219
vaxtda durub televizora baxmır, ona görə də proqram təkrar bura
xılışlara yer verir), gündəlik qəzetlərin baş xəbərlərinin təqdimatı,
bilgilərin belə qısa və kütləvi istehlaka yaxın vəziyyətdə verilməsi
səhər proqramlarının spesifik cəhətləridir. Proqram ərzində ol
duqca müxtəlif sahələri əhatə edən xəbərlərin ardıcıl verilməsi,
cizgi filminə, musiqi nömrəsinə, səhər aerobikasına yer ayrılması
məhz müxtəlif təbəqədən, yaş həddindən və cinsdən olan insanları
ekran başına toplamaq, birləşdirmək, onları inteqrasiya etdirmək
məqsədi güdür. Bu baxımdan səhər proqramlarının effekti və
təsir gücü danılmazdır. Belə verilişlərdə musiqi nömrələrinin
özünəməxsus yeri və əhəmiyyəti var. “Səhər verilişlərinin ilk ya
radıcılarının özləri tez başa düşmüşdülər ki, gözəl musiqi bu işdə
həlledici rol oynaya bilər. Axı tamaşaçılar səhərsəhər ekrana bax
maqdan daha çox, ona qulaq asırlar” (51, səh. 203). Musiqi tama
şaçıda xoş əhval yaratmaqla bərabər, ona müsbət enerji axını bəxş
etməklə yeni günə daha gümrah hazırlayır. Bunu hiss edən tama
şaçı hər zaman səhər verilişinin axtarışına çıxacaq.
Səhər yayımının təcrübəsi NBC Amerika kanalında ilk dəfə XX
əsrin 50ci illərində tətbiq olunmağa başlayanda sosioloqlar və
teletənqidçilər buna “uğursuz vaxt seçimi” şübhəsi ilə yanaşma
ğa başladılar. Tez bir zamanda Amerika ənənəsi Qərbi Avropa
ölkələrinə yayılmağa başlasa da, yenə münasibət birmənalı deyil
di. Televiziya tənqidçisi Elşad Quliyevin araşdırmasına görə ABŞ
da əhalinin yalnız 13%i, Fransada 10%dən bir qədər az, İtaliya
da ondan da az tamaşaçı səhər proqramlarına baxır. Tədqiqatçı
“Televiziya iki əsrin ayırıcında” kitabında bunu həmin ölkələrdə
yuxudan gec oyanma və ya səhər yeməyinə vaxtın ayrılması ilə
əlaqələndirsə də, bunun əsas səbəbinin tamaşaçı auditoriyasını
toplamaq gücünün zəifliyində axtarmaq gərəkdir. Elə onun özü
nün gətirdiyi misalda tamaşaçı auditoriyasını nəzərə alan proq
ramın populyarlıq qazandığının şahidi oluruq. BBSnin “Nahar
vaxtıdır” verilişi ilə TiVieYeM (AyTiVi) kanalının “İngiltərə,
sabahın xeyir!” (tərcümədə yanlışlıq var, əslində belədir: “Saba
hın xeyir, Britaniya!”) proqramını müqayisə edən müəllif birinciyə
daha çox 35 yaşlı ciddi adamların baxdığını, ikincinin isə tamaşaçı
auditoriyasının azsavadlı və daha gənc olduğunu deyir. Ardınca
bildirir ki, TVAnın tamaşaçı sayı BBSdən çoxdur. Hesab edirik ki,
burada müəllif kateqoriyalara bölməkdə qeyridəqiqliyə yol verib.
Əslində BBS Böyük Britaniyada elitar kanal olmağa iddialıdır və
yalnız səviyyəli verilişlərə yer verməklə, klassik qaydalara riayət
etməklə tamaşaçıların yalnız dörddə birinə ünvanlanır (27). AyTi
220
Vi isə orta təbəqənin maraqlarına cavab verən əyləncəli şou proq
ramlarla daha çox şöhrət qazandığından, ona tamaşaçıların 75%i
baxır. Bunu Elşad Quliyev özü təsdiq etsə də, kanalın məhz əsas
televiziya izləyicisi olan orta təbəqinin marağını nəzərə almasını
və uğurunun təməlində bu prinsipin durmasını qeyd etmir. Geniş
tamaşaçı auditoriyasını tez bir zamanda ətrafına yığan kanal inteq
rativ gücünü əks etdirmiş olur. Onun orta təbəqəyə hesablanması,
əslində, düzgün seçim kimi dəyərləndirilməlidir. Məhz bu təbəqə
televiziyaya daha yaxın, ondan daha çox istifadə edəndir.
Bir çox sosioloqlar və kulturoloqlar XX əsrin əvvəlindən küt
ləvi mədəniyyətin yeni ictimai təbəqəni biçimləndirdiyi fikrini
söyləyirlər. Orta təbəqə təkcə siyasi, iqtisadi, mədəni əhəmiyyət
daşımır, o, cəmiyyətin başlıca hərəkətverici qüvvəsinə çevrilməklə,
onun dayaq sistemi rolunu onyamaqdadır. XX əsrin sosialsiyasi in
kişaf mənzərəsi bu fikri təsdiq etməklə yeni insan qrupunun – orta
təbəqənin kifayət qədər əhəmiyyətli, vacib olduğunu göstərmiş
olur. Heç bir normal cəmiyyəti, dövləti onun əsas bazası olan orta
təbəqəsiz təsəvvür belə etmək mümkün deyil. Fransız filosofu
və sosioloqu E. More “Zamanın ruhu” kitabında orta təbəqənin
mədəniyyət sistemində, onun yeni biçimdə üzə çıxmasında rolunu
əks etdirərək, bunun başlıca amil olduğunu söyləyir. Yəni televizi
yanın və əslində, bütün kütləvi mədəniyyətin əsasında duran sosial
sifariş anlayışı, məhz bu təbəqənin istəyi əsasında formalaşır. “Orta
təbəqə” anlayışı Qərb fəlsəfəsində və sosiologiyasında mühüm
yer tutmaqla onun əhəmiyyətinin, yerinin müəyyənləşməsində
ardıcıl araşdırmalar mövzusu olur. “Tamaşaçı rəğbəti”, “geniş ta
maşaçı kütləsinin marağı” anlayışları məhz bu təbəqənin sevdiyi,
“bütləşdirdiyi” ulduzlara münasibətində formalaşdı. Telekanalla
rın reytinq cədvəllərində daha çox tamaşaçı toplaması televiziyaya
çox yaxın olan, özünün zövq və istəklərini onun əsasında formalaş
dıran orta təbəqənin iştirakının faizi əsasında müəyyənləşir. Maddi
gəlirləri, dünyagörüşləri və savadları baxımından birbirinə yaxın
olan bu insanlar hansı peşə sahibi olmalarından asılı olmayaraq,
demək olar ki, eyni zövqə malik olur, dəb anlayışı ilə ayaqlaşır və
bütün xəbərləri, bilgiləri televiziya vasitəsilə alırlar. “Orta təbəqə”
anlayışı cəmiyyətdə çoxluğu, xüsusən də inkişaf etmiş ölkələrdə
əhalinin 90%ni əks etdirir. Məhz bu faiz göstəricisini öz ətrafında
toplamaq kanallar üçün başlıca məqsədi, fəaliyyət prinsipini for
malaşdırır. Kanallar arasında bazara yiyələnmək və daha çox ta
maşaç – istehlakçı yığmaq naminə rəqabət yaranır ki, bu da kanal
ların inkişafını, texnikiyaradıcı yüksəlişini, yenilikçilik meyillərini