117
Hər gün birisinin gəlib məni yenidən əzməyə götürəcəyini
güdürkən, iki polis və qarayaxa məmuru qarşımda gördüm.
Məmur pis qoxulu otağıma girmədən burununu tutub, zindan
polislərinə işarə edib qayıdmaq istədi. Ancaq, iki addım atmadan
geriyə dönüb soruşdu:
-
Cəvanşir Adeli-e Sərabi, İttihamlar:
Rus casusluğunda,
Rus casusəsinin qaçmasında yardımçı olmaqda,
Separatçılıqda,
Xain və qanunsuz Azərbaycan Demokrat Firqəsində üst düzeydə
üzv olmaqda,
İrana və nizam-e Şahənşahi-e xəyanət etməkdə,
Sürgündən qaçmaqda,
Dövlət polisinə və məmurlarına qarşı dirənc göstərməkdə,
Bir il boyunca nizam-e şahənşahının büdcəsinə ağır həzinə
yükləməkdə suçlu sayılırsan!
Doğrudur bunlar, Cəvanşir?
-
Yox qurban, doğru deyil, doğru deyil, yalan, yalan!
Hakim: Sənin suçların kəsindir! Etiraz haqqın yoxdur! Bundan
sonraki həyatını zindanda keçirəcəksən. Casusluğunla bağlı
araşdırmalar sürür. Casusluğunu etiraf edib, şahənşahımıza
118
sığınarsan durumun dəyişər! Yoxsa, inadına çürürsən! Məhkəmə
bitmişdi! Səni bu gündən “Evin Dustağına” götürəcəklər!
Məmur: Götürün bu xaini!
-
Hara aparırsız məni?
-
“Evin dutsağına” eşitmədinmi? Dədənin evinə! Apartmana!
-
Bəs bura haradır?
-
Sən bu günədək harda olduğunu bilməmisənmi? Yəni o qədər
qanmazsan? (üz tutaraq polislərə) Doğrudanmı bu rus
casusudur!? Buna mənim böyük şübhəm var!
-
Demədiniz bura haradır!
-
Boş ver! Sənə nə bura haradır! Dədənin məzarı!
Məmur otaqdan çıxıb gedəndən sonra polislər mənə:
Birinci Polis: Doğrudanmı bilmirsən ki, bura Qəsr zindanıdır?
Bir ildir burdasan, hələ də adını bilmirsən! Özünü bir az adam
göstər “Türk-e Xər”! Bura hotel də deyərlər. Bir neçə saat sonra
əsl türmənin nə olduğunu görəcəksən!
İkinci polis: Artıq bundan sonra Savak zindanına gedirsən. Orada
səni 209-cu bənd gözləyir. Artıq hər şeyi bülbül kimi ötərsən!
119
Bundan sonra hotel deyil, qrand hotel gözləyir səni! (ucadan gülə-
gülə!)
Evin Dustağında!
1969-70-ci illər.
Mənim üçün bu zindan, o zindan fərq etmədi. Gözü və əlləri bağlı
uzun yolculuqdan sonra bir dəmir parçasından endirib, az yol
gedəndən sonra yeni qaranlıq bir otağa salındım. Bu gətir-götürün
mənə olan yeganə xeyri yeni geyim və bir hamam olsa da, yazıq
bitlərim üçün fəlakətlə sonuclandı. Başımı dibdən qırxdılar,
paltarlarımı dəyişdilər, hamam etdirdilər! Bundan da gözəl şey
ola bilərmi? Mən bu qədər “iltifat”ı görəsən nə zaman haqq
etmişdim!? Polisin dediyinə görə, Evin zindanı doğrudan da,
hotel yox, qrand hotel imiş!
Bir həftə boyunca məni dindirən belə, olmadı! Hər gün bir kərə,
günbəzə bənzər başı yarıq bir yerdə addım atmağa götürürdülər.
Yemək yedirdib, kilo almağıma yardım edirdilər. Ayaq altlarının
ağrısı az da olsa, azalmışdı! Alətimin ağır sancısı olduğu kimi
120
qalırdı. Gecələr, özəlliklə, bu ağrıdan qıvranırdım. Bədənimdə
olan əzinc izləri azacıq yüngülləşsə də, ağrılarım sürəkli canımı
yaxırdı!
Təxminən bir həftə sonra, məni gözü bağlı uzun bir dəhlizdən
keçirərək, pillələrdən aşağı qata apardılar. Biraz gedəndən sonra
dəmir qapının açılmasını hiss etdim. Məni bir səndəl üstündə
oturtdular. Qarşıdan birisi gözlərimin açılmasını əmr etdi.
Gözlərimi açan insanlar arxada olan pərdənin arxasına keçdilər.
Qarşıdan gələn səs də pərdə arxasında idi:
-
Adın nədir?
-
Cəvanşir.
-
Kamil adını de!
-
Cəvanşir Adeli Sərabi.
-
Bir ildir ruslarla olan ilişgini danırsan! Biz bu saata qədər səninlə
adam kimi davrandıq. Ancaq burası Evin dustağının 209-cu
bölümüdür. Buraya gəldinsə, adam olmalısan! 209-da halva
paylamazlar, adamın halvasını çalarlar! Burada görmədiyin
xidmətlərin ən üstününü görəcəksən! Gedib gözəl-gözəl
düşünərək etirafını edərsən, yoxsa buradan param-parça cəsədin
çıxar! Öncə dişlərindən başlayan, sonunda ayaqlarının
kəsilməsilə sonuclanar! Biz, burada səndən daha çox inadçıları
121
ötdürmüşük! Burası Qəsr deyil, burası 209-cu bölümdür! Unutma
dostca, yoxsa düşməncə! Bunu sən seç!
-
Mənim canımın hər yeri inciyir! Mən bir daha əzinc istəmirəm.
İnanın ki, mənim ruslara nifrətim var! Axı onlarla necə ilişgim
ola bilər? Məni istədiyiniz qədər zindanda saxlayın, ancaq
işgəncə etməyin. Mən bir ildir əzinc altındayam. Vallah, Quran
haqqı, 14 məsum haqqı mənim ruslarla işim olmaz! Olqa bir rus
qız deyildi. O, tər-rəmiz Azərbaycan türkü idi! O, müsəlman
olduğu üçün Fatimə adını seçmişdi!
-
Gözlərini bağla! Bunu yerinə götürün! Sabah bu zaman buraya
gətirin! Adam olarsa, yedirdib-içirdin, olmazsa bildiyiniz kimi
edin! Mən özüm də olacağam!
Burası Evin dutağının 209-cu bəndi! 6 aydan sonra ağzımda cəmi
8 dişim var qalmışdı. Iki kəz burnum sındırılaraq, zindanın
xəstəxanasında yatmışdım. Sol ayağımın diz qapağı ayaq darbası
üzündın yerindən çıxmışdı. Kürəyimdə ütü qabarları bişərək,
artıq ətə çevrilmişdi. Dəfələrlə elektirik şoka məruz olduğum
üçün əl-qoluma titrəmə gəlmişdi. Bir dəri - bir sümük qalmışdım.
Ayaqda durmağa belə gücüm qalmamışdı! Artıq yediyimi də
qusurdum! Özümü ölümə hazırlamışdım! Kimsənin məndən,
mənim də kimsədən xəbərim yox idi! Məndən iqrar istəyirdilər.
Dostları ilə paylaş: |