To ukazanie piękna i bogactwa przyrody, a także pobudzanie wyobraźni dziecka przez stawianie pytań i wspólne szukanie na nie odpowiedzi

Powstanie obszaru europejskiego zapoczątkowało nowy dział w historii świata. Wynikiem tego stało się, iż ludzie błądząc po swoich terytoriach zaczęli odnajdywać wątek działań i postępów. Przecież przez te wszystkie stulecia człowiek mógł kierować się rozsądkiem? Poczynając od myśli, przemyśleń

i wynikających z nich konsekwencji. Wojny łagodząc pokojem, obopólną wymianą towarów a w szczególności otwarciem na inne państwa. To co miały przynieść kolejne lata, oznaczało przyszłość, nie tylko pojedyńczych jednostek dominujących, lecz przyszłość całych narodów. Pokolenie za pokoleniem przewijało się przez niepokój, trwogę i bezradność. Kiedy w końcu nadejdą czasy, w których człowiek będzie czuł się naprawdę wolny, nie osobą, lecz duchem? Będzie czuł bezpieczeństwo otaczającej go przestrzeni? Może to właśnie czasy XXI wieku wkroczą na tę właściwą drogę, kiedy Europa stanie się jedną wielką rodziną. Wspólnotą nieograniczonej liczby narodów. Kiedy to ludzie będą połączeni silną więzią dobroci i nie następujących w życiu pomyłek?. Może to stanie się rzeczywistością... Bezpieczna droga będzie pokazywać wspólną jedność narodów. Wojna pozostanie już tylko mitologią,

a napady, zbrodnie okażą się cząstkami dalekiej przeszłości. Kraje Wspólnoty ochraniać się będą wzajemnie, pomocną dłonią okażą się wzmożone siły ochrony, policji, wojsk. Wspaniałe stosunki ludzi pokażą jaką naprawdę kryjemy w głębi siebie naturę.

Nikt tak naprawdę nie wie, co stanie się konsekwencją, gdy kraje Europy wkroczą na drogę pełnego zespolenia w Unii Europejskiej.

Jednak Europą moich marzeń będzie... otwartość...

Pierwsze rozważania polityczne i gospodarcze na tle Europy wysunięte były już w minionych stuleciach. Dopiero jednak po zakończeniu II wojny światowej zaistniała szansa na spełnienie idei integracji regionalnej w Europie, która oznaczała grupy krajów, powiązanych ze sobą nie tylko ze względu na położenie, lecz również poziom rozwoju, więzi, instytucje, kulturę itp. Ukształtowany został nowy układ sił. Europa zachodnia straciła swoją pozycję politycznego i gospodarczego centrum świata na rzecz Stanów Zjednoczonych. Powojenne zniszczenia gospodarki, rozpad systemu kolonialnego, konieczność pogłębiania międzynarodowego podziału pracy, postawiły przed tymi krajami nowe wyzwania ekonomiczne. Lata czterdzieste przyniosły ze sobą silną pozycję partii komunistycznych m.in. we Francji i Włoszech, radykalizację społeczeństw zachodnioeuropejskich, powstanie w Europie Wschodniej obozu państw demokracji ludowej, a szczególnie bojaźń przed militarnym zagrożeniem ze strony ZSRR, co potęgowało działania do politycznego

i gospodarczego zjednoczenia krajów Europy Zachodniej. W tej sytuacji chciały one utworzyć trzecią, równorzędną wobec USA i ZSRR siłę zjednoczenia. Europa miała być sojusznikiem USA a przeciwnikiem ZSRR. Wówczas nastąpiły eksplozje planów integracji regionalnej. W Europie Zachodniej przywrócono rządy demokratyczne, zachowano system gospodarki rynkowej połączony z interwencjonizmem państwa. Odbudowy gospodarki dokonano przy pomocy Stanów Zjednoczonych-planem Marshalla. Współpraca polityczno-wojskowa przybrała kształt organizacji w 1949 roku w postaci Organizacji Paktu Północnoatlantyckiego – „NATO”, choć państwa europejskie nie rezygnowały z bliższej współpracy wewnątrzeuropejskie poprzez zawarcie 1948 roku paktu brukselskiego oraz Unii Zachodnioeuropejskiej powołanej

w 1955 roku. W ścisłym powiązaniu z gospodarką Stanów Zjednoczonych

i innych państw pozaeuropejskich. Europę Zachodnią objęła nowa faza rewolucji naukowo-technicznej m.in.: automatyzacja, komputeryzacja, systemy komunikacji, powodująca oprócz rozwoju ekonomicznego szybkie podnoszenie się poziomu życia społeczeństw.

Głównym elementem w polityce zachodnioeuropejskiej stały się poszukiwania różnych form międzynarodowej współpracy politycznej, kulturalnej, a zwłaszcza gospodarczej. W 1948 roku unię celną zawiązały państwa Beneluxu, w 1949 roku powstała Rada Europy. Następnie w 1952 roku zawiązana została Rada Nordycka oraz Europejska Wspólnota Węgla i Stali. Na początku czerwca 1995 roku zebrała się w Messynie konferencja ministrów spraw zagranicznych sześciu państw, członków EWWIS: Belgii, Francji, Holandii, Luksemburga, RFN oraz Włoch. Osiągnięto na niej porozumienie co do celowości utworzenia wspólnoty gospodarczej i podjęto decyzje

o rozpoczęciu prac nad przygotowaniem planu ekonomicznej integracji Europy. W rezultacie dalszych rokowań 25 marca 1957 roku sześć państw podpisało

w Rzymie traktat o Europejskiej Wspólnocie Gospodarczej. Wraz z nim podpisany został traktat w sprawie trzeciej Wspólnoty: Europejskiej Wspólnoty Energii Atomowej. Europejskie Stowarzyszenie Wolnego Handlu pod skrótem EFTA zapoczątkowano w 1960 roku oraz Organizację Współpracy Gospodarczej i rozwoju (OECD). Istotną rolę w ewolucji trzech Wspólnot Europejskich spełnił podpisany w 1986 roku Jednolity Akt Europejski, który wszedł w życie 1 lipca 1987 roku.

Końcowym i jak dotychczas, najbardziej dalekosiężnym i o najdalej idących konsekwencjach, wyznaczającym nowy etap w historii Wspólnot Europejskich i w szeroko pojmowanej integracji europejskiej, przedsięwzięciem jest traktat o Unii Europejskiej, określany jako traktat z Maastricht.

Po wieloletnich pracach przygotowawczych tekst traktatu został podpisany przez 12 państw członkowskich Wspólnot, czyli: Belgię, Danię, Francję, Grecję, Hiszpanię, Holandię, Irlandię, Luksemburg, Niemcy, Portugalie i Wielką Brytanię w dniu 7 lutego 1992 roku. 1 stycznia 1995 roku członkami Unii Europejskiej zostały również: Szwecja, Austria i Finlandia. 30 marca 1998 roku w Brukseli zapoczątkowano oficjalnie proces rozszerzenia Unii Europejskiej o jedenaście państw stowarzyszonych z Europy Wschodniej, Środkowej i Południowej.

Porównując historię Europy, jej powstawanie, kształtowanie, do Unii Europejskiej sprowadza się jeden oczywisty fakt, iż oba elementy dążą do uzyskania prawidłowych rezultatów. Co stanowi, więc ogólnoeuropejskie wartości w przyszłości jutra? To pytanie stawia sobie zapewne wielu z nas. Jaka nastąpi poprawa, a może, co ulegnie pogorszeniu? Europa przez wiele wieków, jak wynika z jej historii przechodziła przez okresy kryzysów. Jednak, aby temu zapobiec potrzebne będzie jej „odnowienie”. Odnowienie to oznacza poprawę polityczną, społeczną, kulturową jak i gospodarczą. Wliczają się tutaj wszystkie zalety bytu.

POLITYKA. Nieodłącznym i bardzo ważnym elementem w skali politycznej wartości Europy jutra będzie obopólne uzupełnianie się. Potwierdzanie swojej tożsamości w skali międzynarodowej, w szczególności poprzez realizację wspólnej polityki zagranicznej oraz stworzenie wolnego rynku. Wolny rynek wywodzący się z angielskiego słowa common market stanowić będzie jeden z głównych czynników rozwoju Wspólnoty Europejskiej. Wolny przepływ i wymiana towarów, pozwolą na lepsze porozumiewanie się

w sprawie handlu a uzupełnieniem tego stanie się wzajemny przepływ usług

i siły roboczej. Swobodny przepływ kapitału między krajami Unii, jest obok wolnego przepływu towarów, usług i siły roboczej, podstawą funkcjonowania rynku wewnętrznego w ramach Wspólnoty. Celem zaistnienia jednolitego rynku finansowego będzie stworzenie warunków lepszej alokacji i zasobów kapitałowych, zwiększenie podaży kapitału, zróżnicowanie źródeł i form kredytów w wyniku większej konkurencji między instytucjami finansowymi itp. Polityka zagraniczna ma wiele warstw, z którymi często trudno się uporać. Można zahaczyć w niej o budżet państw, który jest wkładem i stanowi tzw. „życie państwa”. To właśnie z budżetu pobierane są ogromne sumy pieniędzy na ogólny rozwój kultury, nauki oraz oświaty. Każde z państw posiada swój własny budżet, z którego czerpie pieniądze na to, co wydaje się korzystne. Jednak wiele krajów ma zbyt niski budżet, aby osiągać zamierzone cele. Dotyczy to m.in. krajów biednych. A więc po stworzeniu jednej wielkiej wspólnoty realizowana będzie wspólna polityka budżetowa, uwzględniająca wszystkie wpływy

i wydatki niezbędne do finansowania polityk realizowanych przez Unię oraz pokrycia kosztów funkcjonowania instytucji.

Inną warstwę polityki będzie stanowić polityka energetyczna. Jest ona ważnym jak i niezbędnym czynnikiem funkcjonowania krajów. Prowadzona wspólnie doprowadzi do poszerzania horyzontów mocy i siły. Państwa

o niższych zasobach energii będą mogły czerpać ją od innych państw Wspólnoty- w wyniku braku lub niedostatecznej ilości.

Najwięcej jednak kontrowersji w Europie jutra odgrywać będzie wspólna polityka rolna, obejmująca obrót artykułami rolnymi, hodowlanymi, rybołówstwem a także zakres kształtowania struktur agrarnych i ochrony środowiska. Powinna ona prowadzić do stabilizacji rynków rolnych, zwiększenia produktywności rolnictwa poprzez postęp techniczny, zagwarantowanie zaopatrzenia, zapewnienia wyrównanego poziomu życia ludności wiejskiej przez podniesienie indywidualnych dochodów osób pracujących w rolnictwie oraz nadanie rozsądnych cen dla konsumentów. Dojście do tego będzie bardzo trudne ze względu na specyfikę rynków i ich niejednolity kształt. M.in. duży wpływ na produkcję, stan gospodarstw rolnych

i dochody ludności wywierają warunki klimatyczno-glebowe. Każde z państw posiada inne warunki i procesy technologiczne. Kolejną wartością w Europie jutra podobnie jak w średniowieczu, kiedy środkiem płatniczym, powszechnym w całej Europie były dukaty, tak teraz stanie się nim Euro. Proces integracji walutowej prowadzić będzie do pełnej wymienialności walut krajów członkowskich po nieodwracalnie stałych kursach lub do zastąpienia tych walut walutą wspólną. Ta waluta dawałaby gwarancję swobody handlu na rynku. Poza tym funkcjonowanie na obszarze UE tylko jednej waluty zwiększyłoby przejrzystość informacji istotnych z punktu widzenia konsumentów. Przede wszystkim znacznie łatwiej niż dotychczas mogliby oni porównywać rzeczywiste ceny towarów i usług, co sprzyjałoby tez optymalnej konkurencji między przedsiębiorstwami w obrębie rynku wewnętrznego Unii Europejskiej. W rezultacie doprowadzi to do wprowadzenia w wspólnej polityki pieniężnej. Po walucie Euro można będzie poznać, czy dane państwo należeć będzie do Unii Europejskiej. Ułatwi ona szybkość jak i łatwość wymiany. Istotną rolę kształtowałby również rynek finansowy. Celem istnienia jednolitego rynku finansowego byłoby stworzenie warunków lepszej alokacji zasobów kapitałowych, dywersyfikacji źródeł i form kredytów w wyniku większej konkurencji między bankami i innymi instytucjami finansowymi, obniżenie kosztów funduszy pozyskiwanych przez podmioty gospodarcze i osoby indywidualne, większe zróżnicowanie usług finansowych i ich lepsze przystosowanie do potrzeb klientów.

Czy polityka transportowa wpłynie również na Europę w dobie jutra? Oczywiście. Wysoko rozwinięty transport pozwoli na szybki i dogodny przewóz towarów na określony czas i miejsce. Wszelkie inwestycje w zakresie infrastruktury transportowej zaowocują korzyściami w postaci rozwoju gospodarczego. Sprzyjanie wolnej konkurencji oraz uwalnianie przewoźników od wielu regulacji, ograniczających ich działalność podniesie sporą wydajność. Coraz to polepszony transport drogowy, kolejowy, wodny śródlądowy, morski

i lotniczy pozwolą odpowiednio zarządzać czasem gdyż skracanie czasu dostawy jest równoznaczne z poprawą zaopatrzenia w usługi. Europejska infrastruktura transportu nie tworzy jednolitej sieci, jej układ nie odpowiada kierunkom współpracy międzynarodowej, zróżnicowane są parametry eksploatacyjne różnych gałęzi transportu; odmienne są priorytety poszczególnych krajów, wynikające ze struktury przewozów. Na przykład transport kolejowy jest główną gałęzią transportu w Austrii i Luksemburgu, zaś marginesową rolę odgrywa w Holandii. Zróżnicowanie w przestrzeni Unii Europejskiej zagospodarowanie infrastruktury i brak niektórych ważnych połączeń powoduje kongestię i ma niekorzystny wpływ na środowisko. Dlatego też proces ujednolicania powinien następować w przyszłości, będzie jednak on powolny. Z roku na rok można zauważyć iż wraz z ogromnymi zmianami infrastruktury transportu szerzy się postęp degradacji przejawiający się poprzez: zanieczyszczenie powietrza, wód, emisję hałasu, zajmowanie terenów(głównie zielonych). Z tego względu aby temu zapobiec należałoby wprowadzić coraz to więcej filtrów nie przepuszczających zanieczyszczeń, nie wycinać dużej ilości drzew. Aby znacznie wpłynąć na oszczędność w zużyciu terenów można uzyskać to dzięki rozwojowi technologii kombinowanych, wykorzystujących zalety transportu samochodowego i kolejowego.

Wartością w Europie jutra będzie również polityka przemysłowa. Trudność jej sprecyzowania polega na tym, iż na jej treść składają się również działania podejmowane w innych obszarach, a głównie w ramach polityki handlowej, finansowej, regionalnej, ochrony środowiska, zdrowia, obrony narodowej, zamówień publicznych, a zwłaszcza w dziedzinie badań i rozwoju, systemu oświaty, kształcenia i szkolenia zawodowego. Polityka przemysłowa jest ściśle powiązana z ogólną polityką społeczno-gospodarczą kraju

i niezbędna wszędzie tam, gdzie mechanizmy rynkowe nie są wystarczające. Celami polityki przemysłowej byłyby m.in.: wspieranie postępu naukowo-technicznego dla utrzymania wiodących pozycji w światowej produkcji, wspieranie rozwoju tzw. Przemysłów strategicznych, tj.: które zapewnią Wspólnocie utrzymanie lub rozszerzenie na rynkach światowych udziału

w produkcji nowych generacji wyrobów opartych na nowoczesnych, opracowanych na bieżąco technologiach oraz ważnych dla obronności

i prestiżowych z punktu widzenia pozycji międzynarodowych. Przemysłem objęte są również: wprowadzenie taryf celnych, programy rozwoju przemysłu powinny stać się bardziej rozszerzone, na skalę regionalną, krajową, światową, szkolenia dużych ilości członków i przygotowywanie kadr dla przemysłu. Ciągłą metodą polityki przemysłowej powinno być sterowanie, które jest rozumiane jako nakierowywanie działań ekonomicznych i administracyjnych na określone cele, przez co procesy rynkowe będą przebiegać w sposób bardziej uporządkowany, mniej żywiołowy, będą czytelniejsze dla przedsiębiorstw

o możliwych do przewidzenia skutkach, zwłaszcza jeżeli chodzi o zdolność konkurencyjną.

Biorąc pod uwagę wszelkie czynniki rozwoju Europy w przyszłości należy przyjąć iż najbardziej ciekawym i emocjonującym a zarazem badawczym tematem jest kultura. Zaliczyć można do niej zarówno subkultury jak i podział na wiele różnych klas społecznych.

„Podstawą jedności Europy jest idea wspólnoty chrześcijańskiej, kultura i cywilizacja europejska”.- taką teorię założył nieżyjący już, nazywany podobnie jak Jean Monnet „ojciec Europy- Konrad Adenauer.

Sieci kulturalne stają się coraz bardziej znaczącą dziedziną polityki kulturalnej Unii. Sieci łączą ludzi i przyczyniają do powstawania nowych idei

i form ekspresji artystycznej. Dlatego też ich rozwój leży w polu zainteresowań Unii Europejskiej, w związku z założeniami i celami jej polityki kulturalnej. Sieci stymulują bowiem różnego rodzaju wymiany i formy współpracy ludzi kultury, pomagając im uniknąć izolacji i zapoznać się z pracą i dorobkiem wytwórców kultury z innych krajów europejskich. O znaczeniu jakie Unia przywiązuje do rozwoju Sieci Kulturalnych świadczy choćby to, iż od 1993 roku, prawie 20% budżetu Unii zarezerwowanego dla kultury, jest przeznaczane na wsparcie działalności sieci. Wśród wielu sieci, które powinny mieć miejsce to: sieci w dziedzinie teatru, muzyki, opery, w dziedzinie sztuk wizualnych

i multimediów a także książek i czytelnictwa, dziedzictwa kulturowego, konserwatorstwa i muzealnictwa a także administracji, zarządzania i polityki kulturalnej.

Narody Wspólnoty Europejskiej powinny przyczyniać się w dużym stopniu do wzajemnego poznawania kultur i rozwoju współpracy w tej dziedzinie. W słowie kultura mieści się dużo znaczących wyrażeń, które stanowią cel istnienia. Jednym z głównych jest obyczaj. Ponieważ każdy

z krajów dzierży swoje obyczaje i tradycje zachowuje dziedzictwo kultury. Nieodłącznym elementem zaistnienia kultury na tle finansowym będą także różnorakie fundusze wspierające koprodukcje w dziedzinie kinematografii. Wśród zaistniałych już funduszy znajduje się m.in. Eurimages którego celami są: cel kulturalny, realizowany poprzez wspieranie i zachęcanie do koprodukcji filmów kinowych i telewizyjnych, podkreślających wspólne korzenie i kulturę państw współpracujących. Cel ekonomiczny, wskazujący na możliwość

i konieczność opłacalnego inwestowania w sferę kinematograficzną, traktowaną jako sztuka i osiągającą komercyjny sukces.

Wielu myślicieli, polityków i artystów przekonanych było, iż Europa to przede wszystkim wspólnota kulturowa. Jej wyjątkowość wywoływała podziw, próby zrozumienia i opisu jak również troskę i imperatyw działania na rzecz zachęcenia jej integralności i tego co w niej najcenniejsze dla postępu światowej cywilizacji.

Miejmy ogromną nadzieję i bądźmy przy duchu, iż takie właśnie wielkie wartości zaistnieją w przyszłości wielkiej Wspólnoty Europejskiej.

Wyższa Szkoła Zarządzania i Finansów

Instrument finansowy

służący oszczędzaniu

- analiza wybranego instrumentu

Wrocław 2004

Każdy zna porzekadło: pieniądze szczęścia nie dają. Różnie się z nim zgadzamy i różnie je w życiu potwierdzamy. Jedni od razu wydają wszystko, tłumacząc, że pieniądze nie idą w parze ze szczęściem. Drudzy twierdzą, że jakość życia zależy nie tylko od posiadanych pieniędzy, ile od tego, w jaki sposób i na zaspokojenie jakich potrzeb je wydamy.
Nieomal przez całe życie mamy regularne wpływy finansowe, poczynając od kieszonkowego, poprzez własne zarobki, na świadczeniu emerytalnym kończąc. Pieniądze są niezbędne. Dzięki nim zaspokajamy potrzeby materialne. Spełnienie niektórych z nich jest konieczne: zakup żywności, lekarstw i ubrań, opłata za czynsz i media. Bez spełnienia innych nie potrafimy natomiast wyobrazić sobie codzienności. Część potrzeb wiąże się z postępem, ułatwiającym nam życie, ale też wpędzającym w koszta: samochód, a zatem paliwo i ubezpieczenie, telefon – rachunki za rozmowy, telewizor – abonament.
Oszczędzanie oznacza nie wydawanie wszystkich przychodów (tj. pieniędzy) na bieżącą konsumpcję. Jakie korzyści niesie za sobą oszczędzanie? Przede wszystkim posiadanie oszczędności daje nam poczucie bezpieczeństwa, w sytuacji gdy zachorujemy bądź stracimy pracę, możemy przetrwać trudny okres dzięki posiadanym oszczędnościom. Nieracjonalne jest odkładanie nadwyżek finansowych do przysłowiowej skarpety, chociażby ze względu na inflację.
Zakładając, że zależy nam na utrzymaniu siły nabywczej przynajmniej na tym samym poziomie, powinniśmy nie tylko oszczędzać i odkładać pieniądze, ale je inwestować żeby zyski niwelowały efekt inflacji.

Gospodarstwo domowe – prezentacja.

Gospodarstwo domowe składa się z dwóch osób (młode małżeństwo) tj.
ON – wykształcenie wyższe, inż. Technologii drewna, pracuje w spółce z kapitałem zagranicznym, zajmuje stanowisko: kierownik kontroli jakości, jego zarobki miesięczne kształtują się w granicach 2200 – 4500 zł, w zależności od premii, która jest uwarunkowana od ilości wnoszonych reklamacji od odbiorców.
ONA- wykształcenie wyższe, mgr ekonomii, pracuje w spółce, która należy do dużej grupy kapitałowej, zajmuje stanowisko asystentka dyrektora, ale pełni funkcje także księgowej i kadrowej, ponieważ firma jest w stadium rozwoju (istnieje od 2002 roku). Jej zarobki miesięczne kształtują się w granicach 2000-2800 zł w zależności od przyznanej premii uznaniowej.
Jako młode małżeństwo (z jednorocznym stażem) mają bardzo dobrą sytuację materialną na starcie, ponieważ posiadają mieszkanie własnościowe o powierzchni 48 m2, a także samochód osobowy z 2000 roku. Ich obecna sytuacja pozwala im na to, aby mogli pomyśleć o oszczędzaniu, ponieważ planują powiększenie rodziny a także zmianę mieszkania. Muszą zatem dobrze się zapoznać z istniejącymi i dostępnymi formami oszczędzania, aby jak najlepiej wykorzystać swoje środki pieniężne.
Jedynym sposobem na dobre zarządzanie finansami osobistymi jest sposób, który stosuje się w zarządzaniu przedsiębiorstwem. Rządzą się niemal identycznymi zasadami: koniunkturę w gospodarce możemy porównać do posiadania dobrej posady. Nikt nam nie da gwarancji, że nie utracimy jej w przyszłości, dlatego musimy nie tylko inwestować we własny rozwój zawodowy, ale także tworzyć rezerwy, czyli oszczędności.

Formy oszczędzania

Na polskim rynku istnieje wiele produktów, które pozwalają nam inwestować, oszczędzać i zarabiać.
Produkty bankowe

-wkłady oszczędnościowe (rachunki oszczędnościowo – rozliczeniowe, depozyty a vista, rachunki systematycznego oszczędzania, lokata rentierska)

-wkłady na rachunkach dewizowych i wkłady dwuwalutowe

-produkty oszczędnościowe kas mieszkaniowych, oszczędnościowo-budowlanych oraz spółdzielczych oszczędnościowo-kredytowych

-produkty ubezpieczycieli
Formy indywidualnego inwestowania w papiery wartościowe

-(akcje i udziały, obligacje, obligacje skarbowe i bony skarbowe, papiery komercyjne). Oszczędzanie polegające na spekulacji, ryzyku.

Formy zbiorowego inwestowania

-fundusze inwestycyjne,

Inwestycje w nieruchomości

-inwestycje w mieszkania komunalne,

-lokata w spółdzielniach mieszkaniowych

-inwestycje w nieruchomości wspólnoty mieszkaniowej

Inne lokaty tradycyjne

-inwestycje w walutę,

-lokata w złocie, precjozach

Wybór formy oszczędzania i uzasadnienie

Pierwszym podstawowym krokiem jest dokonanie dokładnej i pełnej analizy atrakcyjności instrumentów oszczędzania. Ważne jest by wziąć pod uwagę to jaki przyniesie nam dochód dana forma oszczędzania (prowizje, odsetki, itp.), termin, płynność i jakość produktu a także ryzyko jakie jest związane z ulokowaniem pieniędzy w danym produkcie.

Biorąc pod uwagę fakt, iż oprocentowanie konta bankowego nadal spada, a analitycy przewidują, że zmniejszać się będzie również zyskowność obligacji, inwestycje na giełdzie pochłaniają dużo czasu na śledzenie wyników spółek, dlatego można pomyśleć o „przygodzie” z rynkiem kapitałowym, powierzenie swoich pieniędzy funduszowi inwestycyjnemu.

Podstawowym celem działania Towarzystw Funduszy Inwestycyjnych (TFI) jest pomnażanie pieniędzy osób, które wpłaciły do nich swoje oszczędności.

Ponieważ człowiek jest dosyć leniwą istotą – wymyślono fundusze, po to aby wykorzystując specjalistów korzystnie obracać kapitałem tych, którzy nie mają wiedzy ani czasu na samodzielne inwestowanie.

Aby zostać uczestnikiem funduszu inwestycyjnego musimy zakupić jednostki uczestnictwa. Wycena tych jednostek dokonywana jest każdego dnia sesyjnego i publikowana w środkach masowego przekazu. Klient ma do wyboru trzy podstawowe grupy funduszy różniące się ryzykiem i oczekiwaną stopą zwrotu.
Fundusze bezpieczne, czyli fundusze obligacji, inwestujące w obligacje o terminie wykupu powyżej roku i fundusze rynku pieniężnego, inwestujące w krótkoterminowe papiery dłużne Skarbu Państwa. W funduszach rynku pieniężnego ryzyko poniesienia straty praktycznie nie istnieje. Dochód z tych funduszy jest porównywalny z zyskownością lokat bankowych.
Fundusze zrównoważone inwestują zarówno w akcje, jak i w bezpieczne obligacje i bony skarbowe. Są one obarczone znacznie większym ryzykiem od funduszy bezpiecznych, ale w czasie dobrej koniunktury na giełdzie mogą dać znacznie wyższe dochody.
Fundusze akcji do 90% środków inwestują w akcje. Potencjalne zyski, jak i możliwość poniesienia straty są w nich największe.
Jednostki możemy umorzyć (odsprzedać funduszowi wg aktualnej wartości) i odzyskać gotówkę. Fundusz jest wyodrębnioną masą majątkową i posiada osobowość prawną. Nie może zbankrutować i nikt poza uczestnikami nie może z niego wypłacić pieniędzy. Fundusze podlegają nadzorowi administracji państwowej – Komisji Papierów Wartościowych i Giełd.
Aby wybrać najlepszy fundusz inwestycyjny, musimy określić swoje oczekiwania i preferencje, a następnie udać się do najbliższego Punktu Obsługi Klientów (POK zazwyczaj znajduje się w biurach i domach maklerskich) z dowodem osobistym i wypełnić zlecenie otwarcia rejestru w TFI. Po dokonaniu tej czynności masz możliwość zakupu jednostek funduszy, nawet za pomocą Internetu np. Pasaż Finansowy WP.