78
qaydalara görə, böyük kitabxanalarda iki kataloq: xidmət kataloqu və
oxucu kataloqu tərtib edilirdi. Kitabxananın fondunda olan bütün kitabları
əhatə edən xidmət kata-loqu kitabxanaçıların istifadəsi üçün nəzərdə
tutulurdu. Oxunmasına qadağa qoyulmayan kitabları əhatə edən “oxucu
kataloqu” isə oxucuların istifadəsi üçün tərtib edilirdi. Bu cür kataloq
sisteminin yaradılmasında əsas məqsəd istifadəsinə icazə verilməyən
kitabları oxuculardan gizlətmək idi. Öz mahiyyəti ilə antidemokratik,
antihumanist olan bu qaydalar böyük kitabxanaların fondunda saxlanılan
çox qiymətli kitabların geniş oxucu kütləsi tərəfindən istifadəsinə ciddi
maneçilik törətməklə, kitabxana fondlarının dövriyyəsini aşağı salırdı.
Halbuki o dövrdə dünyanın böyük kitabxanaları kitabxana xidmətinin
əsas məqsəd və vəzifəsini kitabxana fondlarından maksimum istifadə
etmək işinin təşkilində görürdü.
Həmçinin SSRİ dövründə kitabxana işi və kitabxanaçılıq nəzəriyyəsi
dünya təcrübəsindən aralı düşmüş, kitabxanaların beynəlxalq əlaqələrinin
təşkili faktiki olaraq nəzarət altına alınmışdı. Beynəlxalq əlaqələri ancaq
icazə verilən kitabxanalar apara bilərdilər. Öz mahiyyəti etibarilə bəşəri
elm olan kitabxanaşünaslıq dünya kitabxanaşünaslığından ayrılmış, sovet
kitab-xanaşünaslığı adlandırılmışdı. Dünya kitabxanaşünaslığının elmi-
nəzəri müddəalarından istifadə etməmək sovet kitabxanaşünaslığını
beynəlxalq təcrübədən təcrid olunmuş vəziyyətə salmışdı. Milli
kitabxanaşünaslığın inkişafı üçün isə olduqca az iş görülürdü.
80-ci illərin ikinci yarısından başlayaraq Sovetlər İttifaqında aparılan
yenidənqurma işlərinin iflasa uğraması, ölkədə baş verən iqtisadi böhran
öz təsirini Azərbaycana da göstərmişdi. Respublikada bütün sahələrdə
olduğu kimi kitabxana işi sahəsində də ciddi problemlər yaranmışdı.
Kitabxana işinə ayrılan maliyyə vəsaiti xeyli azalmışdı və ayrılan vəsait
öz təyinatı üzrə xərclənmirdi. 1988-ci ildən başlayaraq respublikada
iqtisadi və siyasi böhran daha da kəskinləşdi. İdarəetmədə ciddi hərc-
mərclik, xaos baş alıb getməyə başladı. 1988-ci ilin axırlarından
alovlanmağa başlayan qondarma Dağlıq Qarabağ problemi bu böhram
daha da dərinləşdirdi. Ölkədə mədəniyyət müəssisələrinin, o cümlədən
kitabxana işinin vəziyyəti olduqca pisləşdi. 1993-cü ilə qədər davam
etmiş bu proses kitabxana işinə olduqca böyük zərbə vurmuş,
torpaqlarımızın erməni vandalları tərəfindən işğalı zamanı 4 milyon
79
nüsxə kitabı olan 982 kitabxana məhv edilmişdi. AXC-Müsavat
cütlüyünün hakimiyyəti dövründə kitabxanalara ayrılan vəsait olduqca
azaldılıb minimuma endirilmiş, özəlləşdirmə adı altında kitabxanaların
binalarının əllərindən alınması kampaniyası başlanmışda. Bu dövrdə
AXC-Müsavat rəhbərliyinin yuxarı dairələrində elmi müəssisələrin,
mədəniyyət ocaqlarının bağlanması haqqında sərsəm fıkirlər səslənməyə
başlanmış, bir çox mədəniyyət müəssisələrinin və kitabxanaların binası
əlindən alınmış, kitabxanalar bağlanmışdı.
1992-ci ildə Respublika Tibb Kitabxanasının binası alınıb Amerika
səfirliyinə verilmiş, kitabxana başqa yerə köçürülmüşdü. Həmkarlar
İttifaqının ən böyük kitabxanası olan Qubkin adına kitabxananın da taleyi
belə olmuşdu. Belə misalların sayını artırmaq olar. Əgər bu proses davam
etsə idi, respublikamızın kitabxana ictimaiyyəti böyük faciə qarşısında
qala bilərdi.
1991-1992-ci illərdə həmçinin bir sıra idarə və müəssisələrin, siyasi və
ictimai təşkilatların kitabxanaları ləğv edildi. Ləğv edilən kitabxana
şəbəkələri içərisində Azərbaycan Kommunist Partiyasının və Azərbaycan
Həmkarlar İttifaqının böyük kitabxana şəbəkəsi yaradılmışdı. Bakı
Partiya Komitəsinin, rayon partiya komitələrinin, böyük idarə və
müəssisələrin partiya komitələrinin kitabxanaları var idi. 1991-ci il
sentyabrın 14-də iflasa uğramış Azərbaycan Kommunist Partiyası özünü
buraxdıqdan sonra partiya kitabxanaları tamamilə başsız qaldı, onların
gələcək taleyi haqqında heç bir tədbir görülmədiyindən tamamilə
pərakəndə şəkildə dağılmağa başladı. Azərbaycan partiya təşkilatının ən
böyük kitabxanası Bakı Şəhər Siyasi Maarif Evinin yanında fəaliyyət
göstərən Mərkəzi Partiya Kitabxanası idi. Partiya kitabxanalarının
fondunda əsasən marksizm-leninizm klassiklərinin əsərləri, partiya
tarixinə dair ədəbiyyat və təbliğat-təşviqat xarakterli ədəbiyyatla yanaşı,
tarixi, ədəbi-bədii, incəsənətə dair qiymətli ədəbiyyat da saxlanılırdı.
Mərkəzi kitabxananın fondunda isə olduqca qiymətli və nadir kitablar var
idi. Bu kitabxanalar ləğv edilərkən onların fondları demək olar ki,
ucdantutma dağıldı. Qiymətli ədəbiyyatın qorunub saxlanması, dövlət
kitabxanalarına verilməsi haqqında heç bir tədbir görülmədi.
80
Sovetlər İttifaqı dövründə respublikamızda fəaliyyət göstərən
kitabxana şəbəkələrindən ən böyüyü Azərbaycan Həmkarlar İttifaqının
kitabxana şəbəkəsi idi. 1990-cı ildə bu şəbəkədə 4 milyon nüsxə kitab
fonduna malik 326 kitabxana var idi. Müstəqillik əldə edildikdən sonra
Həmkarlar İttifaqı Mərkəzi Şurasının ləğv olunması, sahə həmkarlar
ittifaqı təşkilatının müstəqil fəaliyyətə başlaması nəticəsində böyük hərc-
mərcilik baş vermiş, maliyyə böhranı başlamışdı. Məhz belə bir şəraitdə
həmkarlar təşkilatları öz kitabxanalarını maliyyələşdirə bilmədi.
Həmçinin kitabxanaları olan bəzi idarəvə müəssisələr kitabxanaların
binalarını ələ keçirmək üçün bu prosesi daha da gücləndirdilər, nəticədə
kitabxanalar kütləvi surətdə bağlanmağa mə-ruz qaldı. O dövrdə başı
özünə qarışmış dövlət rəhbərləri də heç bir tədbir görmədilər. Beləliklə,
qısa bir müddətdə həmkarlar təşkilatlarının 236 kitabxanası bağlanmış,
1.326.590 nüsxə kitab fondu olan 90 kitabxana qalmışdı. Bağlanan
kitabxanaların fondu insafsızcasına talan edilmişdi.
Məlum həqiqətdir ki, həmkarlar ittifaqı kitabxanalarının əksəriyyəti
kütləvi kitabxanalar idi. Onlar bilavasitə geniş zəhmətkeş kütlələrinə, ilk
növbədə isə fəhlələrə kömək edirdilər. Ona görə də həmkarlar ittifaqının
kitabxana fondlarında çox qiymətli ədəbiyyat toplanmışdı. Bu qiymətli
fondun o dövrdə dağılıb məhv edilməsi Azərbaycan mədəniyy
ətinə
vurulan böyük zərbə idi.
Bu dövrdə respublikamızda ən çox zərər çəkən kitabxana
şəbəkələrindən biri də texniki kitabxana şəbəkəsi olmuşdur. Respublikada
başlayan və getdikcə dərinləşən iqtisadi böhran, istehsal müəssisələrinin,
fabrik və zavodların bir-birinin ardınca bağlanması həmin müəssisələrdə
olan texniki kitabxanaların bağlanmasına səbəb oldu. Texniki
kitabxanaların illər boyu toplanmış, formalaşmış zəngin fondu və
avadanlığı qısa bir müddət içərisində tamamilə talan edilmişdi. Texniki
kitabxanalar əsasən Azərbaycan Dövlət Plan Komitəsinə və həmkarlar
təşkilatlarına tabe idilər. Bu təşkilatlar isə texniki kitabxanaları xilas
etmək üçün heç bir əsaslı tədbir görməmiş, qərar qəbul etməmişdilər.
Beləliklə, 1991-1992-ci illərdə 100-ə yaxın texniki kitabxana
bağlanmışdı.
Dostları ilə paylaş: |