108
Gündüz İsmayılov
də əhd edəndə əhdinə sadiq olanlar, dar ayaqda, çətinlikdə (ehti-
yac, yaxud xəstəlik üz verdikdə) və cihad zamanı (məşəqqətlərə)
səbr edənlərdir. (İmanlarında, sözlərində və əməllərində) doğru
olanlardır. Müttəqi olanlar da onlardır!”
Bütün bunlardan sonra İslamın dözümsüz din olduğunu söylə-
mək ən azı ədalətsizlik olar, hətta, böhtan mahiyyəti daşıyar. Tarixdə
müsəlmanlarla digər dinlərin mənsublarının birgə fəaliy yətinə,
əməkdaşlığına və eyni şəhərdə, kənddə qarşılıqlı hörmət şəraitində
yaşamalarına dair minlərlə fakt mövcuddur. Müsəlmanlar baş-
qa dindən olanlara nəinki tolerant yanaşmış, yeri gəldikdə onları
himayə və müdafi ə etmişlər. İslam dini sürətlə yayılarkən xristian,
yəhudi məbədlərinə toxunulmamış, həmin dinlərin mənsublarının
öz inanclarına uyğun yaşamalarına şərait yaradılmışdır.
Tarixi mənbələrə görə, Raşidi xəlifələrin dövründə bir kilsənin
ərazisinin bir hissəsi zəbt olunur və orda məscid tikilir. Xristianlar
məhkəməyə müraciət edirlər və nəticədə məhkəmənin qərarı ilə
məscid sökülür, həmin ərazi yenidən kilsəyə qaytarılır.
Başqa bir nümunə: Həzrət Əli ilə bir yəhudi arasında yaran-
mış mübahisə məhkəməyə qədər gedib çıxır. Həzrət Əlinin yeganə
şahidi oğlu olur. Lakin məhkəmə qohumluğa görə oğlun şahidliyi-
ni qəbul etmir. Nəticədə Həzrət Əli haqlı olduğu halda məhkəmə
yəhudinin xeyrinə qərar çıxarır. Deməli, müsəlmanlar güclü və
haqlı olduqları dövrdə belə digər dinlərin nümayəndələrinə qarşı
sərt davranmamış, həmişə qanuna və ədalətə əsaslanaraq onlarla
münasibət qurmuşlar.
İslamdan gələn bu cür dözümlülük Azərbaycan xalqının et-
nik xüsusiyyətlərindən qaynaqlanan tolerantlıqla çuğlaşaraq daha
rəngarəng və mükəmməl bir forma almış və zəngin mədəni sərvətə
çevrilmişdir. İslam Azərbaycan xalqının ondan öncəki dinlər və
müxtəlif inanclar vasitəsilə əldə etdiyi mədəni və mənəvi sərvəti
məhv etməmiş, əksinə, onu daha da zənginləşdirmişdir. Bunun
nəticəsidir ki, İslam Azərbaycanda yayıldıqdan sonra Qafqazda ti-
kilmiş ilk kilsə olan Şəkidəki Kiş məbədinin ətrafında bir nəfər də
109
Tolerantlıq: bildiklərimiz və bilmədiklərimiz
olsun xristian yaşamamış, amma Azərbaycan xalqı onu qoruyaraq
bu günədək gətirib çıxarmışdır. Yaxud İslamın Azərbaycanda ən
güclü olduğu dövrdə, XVIII əsrdə Bakıda atəşpərəstlər tərəfi ndən
məşhur Atəşgah məbədi tikilmişdir.
Şübhəsiz ki, Azərbaycan xalqının tolerantlığının səbəbləri ara-
sında İslam dini ilə yanaşı, bu dindən qaynaqlanan, əsrlər boyu
formalaşan irfan mədəniyyətini xüsusi qeyd etmək lazımdır.
Sufi zmdən başlayan, yaradılanı Yaradana xatir sevən, inancından
asılı olmayaraq, kamil insan yetişdirməyi qarşısına məqsəd qoyan
irfan mədəniyyəti Azərbaycanda tolerantlıq mühitinin formalaş-
masında misilsiz rol oynayıb.
Sufi zmin mərkəzində Yaradan, yaradılan və sevgi dayanır. Ya-
radılana bəslənən sevgi bütün məxluqatı əhatə edir və o, dinlərin,
məzhəblərin fövqündədir. İnsan dinindən, məzhəbindən asılı ol-
mayaraq, yaradılmışların ən mükəmməli, yer üzünün əşrəfi və
Yaradanın xəlifəsidir. Bu isə bütün insanlara hörmət və sevgi ilə
yanaşmaq üçün kifayətdir. Belə humanist qaydalara və prinsiplərə
əsaslanan mədəniyyətin hakim olduğu cəmiyyətdə tolerantlığın ol-
ması təbiidir.
Sufi lik meydana çıxdığı dövrdən Azərbaycanda yayılmağa
başlayıb, hətta, bu ərazidə yaşayan əhalinin İslamı qəbul etməsinə
böyük təsir göstərib. İnsanı öz nəfsi ilə mübarizəyə səsləyən,
gücə, zora deyil, sevgiyə əsaslanan, ürəklərə xitab edən sufi li-
yin Azərbaycanda ən qədim izlərinə rast gəlmək mümkündür.
Məsələn, Məhəmməd peyğəmbər dövründə yaşamış sufi tarixinin
mühüm şəxsiyyətlərindən sayılan Veys əl-Qaraninin (vəfatı 675)
məzarı Azərbaycanda – Ağdaş rayonunun ərazisindədir. Bundan
başqa, türk xalqlarının ulu dastanı hesab edilən “Kitabi-Dədə
Qorqud”da sufi likdən qaynaqlanan bəzi motivlərə rast gəlmək
mümkündür. Azərbaycan ərazilərində dövrümüzədək qalmış pir,
qəbir və abidələrin, eyni zamanda, bir sıra kitabələrin öyrənilməsi
göstərir ki, sufi lik bu bölgədə ən geniş yayılmış ictimai-fəlsəfi
cərəyanlardan biri olub.
110
Gündüz İsmayılov
XII əsr sufi likdə təriqətlər dövrünün başlanğıcı hesab olunur.
Bu dövrdə meydana gələn təriqətlər arasında azərbaycanlı sufi lərin
yaratdıqları təriqətlərin daha aparıcı mövqedə olması diqqəti cəlb
edir. Azərbaycan ərazisi məhz bu dövrdən etibarən təriqətlərin
mərkəzinə çevrilib. Burada sufi hərəkatı olan əxiliyin Anado-
lu qolu, sührəvərdilik, hürufi lik, zahidilik, səfəvilik, xəlvətilik,
xəlvətiyyənin qolları hesab edilən rövşənilik və gülşənilik
təriqətləri meydana çıxıb və bütün İslam aləminə yayılıb. İslam
dünyasında yayılmış təriqətlərin və sufi cərəyanların bir neçəsinin
Azərbaycan mənşəli olması alimlər tərəfi ndən təsdiqlənib.
Azərbaycanda təsəvvüf cərəyanları XVI əsrdən sonra istər dini
və siyasi təzyiqlər nəticəsində, istərsə də güclü təmsilçilərinin mey-
dana çıxmamasına görə zəifl əyib. Məmur və mollaların təzyiqləri
nəticəsində bir çox təriqət mənsubları köç edərək Hindistana, Ana-
doluya, Misirə və s. ölkələrə getməyə başlayıblar. Buna görə də
sufi lik bir müddət durğunluq dövrünü yaşayıb.
XIX əsrdən isə sufi lik Azərbaycanda yeni mərhələyə qədəm
qoyub. 1817-ci ildə kürdəmirli İsmayıl Şirvani Bağdadda Mövlanə
Xaliddən icazə alaraq vətənə qayıdıb və burada nəqşibəndi şey-
xi kimi fəaliyyət göstərib. O, 1826-cı ildə rus hakimiyyətinin
təzyiqləri ilə Azərbaycandan çıxarılıb. Nəqşibəndilik İsmayıl
Kürdəmirlinin davamçıları tərəfi ndən bütün Qafqazda yayılıb
və bu regionu tamamilə təsiri altına alan müridilik axınının for-
malaşmasına təsir edib. Bunun bariz nümunəsi kimi, İmam Qazi
Məhəmməd və Şeyx Şamilin rəhbərliyi altında rus hakimiyyətinə
qarşı aparılan mübarizələri göstərmək olar.
İsmayıl Şirvaninin Azərbaycanda Mir Həmzə Seyid Niga-
ri, Xas Məhəmməd Şirvani, Hacı Yəhya bəy Qutqaşınlı, Mol-
la Muhəmməd Yaraqlı, Hacı Mahmud Baba Kürdəmirli kimi
xəlifələri olub.
Azərbaycanda Sovet hakimiyyəti dövründə ateizm rəsmi
ideologiya olduğu üçün sufi hərəkatları ciddi təzyiqlərə məruz
qalıb. Odur ki, Azərbaycanın şimal-qərb bölgəsində İsmayıl
Dostları ilə paylaş: |