Sura seyidova
Yüklə 5,09 Kb. Pdf görüntüsü
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- Müntəzəmlik və dəqiqlik
- RUH HAQQINDA Mələklər aləminin quşuyam
53 belə «iradəsizlik» yaranır. Sizdə yaranan, sizə «yad» olan hisslərin müvəqqəti olduğunu yadınıza salmaqla,onları asanlıqla dəf edə bilərsiniz. Yeni həyat tərzinin tələblərinə vaxtaşırı və başdansovdu əməl edilməsi də heç bir fayda verə bilməz. Müntəzəmlik və dəqiqlik vacib şərtlərdir. Əgər bir dəfə səhlənkarlığa yol versəniz, bu, adət halına keçəcək. Hər işdə olduğu kimi, sağlam həyata da sədaqətlə qulluq etmək lazımdır. Sədaqət həmişə mükafatlandırılır. Çoxları sağlamlıq haqqında məsləhətləri oxuyarkən başlamaq üçün qərar verir, amma bu işi başqa vaxta saxlayır. Başqa vaxtkı başqa insan olmayacaq, yenə insanın özü olacaq. Sabah yox, elə bu gtün, bu an başlamaq lazımdır – düşüncələrimizdən. Başlamaq üçün qərar verdiyiniz andan başlayın, sabaha, o biri günə qoymayın, onda heçnə alınmayacaq. Aqillər deyib ki, o şeyə ki, sabah malik olmaq istəmirsən, bu gün at,o şeyə ki, sabah malik olmaq istəyirsən – bu gün əldə et. Birdə ki, həyat – indiki zamandadır, gələcək – xəyaldır (keçmiş isə artıq keçib). Həyatımız bizim indiki – hazırki anlarımızın toplumundan ibarətdir. Məhz ona görə də hər şeyi indi etməyə çalışın . Hər «indiki an»ın qədrini bilin. Bütün bunlarla yanaşı bir şeyi də yadda saxlayın. Ən əsası öz düşüncəlirimizdir. Onlarla işləmçək lazımdır. Deyirlər, əgər at həmişə eyni yolla gedərsə, onu təzə yolla öyrətmək çətin olur. Lakin hər dəfə yol ayrıcına çatanda yüyəni çəkib, atın başını təzə yola sarı çevirmək kifayətdir. Müəyyən bir vaxtdan sonra daha buna ehtiyac qalmır, at təzə yola öyrəşir. Öz düşüncələrinizlə də bu cür işləyin, hər dəfə «yüyəni çəkin». Bir də unutmayın: ağıllı adamlar öz ruhlarını möhkəmlətməyə can atırlar, axmaqlar isə yalnız bədənlərini möhkəmləndirməklə məşğul olurlar. 54 RUH HAQQINDA Mələklər aləminin quşuyam, Bu torpaq aləmindən deyiləm. Ç.Rumi İnsanlar artıq öz ilahi təbiətlərini üstünlüyünü hiss etmirlər. A.Düma Qatı dindarlıq zəmanəsində deyilən bu sözlər, ilahi olan hər şeyin inkar edildiyi, «bütün dinlərin puç və əfsanə», «xalq üçün tiryək» hesab edildiyi dövrün insanları üçün «qanunauyğun» səslənir. Çünki bu insanlar özlərinin böyük bir hissəsindən – ruhdan imtina etmək məcburiyyətində qalıblar. Beynəlxalq elmi toplantılardan birində iştirakçılardan insan rəsmi çəkmək xahiş edilib. Həmin günün mövzusu olmaq uşaq problemlərinə həsr edildiyindən, kiminsə uşaqları da insan «hesab edib-etmədiyini» yoxlamaq məqsədilə aparılan bu kiçik «eksperiment» zamanı çoxsaylı iştirakçılardan yalnız biri «hədəfə düşmüş» və uşaq rəsmi çəkmişdir. İxtiyar sahibi olsaydım,mən də bu xahişlə, məsələn, həkimlər auditoriyasına müraciət edərdim. Ancaq bir qədər başqa formada və başqa məqsədlə. Görəsən, hamı yox, heç olmasa, İnsan, onun sağlamlıq problemləri ilə məşğul olanlar İNSAN dedikdə nə təsəvvür edirlər. Təkcə gördüklərinimi? Bəs hisslərimiz, düşüncələrimiz haradadır? Əslində, onları heç vaxt inkar etməmişik. Ancaq nə olduğunu da biolməyə çalışmamışıq. İnsan beyninin fəaliyyəti ilə bağlı hadisələr hesab etməklə kifayətlənmişik. Bu, mücərrəd səslənmirmi? Qəribədir, ENERJİ, onun çevrilmələri haqqında danışmışıq, həm də maddi olmayan hər 55 şeyi inkar etmişik. Amma bu gün,dalğaların minlərlə kilometrlərə ötürülərək, hamının adi bir şey kimi seyr etdiyi televizora verilməsinə inanmağımıza baxmayaraq, ruh adlı bir anlayışı inkar etməyimiz ağlasığmaz görünür. «Ruh» deyəndə mistik bir şey düşünmüşük, «ölən cismimdir, ruhum sizdədir» sözlərini də ritorik ifadə kimi bəyənmişik, ürəklərdə yaşamağa bənzər bir söz hesab etmişik. «Ruh» sözünü «psixika» sözü ilə əvəz etməklə özümüzü aldatmışıq. «Ruh» kəlməsi həmişə «elmə zidd olan» dinlə bağlanılıb. Əslində, ən böyük elm elə dinin özüdür. Lakin biz dini həmişə elmə qarşı qoymuşuq. Çünki «Oxumaq, oxumaq, yenə də oxumaq» kimi «qeyri- adi», «orujinal» bir ifadəni əlimizdə bayraq, dilimizdə əzbər edərkən, Məhəmməd Peyğəmbərin (s) «Bir gün elmlə məşğul olmaq 70 illik ibadətdən üstündür» kəlamından xəbərsiz olmuşuq. (İnsan nədən xəbərsiz deyil ki?) Zənnimcə yalnız əsl elm – insanı həqiqətə qovuşduran bilikləri qazanmaq ibadətlə müqayisə edilə bilər. Elm adı altında cəfəngiyyatla məşğul olmaq insana bu «hüququ» vermir. İnsanın dinin əsl mahiyyətini anlamamasının, onu xurafatla eyniləşdirməsinin əsas səbəbi dinin düzgün «təqdim» edilməməsidir. Din bizə elə şəkildə «təqdim edilib» ki, inamdan çox inamsızlıq yaradır, agah etmək əvəzinə çaşqınlıq doğurur, Sevgi yox, xof aşılayır. Filosof Oskar Bernqard bunu çox gözəl ifadə edib: «Allah-təala min illər boyu öz mələkləri vasitəsilə ötən zamanların peyğəmbərlərinə xəbər dalınca xəbər göndərib və hər dəfə də insanlar bu xəbərlərdən din qurub». Biz bu xəbərlərdən xəbərsizik. Az-çox bildiyimiz, tanıdığımız dindir, insanların xürafata yaxınlaşdırdığı din. Lakin onun mahiyyətini olduğu kimi dərk edə bilsən işıqlanarsan, əsl ZİYA-lı olarsan. (Hamının özünə yapdığı, yerli-yersiz işlənən bu söz də bayağılaşıb). Lakin insan bundan imtina edib və qaranlığa üstünlük verib. Gəlin, işığa çıxaq, öz ilahi üstünlüyümüzdən xəbərdar olaq, öz müqəddəsliyimizi dərk edək, ondan faydalanaq və beləliklə də xoşbəxt olaq. Yüklə 5,09 Kb. Dostları ilə paylaş:
|