Sura seyidova
Yüklə 5,09 Kb. Pdf görüntüsü
|
50 üsulu başqalarında heç də o cür effekt vermir. Əslində, hər hansı bir sistemin «sirri» tərkib hissəsində ümumi sağlamlaşdırıcı tədbirlərin, sağlam həyat tərzinin tələblərinin (təbii qidalanma, hərəkət rejimi və s.) olmasındadır. Yerdə qalan əlavələr – hər bir sistemin fərqləndirici cəhətləri müəllifin «bər-bəzəyidir», yəni onun inamından, intuisiyasından və s. doğan cəhətlərdir. Bu cəhətlər nə qədər «qeyri- adi» olsa belə, həmin sistem öz-özlüyündə möcüzə yarada bilməz. Hər şeydən əvvəl ona görə ki, hər şey bizim düşüncələrimizdən asılıdır, onu isə heç bir sistem «bağışlamır». İlk növbədə, ÖZ GÜCÜNƏ İNANMAQ lazımdır. Bu inamın gücünə möhkəmlənən İRADƏNİZ müalicəni başlamağınıza, sonra isə davam etdirməyinizə köməklik göstərəcək. Bu İRADƏNİN hesabına siz, müalicə prosesində qarşınıza çıxan hər cür çətinlikləri dəf edəcək, sağlamlıq üçün vacib olan aclığa, pəhrizə dözə biləcəksiniz. Təbii üsullarla müalicədə şərait, imkan, ən nəhayət, fərdilik nəzərə alınmalıdır. Əgər aclığa başlamış bir adamın vaxtaşırı təbiət qoynunda olmağa, su, hava proseduralarını yerinə yetirməyə imkanı yoxdursa, xüsusən, o, neqativ münasibətlə əhatə olunubsa, belə aclığın faydası yox, zərəri ola bilər. Əlbəttə, söhbət heç də ideal imkanlardan getmir. Real həyatda bu cür imkanlar yoxdur və ona görə də ideal həyat tərzindən də söhbət gedə bilməz. Ancaq hər bir insan bacardıqca buna cəhd etməli, imkan daxilində sağlam həyat tərzinin tələblərini yerinə yetirməlidir. Amma nədənsə, insanlar məhz bu sahə də «ya hər şey, ya da heç nə» prisipinə üstünlük verirlər. Bunun «alternativi» kimi «etməməkdənsə etmək yaxşıdır» frikrini təklif edə bilərəm. Hansısa ideal imkanların yaranacağını, hansısa «möcüzəli» günün gələcəyini gözləmək özünü aldatmaqdır. Hər kəs öz orqanizminin fərdi xüsusiyyətlərinə (astroloji göstəricilər, irsi xüsusiyyətlər və s.), konstitusional tipinə uyğun gələn tədbirləri seçməlidir. Adətən, insan şüursuz olaraq nəyi isə faydalı, gərəkli hesab edir. Nəticədə çox zaman lazım olan yox, 51 istənilən, xoşa gələn, yaxud bəyənilən seçilir. Belə ki, bəzən insanı hisslərin tələbini ödəyən cəhətlər «cəzb edir», insan hisslərə «sərf edən» cəhətləri seçir (nə yemək, nə vaxt yatmaq və s.). Yəni insan özünü inandırır ki, məhz bu, sərfəlidir. İnsan öz hisslərinin ağası olmağı, onları ağıla tabe etdirməyi bacarmalıdır. Təbiətlə həmahəng yaşayan, öz orqanizminə qulaq asmağı bacaran insan seçimdə də yanılmır, daha doğrusu, o belə seçim qarşısında qalmır, bu cür insan nəyin gərəkli, nəyin gərəksiz olduğunu intuitiv olaraq ayıra bilir: xoşa gələn məhz lazınm olan olur. Bəzən isə seçim yalnış rəyin, yəni əvvəlcədən formalaşmış münasibətin («fərziyyələrin») nəticəsi olur. Belə olan halda nəyin intuisiyanın gücü, nəyin şüurun yanlışlığı olduğunu ayırmaq lazımdır. Bundan başqa, aclıq, vegetarianlıq, qaçış, tənəffüs təmrinləri, fiziki təmrinlər heç biri xüsusi rejim olmadan fayda verə bilməz. Rejim heç də adətən başa düşüldüyü kimi darıxdırıcı, ciddi tələblər deyil, adi nizamdır, təbiətin ziddinə getməməkdir. Vaxtilə vaxtı üç hissəyə bölmək: bir hissəni ibadətə, bir hissəni işə, bir hissəsini isə istirahətə sərf etmək düzgün hesab edilib. İstirahət edərkən öz bədəninə qulluq etmək vacib sayılıb. Çünki istirahətə laqeyd yanaşmaq qalan iki vəzifəni layiqincə yerinə yetirməməyə səbəb olar. Müasir insan ibadətə vaxt sərf etmir. Bununla nə itirdiyindən də xəbəri yoxdur. İbadət – relaksasiyadır, meditasiyadır, saflaşmadır, durulmalıdır. Müasir insan istirahət etməyi də bacarmır: ya istirahəti uzanmaq, yatmaq, televizora baxmaq kimi başa düşür, ya da istirahət üçün ümumiyyətlə vaxtı qalmır. İbadətin və istirahətin vaxtını da iş üçün ayıran insan yenə də işini çatdırmır, hey tələsir, vurnuxur. Yaşamaq üçün işləmək məqsədilə işləyə-işləyə, yaşamaq yaddan çıxır, təkcə işləmək qalır və nəticədə, sanki işləmək üçün yaşayır. Öz həyat tərzini dəyişməyə psixoloji cəhətdən tam hazır olduqdan sonra başlamaq lazımdır. Bəzən insan həvəslə bir işə girişir, intensiv fiziki məşqlər edir, aclığa başlayır, vanna qəbul edir və s. . Sonra bütün bunları birdən atır. Bu zaman insan özünü 52 əvvəlkindən pis hiss edə bilər. Çünki, qulluq edilməyə öyrəşən orqanizm «elə-belə» yaşamağa çətinlik çəkir. Hər şeyə tədricən alışmaq, azdan başlamaq lazımdır. Özünü hər an, hər dəqiqə məcbur etmək lazım deyil. Belə olduqda, bunun nə vaxtsa əvəzi çıxır, insanın buna heç həvəsi olmur. Bir də, «etiraz səsi» heç də həmişə tənbəllikdən olmur, orqanizmin tələbatından doğur. Öz orqanizminizə qulaq asmağı bacarın. Nəyin tənbəllik olduğunu, nəyin orqanizmin tələbatından doğduğunu ayırmaq lazımdır. İnsan öz iradəsizliyi üzərində qələbə çalmağa çalışmalıdır, təbiətin üzərində yox. Sağlam həyat tərzinə tam keçdikdən sonra da həddi gözləmək vacibdir. Əsas məsələ, gördüyün işi axıra çatdırmaqdır (fiziki kamillikdən başlayıb, mənəvi kamilliyə getmək). Ümumiyyətlə, insan başladığı işi axıra çatdırmağa çalışmalıdır. Əgər görülən iş yarımçıq qalarsa, o biri «yarımçıq» – görülməmiş iş onun üçün yük olur, həmişə onunla qalır. (Dad yarımçıq əlindən.) Deyirlər, boynun ardında (süysündə) olan şişkinlik həmin yığılıb qalmış, görülməmiş işlərin fiziki bədəndə qoyduğu izdir. O, energetik sistemdə də (psixikada və daha incə qatlarda) iz qoyur. Nəticədə, insanda psixiki natarazlıq yaranır. Bir çox narahatlıqlarımızın səbəbi görülməmiş işlərin «yükü»dür. (Hətta deyilməmiş sözlərin də yükü vardır, fikrini deməyib, yarımçıq saxladıqda o da «yükə» çevrilir. Qorxub, çəkinib və ya «müdriklik edib» içəri ötürdükdə isə o, onsuz da çıxır – məsələn, herpes «uçuq» şəklində dodaqlardan. Elə içəridə də «herpes» çıxa bilər (daxili, ruhi və ya (və) fiziki əzablar (xəstəlik) şəklində). Ona görə də konflikt vəziyyətlərdə susmaq yox. Öz sözünü deməyi bacarmaq müdriklikdir. Əlbəttə, təmkinlə. Bəzən sağlam həyat tərzinin tələblərini pozmaq – «keçmişə qayıtmaq» günün bioritmini ilə əlaqədar olur. Elə günlər və gün ərzində elə anlar vardır ki, insanın neqativ (o cümlədən, qeyri- sağlam həyat tərzinə aid olan) işlərə meyli artır, ən iradəli adamda Yüklə 5,09 Kb. Dostları ilə paylaş:
|