “Səni istəyirəm, rəhmətinə göz dikməmişəm. Əgər
bu barədə məni imtahan etmək istəyirsənsə, rəhmət qapılarını
mənim üzümə bağla və bəlanın qapılarını aç!” yaxud:
Mil be dünya və beqəbam nist,
Qeyri xuda heç təmənnam nist.
Allaha eşq yetirən Təsəvvüfçilər dünyanın tamamilə əla-
qələrini kəsir, Allaha yaxınlaşmaq və ona məxsus həqiqətləri
hər kəsdən əvvəl dərk eləmək məqsədilə bütün şüurunu
dünyaya nif
rət şüarı ətrafında mərkəzləşdirilir. Nəticədə onlar
öz vəziyyətlərinin aşağı olmağını tamamilə unudur və
istilatçılar tərəfindən işğal altına alınmış doğma vətənlərində
özlərini beşgünlik qonaq hesab edirlər. Onlar hər bəlanı və hər
fəlakəti əsla səslərini çıxarmadan qəbul edir və bütün
həqarətlərə qarşı sinə gərməklə: “ Mən bəlanı sevirəm, bəla
dəxi məni sevir”, deyə fəxr edirlər.
İran şairlərindən Sədi Şirazi Təsəvvüfdən və Təsəvvüf-
çulərdən danışdığı bir yerdə: “Mərdan Meydan Rzaənd və təs-
lim tir qəza”- dərələr, yəni: Təsəvvüfçilər “Razılıq meydanının
kişiləri və qəzavu- qədər oxuna təslim olanlardır”- deyir.
Özlərini qəzavu-qədərin sərəncamına vermiş olan Təsəv-
vüf
çilər məsləkləri etibarı ilə müstəmləkəçi dövlətlərin məram
və məqsədlərinə çox böyük yardım göstərmiş oldular. Çünki
onlar dünya işləri üzərində aparılacaq mübarizəni Təsəvvüfin
məram və məqsədinə uyğun görmədilər. Təsəvvüf, ağalığı və
pad
şahlığı tamamilə dünya işlərindən uzaqlaşmış olan yoxsul-
luq
da və dərvişlikdə görür. Onlara görə fəqirliyin son nöqtəsi
∗∗
Bu şeiri Mirzə Mehdi xan Şəqaqiyə istinadən
verirlər, lakin onun
əsərlərində bu şeirə təsadüf edilmir.
167