47
mənada asketlik həm də bir qədər zəiflik əlaməti sayılır. Çətin olanı
bacarmaq, mənəvi düşkünlüklər içərisində öz mənəviyyatını
qoruyub saxlamaq əsl hünərdir. Axı, həm də həyatda gözəl nə varsa,
insan üçündür. Onlardan imtina etmək, bir növ, nankorluqdur.
Qurani-Kərimdə də hər şeyin insan üçün yaradıldığı qeyd edilir:
« Biz Adəm oğullarını şərəfli və hörmətli etdik, suya və quruya sahib etdik,
özlərinə təmiz ruzi verdik və onları yaratdığımız məxluqatın çoxundan
xeyli üstün etdik» (Əl-İsra surəsi, 70-ci ayə).
« Yer üzündə nə varsa, hamısını sizin üçün yaradan, sonra səmaya üz
tutaraq onu yeddi qat göy halında düzəldib, nizama salan Odur (Allahdır!).
O hər şeyi biləndir!» (Əl-Bəqərə surəsi,29-cu ayə).
« Göylərdə və yerdə nə varsa,hamısını öz tərəfindən sizin ixtiyarınıza
qoyan Odur. Həqiqətən, bunda düşünən qövm üçün ibrətlər vardır» (Əl-
Casiyə surəsi,13-cü ayə).
Və nəhayət: «Ey insanlar! Allahın yaratdığı bu qədər neməti xatırlayın.
Sizi nemətlərə qərq edən Allahdan başqa bir yaradıcı varmı? Ondan başqa
heç bir Tanrı yoxdur. Belə olan halda necə olur ki, imandan küfrə dönə
bilirsiniz» (Fatir surəsi,35/3)
Dünyəvi nemətlərə uymaq,onların əsiri olmaq kimi, onlardan
tamamilə üz döndərmək də düzgün deyil. Hər şeydə olduğu kimi
burada da həddi bilmək lazımdır. Həddə riayət – təbiətin müttəfiqidir.
Hər şeydə –yeyəndə, içəndə, hətta sevəndə belə həddə riayət edin. Bəli,
asket
həyatı
keçirməyə
dəyməz.
Sadəcə
olaraq,
bəzi
məhdudiyyətlərə əməl etmək, necə gəldi yaşamamaq, Təbiətin
səsinə, o cümlədən, öz orqanizminə qulaq asmaq kifayətdir. Onda
hansısa sağlamlaşdırıcı sistemlərə aludə olmaq, trenajerlərə
bağlanmaq, dəbə uyğun olmaq qaçmaq, aclıqla özünü üzmək lazım
gəlməyəcək. Nə vaxt necə hərəkət etməyi orqanizmimiz özü bizə
deyəcək. Bunları bilməklə nəyi isə əzab-əziyyətlə əldə etmək lazım
gəlməyəcək, istədiyimiz hər bir şey (lazımlı fikirlər, lazımlı
məsləhətlər, lazımlı kitablar və lazımlı adamlar) özü bizi tapacaq.
48
Bunun üçün necə gəldi yox,düşünə-düşünə yaşamaq lazımdır. Bu
haqda həmişə düşünmək lazımdır.
İnsanlar dəbə uymağa meyllidir. Hamı «birlikdə» musiqi ilə
məşğul olur, ingilis dili öyrənir, qaçır, yoqa ilə məşğul olur, pəhriz
saxlayır. (Və hamı prezident olmaq istəyir – prezident isə bir nəfər
olar). Həyatda özü olmağa, öz həyatını yaşamağa çalışmaq lazımdır.
Onsuz da, insan süni (yəni «boynumuza düşən»), hansı rolda
olursa-olsun (birincidə insan özünü başqalarına «göstərir», ikinci isə
–özünə), sonda bunun mənasız olduğunu dərk edir və başqa düşür
ki, yalnız özü olmağa dəyərmiş. Gəlin, vegetarian, joq, həkim, alim,
millət vəkili, prezident yox, özümüz olmağa çalışaq. Həmin sənət
sahibləri olsaq, həmin vəzifələrdə çalışsaq, həmin həyat tərzini
yaşasaq belə.
Seçilmək naminə və ya dəb xətrinə fərqli həyat tərzinə keçmək
lazım deyil. Onsuz da, bu, uzun çəkməyəcək. Seçilmək, fərqlənmək
xətrinə idmanla məşğul olanlar, dindarlıq edənlər, oruc tutanlar
bilməlidir ki, bu məqsədlə edilən heç nəyin faydası olmur. Bir də
insan öz dəyərliyini başqa şeydə – həqiqətən dəyərli olmaqda
axtarmalıdır, hamıdan yaxşı (və ya «hamı kimi») evi olmaqda, fərqli
geyinməkdə, fərqli həyat tərzi keçirməkdə və s. yox. Bunların heç
biri insanı dəyərli etmir. İnsanın nə vaxtsa onlardan məhrum olması
mümkündür (labuddur) və o zaman dəyəri həmin şeydə olan insan
dəyərsizləşəcəkdir. İnsan özünü başqa cür təsdiq etməlidir. O şeylər
ki, onları heç vaxt heç kəs insanın əlindən ala bilməsin.
«Başqalarından öz qüdrətinlə üstün olmaqdansa, biliyinlə üstün ol»
deyən Makedoniyalı İsgəndər nə qədər haqlıdır.
Sağlam həyat tərzini təbliğ edən, təbii müalicə üsullarına
əsaslanan müxtəlif sağlamlaşdırıcı sistemlər mövcüddur. Bunlar
məlum qadağalar dövründə (makinada yazılmış şəkildə) dar
çərçivədə əldən-ələ keçsə də, geniş əhali kütləsinə məlum olmayan
xarici müəlliflərin əsərləri olub, yalnız yenidənqurma (qurma, yoxsa,
dağıtma?) dövründə vəziyyətdən istifadə etməyi bacaran «diribaş»
49
adamların (bəzən isə xeyirxah insanların) sayəsində çoxtirajlı kitab
şəklində yayılıb. Bu sistemlərdə təbliğ edilən metodlardan
bəzisi ,olduqca dəyərli olsa da, sadəliyi və geniş yayılması üzündən
əhəmiyyətsiz hesab edilir (bu «gözdənsalmada» bulvar ədəbiyyatın
və səriştəsiz insanların da rolu var), bəzisi isə əksinə, sağlam
düşüncənin yox, doğmaya çevrilmiş fikirlərin (ifrata varmanın)
nəticəsi olsa da çoxlarını «yoluxdurur».
İnsanlar müxtəlif metodlara çox zaman təbabətin bir çox hallarda
gücsüzlüyün nəticəsi olaraq əl atır, eşitdikləri, rast gəldikləri
müxtəlif müalicə üsullarını sınaqdan keçirməyə məcbur olurlar. Son
nəticə də isə eynilə rəsmi təbabətə hədsiz ümid bəsləyənlər kimi
ümidləri doğrulmur. Çünki həmin müalicə üsulları nə qədər faydalı
olsa da, ümumi sağlamlaşdırıcı tədbirlərin fonunda əhəmiyyət kəsb
edə bilər, daha doğrusu, həmin tədbirlərdən yalnız biri olmaqdan
başqa bir şey deyildir və müvəqqəti yaxşılaşma verə bilsə də,
sağlamlıq problemini bütövlükdə həll edə bilməz.
Oxuduğun hər bir şeyi tez-tələsik özünə «tətbiq etmək», hansısa
bir sistemə möcüzə kimi baxmaq lazım deyil. Əslində, bütün
sağlamlaşdırıcı sistemlərdə bir yarımçılıq var, onların çoxu qədim
mənbələrdən (əsasən, Şərq təbabətindən və yoqa sistemindən)
götürülmüş hissə-hissə məlumatlarla doludur və bəzən bu hissələr
bir-birini təkzib edir. Onları ümumləşdirmək, düzgün olanı seçib
götürmək yenə insanın öz boynuna düşür. Heç bir müalicə üsulu,
sağlamlaşdırıcı sistem panaseya ola bilməz. (Hətta rəsmi təbabətdə
də bəzi faydalı maülicə üsulları nə vaxtsa dəbə düşür, yeri gəldi-
gəlmədi
işlədilir,
ona
panaseya
kimi
baxılır.
O
bunu
doğrultmadıqda isə birdəfəlik unudulur. Halbuki yerində işlənsəydi,
çox fayda verərdi).
Naturopatlar çox zaman möcüzə vəd edirlər. Kim isə özündə (və
yalnız özündə) sınaqdan keçirib, müsbət nəticə əldə etdiyi müalicə
üsulunu canfəşanlıqla təbliğ edir, onun effektliyini «elmi» dəlillərlə
sübut edir, lakin təsadüfən onun «boyuna biçilmiş» həmin müalicə
Dostları ilə paylaş: |