Süleyman sani axundov seçİLMİŞ ƏSƏRLƏRİ
Yüklə 3,04 Mb. Pdf görüntüsü
|
Milli Kitabxana 214
Q ə m ə r. Ata, Çingizin bacısına sataşmaq olmaz. Ah, ata, kaş bir az tez gəlmiş olaydın, Çingizimi məğrur düşmənin əlindən alaydın. Ə l i m ə r d a n. Qəm etmə, qızım, məğrur düşmən cəzasına çatdı. Qardaşın bu saat gələr. Çingiz, İbad və Cəbi lələ daxil olur. Q ə m ə r. Çingiz gəldi (gedib boynunu qucaqlayır.) İ b a d. Qəmər, məni tanımırsan? Q ə m ə r. Ah, İbad dayım. (Onu qucaqlayır.) Y a s ə m ə n. İbad, qardaşım! (Boynunu qucaqlayıb ağlayır.) İ b a d. Bacım, nə üçün ağlayırsan? Y a s ə m ə n. Necə ağlamayım. Sizin ikinizin də ölüm xəbəri gəlmişdi. İndi bizim üçün yenidən dünyaya gəlmisiniz. İ b a d. Bacım o sizə yalan xəbəri çıxaran Səfi bəy də, bizi bu bəlalara salan Şahbaz bəy də cazalarını aldılar. Bacım, görməli idin Şahbaz bəy necə ayaqlarıma düşüb yalvarırdı ki, məni öldürmə, onsuz da mən bidərman azara düşmüşəm, bu gün sabah öləcəyəm. Dedim, onda qoy səni bu əziyyətdən xilas edim. Tüfəngimin beş gülləsini də onun ürəyinə boşaltdım. Ruhun şad olsun, ey qeyrətli nişanlım Qəmər, İbad intiqamını düşməndən aldı. Ç i n g i z. Qəmər, hərgah Cəbi lələ tez atamgilə xəbər verməsəydi, indi məni burada sağ görməyəcəydin. Q ə m ə r. Sağ olsun, Cəbi lələ. P i r i b a b a. Məgər sizin gəlməyinizi Cəbi bilirdi? İ b a d. Bilirdi, ancaq Əlimərdan tapşırmışdı ki, hələ xəbər verməsin. Ə l i m ə r d a n. Topal, al bunu! (Pul verir.) C ə b i. Sağ ol, sahib. Ə l i m ə r d a n. Kürd qızı, mən gəlmişəm sizi aparmağa, tez ol hazırlaş, bu ittifaqdan sonra sizi burada qoymaq olmaz. Y a s ə m ə n. Bizi haraya aparacaqsan? Ə l i m ə r d a n. İrana, Arazın o tayına. Yoldaşlarım bu saat bizi meşədə gözləyirlər. Gərək sübh açılınca İran torpağında olaq. Daha durma, cəld ol! Bir dost paltardan və dəyişəcəkdən savayı heç bir zad götürmə. Uşaqlar, siz də gedin üst paltarlarınızı götürün. Çingiz və Qəmər gedirlər.
Milli Kitabxana 215
İ b a d. Piri baba, sən də hazır ol. P i r i b a b a. Mən bu sinnimdə hara gedib çıxaram. İ b a d. Piri baba, qorxuram sənə əziyyət verələr. Ə l i m ə r d a n. Mənim qorxumdan heç kəs əmimə əziyyət verə bilməz, ancaq uşaqlar gedirlər, ona burada kim qulluq edəcəkdir. P i r i b ab a. Oğlum, Cəbini də aparırsan? Ə l i m ə r d a n. Yox, Cəbi burada qalacaqdır. P i r i b a b a. Onda məndən arxayın ol. Ə l i m ə r d a n. Əmi, qorxma. Uşaqlan İranda qoyub özüm dəstəm ilə bu taya keçəcəyəm. Mənim hənirtim gələn yerdə heç kəs cürət edib sənə yaxın düşə bilməz. (Yasəmən, Çingiz və Qəmər gəlirlər.) Daha durmayın, gedək. Cəbi lələ əlində bir dəsmal xiyar gəlir. Ə l i m ə r d a n. Topal, o nədir? C ə b i. Xiyardır, sahib, uşaqlara yığmışam, yola götürsünlər. Q ə m ə r. Sağ ol, Cəbi lələ, bax, Piri babadan muğayat ol. Ə l i m ə r d a n. Daha durmayın, gedək! Topal, şeylərdən götür. Əmi, xudahafiz, qəm etmə, yenə görüşəcəyik. Piri baba ilə xudahafizləşib gedirlər. P i r i b a b a (yalqız). Komanın bülbülləri uçub getdi.
BEŞİNCİ PƏRDƏ BİRİNCİ ŞƏKİL Dördüncü pərdədən üç il keçmişdir. Səhnə meşə içində bir bulaq göstərir. Pərdə qalxdıqda Şəmsi bəy, Qəmər, Zöhrə xanım və Cəbi görünür. Q ə m ə r. Seyrə çıxanın cümləsi gərək işləsin. Şəmsi, belədirmi? Ş ə m s i. Bəli, elədir. Q ə m ə r. Onda diniəyin, hər birinizin vəzifəsini deyim: sən, Zöhrə, burada qalıb süfrəni hazır edəcəksən, əti kabablıq doğrayıb, duzlayacaqsan...
Milli Kitabxana 216
Z ö h r ə. Əti mən tək necə doğrayacağam? Q ə m ə r. A Zöhrə xanım, deyək ki, gimnaziyada sənə qayğanaq bişirməyi öyrətməmişdilər, onun üçün də yumurtanı suya salıb sonra yağ tökmüşdün. Bəs ət doğramağa nə deyirsən? Gülüşürlər. Z ö h r ə x a n ı m. Canım, bir insaf ediniz, tək adam necə ət doğraya bilər? Gərək biri əti tutsun, o biri bıçaq ilə kəssin. Cəbi lələ, belədirmi? C ə b i. Bəli, xanım, elədir. Siz zəhmət çəkməyin, azardan yeni durmusunuz. Mən bunların hamısını düzəldərəm. Q ə m ə r. Cəbi lələ doğru deyir. Zöhrə, sən balışını başının altına qoy uzan, kitab oxu. Biz də sənin əvəzinə işləyərik. Cəbi lələ, sən meşədən odun gətir, ocaq qala, biz də Şəmsi, ilə kabab üçün çubuq kəsək, şiş hazır edək. Şəmsi, tüfəngini götür, bəlkə baxtımız gətirdi, rastımıza ov çıxdı, sən də atıb, səhvən vurdun. Gülüşürlər. Z ö h r ə. Dovşan əhvalatı bu üç ildə hələ yaddan çıxmayıbdır? Q ə m ə r. Xeyr, heç vaxtı çıxmaz, hazır ol! İrəli arş! Gedirlər. Z ö h r ə (yalqız), Gediniz, ey iki bəxtiyar cavan. Siz də mənimlə bahəm bu üç il qanlı toqquşma, vuruşma içində min dürlü əziyyət, məşəqqət çəkdinizsə də axırda məramınıza nail oldunuz. Bu gün-sabah iki xoşbəxt quşcuğaz kimi uçub özünüz üçün yeni bir yuva tikəcəksiniz. Orada şad və xürrəm ömr sürəcəksiniz. Fəqət mən, vərəmli qızcığaz, öz arzuma çatmayıb, eşq atəşində şam tək əriyib bu gün-sabah sönəcəyəm. Ey fələk, tökdüyüm bu qanlı yaşıma rəhm et, ya vüsalə tez yetir məni, ya al bu canımı. Çingiz, sevgilim, tam üç ildir ki, səndən bir xəbər yoxdur. Məni ölmüş sanıb cəlayi-vətən oldun, haradasan, ey cəfalı, ey bəlalı aşiqim? Zöhrənin naləsini eşidirsənmi? Ah, ürəyim gedir. Yerə yıxılıb qəşş edir. Səhnə bir müddət sükut içində qalır, sonra Çingiz səyyah libasında, əlində bir əl çamadanı daxil olur, Bulaqdan su içir. Yüklə 3,04 Mb. Dostları ilə paylaş:
|