52
vəziyyətə laqeydlik isə, Fuşenin səhv haqqında dediyi məşhur sözlərdən istifadə
etsək, “cinayətdən də betərdir”. Ərəblər qarşısına çıxan yaşıllığı məhv edən
çəyirtkə sürüsünü “boz şeytan” adlandırırlar. Şəhərin yaşıllığını məhv edənlər də,
yəqin ki, bu xislətdən xali deyillər.
Şəhər üçün iqlim, səs-küy, çirklənmə, görünmə qabiliyyətinin səviyyəsi
vacib amillər hesab olunur. Bunların qəbul edilmə dərəcəsi vardır, həmin
rəqəmlərin həddi onlara dözmək astanasında dayanır. Havanın çirklənməsi ağ ciyər
xəstəlikləri əmələ gətirdiyi kimi, səs-küy də adamların iş qabiliyyətinə və ya
hamilə qadınlara öz mənfi təsirini göstərir. Bu amillər nəzərə alınmaqla çox vaxt
iqtisadi və sosial proseslər nəzərə çarpmaqdan gizlədilir. Axı mühitin özü fərdlərin
əqli, emosional və fiziki cəhətdən böyüməsində az rol oynamır. Neqativ effektlər
isə şəhəri artan dərəcədə taqətdən salır.
Bir vaxtlar böyüməsinə, qollarını geniş açmasına sevindiyimiz şəhər indi
sakinlərinin sürətli çoxalmasından əziyyət çəkir. Bəzi adamlar giqantomaniyaya
əsir düşərək, paytaxtın iri, nəhəng olması ilə iftixar hissi keçirir. Vaxtilə İran şahı
Məhəmməd Rza Pəhləvi paytaxt Tehranın 3 milyonluq şəhərə çevrilməsinə can
atırdı. 1979-cu ildə o, taxt-tacdan qovulanda Tehran artıq onun arzu etdiyindən iki
qat çox əhaliyə malik idi. İndi isə şəhər sakinlərinin sayı on milyonu keçmiş və bu
çox sayda problemlər yaratmışdır. Ədalət naminə bizdə belə bir arzu ən azı açıq
şəkildə ifadə olunmamışdı və paytaxtımızda sıxlığın artmasının tam fərqli səbəbləri
var idi. Lakin bu da hansısa təskinlik üçün əsas vermir. Əgər qonşu ölkənin
paytaxtında ölkə əhalisinin 8-də 1-i cəmləşmişdirsə, bizdə bu nisbət ən azı 5-də 2-
yə bərabərdir. On il də belə davam etsə, ölkə əhalisinin əksəriyyəti paytaxt adlanan
kiçik bir adada (baxmayaraq ki, Abşeron əslində yarımadadır) təmərküzləşəcəkdir
və bu ada yaşayış üçün yararlılıq xüsusiyyətlərini daha insafsızcasına itirməyə
başlayacaqdır.
Sürətli urbanizasiyanın ən çox görünən nəticəsi şəhər mühitinin pozulması,
çürüməsidir. Bu proses təkcə qüsurlu deyil, həm də pisləşən şəhər mühiti ilə
müşayiət olunur. Əlbəttə, iqtisadi məkan kimi planlaşdırmada fəaliyyət yerləri və
onlarla bağlı olan məşğuliyyətlər nəzərə alınmalıdır. Lakin xaotik inkişaf yalnız
problemlər yaradır. Adicə bir misal kimi, avtomobil “canlanması” prosesini
götürək. Şəhər hərəkət edən və dayanan avtomobil kütləsindən çıxış yolu tapa
bilmədiyindən, küçələr nəinki nəqliyyatın, hətta piyadaların hərəkəti üçün olduqca
daralmışdır, bu isə nəqliyyatın sürətini xeyli azaltmış, bütün gün ərzində çox sayda
tıxacların yaranmasına səbəb olmuşdur. Bütün bunlar şəhərin sadəcə məkan dəyəri
olmasına olduqca mənfi təsir göstərir.
Yenidən əvvəlki suala qayıtmaq ehtiyacı yaranır. Bakının problemlər kələfi
adlanan “Qordi düyünü”nü açmaq cəhdləri heç bir nəticə vermədiyindən və ya ona
ciddi münasibət bəslənilmədiyindən, kiçik ölçülər və tədbirlər faydasız olmaqla,
şəraiti əsaslı qaydada dəyişib yaxşılaşdıra bilməyəcəkdir. Tarixdə həmin düyünü
qeyri-adi yolla, özünəməxsus cəsarətlə açan böyük sərkərdənin təcrübəsinə
əsaslanaraq, xırda addımlarla deyil, inqilabi yolla hərəkət edib, bu məsələnin tam
və qəti həllinə girişmək lazımdır. Bu cəsarətli iri addım uğur rəmzinə çevrilə bilər
və onun mahiyyəti paytaxtın Bakıdan başqa yerə köçürülməsidir. Bu ideya ilk
53
baxışdan nə qədər çətin, mürəkkəb, həm də kiçik ölkə üçün ağır maddi xərclərə
səbəb olan bir iş kimi görünsə də, problemlərin məhz dərinliyi onları radikal
qaydada həll etmək zərurətini də meydana çıxarmışdır. Onlar bizi kabus kimi
izləməkdə davam edir və bundan xilas olmaq şansı istənilən xərcə (məlum həddlər
çərçivəsində) haqq qazandırır və bu addımı hətta cazibədar və iqtisadi cəhətdən
səmərəli olan bir tədbirə çevirir. Problemlərin miqyası görüləcək işin miqyasının
nəhəngliyindən qorxmamaq hissləri yaradır. Bu barədə yazıçı-jurnalist Rəşad
Məcidin məqaləsində bir sıra dəlillər gətirilmişdir və yaxşı ki, bu ideyanı ortaya
aranlardan fərqli olaraq o, psevdoromantik hisslərdən və ideyaya çələng
geyindirməkdən uzağa qaçaraq, real mənzərəni və onun labüd etdiyi vəzifələri əsas
götürmüşdür.
İdeyanın reallaşması yollarına yanaşmada fərqli münasibətlər mövcuddur.
Bəziləri Gəncənin 1918-ci ildə qısa müddətə müstəqil dövlətin paytaxtı rolunu
oynadığını əsas götürərək paytaxtın Bakıdan oraya köçürülməsini təklif edirlər.
Lakin bu şəhərin də yenidən qurulmasının yeni paytaxt tikməkdən az xərc tələb
etmədiyini və bir sıra həyati təchizat sahələrində çatışmazlıqlardan xali olmadığını
nəzərə alsaq, bu təklif iqtisadi və sosial tələblər baxımından o qədər də cəzbedici
təsir bağışlamır. Gəncəni paytaxt etmək, əslində yeni bir Bakı yaratmaq cəhdinə
çevrilə bilər və beləliklə bu dəfə ölkə əhalisinin iki nəhəng şəhərdə cəmlənməsi
variantı yaranar. Bir problemdən yaxa qurtarmaq istədiyimiz halda, qeyri-iradi
olaraq ikincisini yaratmış olarıq. Ən vacib məsələ isə Bakının yükünü azaltmaq,
onun cəzbedici paytaxt “parıltısını” zəiflətməkdir. Həm də ölkəyə normal fəaliyyət
göstərmək imkanlarına və şəraitinə malik olan mərkəzi şəhər lazımdır. Məhz
bunları əsas götürərək, paytaxt üçün yeni şəhər salınması düşüncəsi ictimaiyyətə
təklif edilmişdir. Bu şəhər yeni ərazidə, paytaxt üçün lazım olan xüsusiyyətləri
nəzərə almaqla tikilsə daha yaxşı olardı. Şəhərin yerləşəcəyi coğrafi ərazi,
həmçinin gələcəkdə onun bütövləşməsi üçün qarşıdakı dövrü nəzərə almaq heç də
az əhəmiyyət kəsb etmir. Yeni paytaxt milli ənənələri nəzərə almaqla, müasir
texniki nailiyyətlərdən və şəhərsalma təcrübəsindən istifadə etməklə tikilməlidir ki,
özünün, gələcək nəsillərin də tələblərinə uyğun gələn xarakterdə olduğunu büruzə
verə bilsin.
Bəziləri yeni paytaxtın Şirvan zonasında salınmasını təklif edirlər. Göyçay
və İsmayıllı rayonlarının sərhədlərindəki yer barədə təkliflər həm coğrafi mühit,
həm iqlimin mülayimliyi baxımından məqbul sayıla bilər. Dünyanın ayrı-ayrı
dövlətlərinin paytaxt köçürmə təcrübələri də yeni şəhər salma ideyasının daha
üstün qaydada qiymətləndirildiyini təsdiq edir. Ona görə də yeni paytaxt tikmək
təklifi, mülahizəsi heç də xəyalpərəstlərin “hava qəsrləri” tikmək arzusu olmayıb,
orakulun daha çox reallıqdan irəli gələn sualına düzgün cavab vermək istəyindən,
ölkənin vəziyyəti üçün vətəndaşların qayğı hissləri keçirmələrindən xəbər verir.
Əlbəttə, bu təklifə ağız büzənlər birinci növbədə ağır xərclər altına girməyi əsas
əks arqument kimi göstərəcəklər. Heç kəs bu xərclərin çəkiləcəyini inkar etmir.
Müftə pendirə qonaq olmaq yalnız kilsə siçanlarına müyəssər olur. Digər tərəfdən
xəstəlik ağır olduqca onun müalicəsi daha böyük cəhdlər, müvafiq qaydada böyük
məsarif tələb edir. Sağlamlığın bərpası kimi həyati məsələdən söhbət gedirsə,
Dostları ilə paylaş: |