liyyət göstərə bilən sistemə daxil edilməsi prosesidir. İnstitu-
sionalizasiya səbəbsiz və eksperimental davranışın gözlənilən,
modelləşdirilən, tənzimlənən, qabaqcadan görünən davranışla
əvəz olunmasıdır. Hər hansı bir elmin, deyək ki, sosiologiya
nın institusionallaşması dövlət standartlarının nəşrini, tədqiqat
institutlarının, büro, xidmət və laboratoriyaların yaradılmasım,
universitetlərin, kollec və məktəblərin nəzdində müvafiq
fakültələrin, bölmələrin, kafedra və professional mütəxəssis
lərin hazırlıq kurslarının açılmasını, jurnalların, monoqrafiya
ların və dərsliklərin çapını nəzərdə tutur.
İnstitusionallaşdırma prinsipinin (bu proses isə on illərlə
davam edə bilər) yekunu kimi bu sosial prosesin iştirakçıları
nın səs çoxluğu ilə qəbul edilmiş və cəmiyyət tərəfindən təs
diq olunmuş dəqiq rol stmkturunun yaranması hesab edilə bi
lər. İnstitusionallaşdırma prosesi kompromisslorin axtarışı və
m üxtəlif sosial qruplar arasında razılığın əldə edilməsi prose
sidir.
Sosial institutların müvəffəqiyyətli fəaliyyəti müəyyən
şərtlərin reallaşmasından asılı olur: 1) institutların hüdudunda
insanların davranışını tənzimləyən spesifik sosial norma və
göstərişlərin olması; 2) institutun cəmiyyətin sosial-siyasi,
ideoloji və aksioloji strukturuna daxil edilməsi; bu isə bir tə
rəfdən institut fəaliyyətinin formal hüquqi əsasını təmin edir,
digər tərəfdən isə fəaliyyətin institusional tipləri üzərində so
sial nəzarəti həyata keçirməyə imkan verir; 3) normativ gös
tərişlərin müvəffəqiyyətlə yerinə yetirilməsi və sosial nəzarə
tin təşkili üçün maddi vəsaitlərin və şərtlərin mövcudluğu.
Birinci şərt işçilərin sosial statusunun müəyyən sosial
institutun normalarına, qaydalarına və davranış nümunələrinə
uyğunluğunun zəruriliyini göstərir. Göstərilən şərt institusio-
nallaşdırma prosesini cəmiyyətin inkişafında m üxtəlif sosial
qrupların hərtərəfli maraq və toləbatlarınını nizama salınması
nın əsası olan əmək bölgüsü ilə əlaqələndirir. Dəqiq əmək bö
lgüsü, ixtisaslaşma və müvafiq rol təsnifatı olmadan heç bir
sosial sistem normal fəaliyyət göstərə bilməz.
82
İkinci şərt, əsasən, ideoloji xarakter daşıyır. Rəsm iləş-
mək üçün sosial institut öz fəaliyyətini bütövlüklə cəmiyyətin
inkişaf maraqlarına tabe etməlidir. Əgər cəmiyyət sosial insti
tutun funksiya və maraqlarım bütövlükdə özünün maraqlarına
uyğunluğunu qəbul etmirsə, onda belə sosial institut qeyri-
formal adlanır.
Üçüncü şərt ondan ibarətdir ki, dövlətyaradan institutla
rın zəruri siyasi yardımı (himayədarlığı) tarazlaşdırılmış fəa
liyyəti istehsa'ın inkişafının müasir səviyyəsinə müvafıqliyi
olmadan sosial islahatların aparılması qeyri-mümkündür.
Bütövlükdə, sistemin yaxşı fəaliyyəti üçün siyasi insti
tutlar istehsal-istehlak vasitələrinin inkişafı üçün şərait yarat
malıdır. Yalnız bu şərtlər yerinə yetirildikdə insanın özünün
sosial sistemin mühüm elementinin - islehsalı və təkrar isteh
salı mümkündür. İnsan sosial institutların fəaliyyətinə onlara
xas olan sosial status və rolların mənimsənilməsi vasitəsilə
qoşulur. Buna görə o, həm do institusionallaşdırma prosesinin
təsirini öz üzərində hiss edir. Fərdin ictimai ierarxiyada tut
duğu yerdən asılı olmayaraq, o, öz statusuna aid edilən norma
tiv tələblərə tabe olmalıdır. Əgər institusionallaşma prosesində
nəzərdə tutulan hüdudlar pozulursa, deməli, cəza verilməlidir
(cəzanın forması pozulma dərəcəsindən asılıdır).
Hər bir sosial institutun spesifik xüsusiyyətləri olduğu
kimi digər institutlarla ümumi əlamətləri də vardır. Bu: 1)
davranış qaydaları və nümunələri; 2) mədəni simvollar (dövlət
üçün bu gerb, bayraq, bəy və gəlin üçün nişan üzüyü və s.); 3)
sosial institutların yüksək mədəni cəhətləri inzibati binaların,
firma blanklarının olması; 4) şifahi və yazılı davranış m əcəllə
ləri (həkimlərdə Hipokrat andı, nigah bağlanarkən verilən
and); 5) ideologiyanın olması. İdeologiyaya institutun əsas
qayəsi kimi bizi əhatə edən aləmin institut üzvləri tərəfindən
qəbul olunmuş terminlərlə izah edilməsi daxildir.
Sosial institutlar əks etdikləri münasibətlərdən (iqtisa
diyyat, siyasət, mədəniyyət, din, hüquq, ailə) asılı olmayaraq,
ümumi institusional funksiyalar yerinə yetirirlər.
83
Sosiologiyada institutların aşkar (tarixən qəbul olunmuş
aydın seçilən və asan mənimsənilən funksiyalar) və latent
(gizli, rəsmən qəbul olunmamış) funksiyalarını ayırırlar. Belə
ki, qumar oyunlarını qadağan edən qanunun aşkar funksiyası
bu oyunların dayandırılmasıdır, latent funkisyası isə oyun biz
nesinin gizli imperiyasının yaradılması ola bilər.
Ən ümumi şəkildə sosial institut fərdlərin sosial tələbat
larının ödənliməsinə istiqamətlənmişdir. Bu məqsədə nail ol
manın üsul və yollan sosial institutların aşkar funksiyasını təş
kil edir. Bundan əlavə aşağıdakı funkisyaları göstərmək olar:
İctimai münasibətlərin seçilməsi, möhkəmləndilirlməsi
və təkrar istehsalı. Sosial sistem kimi cəmiyyət sosial institut
lar vasitəsilə fərdlərin davranışını nizamlayan norma və qay
daları müəyyən edir.
Kommunikativ funksiyalar. Bu funksiya sosial institu
tun fəaliyyətinin lazımi səviyyədə saxlanılması və onun bütün
hissələrinin daxili qarşılıqlı əlaqəsinin həyata keçirilməsi üçün
zəruridir. Hər bir sosial institut başqa sosial institutların fəa
liyyəti haqqında xarici informasiyanın alınmasında maraqlıdır.
İnteqrativ funksiya (sosial institutun bütövlüyünün sax
lanılması funkisyası). Bu funksiya institusionallaşmanın gedi
şində kollektiv üzvləri arasındakı daxili və xarici əlaqələrin,
möhkəmləndirilməsinə istiqamətlənmişdir.
Tənzimləyici funksiya - davranışın ümumi sosial əhə
miyyətli nümunələrinin işlənib hazırlanmasını təmin edən
funksiyadır. Davranışın ümumi nümunələrini təkrar istehsal
edən əsas institut mədəniyyətdir.
Aşkar funksiyalarla yanaşı sosioloqlar latent funksiyaları
da göstərirlər.
Sosial institutların latent funksiyaları həm sosial sistemin
inkişafına kömək edə bilər, həm do neqativ hallara gətirib çı
xara bilər. Bu zaman ya onlara kömək etmək, ya da onları n ə
zarətə götürmək lazım gəlir. Bunun üçün də sosial institutların
latent funksiyalarının öyrənilməsi zəruridir.
Cəmiyyət inkişaf etdikcə və mürəkkəbləşdikcə sosial
84
institutlar sistemi çoxalır, differensiallaşır. Ailə, təhsil, sə
hiyyə, maddi və mənəvi istehsalat, asudə vaxt və istirahət,
cəmiyyət üzvlərinin təhlükəsizliyinin təmin edilməsi və bir
çox başqa institutlar sosial orqanizmin fəaliyyətini şərtləndirən
sistem yaradırlar.
Sosial institutda iqtisadi, siyasi, hüquqi, mənəvi və digər
münasibətlər çox mürəkkəb tərzdə bir-biri ilə qovuşur. Sosial
institutların sayəsində mədəni sərvətlərin, davranış vərdişləri
nin, normalarının
zənginləşməsi və fərdlərin sosiallaşması
həyata keçirilir.
•j
3. S o s ia l s tr a tifik a s iy a
«Stratifıkasiya» termini sosiologiyaya təbiət elmlərindən
keçmişdir, o, latın mənşəli söz olub, «stratum» - döşəmə, qat
deməkdir. Hidrologiyada stratifikasiya anlayışı altında müxtə
lif sıxlıqda və temperaturda olan su qatlarının yerləşməsi başa
düşülür. Sosial stratifikasiya sosial təbəqələşm ə deməkdir.
«Təbəqələşmə» termini hərfi mənada bütün cəmiyyətin təbə
qələrə.
Sosial təbəqələşm ə əhali arasında təbəqələrin yaranma
prosesi və onun nəticələridir. Bu prosesin başlanğıc nöqtəsi
sosial yekcins cəmiyyətdir, yəni insanların əmlak və sosial və
ziyyətinə görə fərqlənmədikləri cəmiyyətdir. Latın dilində
buna iki termin uyğun gəlir: differensiasiya və stratifikasiya.
«Stratifikasiya» termini daha çox elm sahəsində, «təbə
qələşmə» sözü isə daha çox gündəlik məişətimizdə, bəzən
elmdə də işlədilir. İş burasındadır ki, təbəqələşm ə sözündən
daha çox cəmiyyətin yoxsullara və varlılara ayrıldığı halda is
tifadə edilir. Bu halda həmin anlayış çoxsaylı orta sinfi əhatə
etmir. Buna görə də stratifikasiya reallığı daha tam inikas etdi
rir. O, təkcə əhalinin yoxsullara və varlılara ayrılma prosesini
deyil, həm də cəmiyyətdə orta sinfin yerini və rolunu düzgün
əks etdirir.
Sosial tərkib aaxımından cəmiyyətin sosial strukturunun
bütün elementləri i'füqi yerləşdilirib, yəni formal olaraq sis—
85
Dostları ilə paylaş: |