www.vivo-book.com
370
Bəzən insan nəyisə öyrənmək üçün çırpınır, həmin an mənim
baĢıma gələn də elə bu idi. Mən kameranın önündə diz çökdüm və
ayaqqabılarımdan birini çıxarmağa baĢladım.
7
Mən evə çatanda, yağıĢ artıq kəsmiĢdi və Ģimaldakı dağların
təpəsindən Ayın hilalı görünməkdə idi. Buludlar ilə birlikdə, deyəsən,
mənim yuxum da harasa çəkilib yox olmuĢdu. Daha yatmaq
istəmirdim və üstümdən Delakruanın qoxusu gəldiyini hiss edirdim.
DüĢündüm ki, yəqin hələ uzun müddət onun qoxusu mənim üstümdən
gələcək – “Man-qal! Sən və Mən! Cızıldayır və qızarır, püf-püf-püf!”
Cenis yatmayaraq məni gözləyirdi – edam olan gecələr o, hər
zaman oyaq qalıb məni gözləyərdi. Mən bu gecə baĢ verənlər haqqında
ona danıĢmaq fikrində deyildim, çünki baĢ verənləri danıĢıb onu
qorxutmağın heç bir mənası yox idi. Lakin mən mətbəx qapısından
içəri daxil olanda, o mənim üzümə baxaraq hər Ģeyi anlamıĢdı. Ona
görə də mən masanın arxasında oturdum, onun isti əllərini öz soyuq
əllərimin içinə aldım (mənim köhnə “ford”umda qızdırıcı, demək olar
www.vivo-book.com
371
ki, iĢləmirdi və hava da fırtınadan sonra yüz səksən dərəcə dəyiĢmiĢdi)
və bu gecə baĢ verənlər haqqında onun eĢitmək istədiyi hər Ģeyi ona
danıĢdım. Haradasa, söhbətin ortalarında mən qəfildən özümü saxlaya
bilməyib hönkür-hönkür ağladım, bunu özümdən gözləmirdim. Öz
ağlamağımdan bir balaca utandım, amma bir o qədər də yox, çünki
yanımdakı Cenis idi axı; bəzən özümü kiĢiyə yaraĢmadığını
düĢündüyüm tərzdə aparmağıma görə... yəni özümü necə aparmalı
olduğumu düĢündüyümdən fərqli davrananda, o, heç vaxt məni
məzəmmət eləməzdi. Əgər bir kiĢinin yanında yaxĢı arvad varsa,
deməli o, Allahın yaratdığı ən xoĢbəxt bəndədir, yanında belə bir
arvad olmayan kəs isə ən miskin və bədbəxt məxluqlar arasında
olmalıdır. Məncə, onların yeganə təsəllisi isə necə miskin bir həyat
sürdüklərindən xəbərləri olmaması ola bilər. Mən ağlayırdım, o isə
mənim baĢımı öz sinəsinə sıxaraq saçlarımı tumarlayırdı və mənim öz
tufanım keçəndən sonra, mən də özümü bir azca rahatlamıĢ hiss
etdim... az da olsa rahatlanmıĢdım. Və, məncə, məhz həmin an ilk dəfə
olaraq fikirlərim durularaq təmizləndi. Ayaqqabımı demirəm; onu
nəzərdə tutmuram, yox. Ayaqqabımın da bu fikirlə əlaqəsi vardı,
amma tamam baĢqa mənada. Məhz həmin anda mən hər Ģeyi baĢa
düĢdüm: Cinsləri, dərilərinin rəngi və bədən ölçüləri arasında nə qədər
böyük fərq olsa da, Con Koffi ilə Melindanın gözlərindəki ifadə
tamamilə eyni idi: bədbəxt, kədərli və laqeyd. Ölüm ayağında olan
gözlər.
www.vivo-book.com
372
– Gəl gedək yataq, – deyə arvadım, nəhayət dilləndi. Gəl
mənimlə birlikdə yatağa gedək, Pol.
Biz yatağa birlikdə getdik, seviĢdik və bu iĢi bitirəndən sonra
arvadım yuxuladı. Mən yerimdə uzanıb Ayın hilalına tamaĢa edir,
divarların çartıltısına qulaq asırdım. Divarlar yavaĢ-yavaĢ soyuyaraq
sıxılırdı, deməli yay mövsümü payız ilə əvəz olunurdu. Mən
yatağımda uzanıb Con Koffi haqqında, onun – “Mən Delin siçanına
kömək etdim. Mən Mister Cinqlza kömək etdim. O sirk siçanıdır” –
deməsi haqqında düĢünürdüm. Əlbəttə. Və mən düĢündüm ki, bəlkə
elə biz hamımız ora-bura Ģütüyən, Allah və onun səmadakı
mələklərinin yuxarıdan bizim sintetik qatranlı evlərimizdə nə
etdiyimizə jelatin pəncərələrdən tamaĢa etdikləri haqqında dumanlı
təsəvvürü olan sirk siçanlarıyıq.
GünəĢ qalxana yaxın mən bir balaca mürgülədim və deyəsən,
indi Corciya Paynzda yatdığım kimi, o vaxtlar nadir hallarda baĢ verən
kiçik fasilələrlə iki-üç saat yata bildim. Mən öz uĢaqlığımın kilsələri
haqqında düĢünə-düĢünə yuxuya getmiĢdim. Kilsələrin adı mənim
anamın və onun bacılarının həvəslərindən asılı olaraq dəyiĢirdi, lakin
onların hamısı, əslində, eyni idi: Bekvudzdakı Ġlk Ġsaya AlqıĢ, Allah
Hər ġeyə Qadirdir Kilsəsi. Onun küt və kvadratĢəkilli zəng
qüllələrinin kölgəsində günahlardan arınma konsepsiyası, möminləri
ibadətə çağıran zəngin cingiltisi kimi, daim orada idi. Yalnız Allah
günahları bağıĢlaya bilərdi və öz çarmıxa çəkilmiĢ Oğlunun ölüm
www.vivo-book.com
373
ayağındakı qanı ilə bu günahları yuyaraq bağıĢlayırdı da, lakin bu heç
də onun övladlarının hər düĢən fürsətdə öz günahlarını (hətta sadə
səhv davranıĢ və yanlıĢ mühakimələrə qapılarkən qazanılmıĢ günahları
da) yumaq məsuliyyətindən azad etmirdi. Günahlardan arınma ayini
çox güclüydü, çünki o səni öz keçmiĢindən ayıran qapının kilidi idi.
Mən günahlardan arınma, ildırımın belində çapan Delakrua və
Melinda Mur və mənim daim gözüyaĢlı olan nəhəng dostum
haqqındakı düĢüncələrim ilə yuxuya daldım. Hər necə olmuĢdusa, bu
düĢüncələr mənim yuxuma da yol tapa bilmiĢdi. Mənim bu yuxumda
Con Koffi bir çayın kənarında oturmuĢ və üzünü yay səmasına tutaraq
öz anlaĢılmaz dilində nəsə hayqırırdı, çayın o biri sahilində isə bir yük
qatarı bitib-tükənmək bilməyən bir zolaq kimi Trapinqusun paslanmıĢ
dəmir körpüsünə tərəf Ģütüyürdü. Qaradərili bu nəhəng hər qolunda bir
sarıĢın və çılpaq qız uĢağı tutmuĢdu. Onun nəhəng qəhvəyi rəngli
daĢları xatırladan yumruqları sıxılmıĢdı. Onun ətrafında sisəklər
cırıldaĢır və qara duman kimi mığmığalar uçuĢurdu; hər yan elə isti idi
ki, qulağa uğultu dolurdu. Yuxumda mən ona yaxınlaĢaraq diz çökdüm
və onun əlini öz əlimə aldım. Onun yumruqları dərhal boĢalaraq
içindəki sirri faĢ elədi. Onun bir ovcunda yaĢıl, qırmızı və sarı rənglərə
boyanmıĢ makara, o biri əlində isə həbsxana nəzarətçisinin ayaqqabısı
vardı.
– Mən heç nə eləyə bilmədim, – Con Koffi dedi. – Mən hər Ģeyi
geriyə qaytarmağa çalıĢdım, lakin artıq çox gec idi.
Dostları ilə paylaş: |