8.Böyük coğrafi kəşflər və müstəmləkə işğalları. ABŞ-ın yaranması. Rusiya
dövləti.Osmanlı dövləti. Çin,Hindisdan və Mərkəzi Asiya. Mədəniyyət
Böyük coğrafi kəşflərin səbəbləri XV əsrdə Avropada təsərrüfat və ticarətin
inkişafı ilə əlaqədar olaraq qızıla olan tələbat artdı. Qızıl əldə etmək məqsədilə
avropalılar müxtəlif yollar axtarırdılar. O zaman qiymətli daş-qaş, qızıl ilə zəngin
olan Hindistanla ticarət ərəblərin əlində idi. Kiçik Asiyadan və Suriyadan keçən
yollara Osmanlılar yiyələnmişdilər. Osmanlıların fəthləri avropalıların Asiyaya
yeni yollar axtarışlarını sürətləndirdi. Bu məqsədlə Portuqaliya kralları Atlantik
okeanının qərb sahilləri boyu gəmilər göndərirdilər. Beləliklə, Böyük coğrafi
kəşflərin səbəbləri aşağıdakı kimi ümumiləşdirmək olar: 1. Avropada əmtəə
istehsalının çoxalması, ticarətin inkişaf etməsi, pula və qızıla tələbatın artması. 2.
Çin və Hindistanla ticarətin ərəblərin əlinə keçməsi. 3. Kiçik Asiya və Suriyadan
keçən ticarət yollarına osmanlıların yiyələnməsi. 4. Avropalıların Şərqlə birbaşa
ticarət etmək, ticarətdən gələn böyük gəlirə sahib olmaq istəyi. 5. Dəniz
cihazlarından, kompasdan istifadə, karavella gəmilərinin düzəldilməsinin uzaq
dəniz səyahətlərinə çıxmasına imkan verməsi. Şərqə yeni yollar axtarmaq məqsədi
ilə XV əsrin əvvəlindən başlayaraq Portuqaliya kralları Atlantik okeanına və
Afrikanın qərb sahillərinə ardıcıl gəmilər göndərdi. Bu gəmilər Afrikanın qərb
sahilləri ilə üzürdü. Portuqaliyalılar ilk dəfə kölə alverinə başladılar. Onlar yerli
əhaliyə şüşə parçaları, kiçik güzgü verir, yerinə qızıl tozu, fil sümüyü alırdılar.
Qızıl sahili, Fil dişi sahili, Kölə sahili adı buradan yaranmışdı. Portuqaliya
ekspedisiyalarından birinə Bartalomey Diaş başçılıq edirdi. Bartalomey Diaş
başçılıq etdiyi ekspedisiya ilə ilk dəfə Afrikanın cənubundan keçib Hind okeanına
çıxdı. Lakin yolun çətinliyi və uzunluğu dənizçiləri yorduğuna görə onlar geri
qayıtdılar. Beləliklə, Bortolomey Diaşın səyahətini Afrikanın cənubundakı Ümüd
burnunadək davam etdirə bildi. Ekspedisiya zamanı Bortolomey Diaş Afrikanın
cənubundakı burunu Ümüd burnu adlandırdı (indi İynə burnu adlanır). Sonralar
Portuqaliya kralı Vasko da Qamanın başçılığı altında Hindistana dəniz yolu
axtaran yeni ekspedisiya göndərdi.
XV əsrdə dənizçilər qədim alimlərin yerin
kürə şəklində olması haqqında fikirləri ilə maraqlanırdılar. Bu fərziyyəyə əsaslanan
alimlər qərbə tərəf üzməklə Hindistana gedib çıxmağı düşünürdülər. Belə
adamlardan biri Xristofor Kolumb idi. Əslən italiyalı olan Xristofor Kolumb Qərbə
tərəf üzərək Hindistana çatmağa cəhd edən ilk Avropa dənizçisi olmuşdu. Kolumb
Hindistana gedən dəniz yolunu kəşf etmək istəyirdi. Bu məqsədlə o, İspaniya kral
sarayına müraciət etdi. Kral Kolumba müsbət cavab verib, onu gələcəkdə ələ
keçirəcəyi ərazilərə hakim təyin edir və maddi kömək göstərir. Kolumb 1492-ci
ildə 90 nəfər heyyətlə və 3 karavella ilə yola düşərək İspaniyadan Atlantik okeanı
vasitəsilə qərbə doğru üzməyə başladı. X.Kolumbun gəmiləri 70 gündən sonra,
Kuba və Haiti adalarını kəşf etdi. Lakin nə qızıl, nə də başqa qiymətli sərvət
tapmadı. Salamat qalmış bir gəmi ilə İspaniyaya qayıtdı. Kolumb həmin yolla daha
üç dəfə səfərə çıxdı. Kolumbun sərvət axtarışları nəticəsiz qaldı. Buna görə də
bütün var-dövlətini sataraq səfərə çıxdıqları gəmilərin xərcini ödədi. Kolumb kəşf
etdiyi əraziləri Hindistan hesab edirdi. Ona görə buranı “Hindistan”, əhalisini isə
“hindular” adlandırdı. Əslində isə onun kəşf etdiyi yeni qitə Amerika idi. Lakin,
Kolumb ömrünün sonunadək yeni qitə kəşf etdiyini bilməmişdir. Az sonra İtaliya
səyyahı Ameriqo Vespuçi Kolumbun kəşf etdiyi torpaqların yeni qitə olduğunu
sübut etdi (1499-1504-cü illərdə). Buna görə də yeni qitə onun adı ilə Amerika
adland. Portuqaliya kralı Hindistana dəniz yolunu kəşf etmək üçün Vasko da
Qamanın başçılığı ilə ekspedisiya göndərdi. Vasko da Qama 1498-ci ilin mayında
ərəb İbn Məcidin köməyi ilə Hindistanın Kəlküttə (Kalikut) şəhərinə gəlib çıxdı.
Beləliklə, Hindistana dəniz yolu kəşf olundu. Daha sonra Vasko da Qama
Hindistandan çoxlu ədviyyat aldı və Avropaya qayıtdı. Bununla da portuqaliyalılar
ekspedisiyaya çəkilən xərcdən 60 dəfə çox qazanc əldə etdilər. 519-cu ildə
Fernando Magellanın başçılığı ilə ispan gəmiləri dünya səyahətinə başladılar.
Magellanın ekspedisiyası Cənubi Amerika sahilləri boyu üzüb qərbə doğru gedən
bir boğaza çatdılar və oradan keçib okeana çıxdılar. Bu okeanda 4 ay üzdükləri
müddət ərzində heç bir hadisə baş vermədiyinə görə ona “Sakit okean”, keçdikləri
boğaza isə “Magellan boğazı” adı verildi. Səyahət zamanı Magellan Filippin
adalarında yerli əhali ilə toqquşmada öldürüldü (1521-ci ildə). Lakin səyahət Del
Kano tərəfindən davam etdirildi və 1522-ci ildə başa çatdırıldı. Dənizçilər
İspaniyadan qərbə doğru üzərək yenidən İspaniyaya qayıtdılar. Magellanın ilk
dünya səyahəti yerin kürə şəklində olduğunu və vahid dünya okeanının
mövcudluğunu sübut etdi. Magellandan sonra dünya səyahətini dəniz qulduru
ingilis Frensis Dreyk təkrar etmişdir. İşğala məruz qalmış və müstəqilliyini itirmiş
ərazilər müstəmləkələr adlanırdı. Böyük coğrafi kəşflər nəticəsində ilk
müstəmləkələri Portuqaliyaya və İspaniya ələ keçirdi. Portuqaliyalılar donanma və
odlu silahdan istifadə edərək, Ərəbistan və Hindistan yarımadasını, Şərqi Afrikanın
Hind okeanı sahillərini müstəmləkəyə çevirdilər. Bununla kifayətlənməyən
portuqaliyalılar Şərqə doğru irəliləyərək daha çox ədviyyat növləri becərilən Zond
və Molukk adalarını tutdular. Onlar daha sonra Çinə və Yaponiyaya gedib çıxdılar.
Cənubi Amerikada isə yalnız Braziliya müstəmləkəsi portuqaliyalılara məxus idi.
İspaniya Braziliyadan başqa bütün Cənubi Amerikanı müstəmləkəyə çevirdi.
İspanlar Kuba və Karib dənizlərindəki adalarda hindiləri tamamilə məhv etdilər.
Sağ qalmaq istəyən əhali dağlara və meşələrə çəkildi. Yerli əhalinin kütləvi şəkildə
məhv edilməsi Amerikada qula ehtiyacı artırdı. İşçi qüvvəsi çatışmadığına görə
avropalılar Afrikadan zənci qullar gətirməyə başladılar. Qul alveri ilə əvvəlcə
portuqaliyalılar, sonra isə ispanlar, hollandlar və ingilislər məşğul oldular.
Beləliklə, Böyük coğrafi kəşflər ilk müstəmləkə işğallarının başlanmasına zəmin
yaratdı. Müstəqilliyini itirmiş və işğalçıların zülümü altına düşmüş ərazilər
müstəmləkə adlanmağa başladı. Hindistandan gedən dəniz yolunun kəşfi,
müstəmləkələrin yaranmasına aparan yol oldu.
Şimali Amerikada ilk ingilis məskəndlilərinin salınması XVII əsrin
əvvəllərində təsadüf edir. Belə ki, 1607-ci ildə Şimali Amerikada ilk ingilis
koloniyalasının təməli qoyuldu. İngiltərədən Şimali Amerikaya köçüb gələnlər
tədricən ölkənin şimalına gedərək bir neçə koloniya yaratdılar və bu koloniyaları
―Yeni İngiltərə‖ adlandırdılar. Şimali Amerikada ilk ingilis koloniyası Virciniya
koloniyası idi. Bundan sonra İngiltərədən Şimali Amerikaya köçüb gələnlərin sayı
sürətlə artdı. İngiltərədən Şimali Amerikaya kütləvi şəkildə köçüb gələnlərin
sürətlə artmasının əsas səbəbi aşağıdakı amillərlə bağlı idi: Kəndlilərin
torpaqsızlaşması. Əhalinin dini təqiblərə məruz qalması. Koloniyaları İngiltərə
kralı tərəfindən təyin edilmiş qubernatorlar idarə edirdilər. Hər bir koloniyanın
varlı kolonistlər tərəfindən seçilmiş qanunverici məclisi var idi. Britaniya kralı və
parlamenti Amerikadakı müstəmləkələrinə manufakturaların açılmasını, dəmir
məmulatlarının hazırlanmasını və parça (yun parçalar) istehsalını qadağan etmişdi.
Çünki metal alətlər və parçalar müstəmləkələrə İngiltərədən gətirilməli idi. Ona
görə də İngiltərə parlamenti koloniyalarda bu proseslərin genişlənməsinin qarşısını
almaq üçün müstəmləkələrin əleyhinə aşağıdakı qanunları qəbul etdi: Bütün
koloniyalarda buraxılan kağız pullar ödənc vasitəsi kimi tanınmadı. Kral ordusunu
mənzil və ərzaqla təmin etmək tələbi qoyuldu. Bütün çap məhsullarına vergi
möhürü vuruldu və rüsum alındi. Müstəmləkələrdə ingilis ağalığına qarşı boykot
hərəkatını getdikcə silahlı mübarizə əvəz etdi. 1775-ci ildə Şimali Amerikada
bütün ingilis koloniyaları üsyan qaldırdı. Bir çox yerlərdə silahlı dəstələr yaradıldı.
İngiltərə müstəmləkəçilərinə qarşı silahlı mübarizə başladı. 1775-ci il aprelin 19-da
İngiltərənin silahlı qüvvələri ilə ingilis koloniyaları arasında ilk döyüş baş verdi.
Bununlada Amerikada İngiltərə kralı III Georginin (1760-1801) buradakı
tərəfdarları ilə kolonistlər arasında İstiqlaliyyət müharibəsi başladı. 1775-ci ilin
mayında Filadelfiyada bütün müstəmləkələrin nümayəndələrinin ikinci kontinental
Konqresi keçirildi. İkinci kontinental Konqresin qərarlarına əsasən: İngiltərə ilə
əlaqəni kəsmək qərara alındı.
Corc Vaşinqton azadlıq ordusunun baş komandanı
təyin edildi. 776-cı il iyulun 4-də, müharibənin gedişində Filadelfiyada Konqres
«İstiqlaliyyət bəyannaməsi»ni qəbul etdi. «İstiqlaliyyət bəyannaməsi»nin müəllifi
Virciniya plantatoru, inqilabın görkəmli xadimi, Tomas Cefferson idi.
«İstiqlaliyyət bəyannaməsi» üsyan qaldırmış keçmiş müstəmləkələrin İngiltərədən
ayrılması və yeni müstəqil dövlət - Ameriya Birləşmiş Ştatlarının tam müstəqilliyi
haqqında bəyanat idi. «İstiqlaliyyət bəyannaməsi» nə əsasən: İnsanların hüquq
bərabərliyi elan edildi. ABŞ-ın yaradıldığı elan edildi. Üsyan qaldırmış
müstəmləkər İngiltərədən ayrıldığını elan etdilər. İngiltərənin Şimali Amerikadakı
müstəmləkələri müstəqilliyinin elan etdilər. Bəyannamədə göstərilirdi ki,
İngiltərənin müstəmləkələrə zülm etməsi insanın «azadlıq, yaşamaq və xoşbəxtliyə
can atmaq» kimi ayrılmaz hüquqlarına ziddir. Bununla da xalq hakimiyyətin
mənbəyi elan edildi.
XVII əsrin əvvəllərində qabaqcıl Avropa ölkələrində kapitalist münasibətləri
inkişaf etdiyi halda Rusiyada natural təsərrüfat hələ də öz hökmranlığını qoruyub
saxlamışdı. XVII əsrdə Rusiyasının sosial-iqtisadi həyatında baş verən
dəyişikliklər siyasi quruluşa da təsir göstərirdi. Çarın təkbaşına hakimiyyəti
Rusiyada mütləqiyyət rejiminin yarandığını göstərirdi. 1613-cü ildə Zemstvo
yığıncağında Mixail Romanov (1613-1645) çar seçildi. Bu hadisə ilə Rusiyada
yeni sülalənin – Romanovlar sülaləsinin (1613-1917) hakimiyyəti başladı. Mixail
Romanovdan sonra Rusiyanın hökmdar taxtına Aleksey Mixayloviç Romanov
(1645-1676) çıxdı. XVII əsrin ikinci yarısında Rusiyanın dövlət quruluşu aşağıdakı
kimi idi: Boyar duması - ölkədə məşvərətçi orqan idi. Prikaz sistemi ən yüksək
inkişaf səviyyəsinə çatdı, sayı çoxaldı və səlahiyyətləri genişləni, saray, maliyyə,
hərbi, məhkəmə, vilayət və digər sahələrə bölünürdü. Lakin onlar arasında
münasibətlər tam aydınlaşdırılmadığı üçün dövlətin idarə edilməsinə maneçilik
törədirdilər
İnzibati vahid qəza idi. Çar qəzaları idarə etmək üçün boyar və
zadəganlar sırasından voyevodalar təyin edirdi. Voyevodalar idarə etdiyi ərazidə
qoşuna və məhkəməyə başçılıq edir, vergilərin toplanmasına nəzarəti həyata
keçirirdi.
XVII
əsrin
ortalarında
Rusiyada
mərkəzi
hakimiyyətin
möhkəmləndirilməsi dövlətin fəal xarici siyasət yeritməsinə imkan yaratdı. Bu
dövrdə Rusiyanın xarici siyasətində üç əsas məsələ mühüm yer tuturdu: 1. Ukrayna
və Belarusiya torpaqlarını Rusiyaya birləşdirmək. 2. Ukrayna və Belarusiya zəbt
edildikdən sonra Qara dəniz sahillərinə yiyələnmək. 3. Baltik dənizi sahillərinin ələ
keçirmək və dənizə çıxış ələd etmək. XVII əsrin ortalarında Ukrayna və Belarusiya
torpaqları Polşa və Litva maqnatlarının (Reç Pospolita dövlətinin) tərkbində idi.
Ukrayına və Belorusiyada Reç-Pospolita hökmüranlığına qarşə azadlıq mübarizəsi
baş verən zaman Rusiya dövləti bundan öz xeyrinə istifadə edərək 1667-ci ildə
Solsahil Ukraynası və Kiyevi özünə birləşdirdi. Həmin dövrdə Rusiyanın
Ukraynaya tamamilə yiyələnmək cəhdləri Osmanlı dövləti ilə müharibəyə səbəb
oldu. Osmanlı imperiyasının Ukrayna uğrunda Rusiya ilə apardığı müharibə 1681-
ci ildə Baxçasaray sülhü ilə başa çatdı. Baxçasaray sülhünün şərtlərinə əsasən:
Osmanlı sultanı Solsahil Ukraynasının Rusiyaya birləşdirilməsini qəbul etdi. Sağ
sahil Ukraynası Osmanlı dövlətinə verildi. Dnepr çayı iki dövlət arasında sərhəd
oldu. Bu müharibə Osmanlı imperatorluğu ilə Rusiya çarlığı arasında baş verən ilk
böyük müharibə idi. Baltik dənizi sahillərini ələ keçirmək üçün Rusiya ilə İsveç
arasında 1700-cü ildə başlanan müharibə 21 il (1700-1721) davam etdi. Bu
müharibə Şimal müharibəsi adlanır. I Pyotrun hərbi islahatları və yeni yaratdığı
ordu 1721-ci ildə Rusiyaya Şimal müharibəsini uğurla başa çatdırmağa kömək etdi.
1721-ci ilin avqustunda Fillandiyanın Niştadt şəhərində Rusiya ilə İsveç arasında
sülh müqaviləsi imzalandı. Sülhün şərtlərinə görə: 1. Rusiya Baltik dənizinə çıxış
əldə etdi. 2. Rusiya Baltik dənizinin sahili ərazilərinə yiyələndi. Niştadt sülh
bağlandıqdan sonra Senat I Pyotora imperator titulu verdi, Rusiya isə rəsmi surətdə
Rusiya imperiyası adlanmağa başladı. XVII əsrin sonlarında gərgin beynəlxalq
vəziyyət, eləcə də Rusiyanın gələcək inkişafı bütün sahələrdə islahatların həyata
keçirilməsini zəruri edirdi. Baltik dənizinə çıxmaq uğrunda 1700-cü ildə İsveçlə
müharibənin başlanması I Pyotru müəyyən islahatlar həyata keçirməyə vadar etdi.
Hərbi islahata əsasən ordu yenidən təşkil olundu. Ordunun komplektləşdirilməsi
üçün hər 20 kəndli həyətindən bir rekrut (əsgər) toplanırdı. Hərbi islahat
nəticəsində daimi ordu və donanma yaradıldı. Dövlət idarəçilik islahatlarına
əsasən 1711-ci ildə idarəçilik sistemini möhkəmləndirmək məqsədilə Boyar
duması əvəzində Senat yaradıldı. Senat I Pyotrun ölkədə olmadığı müddətdə icra
orqanı kimi nəzərdə tutulmuşdu. Bir müddət sonra Senat ali icra orqanına çevrildi
və məhkəmə funksiyasını da həyata keçirməyə başladı. Prikazların əvəzinə isə 12
kollegiya yaradıldı.
|