77
Hozirgi bozor iqtisodiyotida raqobatning quyidagi asosiy vazifalarini ajratib
ko‗rsatish mumkin:
1)
tartibga solish vazifasi;
2)
resurslarni joylashtirish vazifasi;
3)
innovatsion vazifa;
4)
moslashtirish vazifasi;
5)
taqsimlash vazifasi;
6)
nazorat qilish vazifasi.
Raqobatning tartibga solish vazifasi ishlab chiqarishni talab (iste‘mol)ga
muvofiqlashtirish maqsadida taklifga ta‘sir o‗tkazishdan iborat. Aynan shu vazifa
yordamida iqtisodiyotda taklifning talab orqali, ishlab chiqarish
tarkibi va hajmining
yakka tartibdagi va ijtimoiy ehtiyojlar orqali belgilanishiga erishiladi, ya‘ni iqtisodiyot
bozor qonunlari asosida tartibga solinadi.
Raqobatning resurslarni joylashtirish vazifasi ishlab chiqarish omillarini ular eng
ko‗p samara beradigan korxona, hudud va mintaqalarga oqilona joylashtirish imkonini
beradi.
Raqobatning innovatsion vazifasi fan-texnika taraqqiyoti yutuqlariga
asoslanuvchi hamda bozor iqtisodiyoti subyektlarining rivojlanishini taqozo etuvchi
turli ko‗rinishdagi yangiliklarning joriy etilishini anglatadi.
Raqobatning moslashtirish vazifasi korxona (firma)larning ichki va tashqi muhit
sharoitlariga ratsional tarzda moslashishiga yo‗naltirilgan bo‗lib, ularning shunchaki
o‗zini-o‗zi saqlab, iqtisodiy jihatdan yashab qolishidan xo‗jalik faoliyati sohalarining
ekspansiyasi (kengayishi)ga o‗tishini bildiradi.
Raqobatning taqsimlash vazifasi ishlab chiqarilgan ne‘matlar yalpi hajmi (yalpi
ichki mahsulot)ning iste‘molchilar o‗rtasida taqsimlanishiga bevosita va bilvosita ta‘sir
o‗tkazadi.
78
Nihoyat, raqobatning nazorat qilish vazifasi bozordagi ba‘zi ishtirokchilarning
boshqa bir ishtirokchilar ustidan monopolistik hukmronlik o‗rnatishiga yo‗l
qo‗ymaslikka yo‗naltiriladi.
Raqobat kurashining mazmuni to‗g‗risida to‗laroq tushunchaga ega bo‗lish
uchun uning asosiy shakllari va belgilarini ko‗rib chiqish zarur. O‗z miqyosiga ko‗ra
raqobat ikki turga – tarmoq ichidagi va tarmoqlararo raqobatga bo‗linadi.
Tarmoq ichidagi raqobat tovar ishlab chiqarish
va sotishning qulayroq
sharoitiga ega bo‗lish, qo‗shimcha foyda olish uchun bir tarmoq korxonalari o‗rtasida
boradi. Har bir tarmoqdagi mavjud korxonalarning texnika bilan ta‘minlanish va
mehnat unumdorligi darajalari turlicha bo‗lganligi sababli, ushbu korxonalarda ishlab
chiqarilgan tovarlarning individual (alohida) qiymati bir xil bo‗lmaydi.
Tarmoq ichidagi raqobat tovarlarning ijtimoiy qiymatini, boshqacha aytganda,
bozor qiymatini aniqlaydi va belgilaydi. Bu qiymat, odatda, o‗rtacha sharoitda ishlab
chiqarilgan va muayyan tarmoq tovarlarining ahamiyatli qismini tashkil etadigan
tovarlarning qiymatiga mos keladi.
Tarmoq ichidagi raqobat natijasida texnika darajasi va mehnat unumdorligi
yuqori bo‗lgan korxonalar qo‗shimcha foyda oladilar va aksincha,
texnika jihatdan
nochor korxonalar esa ishlab chiqarilgan tovar qiymatining bir qismini yo‗qotadilar
va zarar ko‗radilar.
Tarmoqlararo raqobat turli tarmoqlar korxonalari o‗rtasida eng yuqori foyda
normasi olish uchun olib boriladigan kurashdan iborat. Bunday raqobat kapitallarning
foyda normasi kam bo‗lgan tarmoqlardan foyda normasi yuqori tarmoqlarga oqib
o‗tishiga sabab bo‗ladi. YAngi kapitallar ko‗proq foyda keltiruvchi sohalarga intilib,
ishlab chiqarishning kengayishiga, taklif ko‗payishiga olib keladi.
SHu asosda,
narxlar pasaya boshlaydi. SHuningdek, foyda normasi ham pasayadi. Kam foyda
keltiruvchi tarmoqlardan kapitalning chiqib ketishi teskari natijaga olib keladi: bu
erda ishlab chiqarish hajmi o‗zgaradi, tovarlarga bo‗lgan talab ular taklif qilishidan
oshib ketadi, buning oqibatida narxlar ko‗tariladi, shu
bilan birga foyda normasi
79
oshadi. Natijada tarmoqlararo raqobat obyektiv ravishda qandaydir dinamik
muvozanatni keltirib chiqaradi. Bu muvozanat kapital qaerga sarflanganligidan qat‘iy
nazar, teng kapital uchun teng foyda olinishiga intilishni ta‘minlaydi. Demak,
tarmoqlararo raqobat kapital qaysi tarmoqqa kiritilmasin, xuddi shu tarmoq foyda
normalarini o‗rtacha foyda normasiga «baravarlashtiradi».
Iqtisodiy adabiyotlarda bir tarmoq ichidagi raqobatning to‗rtta
shakli alohida
ajratib ko‗rsatiladi. Bular sof raqobat, sof monopoliya, monopolistik raqobat va
oligopoliyadir.
Sof raqobat sharoitida bir xil mahsulot ishlab chiqaruvchi tarmoqda juda ko‗p
sonli korxonalar mavjud bo‗ladi. YUqori darajada tashkil qilingan bozorda ko‗plab
sotuvchilar o‗zlarining mahsulotlarini taklif qiladilar.
Ayni paytda, ushbu mahsulot
xaridor va iste‘molchilarining soni ham juda ko‗p bo‗ladi.
Sof raqobatli bozorda alohida korxonalar mahsulot narxi ustidan nazorat
o‗rnata olmaydi yoki nazorat sezilarsiz darajada bo‗ladi. CHunki har bir korxonada
umumiy ishlab chiqarish hajmi uncha katta bo‗lmaydi. SHu sababli alohida
korxonada ishlab chiqarishning ko‗payishi
yoki kamayishi umumiy taklifga, demak
mahsulot narxiga sezilarli ta‘sir ko‗rsatmaydi.
Sof raqobat sharoitida yangi korxonalar tarmoqqa erkin kirishi, tarmoqda
mavjud bo‗lgan korxonalar esa uni erkin tashlab chiqishi mumkin.
Xususan yangi
korxonalarning paydo bo‗lishi va ularning raqobatli bozorda mahsulotlarini sotishga
huquqiy, texnologik, moliyaviy va boshqa jiddiy iqtisodiy to‗siqlar bo‗lmaydi.
Dostları ilə paylaş: