Süleyman sani axundov seçİLMİŞ ƏSƏRLƏRİ
Yüklə 3,04 Mb. Pdf görüntüsü
|
Milli Kitabxana 217
Ç i n g i z. Ah, nə sərin, nə dadlısan, ey vətənimin gözəl çeşməsi! Ölmüş ruhuma, yorğun cismimə yenidən bir həyat verdin. Nə həzin sədan gəlir, ey sevimli bulağım! Səni bir nazənin pəri çox sevərdi. Məni tez-tez buraya gətirərdi. Ah, xatıratım məni boğur. Zöhrəm, ey parlaq ulduzum, nə tez söndün! Çingizin gəlmiş məcnun tək məzarını qucub, yorgun ruhunu, sınıq qəlbini sənə təslim etsin. (Bülbül
həmdərd rəfiqim! Bu bahar aləmi içrə insanlardan uzaq, yar üçün nalə etməkdə yalnız deyilsən. (Zöhrəyə tərəf gedir, onu görüb.) Ah, bu röyamı, ya həqiqətən Zöhrəmi burada yatımş görürəm?! Ya rəbb, bu nə sirr? Demək, Zöhrə ölməmiş, İrana yalan xəbər gelmiş. Ah nə böyük səadət! Qoy oyadım. Nə şirin yuxuya batmış. Yox, oyatma, qoy bir qədər yatsın. Ah, şair nə gözəl deyir: Əsmə, dur! Əsmə, ey nəsimi-bahar! Uyuyor yari-işvəkar, uyuyor. Dalğalandıqda zülfi-zərrin tar Sanyor pənbə hüsnü altın nur. O gözəl çöhrənin əsiri ikən, Əcəba qısqanırmısan məndən? Əsmə, dur, dur! Burax, burax uyusun. Nobaharın bu nazənin qızını. Ötüşən quşlar! İştə siz də susun! Susun artıq! Bu Zöhrə yıldızını Seyr edin iştiyaqü həsrət ilə. Bu gözəl lövhə sonra düşməz əls. Günəş! Ey xilqətin gözəl gəlini! Uyuyor, iştə nazlı həmşirən! Sən də dur! Saçma bir ziyalərini, Sən də bir an üçün çəkil, gizlən! Bir az əylən bulutlu dünyada, Mane olma bu tifli-nevzadə. Uyuyor... uf! Ey bəlalı gönül, Çarpınıb durma! Sən də sus artıq, Vurma sus! İştə susdu həm bülbül: Dur, həyatım da getsə dur azacıq, Uyuyor, çünki aşinayi-xəyal, Uyuyor, çünki qayeyi-amal.
Milli Kitabxana 218
Z ö h r ə (oyanır.) Ah, məni öldürmə. Ç i n g i z. Zöhrə, ey mənim sevimli dilbərim! Məni tanımırsanmı? Z ö h r ə. Ah, Çingiz! (Boynunu qucaqlayıb ağlayır.) Ç i n g i z. Nə üçün ağlayırsan, ey parlaq ulduzum? Z ö h r ə. Nə üçün ağlamayım, tam üç ildir ki, feraq oduna yanıb nalə etmişəm. İndi bu tökdüyüm göz yaşı vüsal üçündür. Mane olma. Ç i n g i z. Zöhrə, sən dirilmişsən, ah nə böyük səadət! Z ö h r ə. Ölən mənim əmim qızı Nəcibə idi. Kim isə sizə yanlış xəbər vermişdir. Ç i n g i z. Ah, Zöhrəm, bilirsənmi mən nələr çəkmişəm?! Ölüm xəbərin gəldikdə özümü həlak etmək istədim. Qəmər mane oldu. Sonra atam və dayım tutulub qətl olundular. Mən də İrandan qaçıb əcnəbi ölkəyə getdim. Almaniyada həkimliyi bitirdim. Fikrim bu idi ki, heç vətənə qayıtmayım, çünki sənsiz vətən mənə viranə idi. Fəqət dözə bilmədim, torpaq məni çəkib gətirdi. Z ö h r ə. İndi bizi bir-birimizdən, ancaq qəbir ayıra bilər. Ç i n g i z. Xeyr, o da bacarmaz! Mən sənsiz diri qalmaram. Zöhrə, səni gördükdə cümləni unutdum, başqalarını soruşmadım. Z ö h r ə. Hamımız salamatıq. İndi biz burada yaşayırıq, çünki Züleyxa xalam vəfat etmiş, mülkü anama qalmışdır. Ç i n g i z. Bəs, sən tək-tənha burada nə qayırırsan? Z ö h r ə. Şəmsi ilə Qəmər, məni, kefimi açmaq üçün buraya seyrə gətiriblər. Onlar meşəyə getmişlər. Çingiz, Şəmsi ilə Qəmər nişanlıdırlar. Yaxında toyları olacaqdır. Ç i n g i z. Bizdə edərik, bəlkə... Z ö h r ə. Nə? Ç i n g i z. Başqasına söz vermisən? Z ö h r ə. Çingiz, məni elə bivəfa sanırsan? Ç i n g i z. Əfv et, gözəlim, mən zarafat edirəm. Z ö h r ə. Sənin gəldiyindən anamgilin xəbəri varmı? Ç i n g i z. Xeyr, kimsə bilmir. Burdan gəldim ki, bulaqdan su içib evə gedəm. Z ö h r ə. İndi Qəmərgil gələcəklər. Gəl ona kimi süfrəni hazır edək. Əti doğrayaq. Ç i n g i z. Çox gözəl. Süfrəni salıb boşqabları düzürlər. Milli Kitabxana 219
Z ö h r ə. Fələyin işini bilmək olmaz. Bir az bundan irəli, dünya mənim üçün bir cəhənnəm idi, indi isə istəyirəm, onu qucub öpəm. Ç i n g i z. Məncə, səadət ibarətdir məhəbbətdən. O olarsa, dünya bir cənnətdir, olmazsa, yaşamağın mənası yoxdur. Z ö h r ə. Mən də o fikrə şərikəm. Ç i n g i z. Hazır etdik, indi sən dur get yat. Guya mənim gəlməyimdən xəbərin yoxdur. Görək Qəmər nə edəcəkdir. Yəqin gedib səni oyadacaqdır. Sən oyandıqda mənə məhəl qoyma. Z ö h r ə. Yaxşı deyirsən. Q ə m ə r. Cəbi lələ au-u-u.. Ç i n g i z. Zöhrə, tez ol, yat. Zöhrə gedib ağacın dalında uzanır. Q ə m ə r. A-u-u-u... Ç i n g i z. A-u-u-u... Şəmsi bəylə Qəmər gəlir. Q ə m ə r (Çingizi görməyib). Ay sağ ol, Cəbi lələ, hər şeyi hazır edibdir. Ç i n g i z. Siz də sağ olunuz, ay mənsiz seyrə çıxan cavanlar. Q ə m ə r. Çingiz! (Atılıb boynuna sarılır, buraxmaq istəməyir.) Ç i n g i z. Bacım, qoy Şəmsi ilə də görüşüm. Q ə m ə r. Doğrudan sən Çingizsən? Ç i n g i z. Xeyr, mən Çingizin kölgəsiyəm. (Şəmsi ilə öpüşürlər.) Qəmər Şəmsini kənara çəkib pıçıldaşırlar. Ç i n g i z. Orada nə pıçıldaşırsınız? Q ə m ə r. Çingiz, sənə bir xəbər verəcəyəm, amma deməyə qorxuram. Ç i n g i z. Qorxma, bacım, de. Q ə m ə r. Bax ürəyini bərk saxla, qorxma... Belə... Zöhrə sağdır, ölməyibdir... Ç i n g i z. Ah, ürəyim! (Əllərini ürəyinə qoyur.) Yox, sən məni aldadırsan. Q ə m ə r. Vallah, aldatmıram, bu saat gətirim, gör. (Gedib Zöhrəni durquzur.) Zöhrə, dur, kabab hazırdır.
Yüklə 3,04 Mb. Dostları ilə paylaş:
|