Stiven Kinq Yaşıl Mil
Yüklə 3,44 Mb. Pdf görüntüsü
|
www.vivo-book.com
194 – Vur onu, Persi, vur onu! – Harri Tervilliger qıĢqırdı. O, Uortonu lap baĢlanğıcda durdurmaq üçün onun üstünə atılmıĢdı, lakin Uorton onu öz üstündən kənara ata bilmiĢdi. Ġndi isə ayağa qalxmağa çalıĢan Harri, – Persi, vur onu! – deyə qıĢqırırdı. Lakin ağac dəyənəyini əlində tutmuĢ Persi farağat durub baxırdı, onun gözləri qorxusundan Ģorba boĢqabı boyda geniĢ açılmıĢdı. Deyə bilərsiniz ki, budur, sevimli dəyənəyini iĢə salmaq, təyinatı üzrə sınaqdan çıxarmaq üçün onun Kold Mauntindəki Ġslah Müəssisəsinə gəldiyi gündən axtardığı fürsət əlinə düĢüb. Lakin o elə qorxmuĢdu, özünü elə itirimiĢdi ki, heç yerindən tərpənməyə cürəti çatmadı. Onun qarĢısındakı nə qorxusundan tir-tir əsən balaca fransız, nə də öz ruhunun bədənində olmasından belə xəbəri olmayan qaradərili nəhəng Con Koffi idi. Onun qarĢısındakı qasırğa kimi əsən əsl bir iblis idi. Mən əlimdəki kağızları yerə atıb 38 kalibrli tapançamı çəkərək cəld Uortonun kamerasından bayıra atıldım. Qarnımın alt hissəsinin yandırıb-yaxan infeksiyanı bu gün ikinci dəfə idi ki, unutmuĢdum. Uortonun laqeyd üzü və boĢ gözləri haqqında baĢqalarının dediyi sözlərə Ģübhə ilə yanaĢmırdım, lakin həmin gün qarĢıma çıxan adam onların təsvir etdikləri Uorton deyildi. Mənim gördüyüm üz heyvan üzü idi – özü də ağıllı heyvanın yox, içi hiylə... qəzəb... və dəli bir sevinclə dolub daĢan bir heyvanın. Bəli, o nə üçün yaradılmıĢdısa, onu da edirdi. Onun üçün yer və ya Ģəraitin heç bir əhəmiyyəti yox idi.
www.vivo-book.com
195 Mən bir də Din Stantonun qızarmıĢ ĢiĢkin üzünü gördüm. O, gözlərimin önündə can verirdi. Uorton əlimdəki tapançanı görən anda Dini mənə tərəf çevirdi. Ġndi onu vurmaq istəsəydim, gülləm Dinə tuĢ gələ bilərdi. Dinin çiyninin arxasında parıldayan mavi bir göz məni atəĢ açmağa çağırdı. Uortonun o biri gözü Dinin saçlarının arxasında gizlənmiĢdi. Onların arxasında isə dəyənəyini havaya qaldırmıĢ vəziyyətdə donub qalmıĢ Persini gördüm. Elə həmin an həbsxana həyətinə açılan qapının ağzında maddiləĢmiĢ möcüzə göründü: Brutus Hovell. Onlar həbsxana xəstəxanasının son avadanlıqlarını da daĢıyıb qurtarmıĢdılar və o, qəhvə istəyən olub-olmadığını öyrənməyə gəlmiĢdi. Brutus bir an belə tərəddüd etmədən hərəkətə keçdi: əvvəlcə, Persini bir kənara çəkib onu qüvvətli qolları ilə divara sıxdı, sonra dəyənəyini ilgəyindən çıxardı və sağ əlinin bütün qüvvəsi ilə Uortonun peysərinə zərbələri dolu kimi yağdırmağa baĢladı. Küt tappıltı səsləri eĢidildi, elə bil, Uortonun kəlləsinin içində beyin deyilən Ģey yox idi və nəhayət, Dinin boğazına sarılmıĢ zəncir yavaĢ-yavaĢ boĢaldı. Uorton un kisəsi kimi yerə yıxıldı, gözləri bərələrək hədəqəsindən çıxmıĢ Din isə xırıltılı səslə öskürə-öskürə bir əli ilə boğazını tutaraq kənara süründü. Mən onun yanında yerə çökdüm, lakin o, sərt Ģəkildə baĢını buladı. www.vivo-book.com
196 – Hər Ģey qaydasındadır, – cırıltılı səslə dedi. – Onu göz... qoymayın! – deyə baĢı ilə Uortonu göstərdi. – Bağlayın! Kamera!.. Mənə elə gəldi ki, Brutusun o cür ağır zərbələrindən sonra Uortona kamera yox, tabut lazım olacaq. Lakin əfsuslar olsun ki, bəxtimiz gətirməmiĢdi. Uorton, sadəcə, huĢunu itirmiĢdi, heç də ölüyə bənzəmirdi. O, gözləri yumulu halda yerdə sərilərək böyrü üstə uzanmıĢdı, onun bir qolu kənara elə açılmıĢdı ki, barmaqları YaĢıl Milin linoliumuna toxunurdu. O, aramla, amma rəvan nəfəs alırdı, üzündə hətta təbəssümə bənzər bir ifadə də vardı, sanki ən çox sevdiyi beĢik nəğməsinə qulaq asaraq yuxuya getmiĢdi; saçlarının arası ilə axan nazik qan Ģırnağı həbsxana köynəyinin yaxalığını qırmızı rəngə boyamıĢdı. Hər Ģey bitmiĢdi. – Persi, – deyə səsləndim. – gəl, mənə kömək elə! Divara söykənmiĢ Persi qorxusundan bərəlmiĢ gözlərini naməlum boĢluğa zilləyərək yerindən tərpənmədi. Məncə, həmin anda o, harada olduğunu belə dərk etmirdi. – Persi, səni görüm lənətə gələsən, cəld yapıĢ görüm! Nəhayət, Persi yerindən tərpəndi, Harri isə ona kömək etdi. Üçümüz birlikdə Uortonun huĢsuz bədənini kameraya apardıq. O dəmdə Brutus Dinə ayağa qalxmağa yardım etdi və Din aĢağı əyilib ciyərlərinə hava alanda, Brutus onu ana qayğısı ilə tutub saxladı. Yeni “çətin uĢağımız” təxminən üç saat ayılmadı. Lakin ayılandan sonra məlum oldu ki, Brutusun endirdiyi ağır zərbələrin ona
www.vivo-book.com
197 heç bir pis təsiri olmayıb. O, elə əvvəlki kimi, sürətlə hərəkət edə bilirdi. Bir an bundan əvvəl o, çarpayısında ölü kimi uzanmıĢdı, sonrakı anda isə dəmir barmaqlıqların yanında dayanmıĢdı; Ģikarını izləyən piĢik kimi səssiz idi və mən növbətçi masasının arxasında oturub baĢ vermiĢ insident haqqında raport yazarkən, gözlərini zilləyib mənə baxırdı. Nəhayət, kiminsə mənə baxdığını hiss edərək baĢımı qaldıranda, indidən artıq aralarında boĢluqlar olan qaralmıĢ çürük diĢlərini ağardaraq, heç nə olmayıbmıĢ kimi gülümsəyən Uortonun baxıĢları ilə rastlaĢdım. Onu qəfildən o vəziyyətdə görəndə, səksəndim. Səksəndiyimi ondan gizlətməyə çalıĢsam da, məncə, o, bunu baĢa düĢmüĢdü. – Hey, alçaq nökər, – deyə mənə səsləndi. – Gələn dəfə növbə sənindir və onda səni mənim əlimdən heç kim qurtara bilməyəcək. – Salam, Uorton, – mümkün olduqca tərzimi pozmadan dedim. – Belə bir Ģəraitdə, məncə, qarĢılama nitqini ötürmək olar, elə deyilmi? Onun üzündəki təbəssüm bir az da barizləĢdi. Çox güman ki, bu, gözlədiyi cavab deyildi, baĢqa Ģəraitdə elə mən də, yəqin, belə cavab verməzdim. Lakin Uortonun huĢu baĢında olmayan vaxt ərzində bəzi Ģeylər baĢ vermiĢdi. Məncə, o baĢ verən hadisə bu qədər səhifəni yazıb dolduraraq sizə danıĢmaq istədiyim əsas Ģeylərdən biridir. Ġndi görərik ki, siz mənim dediklərimə inanacaqsınız, ya yox. .
Yüklə 3,44 Mb. Dostları ilə paylaş:
|