Stiven Kinq Yaşıl Mil
Yüklə 3,44 Mb. Pdf görüntüsü
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- İkinci Hissə Siçan Yaşıl Mildə 1
www.vivo-book.com
82 gedəndə, mənə elə gəlirdi ki, çox balacayam, elə balacayam... demək olar ki, lap siçan kimi. Balaca qalacağımdan elə qorxurdum ki, az qalırdı, ürəyim partlasın. Bilirsənmi onda nə etdim? Dinməzcə baĢımı buladım. Bayırda yenə küləyin vıyıltısı eĢidildi. Tirlərin arasındakı hörümçək toru cırılmıĢ krujeva kimi yellənirdi. Həyatım boyu heç vaxt bu qədər çox kabus və xəyalların olduğu bir yerdə olmamıĢdım və məhz burada, dayanıb bizə bu qədər əzab-əziyyət vermiĢ makaranın qırıqlarına baxanda, birdən Con Koffinin YaĢıl Mil ilə gedərkən ürəyimdən keçən hislərin nə olduğunu baĢa düĢdüm: mən daha burada iĢləyə bilməyəcəkdim. Artıq mənim vecimə deyildi – Depressiya var, ya yoxdur: daha insanların mənim kabinetimdən keçərək necə ölümə getdiklərinə baxa bilmirdim. Hətta bir nəfər belə baĢqa məhbus gəlsəydi, bu da məndən ötrü həddən artıq çox olacaqdı. – Mən öz anamdan onun burun dəsmallarından birini istədim, – Brutus dedi. – Özümü balaca hiss edib ağlamaq istəyəndə, anamın dəsmalını çıxarır, ondan gələn ətri iyləyir və özümü daha yaxĢı hiss edirdim. – Sən demək istəyirsən ki... Necə? Yəni bizim bu siçan Delakruanı xatırlamaq üçün o makaranın qırıqlarınımı çeynəyirdi? Yəni biz siçandan danıĢırıq, elə deyilmi? O nəzərlərini qaldırdı. Bir anlıq mənə elə gəldi ki, onun gözləri yaĢarıb, amma zənnimcə, yanılırdım.
www.vivo-book.com
83 – Mən heç nə demək istəmirəm, Pol. Lakin o çubuqları burada tapdım və onlardan gələn nanəli kökənin ətrini hiss etdim, lap elə sənin kimi – axı sən də bu ətri hiss etdin! Mən daha belə iĢləyə bilmirəm. Daha burada iĢləmək istəmirəm. Mənə elə gəlir ki, bircə nəfəri də o lənətə gəlmiĢ stulda görsəm, dərddən öləcəyəm. Bazar ertəsi rəhbərlikdən xahiĢ edəcəyəm ki, məni azyaĢlılar üçün olan koloniyalardan birinə keçirsinlər. Bura baĢqa bir məhbus gələnədək yerimi dəyiĢə bilsəm, nə əla olar, yox, əgər bu mümkün olmasa, onda iĢdən çıxacağam və yenə öz fermamıza qayıdacağam. – Öz həyatın boyu daĢlardan baĢqa nə becərmisən? – Bunun heç bir əhəmiyyəti yoxdur. – Mən nə demək istədiyini baĢa düĢürəm, – dedim. – FikirləĢirəm ki, səninlə birlikdə mən də bu zəhrimara qalmıĢ iĢdən çıxım.
O, bir müddət diqqətlə mənim üzümə baxdı, sanki yenə zarafat edib-etmədiyimi müəyyənləĢdirmək istəyirdi, sonra dinməzcə baĢını yırğaladı, guya hər Ģey artıq razılaĢdırılmıĢdı. Yenidən küləyin vıyıltısı eĢidildi, amma bu dəfə elə güclü əsirdi ki, onun təzyiqinə davam gətirməkdə zorlanan tavan tirləri cırıldadı. Biz təlaĢla ətrafa, üzünə parça çəkilmiĢ divarlara baxdıq. Bir anlıq mənə elə gəldi ki, biz Uilyam Uortonun səsini eĢitdik – Körpə Billinin yox, onun yox. Bizim üçün hələ Bloka gəldiyi ilk gündən o, “Azğın Billi” idi. O, tez-tez qıĢqırır və gülərək bizə deyirdi ki, ondan canımızı qurtaranda, həddən
www.vivo-book.com
84 artıq sevinəcəyik. Bir də deyirdi ki, biz onu heç zaman yaddan çıxarmayacağıq. Ġndi boynuma alıram ki, onun dedikləri həqiqət oldu. O, haqlı çıxdı. Brutusla həmin axĢam karser kamerasında razılaĢdığımız məsələyə gəlincə, hər Ģey elə qərar verdiyimiz kimi də oldu. Elə bil, həmin axĢam biz rənglənmiĢ taxtanın xırda qırıqları üzərində təntənəli and içmiĢdik. Heç birimiz həmin gündən sonra edam prosesində iĢtirak etmirdik. Con Koffi sonuncu oldu.
İkinci Hissə Siçan Yaşıl Mildə 1 Həyatımdakı bütün qeyri-müəyyənliklərə aydınlıq gətirdiyim, dolaĢıq fikirlərimi sahmana saldığım qocalar evinin adı Corciya Paynz idi. Bu yer Atlantanın təxminən 100 kilometrliyində, əksər insanların həyatından – səksən yaĢına çatmamıĢ və belə deyək ki, sadəcə öz həyatlarını yaĢayan insanlardan – iki yüz iĢıq ili məsafədə yerləĢir. Bu sətirləri oxuyan sizlər çox diqqətli olmalısınız ki, gələcəyinizdə belə
www.vivo-book.com
85 məkanlara yer olmasın. Əslində, bu məkan əksər cəhətlərinə görə elə də qorxulu yer deyil: burada kabel televiziyası var, dadlı yeməklər verilir (baxmayaraq ki, insanın çeynəyə biləcəyi çox az Ģey var), amma müəyyən mənada, bu məkan da bir növ Kold Mauntindəkı “E” bloku kimi ölüm kamerasıdır. Burada hətta bir oğlan var ki, mənə bir qədər, yalnız Ģtatın qubernatorunun qohumu olduğuna görə YaĢıl Mildə iĢə qəbul edilmiĢ, Persi Uotmoru xatırladır. DüĢünmürəm ki, buradakı oğlanın nüfuzlu qohumları var – baxmayaraq ki, o özünü lap elə Persi Uotmor kimi aparır. Onun adı Bred Dolandır. O, lap Persi kimi, durmadan öz saçlarını darayır və onun arxa cibində oxumaq üçün hər zaman nəsə bir Ģey olur. Persi yanında hər zaman “Argosi” və “KiĢilərin macəraları” kimi jurnallar gəzdirərdi, Bredin yanında isə “Ədəbsiz lətifələr” və “Pozğun lətifələr” adlı nazik qabıqlı kitablar olur. O, həmiĢə insanlara belə suallar verir: “Nə üçün fransız küçəni keçdi?” və ya, “Bir lampanı yerinə bağlamaq üçün neçə polyak lazımdır?” və yaxud, “Harlemdəki dəfn mərasimində tabutu neçə nəfər daĢıyırdı?..” Persi kimi, Bred də baĢdan xarabdır və onun anlayıĢına görə, içindən bədxahlıq yağmayan heç nə gülüĢ doğura bilməz. Bu günlərdə Bredin dediyi bir söz mənə çox ağıllı və incə yumorlu gəldi. Lakin onun ağlına o qədər də inanmıram, çünki zərb- məsəldə deyildiyi kimi, hətta durmuĢ saat da gündə iki dəfə vaxtı düz göstərir. “Poli, sənin bəxtin yaman gətirib, səndə qocalarda olan
Yüklə 3,44 Mb. Dostları ilə paylaş:
|