Uġlyam folkner
Yüklə 4,05 Mb. Pdf görüntüsü
|
70
yerində tapmadı və dərhal Braun yıxılarkən yerə düĢüb sınan fənərin cingiltisini xatırladı. Ayaqları arasında uzanmıĢ Brauna sarı əyildi, əlilə yaxasını axtarıb tapdı, onu dartıb çarpayının altından çıxardı, baĢını yerdən qaldırıb səsini kəsənəcən ovcunun içi ilə bərkdən, zərblə, hirslə döyməyə baĢladı. Braun üst-baĢı əzilmiĢ halda yerdə uzanmıĢdı. Kristmas onun baĢını yerdən qaldırıb boğuq, pıçıltıya bənzər səslə o ki var söydü. Sonra sürüyə-sürüyə o biri çarpayının yanına gətirdi, arxası üstə onun üstünə atdı. Braun təzədən gülməyə baĢladı. Kristmas sol əlilə onun ağız-burnunu yumub, sağ əlilə yenidən ara verə-verə, ahəngdar, güclü zərbələrlə döyməyə baĢladı, sanki, o zərbələrin sayını bilmək istəyirdi. Braun gülməyini kəsdi. Çabalamağa, onun əlindən qurtulmağa çalıĢdı. O, Kristmasın əlindən qurtulmaq üçün ora-bura dartınır, boğuq, xırıltılı səs çıxarırdı. Yorulub sakitləĢə, ölü kimi tərpənməz hala düĢməyənəcən Kristmas onu buraxmadı. Yalnız onda əlini bir az boĢaltdı. “Ġndi susacaqsan? – dedi. – Susacaqsan?” Braun yenidən dartınıb onun əlindən çıxmağa çalıĢdı. “O qara əlini çək üstümdən, heyvərə zənc...” Əl yenidən onu sıxmağa baĢladı. Kristmas o biri əli ilə yenidən onun sifətinə bir zərbə vurdu. Braun susdu, sakitcə yerdə uzanılı qaldı. Kristmas əlini boĢaltdı. Bir saniyədən sonra Braun asta, yumĢaq səslə danıĢmağa baĢladı. “Sən zəncisən, baĢa düĢdün? Özün bunu mənə demisən. Özün etiraf etmisən. Mənsə ağ adamam. Mən ağ...” Əl onu yenidən sıxmağa baĢladı. Braun yenə də səsini kəsdi, əlin ağırlığı altında xırıldaya-xırıldaya, o əli ağzının suyuna batıra- batıra yenidən çabaladı. Sonra sakitləĢib ölü kimi tərpənməz hala düĢəndə əl boĢaldı. Braun sakitcə uzanıb qalmıĢdı, ağır-ağır, tövĢüyə-tövĢüyə nəfəs alırdı. – Ġndi susassanmı? – Kristmas dedi. – Hə, – Braun dedi. – O, xırıldaya-xırıldaya nəfəs alırdı. – Qoy bir nəfəsimi dərim. Susacam. Qoy bir nəfəs alım. Kristmas əlini xeyli boĢaltdı, amma tamam çəkmədi. Braunun nəfəsi bir az yüngülləĢdi, daha sərbəst nəfəs almağa baĢladı. Amma Kristmas hələ də əlini onun sifətindən çəkməmiĢdi. Braunun nəfəsi onun barmaqlarına gah ilıq, gah da soyuq hava kimi dəyirdi və o, yerə sərilmiĢ bu cəmdəyin baĢı üzərində dayanaraq, sakitcə fikirləĢdi Mənə nə isə olacaq. Mən nə isə eləyəcəm O, sol əlini Braunun ağız-burnundan çəkmədən sağ əlini öz çarpayısına, öz yastığına, o yastığın altındakı on iki santimetrlik tiyəsi olan bıçağa uzadıb onu ordan götürə də bilərdi. Ancaq bunu eləmədi. Bəlkə, düĢüncə o qədər uzağa, elə bir zülmətə gedib çıxdı ki, ona Yox, bu o deyil dedi. Hər halda, bıçağı götürmədi. Bir qədər sonra əlini Braunun sifətindən çəkdi, amma onun yanından aralanmadı. Hələ də çarpayının baĢı üzərində dayanıb, elə rahat, elə sakit nəfəs alırdı ki, onu heç özü də eĢitmirdi. Qaranlıqda gözlə görünməyən Braun da indi sakit, səssiz nəfəs alırdı; bir az keçəndən sonra Kristmas oradan aralandı, gəlib öz çarpayısının üstündə oturdu, siqaret və kibrit tapmaq üçün divardan asılmıĢ Ģalvarının ciblərini qurdaladı. Kibrit alıĢıb
71
Braunun üstünə iĢıq saldı. Kristmas siqareti yandırmazdan qabaq, kibrit dənəsini havaya qaldırıb Brauna sarı baxdı. O, arxası üstə sərilib qalmıĢdı, bir əli döĢəməyə sallanmıĢdı. Ağzı açıq idi. Kristmas durub ona baxanacan xoruldamağa baĢladı. Kristmas siqaretini yandırdı, yanan kibrit dənəsini barmaqlarının ucuyla açıq qapıya tərəf fırlatdı, yolun yarısında alovun necə söndüyünə tamaĢa etdi. YanmıĢ dənənin döĢəməyə dəyərkən çıxaracağı zəif, yüngül zərbə səsini eĢidə bilmək üçün qulaq kəsildi; ona elə gəldi ki, onu eĢitdi. Sonra qaranlıq otaqda, çarpayının üstündə oturarkən ona elə gəldi ki, o, baĢqa saysız- hesabsız zəif səsləri: ağacların, qaranlığın, insanların səsini, qımıltısını, pıçıltısını, öz səsini, daim içində yaĢatmıĢ olduğu müxtəlif adları, dövrləri, yerləri yaddaĢında oyadan digər səsləri də eĢidir; onlar onun bütün həyatının məğzi, məcmusudur, hərçənd o özü bunu bilmir, bilmir ki, bütün bunlar onun həyatıdır. Və bunları eĢidə-eĢidə fikirləĢdi Bəlkə də, Allahdı səbəbkar, mən
kimi görə bilərdi. Əlini bir dəfə də olsun siqaretə toxundurmadan onu çəkib qurtardı. Siqaret kötüyünü də kibrit dənəsi kimi barmaqlarının ucu ilə qapıya tərəf fırlatdı. Kibrit dənəsindən fərqli olaraq o, havada sönmədi. Kristmas siqaret kötüyünün qapının o tayında, havada fırlana-fırlana necə közərdiyinə tamaĢa etdi. Yuxusu gələcəyinə ümidi olmayan adamlar kimi əllərini boynun ardında çarpazlayıb yatağına uzandı və fikirləĢdi Saat ondan uzanmışam, amma hələ
otaqda qəflətən elə bərk çıxdı ki, sərxoĢ Braunun xorultusunu belə batırdı. “Bax buna görə. Çünki o mənim üçün dua etməyə baĢlayıb”. Çarpayıdan qalxdı. Yalın ayaqları səssizcə döĢəməyə toxundu. O biri çarpayıda Braun xoruldayırdı. Kristmas dayanıb baĢını səs gələn tərəfə döndərdi. Ayaqyalın, təkcə alt paltarında komadan çıxdı. Bayırda hava bir az iĢıqlı idi. BaĢı üzərində ulduz topaları yavaĢ-yavaĢ fırlanırdı; otuz il idi bilirdi ki, ulduzlar var, ancaq onun üçün onların heç birinin adı yox idi, heç biri öz rəngi, parlaqlığı, hansı tərəfdə yerləĢməsi ilə ona heç nə demirdi. Ġrəlidə, sıx ağacların arasında yalnız soba borusunu və taxtapuĢu seçə bildi. Evin özü isə qaranlıqda görünmürdü. Ona yaxınlaĢdı, içəridən nə səs, nə də iĢıq gəlirdi və o, qadının yatdığı otağın pəncərəsi altında dayanıb fikirləĢdi Hələ üstəlik əgər o yatıbsa. Əgər o yatıbsa Qapılar heç vaxt bağlı olmazdı, gecənin hansı vaxtında həvəsi onu yuxudan qaldırsa, o bu evə girib qadının yataq otağına yollanar, qaranlıqda onun yatağını çox asanlıqla tapardı. Bəzən qadın yatmamıĢ olardı, onu gözləyər, onun adını çəkərdi. Bəzən isə o bu qadını ağır, kobud əlləriylə durğuzar, çox vaxt elə bu cür kobudluqla da – qadın hələ yuxudan tam ayılmamıĢ – ona yiyələnərdi.
Yüklə 4,05 Mb. Dostları ilə paylaş:
|