TüRKİye boşanma nedenleri araştirmasi tbna 2014

Sonuçlar
201
önerilmektedir. Modern hukuk sistemlerinde 
olduğu gibi belirli süre ayrı yaşama boşanmaya 
hükmedebilmek için yeterli kabul edilmelidir. 
Çekişmeli boşanma davalarının çok uzun sürmesi 
nedeniyle, taraflar, çocuklar ve hatta eşlerin aileleri 
büyük ruhsal çöküntü ve psikolojik rahatsızlıklar 
yaşamaktadır. Boşanma sürecinde arabuluculuk, 
eşlerin hukuki konularda anlaşmalarını sağlayarak 
hukuki süreci kolaylaştıracak, boşanmanın olumsuz 
psikolojik etkilerinden eşleri koruyacak ve barışçıl 
bir şekilde boşanmalarını imkan tanıyacaktır. 
Ancak  Türkiye’de devlet tarafından desteklenen, 
tarafların boşanma üzerinde anlaşmaları amacı 
güden bir danışmanlık hizmeti bulunmamaktadır. 
Halihazırda devlet tarafından sağlanan hizmetler 
genel olarak aile içi çatışmalarda boşanma öncesi 
eşleri barıştırmaya, evlilik birliğinin devam etmesine 
yönelik hizmetlerdir. Devletin desteğiyle boşanma 
arabuluculuğunun yaygınlaştırılması, bu sayede 
barışçıl bir şekilde ve kısa sürede boşanmanın 
sağlanabilmesi eşlerin yaşam özgürlüğünün ve 
çocukların manevi gelişiminin korunabilmesi doğru 
bir yaklaşım olacaktır. Bunun için boşanmanın 
psikolojik yönü de dikkate alınarak, boşanma 
davasını yürüten avukatların özel eğitimlerden 
geçmesi ve uzman avukat olmasının sağlanması da 
önerilmektedir.
Bu kapsamda aile mahkemelerinde yürütülen 
yargılamalara ilişkin hukuki bir revizyona ihtiyaç 
bulunduğu görülmektedir. Aile hukukunu 
ilgilendiren davalar bakımından özel bir hukuk 
muhakemesi kanunu yapılarak böyle bir revizyon 
gerçekleştirilebilir. Boşanma davalarının ailenin 
mahremiyetini ilgilendiren tabiatı dikkate alınarak 
duruşmaların gizliliği kural, kamuya açıklığı istisna 
haline getirilmelidir. Aile arabuluculuğu ve boşanma 
arabuluculuğunda hâkimlerin ve arabulucuların 
uyması gereken kurallar, aile hukukuna özgü 
ihtilafların tarafların üzerinde serbestçe tasarruf 
edemeyeceği nitelik taşıdığı da dikkate alınarak, 
açıklığa kavuşturulmalıdır. Bu çerçevede, doğması 
muhtemel zararların önüne geçebilmek için, 
şiddet mağduru kadınlar gibi arabuluculuğa 
yönlendirilmemesi gereken kişi ve aile profillerinin 
de objektif olarak belirlenmesi gerekmektedir. 
Mahkeme uzmanlarının boşanma davalarına dahil 
olması velayet, tazminat veya nafaka konusunda 
fikir ayrılığı olan davalarda daha doğru tespitler 
yapılabilmesi, çocukların boşanma sürecinde 
yaşadıkları olumsuz deneyimlerin minimize edilmesi, 
taraflara mahkeme salonu dışında görüşlerini ifade 
edebilecek ortam sağlanması, taraflar arasında 
çekişmesiz boşanma için zemin hazırlanması, 
hâkimlerin boşanmaya giden süreci daha detaylı 
şekilde anlayarak karar verebilmesi açısından 
önemlidir. Ancak, uygulama çoğu zaman bu şekilde 
gerçekleşmemektedir. Mahkeme uzmanlarının 
kurumsal kapasitelerinin güçlendirilmesi, düzenli 
eğitim almaları ve yasada tanımlanan yetki ve 
sorumluluklarının hayata geçirilmesi konusunda 
gerekli adımların atılması gereklidir.

---

KAYNAKÇA

---

---

TBNA2014
204
Ahrons, C. R. (1980). The Binuclear Family. Aternative 
Life Styles, 2 (4), 499 - 515
Akgün Sarpkaya, O. (2012). Boşanmış Kadınların 
Yaşam Deneyimlerine Sosyolojik Bakış. Türkiye 
Sosyoloji Araştırmaları Dergisi, 15 (2), 2 - 43
Akıntürk, T. ve Karaman Ateş D. (2013). Aile Hukuku 
(15. Baskı). İstanbul: Beta Yayınları
Albrecht, S. L., Bahr, H. M., ve Goodman, K. 
L. (1983).  Divorce and Remarriage: Problems, 
Adaptations, and Adjustments, 42. Greenwood Pub 
Group
Alho, J. ve Keilman, N. (2010). On Future Household 
Structure. Journal of the Royal Statistical Society, 173 
(1), 117 - 143
Alpkaya, G. (1992). Uluslararası Hukukta 
Kadının Durumuna İlişkin Bazı Veriler. Ankara 
Üniversitesi Sosyal Bilimler Fakültesi Dergisi 
 
(Prof. Dr. Gündüz Ökçün’ e Armağan),  
47 (1 - 2), 11 - 44
Altunkaynak, B. ve Esin, A. (2004). The Genetic 
Algorithm Method for Parameter Estimation in 
Nonlinear Regression. Gazi Üniversitesi Fen Bilimleri 
Dergisi, 17 (2), 43 - 51
Amato, P. R. (2000). The Consequences Of Divorce 
For Adults And Children. Journal of Marriage and 
Family, 62 (4), 1269 - 1287
Amato, P. R., ve Previti, D. (2003). People’s Reasons For 
Divorcing Gender, Social Class, The Life Course, and 
Adjustment. Journal of Family Issues, 24 (5), 602-626
Amato, P. R., ve Rogers, S. J. (1997). A Longitudinal 
Study Of Marital Problems And Subsequent 
Divorce.  Journal of Marriage and The Family,  
612 - 624
Amato, P.R. ve Rogers, S.J. (1990). Do Attitudes 
Toward Divorce Affect Marital Quality, Journal of 
Family Issues, 20 (1), 69 - 86
Aral, N. ve Sağlam, M. (2012). Ebeveynleri 
Boşanma Sürecinde Olan Çocuklar İle 
Ebeveynleri İle Birlikte Yaşayan Çocukların 
Duygularının Cinsiyete Göre Belirlenmesi. 
 
Ankara Sağlık Bilimleri Dergisi, 1 (2), 71 - 88
Atkin, B. (ed.). (2014). The International Survey Of 
Family Law. Bristol: Jordan Publishing
Aydın, M.A. (1985). İslam - Osmanlı Aile Hukuku. 
İstanbul: Marmara Üniversitesi Yayınları. 
Battal, A. (ed.). (2008). Boşanma Sebepleri Bilimsel 
Araştırma Projesi Uygulama Sonuçları. İstanbul: 
 
Eflatun Matbaacılık
Benedek, E. ve Brown, C. (1997). Boşanma ve 
Çocuğunuz. (S. Katlan, Çev.). Ankara: HYB 
Yayıncılık. (Orijinal Basım Tarihi: 1995)
Bernard, J. (1972). The Future of Marriage. New York: 
World
Bernard. Levinger, G., ve Moles, O. C. (1979). 
Divorce and separation: context causes and 
 
consequences, Basic Books, New York, N.Y., United 
States
Beşpınar, U. (2014). Türkiye’de Evlilik. Türkiye Aile 
Yapısı Araştırması Tespitler, Öneriler (1.baskı) içinde 
(112-167). Çizge: İstanbul
Bloom, B. L., Niles, R. L., ve Tatcher, A. M. (1985). 
Sources Of Marital Dissatisfaction Among Newly 
Separated Persons.  Journal of Family Issues,  6 (3), 
359-373
Boele - Woelki, K., Ferrand, F., Gonzalez Beilfuss, 
C., Jänterä - Jareborg, M.N., Martiny, D., Pintens, W. 
(2004). Principles of European Family Law Regarding 
Divorce And Maintenance Between Former Spouses. 
Antwerpen: Intersentia, 
Bohannan, P. (Ed.) (1971). Divorce and After. Anchor 
Books
 

---