Stiven Kinq Yaşıl Mil
Yüklə 3,44 Mb. Pdf görüntüsü
|
www.vivo-book.com
186 uĢaq əskiləri və rezin tuman geyindiyi qocalar evində son günlərini yaĢayan güvə yemiĢ bir insan qalığını deyil, ayaqlarımın üstündə möhkəm durduğum vaxtları xatırladırdı. Lakin bu səhər gördüklərimdə məni sakitləĢdirəcək heç nə yox idi. Əsla yox idi. Eleyn bəzən mənimlə birlikdə AFK kanalının yuxudan tez duranlar üçün saat 4:00-da baĢlayan “Səhər veriliĢləri seansı” adlı proqramına baxardı – bu haqda çox danıĢmasa da, bilirəm ki, artriti ona çox əziyyət verir və qəbul elədiyi dərmanlar da artıq kömək eləmir. Bu gün səhər o, əynində saçaqlı hamam xalatı ilə xəyallar kimi süzərək gələndə mən bir vaxt “ayaqlar” olmuĢ sınıq-salxaq ağacların üstündə əyri duran kələ-kötür divanda oturmuĢdum. Əsməmək üçün dizlərimi var gücümlə sıxsam da, üĢütmə, bərk əsən soyuq külək kimi, canıma iĢləyirdi. 1932-ci ilin payızında – Con Koffinin, Persi Uetmorun və Mister Cinqlzın payızında – həyatımı cəhənnəmə çevirən həmin sidik yollarının infeksiyasının kabusu kimi alıĢıb-yanan qasığımdan baĢqa, hər yerim üĢüyürdü. Həmin payız həm də Uilyam Uortonun payızı idi. – Pol, – deyə Eleyn qıĢqıraraq mənə tərəf tələsdi; “tələsdi” deyəndə, yəni onun paslı mismarları və ombalarındakı donuq ĢüĢələrin imkan verdiyi qədər tələsdi. – Pol, sənə nə olub? www.vivo-book.com
187 – Hər Ģey qaydasında olacaq, narahat olma, – deyə onu sakitləĢdirməyə çalıĢdım, lakin sözlərim o qədər də inandırıcı səslənmirdi. Mənim əsərək bir-birinə dəyən və çaqqıldayan diĢlərimin arasından çıxan sözlər aydın tələffüz edilmirdi. – Bir-iki dəqiqə möhlət ver, görərsən, yenə top kimi olacağam. Eleyn yanımda oturdu və qolunu çiynimə doladı – YaxĢılaĢacağına əminəm, – cavab verdi. – Amma de görüm, nə olub axı? Allah xatirinə, Pol! Sənin görkəminə baxanda adama elə gəlir, elə bil, kabus görmüsən!
təəccübdən bərəlmiĢ gözlərini görənədək heç ağlıma gəlmədi ki, fikrimdən keçirdiklərimi bərkdən demiĢəm. – Əslində, görməmiĢəm, – dedim və əlimi astadan onun əlinə toxundurdum (elə astadan, elə incəliklə!); sadəcə bir anlığına. Eleyn – aman Tanrım! – Gördüyün kabus həbsxanada nəzarətçi iĢlədiyin vaxtdanmı idi? – deyə soruĢdu. – Solariumda oturub haqqında yazdığın dövrdənmi? BaĢımı yırğaladım. – Mən, bir növ, ölümə məhkum edilmiĢlər korpusunda iĢləyirdim... – Hə, bilirəm... – Biz həmin yeri YaĢıl Mil adlandırırdıq. Ona görə ki, oranın döĢəməsinə çəkilmiĢ linoliumun rəngi yaĢıl idi. 1932-ci ilin payızında www.vivo-book.com
188 həbsxanaya bu oğlanı gətirdilər – adı Uilyam Uorton olan həmin azğını deyirəm. Özünü “Körpə Billi” adlandırmaqdan xoĢu gəlirdi, hətta bir qoluna bu sözü döymə də elətdirmiĢdi. Lap cavan uĢaq idi, amma təhlükəli uĢaq. Körtis Andersonun – həmin vaxt o, həbsxana rəisinin müavini idi – onun haqqında yazdıqları indiki kimi yadımdadır: “Azğın və dəlisovdur, bununla da fəxr edir. Uortonun cəmi on doqquz yaĢı var və heç nəyi vecə almır”. Yazının bu son cümləsinin altından xətt də çəkmiĢdi. Mənim çiynimi qucaqlayan əl indi kürəyimi ovuĢdururdu. YavaĢ-yavaĢ sakitləĢməyə baĢladım. Həmin anda mən Eleyn Konnellini sevirdim və ona dediyim kimi, üzünü öpüĢlərə qərq edə bilərdim. Bəlkə də bunu etməli idim. Ġstənilən yaĢda tək və qorxaq olmaq dəhĢətlidir, amma məncə, ən dəhĢətlisi ahıl yaĢında tək qalmaqdır. Bununla belə, indi ağlım tamamilə baĢqa Ģeylə məĢğul idi – köhnə və hələ də bitirilməmiĢ bu iĢin yükü məni rahat buraxmırdı. – Hə elədir, – dedim. – Sən haqlısan, mən burada oturub Uortonun bizim blokumuza necə gəldiyini və Din Stantonu – Azğın Billi həbsxanaya gələndə mənimlə birlikdə iĢləyən uĢaqlardan biri – öldürməyə necə cəhd etdiyini xatırlayaraq qeydlər edirdim. – O, bunu necə edə bilərdi? – Eleyn soruĢdu. – Məkrlilik və ehtiyatsızlıq, – deyə hüznlə cavab verdim. – Uorton məkrliydi, onu gətirən gözətçilər isə ehtiyatsız. Əsl səhv Uortonun biləklərinə vurulan zəncirin həddən artıq uzun olması idi.
www.vivo-book.com
189 Din “E” blokunun qapısının kilidini açanda Uorton onun arxasında dayanmıĢdı. Onun hər iki yanında isə gözətçilər vardı, lakin Anderson haqlı idi – Belə Ģeylər Azğın Billinin heç vecinə də deyildi. O, biləklərinə vurulmuĢ zənciri Dinin boynuna keçirib, onu boğmağa baĢladı. Eleyn birdən titrədi. – Bütün gecəni bunlar haqqında düĢündüyümdən yuxuya gedə bilmədim və ona görə də buraya gəldim. Fikrimdə sənin bura gələ biləcəyini və bizim burada balaca bir görüĢümüzün olacağını düĢünərək AFK kanalını açdım. Dediklərimi eĢidəndə, o, gülərək alnımdan, düz qaĢımın üstündən öpdü. Ceniz məni qaĢımın üstündən öpəndə bütün bədənimdən üĢütmə keçər, tüklərim biz-biz olardı. Həmin səhər Eleyn də məni oradan öpəndə, yenə tüklərim biz-biz oldu. Yəqin həyatda dəyiĢməz qalan Ģeylər də var. Ekranda isə qanqsterlərə aid qırxıncı illərin ağ-qara bir filmi gedirdi. Filmin adı “Ölüm ÖpüĢü” idi. Bədənimin yenə əsməyə baĢlayacağını hiss edib, o hissi boğmağa çalıĢdım. – Bu filmdə Riçard Uidmark da oynayır, – deyərək söhbəti dəyiĢdim. – Məncə, bu onun kinoda ilk böyük roludur. Mən bu filmə heç vaxt Cenislə birlikdə baxmamıĢdım – biz adətən polislər və oğrular haqqında olan filmlərə getmirdik, – lakin yadımdadır ki,
Yüklə 3,44 Mb. Dostları ilə paylaş:
|