Tofiq Məhəmməd oğlu Hüseynzadə
182
Hər şey azadliq istər!»
İstəməz canli, cansiz
Sixila yumruqlarda.
Bütün Yer kürəsində,
Hər yerdə, hər diyarda,
Nə vaxt ki, sixilanlar
Çatacaq son səbrinə,
Baxmayacaq azadliq
Şahin, xanin əmrinə,
Milyonerin əmrinə!!!
14.11.1968
Xəyal cığırı – II cı̇ld
183
SEVGİ SÖZÜ
Sevgi – gözəl kəlmədir,
Yaqut kimi, inci tək.
Qanadlanar bu sözdə
Min arzu, min bir istək.
Sevgi – gözəl dünyadir,
Ulduz kimi, Ay kimi.
Bənzədirəm Günəşə
Qəlbimdəki sevgini.
Sevgi – necə zərifdir,
Çiçəkdəki tel kimi.
Ömrün bahar çağinda
Ətir saçir gül kimi.
Sevgi – necə gözəldir,
Ayrilmayir ürəkdən.
Sevgimə and içmişəm
Artiq duzdan, çörəkdən.
20.11.1968
Tofiq Məhəmməd oğlu Hüseynzadə
184
XƏBƏR VAR
O, şux qədəminlə çixsan çəmənə
Xəbər ver mənə.
Öpsün ayağimizi çiçəklər bizim
Nə qəm, əzizim.
Dağlar buludlarla durub baş-başa,
Etsin tamaşa.
Seyr edək aləmi açiq ürəklə,
Şirin diləklə.
Bizi salamlasin qoca kainat,
Ruhum olsun şad.
Qalmasin ürəkdə bir dərd, bir kədər
Bir zərrə qədər.
Gözəlim, unutma, çixsan çəmənə
Xəbər ver mənə.
20.11.1968
Xəyal cığırı – II cı̇ld
185
BİR ANLIQ XƏYAL
Saniyələr ötüşür...
Ömür qocalir bir az.
Saçlarima dən düşür,
Danişsam, heç pis olmaz.
Yamanca az qananlar
Bilmir ki, saniyədə,
Bilmir ki, bircə anda
Necə böyük qüvvə var?..
Hər saniyə deyilmi,
İnsana yaş artiran?!
Necə, damci deyilmi,
Dəniz dalğalandiran?!
Saniyələr ötüşür...
Neçə könül sevilir,
Neçə könül öpüşür,
Min yeni sevda gəlir.
Saniyələr ötüşür...
Kimi sevda dəmində,
Kimi könül qəmində.
Saniyələr ötüşür...
Ürəyimə od düşür.
Dünya dərinlik qədər
Dərin fikrə dalmişam.
Fikir, xəyal içində,
Qəm-qüssədə qalmişam.
Tofiq Məhəmməd oğlu Hüseynzadə
186
Dərindən bir çəkib, ah!
Fikirlər varaq-varaq...
Deyirəm ki, ay Allah,
Əzəmətə, gücə bax.
Dünyaya bu saniyə
Gəlir başqa bir nəsil.
Dünyadan bu saniyə
Gedir başqa bir nəsil.
20.11.1968
Xəyal cığırı – II cı̇ld
187
BİLİRSƏNMİ?
Bilirsənmi, zülfünə
Necə həsrət çəkirəm?
Bağçamizda adina
Bir qizilgül əkirəm.
Deyirəm ki, yaxinda
Bizə gəlin gələydin,
Dağidaraq zülfünü,
Qizilgülü dərəydin.
20.11.1968
Tofiq Məhəmməd oğlu Hüseynzadə
188
GÜLMƏYƏCƏKDİR
Dünyada hər bir şey ölüb, getsə də,
Həqiqət heç zaman ölməyəcəkdir.
Vətəni canindan artiq sevməyən
Min il yaşasa da, gülməyəcəkdir.
İşiqli yollari bürüsə duman,
Ağilli insana bu, gəlməz güman.
Bu, geniş cahana gözünü yuman
Bir gülün qədrini bilməyəcəkdir.
Dünyani səyyar tək gəzib dolansan,
Vara nifrət edən tapilmaz asan.
Şöhrətə qul olan, satilan insan
Payini qardaşla bölməyəcəkdir.
Ömür nə şirindir, şirindən şirin,
Bəlkə də eşqidir bir al səhərin.
Ömür mənasini lap dərin-dərin
Düşünün. O, bir də gəlməyəcəkdir.
Çaliş, el içində eşq ilə yüksəl,
Vəfasiz dilbərə könül açma gəl.
Ey Qəmli, üstünü alsa da əcəl
Axan göz yaşini silməyəcəkdir.
21.11.1968
Xəyal cığırı – II cı̇ld
189
MƏHƏBBƏT OLMAYANDA
Al güllərin eşqinə
Boran nədir, tufan nə...
Könül, mənə qulaq as,
Bülbül nəğmə oxumaz
Məhəbbət olmayanda.
Çoxda ki, mən insanam...
Eşq oduna yanmasam,
Olmaz ömrün qiyməti!
Sevmərəm məhəbbəti,
Məhəbbət olmayanda.
Bircə sətir yazmağa,
Yazib-yazib pozmağa,
Lazim deyil şöhrət, şan.
Yazilmaz bircə dastan
Məhəbbət olmayanda.
21.11.1968
Tofiq Məhəmməd oğlu Hüseynzadə
190
DÜŞÜNDÜKCƏ MƏN
Ömrün son gününü düşündükcə mən,
Gen dünya başima yaman daralir.
Günəş boylanirsa yenə üfüqdən,
Şəfəqlər yox olur, gözüm qaralir.
Yaşayan olarmi həyatda gerçək,
Ömür əmanətdir, gəlib, gedəcək.
Yaşamaq eşqilə açan hər çiçək
Torpağa düşərək, solur, saralir.
Həyatdan heç zaman ummayin vəfa,
Özünə tikanla qurmuşdur yuva.
Gün keçir. Nədəndir, dəyişir hava,
Çiçəkli dağlari boran, qar alir?!
21.11.1968
Xəyal cığırı – II cı̇ld
191
GƏLMİŞƏM
Dostlar, qulaq asin, təbiət gülür,
Göydən üstümüzə nurlar tökülür,
Millət öz payini millətlə bölür,
Görün, necə gözəl elə gəlmişəm.
Duyduqca bu yeri, sinəmdə ürək,
Bəzənir al-əlvan bir asiman tək,
Uzanib çəmənə, dayanaraq tək,
Ötən bülbül kimi dilə gəlmişəm.
Günəş salam verir qoca torpağa,
Ürəyim böyüyüb, dönür bir dağa,
Qəmliyəm, hünərdən dastan yazmağa,
Muğana gəlmişəm, Milə gəlmişəm.
21.11.1968
Dostları ilə paylaş: |