Vaqif nəSİR
Yüklə 2,82 Mb. Pdf görüntüsü
|
134 Axı necə olar, sevsin özgəni Özgə ayaqları altına atsın, Mənimlə qurduğu güllü gülĢəni?! Yox, yox, mümkün deyil, bu ola bilməz, O mənsiz sevinməz, o mənsiz gülməz! Tərəddüd, tərəddüd...boğurdu onu Doğma balasını, əziz oğlunu. BaĢladı oğlunu o tutsun dilə, Dedi: Əziz balam, get söhbət eylə, Bəlkə biz tərəfi tərpətmək üçün Onlar danıĢırlar bizimlə belə. Oğlan birdən karıxdi, Qəlb sıxıldı, darıxdı. “Ana hələlik” deyib Tələsik evdən çıxdı. Getdi qızgilə sarı, Onu görəydi barı. Qəlbində sızlayırdı, Yaralı arzuları. Sədaqətin ölçüsü, O, bu qızı sanırdı. Onu ürək sirdaĢı, Bəxt ulduzu sanırdı. Qapının zəngin basdı, Amma açan olmadı. Evdə kimsə var idi, Buna Ģübhə qalmadı. Gözlükdən göz göründü,
135 ĠĢığın qarĢısından Bir kölgə də süründü. Oğlan evə qayıtdı, Yamanca, kor-peĢiman. Üzündən qan çıxmazdı, Xəncər çəksəydin, inan. O qəti əmin oldu, Qızın bu qərarına. Qəfil xəzan gəlmiĢdi Ömrünün baharına. Bax beləcə kəsildi, Qızla onun görüĢü. Hələ qabaqda idi Həyat ilə döyüĢü.
Sığmadı oğlanın kədəri, qəmi Bu dünya adlanan böyük otağa. Qəlbə həmdəm etdi fikri-xəyalı, Ağır xəstələnib düĢdü yatağa. Xəstənin üstünə gör kimlər gəldi?! TanınmıĢ təbiblər, həkimlər gəldi! Qız da xəbər tutdu bu ağır iĢdən, O, üz dönərmiĢdi artıq keçmiĢdən. Sevdiyi oğlana olmadı dayaq Ondan nə səs gəldi, nə də ki, soraq. BaĢladı gör necə əzablı günlər?! Min yerdən qırılmıĢ rübablı günlər. Göylərə qalxırdı hayı-harayı, Necə acı imiĢ taleyin payı?!
136 Dərdi azaltmaqçün elə deyirlər, Zaman böyük təbib – belə deyirlər.
Zaman keçdi, vaxt ötüĢdü Xəzan gəldi, təbiətin Saçlarına ağ dən düĢdü. Qızıl payız, toy məqamı Bu fəsili məhəbbətlə Gözlər sevənlərin hamı. Qıza cehizlər alındı, Qız evində toy çalındı, Toyun səsi hey ucaldı. Oğlanın beli büküldü, Sanki bir gündə qocaldı. Gözləri hey nəmli idi, YeriĢi də, duruĢu da Qəmli idi. Yer tapmırdı özünə o, dar dünyada. Bu dəhĢətli vəfasızlıq, Ona gəldi ar dünyada.
VurulmuĢdu güllü yaza Bənzərdi Aya, ulduza; Səsi çatmırdı o qıza Qulaqları kar dünyada.
EĢq istəyin ən ucası,
137 Əsiri gənci, qocası; Odur həyatın əsası Nə dövlət, nə var dünyada!!
Sədaqətə olum qurban, Qədrin bilər eĢqdə yanan; Dinlə məni, mənə inan O, həmiĢə var dünyada!
Beləcə baĢladı ayrılıq, hicran Beləcə baĢladı qüssəli günlər. Həsrətdən alıĢır, odlanır oğlan. Qəlbini odlayır “axı neyçün”lər. Beləcə baĢlayır bir yeni həyat. Dərdə düçar olmuĢ dəqiqə, saat. Yada düĢür nələr, nələr... Bir vəfasızın əliylə YaralanmıĢ xatirələr...
Ata narahat idi, Öz oğlunun halından. Ayağa qaldırmaqçün, Axı tutmaq lazımdır Yıxılanın əlindən. Çox yolları aradı Vəziyyətdən çıxmağa, Həyata olduğu tək,
138 Gözü açıq baxmağa. Məhəbbət tək görünən, Əsil məhəbbət deyil. Çox maraqlı olsa da, Yalan həqiqət deyil! Sevən kəs belə asan, Tərk etməz sevdiyini. Sevən insan könüllü, Ġtirməz sevdiyini. Ata əmindi buna; Oğlu çəkirdi əzab, Ġstərdi bu iztirab Tezliklə yetsin sona. Hey axtardı, aradı Tapdı Ģadlıq evini Bax orda toy etmiĢdi Etibarsız “gəlini” DanıĢdı müdir ilə, Onu çox tutdu dilə. Sanki bir zəfər çaldı, Toy kassetini aldı. Üz tutdu öz evinə, Çox sevinə-sevinə O, toya baxmalıydı, O, əmin olmalıydı Qərarı düz olubdur, Bu eĢq boĢ söz olubdur.
139 Ata bir yerə yığdı Evində oğulları. Dedi: Sizsiniz mənim Həyatımın baharı. Ağlınıza yox Ģübhəm, Dərrakəniz yerində. Hər sözünüzdü məlhəm, Dərdim olsa, dərində. YaxĢı baxın bu toya Sevinc necə bənzəyir, On beĢ gecəlik Aya?! O qızın gözlərində, Qəmi mənə göstərin! Bir sevda dəryasında, Təlatümə tuĢ olmuĢ Gəmi mənə göstərin! Baxın hər rəftarına. Görün nə qılıq verir TəzələnmiĢ yarına! Barı göstərin mənə, Ġtgin düĢmüĢ sevginin Qəmlə dolu yükünü. Bax burda axtaraq biz O uğursuz sevginin Əsasını, kökünü. Dedi kiçik oğluna Atası yana-yana: Sındırmasın qoy səni Bu uğursuz məhəbbət. Yüklə 2,82 Mb. Dostları ilə paylaş:
|