Stiven Kinq Yaşıl Mil
Yüklə 3,44 Mb. Pdf görüntüsü
|
www.vivo-book.com
519 Tövbə Həftəsi səhəri kimi sakitlik idi! Bütün gecə ərzində buraya heç kimi gəlmədi! – Bu son sözləri o, böyük fərəh hissi ilə söylədi. Biz bunu qəzasız-bəlasız bitirə bildik, uĢaqlar! Biz bunu elədik! O, birdən bizim bu komediyanı kimin üçün oynadığımızı xatırlayaraq Melindanı xəbər aldı: – O necədir?, – həmin an biz Con Koffinin kamerasına çatmıĢdıq. Dinin: “Biz bunu qəzasız-bəlasız bitirə bildik, uĢaqlar... biz bunu elədik.” – deyə söylədiyi sözlər hələ indi bizim Ģüurumuza çatırdı. – Bu da... demək istəyirəm ki... siçanla olduğu kimi oldu? – deyə Din soruĢdu. O, bir anlıq Delakrua ilə Mister Cinqlzın qaldığı kameraya, sonra isə siçanın gəldiyi güman edilən karser kamerasına tərəf baxdı. Onun səsi qəfildən alçaldı, insanların səsi, adətən, kilsəyə girəndə, belə alçalır. – Orada da... – O, çətinliklə udqundu. – Bura bax, mənim nə demək istədiyimi sən baĢa düĢürsən. Orada da möcüzə baĢ verdimi? Biz üçümüz artıq bizə məlum olan Ģeyi təsdiqləmək üçün bir- birimizlə baxıĢdıq. – O, demək olar ki, Melindanı lənətə gəlmiĢ qəbirin içindən çıxardı. Bax o bunu etdi, – Harri dedi. – Bəli, bu əsil möcüzə idi. Brutus kameranın qapısının qoĢa kilidini açdı və Koffini yüngülcə içəri itələdi. www.vivo-book.com
520 – Ġçəri gir, dostum. Bir az istirahət elə. Bu sənin haqqındır. Biz isə indi Persi ilə məĢğul olmalıyıq... – O, pis adamdır, – Con qeyri-iradi bir səslə dedi. – Düzdü, buna heç kim Ģübhə eləmir. Cadugər kimi pis niyyətlidir, – deyə Brutus mülayim bir səslə cavab verərək onunla razılaĢdı, – amma sən heç narahat olma, biz onu sənə yaxınlaĢmağa qoymarıq. Get öz çarpayında uzan, mən də sənə bu dəqiqə bir fincan isti qəhvə gətirim. Qaynar və tünd. Onu içən kimi özünü yenidən doğulmuĢ kimi hiss edəcəksən. Con ağır-ağır öz çarpayısına çökdü. Mən elə düĢünürdüm ki, o, çarpayısına uzanıb, həmiĢə olduğu kimi, üzünü də divara çevirəcək, amma o, belə eləmədi, sadəcə, əllərini dizlərinin arasında salladaraq baĢını aĢağı dikdi və ağzı ilə tövĢüyə-tövĢüyə nəfəs alaraq oturdu. Melindanın ona verdiyi, üstündə Əziz Kristoferin əksi olan medalyon onun köynəyinin yaxasından çölə çıxıb havada ora-bura yellənirdi. Melinda demiĢdi ki, bu medalyon onu bütün bəlalardan qoruyacaq, amma Con Koffi heç də xilas edilmiĢ kimi görünmürdü. Belə görünürdü ki, o, Harrinin dediyi kimi, qəbirin kənarında Melindanın yerini tutmuĢdu. Lakin həmin anda mən Con Koffi haqqında düĢünmək iqtidarında deyildim. Mən uĢaqlara tərəf döndüm. – Din, Persinin tapançasını və dəyənəyini götür.
www.vivo-book.com
521 – YaxĢı, – deyərək o, masaya tərəf döndü, siyirməni açdı və tapança ilə dəyənəyi çıxartdı. – Hazırsınızmı? – mən onlardan soruĢdum. Mənim adamlarım – bu etibarlı adamlar ilə mən o gecə olduğu qədər fəxr etməmiĢdim – baĢlarını yırğaladılar. Harri ilə Din, hər ikisi əsəbi görünürdü, Brutus isə həmiĢə olduğu kimi soyuqqanlı idi. – YaxĢı. Onunla mən danıĢacağam. Siz öz ağzınızı nə qədər az açsanız, bir o qədər yaxĢı olacaq və hər Ģey bir o qədər tez bitəcək... ya yaxĢılığa ya da pisliyə. DanıĢdıqmı? Onlar yenə dinməzcə baĢlarını yırğaladılar. Mən dərindən nəfəs alandan sonra, YaĢıl Mil ilə karser kamerasına tərəf addımladım. Mən otağın iĢığını yandıranda, Persi gözlərini qıyaraq baĢını qaldırdı. O, döĢəmədə oturub ağzına yapıĢdırdığımız lenti yalayırdı. Lentin onun baĢının arxasına yapıĢdırdığım hissəsi qopmuĢdu (bəlkə də tərdən, ya da onun saçlarına sürtdüyü brialin kreminə görə) və o, lentin qalanını qoparmaq üçün əlləĢirdi. Bircə saat da vaxtı olsaydı, yəqin ki, var gücü ilə bağıraraq yardım çağıracaqdı. Biz içəri girəndə, o, ayaqları ilə özünü bir qədər geriyə itələyə bildi, amma sonra otağın cənub-Ģərq küncündən baĢqa gedəsi yerin olmadığını anlayaraq dayandı. Mən tapança ilə dəyənəyi Dindən alıb Persiyə tərəf uzatdım. – Bunları geri almaq istəyirsənmi? – deyə ondan soruĢdum. O, ehtiyatla mənə baxandan sonra baĢını yırğaladı.
www.vivo-book.com
522 – Brutus, – mən dedim, – Harri, onu ayağa qaldırın. Onlar aĢağı əyilərək onun əynindəki dəli köynəyinin qoltuqlarının altından tutaraq Persini ayağa qaldırdılar. Biz burun- burunua dayanana qədər mən ona yaxınlaĢdım. Mən onun tərinin iyini hiss edə bilirdim. Yəqin bu tərin bir hissəsi onun dəli köynəyindən azad olmaq cəhdlərinə ya da qapıya vurduğu təpiklərə görə əmələ gəlmiĢdi, amma mən düĢünürəm ki, o, sadəcə, içində keçirdiyi adi qorxu hissi sayəsində belə tərləmiĢdi: bizim geri qayıdandan sonra onun baĢına nələr aça biləcəyimizin qarĢısında keçirdiyi qorxu hissi. Bəlkə də Persi – “Onlar qatil deyil və mənə qorxulu heç nə etməzlər” – deyə düĢünmüĢdü... amma bir qədər sonra, bəlkə də Old Sparkini xatırlamıĢ və düĢünmüĢdür ki, bəli, müəyyən mənada bizlər də qatillər idik. Mən özüm yetmiĢ yeddi insanı edam etmiĢdim, sinəsinə qayıĢ bağladığım hər kəsdən daha çox insan öldürmüĢdüm, hətta Birinci Dünya müharibəsində özünə ad qazanmıĢ serjant Yorkdan da çox. Persini qətlə yetirmək məntiqə uyğun olmazdı, amma biz artıq məntiqsiz davranıĢı səngiləmiĢdik və ağzına yapıĢdırılmıĢ lenti dili ilə açmağa çalıĢan zaman və əlləri arxasına çarpaz bağlanmıĢ Ģəkildə karser kamerasında oturduğu vaxt, yəqin bunları o özünə demiĢdi. Bundan əlavə, heç bir hörümçəyin hansısa bir milçəyi tora sala bilməyəcəyi qədər sıx bağlanmıĢ və divarları yumĢaq bir otaqda oturmuĢ bir adamın düçüncələrində məntiqin olmasını gözləmək də olmaz.
Yüklə 3,44 Mb. Dostları ilə paylaş:
|