74
Bitkilərə daxil olan suyun 99,2%-i
buxarlanmaya sərf olunur və
ancaq 0,8%-i üzvi maddələrin əmələ gəlməsi üçün istifadə edilir.
Hər hansı bitkinin suya olan tələbatı, inkişaf fazalarından asılı
olaraq dəyişir. Bitkilərin suya ən çox tələbat göstərdikləri müd-
dətlər böhran dövrü adlanır. Böhran dövrü buğda, arpa və çov-
darda-boruya çıxma, sünbülləmə; qarğıdalıda- çiçəkləmə, sütül
yetişmə, kartofda-çiçəkləmə, yumruların əmələ gəlməsi; pambıq-
da- çiçəkləmə,
qoza əmələ gətirmə; pomidorda- meyvə əmələ
gəlmə, yetişmə və bostan bitkilərində- yetişmə fazalarında olur.
Cədvəl 9
Bitkilərin toxumunun cücərməsinə və üzvi kütlə əmələ
gətirməsinə tələb etdiyi suyun miqdarı
Bitkilər
Toxumun cücərməsinə sərf olunan suyun
miqdarı- öz çəkisinə nisbətən faizlə
Transpirasiya
əmsalı
Buğda 46-57 450-600
Arpa 48-60 410-620
Çovdar 58-76 500-600
Çəltik 60-65 500-800
Vələmir 50-58 400-750
Qarğıdalı 37-45 250-400
Noxud 100-106 400-600
Kartof - 300-630
Çuğundur 100-120
340-450
Pambıq 100-110 300-600
Yonca 52-58 800-850
Başqa dövrlərdə bitkilər su ilə tam təmin olunsada, böhran
dövrü su çatışmadıqda məhsuldarlıq kəsgin azalır.
Su bitkiyə əsasən torpaqdan kökləri vasitəsilə, dumanlı havada,
yağıntılar düşdükdə və şeh əmələ gəldikdə isə qismən
yarpaq
ağızcıqlarından daxil olur.
Torpaqdan bitkilərə suyun daxil olması, suyun formasından və
torpağın su xassələrindən asılıdır.
Torpaqda su buxar halında, kimyəvi birləşmiş, hiqroskopik,
pərdə, kapillyar və qravitasiya formalarında olur. Lakin bitkilər
suyun ancaq kapillyar və qravitasiya formalarından istifadə edə
bilir.
75
Torpağın su xassələrinə: - su tutumu, su sızdırması, su qaldır-
ması daxildir. Torpağın kapillyar və qeyri-kapillyar məsamələrinin
su ilə tam dolması onun tam su tutumunu təşkil edir. Torpağın
özündə saxlaya bildiyi qravitasiya və kapillyar suyun miqdarına
tarla su tutumu deyilir.Torpağın özünə su hopdurması və aşağıya
doğru süzməsi su sızdırma qabiliyyəti adlanır.
Atmosfer çöküntülərinin torpağa daxil olması hopma və süzmə
prosesləri ilə başa çatır. Əvvəlcə su
torpağa hopur və torpaq
doyma dərəcəsinə çatanda süzmə prosesi başlayır. Su keçiriciliyinə
torpağın məsaməliliyi birbaşa təsir göstərir.
Su sızdırması pis olan torpaqlarda su torpağın üst hissəsində
toplanır və ya kənarlara axaraq itir. Çox quru torpaqlar əvvəlcə az
norma ilə nəmləndirilib, sonra yüksək norma ilə suvarıldıqda öz su
sızdırma qabiliyyətini daha yaxşı saxlayır. Tədricən islandığına
görə, uzun müddətli payız yağışları torpağa daha yaxşı hopur.
Torpağın kapillyarları ilə suyu aşağı qatlardan yuxarıya doğru
qaldırmasına su qaldırma qabiliyyəti deyilir. Torpaqda nəmlik tam
tarla su tutumunun 60-80%-i qədər olduqda, əksər bitkilər üçün opti-
mal hesab edilir.
Qumlu və qumsal torpaqlar, gilli və gillicəli torpaq-
lara nisbətən az su saxlayır və suyu tez buxarlandıraraq quruyurlar.
Strukturasız torpaqlarda su torpağa hopmur, qış aylarında buz
əmələ gətirir və atmosfer çöküntülərinin torpağa hopmasının qar-
şısını alır.Strukturasız torpaqlarda su kapillyar məsamələrdə mün-
təzəm olaraq yuxarıya doğru qalxdığına görə, torpağın üst səthi
həmişə nəmli olsa da, alt qatlarda nəmlik olmaya da bilər. Deməli,
struktursuz torpaqlarda su ehtiyatı az və davamsız olur.
Strukturlu topaqlarda isə su qeyri-kapillyar məsamələrlə asan-
lıqla torpağa daxil olur, ehtiyatını artırır və davamlı olur.
Su sızdırma, kapillyar fəaliyyəti və suyu buxarlandırma torpa-
ğın nəmlənmə dərəcəsini müəyyən edir.Torpağın
kapillyar fəaliy-
yəti, suyun kapillyarlarla çox nəm olan yerdən, az nəm olan yerə
ötürməsidir. Kip torpaqlarda kapillyarlar bir- birinə yaxın
olduğuna görə suyu ötürməsi sürətlənir.
Torpağın öz səthindən suyu buxarlandırması, onun buxarlan-
dırma qabiliyyətidir. Buxarlandırmaya su qaldırma qabiliyyətindən
əlavə torpağın və yerüstü hava qatının temperaturu, küləyin sürəti,
76
torpağın rəngi, səthinin xarakteri və s. təsir göstərir.
Səthi hamar
olmayan tünd rəngli torpaqlar, hamar səthli açıq rəngli torpaqlara
nisbətən suyu çox buxarlandırır. Bitki ilə örtülü olan sahələrdə bu-
xarlanma, açıq sahələrə nisbətən xeyli az olur.
Torpaqda suyun toplanması əsasən atmosfer çöküntüləri hesabı-
na olur. Suvarma əkinçiliyində suvarma suları və yeraltı sular
səthə yaxın olan yerlərdə isə qrunt suları torpaqda suyun toplanma
mənbəyinə daxildir.
Torpaqda ümumi su ehtiyatı hiqroskopik nəmliyin iki misli
qədər olduqda bitkilər ondan daha yaxşı istifadə edir.M.Lvoviçə
görə hidrosferin 1, 45 mlrd km
3
su ehtiyatı :-60 mln km
3
yeraltı
çaylarda, 24 mln km
3
buzlaqlarda, 83 min km
3
torpaq nəmliyində,
14 min km
3
atmosferdə və s. toplanır və ümumi su dövranında az
və ya çox dərəcədə iştirak edirlər.
Bitkilərin istifadə etdiyi torpaq və atmosfer nəmliyi, ümumi
dünya su ehtiyatlarının≈0, 00007%-ni
təşkil etməsinə baxmayaraq,
suyun ümumi dövranı bitkiləri su ilə təmin etməyə imkan verir.
Torpaqda su ehtiyatı W=10.000⋅H⋅
Н
Р
⋅
= 100
100
Pq düsturu ilə
hesablanır. Buradan H- torpaq layının qalınlığı, P-həcm kütləsi, q-
tarla su tutumuna görə nəmlikdir.
Bitkilərin suya olan tələbatı torpağın su balansı ilə ödənilir. Su
balansı mədaxil və məxaric olunan suyun miqdarından asılıdır.
Suyun mədaxili yağıntılardan (YS) və üst qata qalxan qrunt
sularından (QS); məxarici isə transpirasiyadan (TS), torpaqdan
suyun buxarlanmasından (TB), səth üzrə axan sudan (SA), torpaq
daxilində yanlara axan sudan (YAS) və dərin qatlara sızan sudan
(SS) ibarət olur.Yəni:
YS+QS=TS+TB+SA+YAS+SS
Mədaxilin əsas hissəsi atmosfer çöküntülərindən, yeraltı
sulardan və suvarmalardan, məxaricin əsas
hissəsi isə transpirasiya
və buxarlanmadan ibarətdir.Suyun mədaxili onun məxaricindən
çox olduqda, su balansı müsbət hesab edilir və ərazi
humid bölgə
adlanır. Humid bölgədə bəzi halda torpağın həddindən artıq
nəmlənməsi baş verə bilər.Suyun mədaxili məxaricindən az
olduqda isə, su balansı mənfi, ərazi isə
arid bölgə adlanır.