Stiven Kinq Yaşıl Mil
Yüklə 3,44 Mb. Pdf görüntüsü
|
www.vivo-book.com
190 hansısa qəzetdə Uidmarkın bu filmdə yaramaz adam rolunu əla oynadığı haqqında yazı oxumuĢdum. Əlbəttə, bu filmdə o yaxĢı oynamıĢdı. Onun bənizi solğundur... hərəkət edərkən elə bil gəzmir, sanki süzür... ətrafındakılar həmiĢə “sidik Ģırnağı” deyə çağırır... xəbərçilər haqqında... onlara necə nifrət etdiyi haqqında danıĢır... Bütün səylərimə baxmayaraq, yenə əsməyə baĢlamıĢdım və bununla bacara bilmirdim. – SarıĢın saçlar, – deyə pıçıldadım. – Uzun və yumĢaq sarıĢın saçlar. – Uidmark qoca qarını təkərli əlil arabasına otuzdurub pilləkənlərdən aĢağı itələdiyi hissəyə qədər baxandan sonra televizoru söndürdüm. – O, sənə Uortonu xatırladır? – O elə Uortondur ki var! – cavab verdim. – Bütün həyatı ilə... – Pol, – Eleyn sözə baĢlamaq istədi, amma birdən susdu. O, televizorun sönmüĢ, boĢ ekranına baxırdı (onun üstündəki kabel qutusu hələ də qoĢulu idi, qırmızı rəqəmlər 10-u göstərirdi – amerikan film kanalının nömrəsini), sonra dönüb mənə baxdı. – Hə, nə deyirsən? – soruĢdum. – Hə, Eleyn, nə deyirsən? – dedim və düĢündüm: “Ġndi məndən bu haqda yazmağa son verməyi, indiyə qədər yazdıqlarımın hamısını cırıb bir tərəfə atmağı və bütün bu ağrı-acılara son verməyimi xahiĢ edəcək”. Lakin onun dedikləri düĢündüyüm Ģeylər olmadı: – Bütün bunların yazını yazmağına mane olmasına imkan vermə.
www.vivo-book.com
191 Mən ağzım açıq halda təəccüblə ona baxdım. – Ağzını bağla, Pol, ağzına milçək düĢəcək. – BağıĢla. Bu sadəcə... sadəcə... – Sən elə düĢündün ki, mən sənə bunun tam əksini deyəcəyəm, elə deyilmi? – Hə, düz deyirsən. O, əllərimi öz əlinə aldı (bu toxunuĢ elə zərif idi ki... – onun düyünlənmiĢ eybəcər barmaq oynaqları ilə uzun və gözəl barmaqları vardı) və qonur gözləri ilə düz mənim mavi gözlərimin içinə qırpınmadan baxaraq irəli əyildi; onun bir gözünün rəngi kataraktadan azacıq solğunlaĢmıĢdı. – Həyata davam etmək üçün mən bəlkə də çox qoca və kövrəyəm, – dedi. – Lakin düĢünmək qabiliyyətimi itirmək üçün elə də qoca deyiləm. Bizim yaĢımızda bir neçə gecəni yuxusuz qalmaq nədir ki? Ya da televizorda kiminsə xəyallarını görmək... nə olsun ki? Sən, bəlkə, mənə demək istəyirsən ki, indiyə qədər həyatında heç vaxt xəyallar görməmiĢdin? Mən rəis Mursu, Harri Tervilligeri, Brutus Hovelli xatırladım, anam, Alabamada vəfat etmiĢ arvadım Cenis haqqında düĢündüm. Mən xəyalların nə olduğunu bilirdim, özü də yaxĢı bilirdim. – Yox, – deyə cavab verdim. – Əlbəttə, bu, həyatımda gördüyüm ilk xəyallar deyildi. Amma, Eleyn, bu məni həqiqətən Ģoka saldı, məni sarsıtdı. Ona görə ki, bu, o idi.
www.vivo-book.com
192 O məni yenə öpdü və sonra əllərini ombasına qoyaraq, – elə bil, ehtiyatsız hərəkət edəcəyi təqdirdə sümükləri dərisini cırıb bayıra çıxacaqdı – ləngər vuraraq ayağa qalxdı. – Deyəsən, televizora baxmaq fikrindən vaz keçməli olacağam, – o dedi. – Qara gün... ya da qara gecə üçün qoruyub saxladığım bir həbim var. Məncə, indi ən yaxĢısı onu içib yenidən yatağa girməkdir. Əslində, elə sən də gedib yatsan, yaxĢı olar. – Hə, yəqin, mən də gedib yatmalıyam, – deyə onunla razılaĢdım. Bir anlıq fikrimdən ona yatağa birlikdə getməyi təklif etmək keçdi. Lakin onun gözlərinin arxasında gizlənmiĢ ağrı-acını görəndə, bu fikrimdən vaz keçməli oldum. Çünki o mənim təklifimlə razılaĢa bilərdi, özü də yalnız məni qırmamaq üçün. Bu isə heç yaxĢı olmazdı. Biz televizor otağından (bu otağı belə adlandırmaqla nə onu göylərə qaldırıram, nə riĢxənd edirəm) birlikdə çıxdıq. Mən öz addımlarımı onun addımlarına uyğunlaĢdırmağa çalıĢırdım, onun addımları isə asta və ehtiyatlı idi. Hansısa bağlı qapının arxasında yuxusunda kabus görərək astadan kiminsə inildəməsini saymasaq, binada sükut hökm sürürdü. – Necə fikirləĢirsən, sən yuxuya gedə biləcəksənmi? – məndən soruĢdu. – Hə, düĢünürəm ki, bu, problem olmaz, – deyə cavab verdim. Amma, əslində, səhərə qədər gözümə yuxu getmədi və çarpayımda
www.vivo-book.com
193 uzanıb “Ölüm ÖpüĢü” haqqında uzun-uzadı düĢüncələrə daldım. Gözlərimin önündə Riçard Uidmarkın dəli kimi qəhqəhələr çəkərək qoca qarını təkərli əlil arabasına bağladığı, sonra isə onu pilləkənlərdən aĢağı itələdiyi səhnələr canlanırdı. “Xəbərçilərə bax belə cəza veririk”, – deyə o qarının üstünə bağırdı və birdən onun üzü Uortonun üzünə çevrildi, bizim “E” blokuna, YaĢıl Milə gəldiyi gün Uorton necə görünübdüsə, lap elə. Uorton da Uidmark kimi dəli qəhqəhələr çəkərək qıĢqırırdı: “ġənliyimiz necədi, xoĢunuza gəlir? YaxĢı Ģənlənirik, ya yox?” Mən bundan sonra heç qəlyanaltı da eləmədim, sadəcə solariuma gəlib yazının davamını yazmağa baĢladım. Xəyallar? Əlbəttə. Mən xəyallar haqqında hər Ģeyi bilirəm.
2
– Həəəə, uĢaqlar! – Uorton ucadan gülərək dedi. – ġənliyimiz necədi, xoĢunuza gəlir? YaxĢı Ģənlənirik, ya yox? Hələ də qıĢqırmağa və qəhqəhə çəkməyə davam edərək, o öz zənciri ilə yenə Dini boğmağa baĢladı. Niyə də yox? Bizim hamımızın bildiyi Ģeyi Uorton da bilirdi: onu odda yalnız bir dəfə qızartmaq olar. Yüklə 3,44 Mb. Dostları ilə paylaş:
|