Vaqif nəSİR
Yüklə 48,82 Kb. Pdf görüntüsü
|
121 qoyur). Kstati, əla mandarin və limonlardır. Vurun bununla (arağa iĢarə edir). ġĠROĞLAN - Əcəb gözəl mandarin və limonlardır. Yəqin bazardan alıbsınız. ƏHMƏDOV (təəccüblə) - Niyə bazardan? Ġcra Hakimiyyətinin bağındandır. ġĠROĞLAN (kənara) - Dedim də, böyük adamdır, inanmadız! ƏHMƏDOV (sözünə davam edərək) - Mən Ġcra haki- miyyətinin bufetində iĢləyirəm. Bufetçiyəm. Sizin rayonun bütün Ġcra baĢçılarına xidmət etmiĢəm. Hamısını beĢ barmağım kimi tanıyıram. QonĢu rayonlardan xəbərlər, söhbətlər də ilk dəfə bizim bufetə gəlib çatır. Vallah zonanın informasiya mərkəzidir. ƏSƏD (dərindən nəfəs alaraq) - Belə de, əĢi bayaqdan deyirəm ki, mən bu yoldaĢı hardasa görmüĢəm, inanmırlar. ġĠROĞLAN - ƏĢi, Allah səni saxlasın, cənab Əhmədov! Bayaqdan ürəyimizi yemiĢik ki... BABALI (stəkanlara araq süzərək) - Gəlin bu badələri içək tanıĢlığımızın sağlığına! Oyunun olsun, cənab Əhmədov! S O N 122 BIR ELMI – TƏDQIQAT SEKTORUNDA (Bir pərdə üç Ģəkildə pyes) ĠġTĠRAK EDƏNLƏR : Atazadə - sektor müdiri, Mahmud müəllim - sektorun qocaman əməkdaĢı, Rafiq - gənc elmlər doktoru, laboratoriya rəhbəri, Səməd, Aliyə - sektorun elmi əməkdaĢları, Natiq - sektor mudirinin aspirantı, Lalə - katibə BĠRĠNCĠ ġƏKĠL Sektor müdirinin qəbul otağı. Qəbul otağında sektorun ağsaqqal əməkdaşı Mahmud müəllim və bir neçə digər əməkdaş oradadır. Rafiq daxil olur. RAFĠQ - Salam! MAHMUD müəllim və LALƏ birlikdə - Salam! RAFĠQ (Laləyə) - Müdir yerindədirmi? LALƏ - Bəli. Amma bərk məĢğuldur. (Müdirin otağına iĢarə ilə) Yanında kənardan qonaq var. TapĢırıb ki, yanına heç kimi buraxmayım. (Sonra Mahmud müəllimə iĢarə ilə) Mahmud müəllim də onu gözləyir. Nə üçünsə bilmlrəm, o sizi görmək istəyirdi. Mümkünsə, bir az gözləyin. RAFĠQ - YaxĢı gözləyərəm. (Üzünü Mahmud müəllimə tutaraq) Mahmud müəllim necəsiniz? Evdə-eĢikdə nə var, nə yox? ĠĢləriniz necə gedir? MAHMUD müəllim - YaxĢıdır oğul, çox sağ ol! Bəs siz necəsiniz? Bizim sektorun mühitinə alıĢa bilirsinizmi? RAFĠQ (gülümsəyərək) - AlıĢıram Mahmud müəllim, yavaĢ-yavaĢ alıĢıram. 123 MAHMUD müəllim (üzünü Laləyə tərəf tutaraq) - Ġndiki kimi yadımdadır. Rafiq universitetdə mənim tələbəm olanda bap-balaca oğlan idi. Amma çox yaxĢı oxuyurdu. Əgər səhv eləmirəmsə, o vaxt Rafiq ən yaxĢı tələbə elmi iĢlərinin müsabiqəsində birinci dərəcəli diplomu almıĢdı. (Üzünü Rafiqə tutaraq) Elə idimi, Rafiq? RAFĠQ (utancaqlıqla) - Bəli, Mahmud müəllim. Mahmud müəllim - Ġndi maĢallah görürsənmi, Rafiq necə böyük alim və igid oğlan olub. (Bir qədər sükutdan sonra) Biz də ki, qocalırıq. RAFĠQ - Xeyir Mahmud müəllim, siz o qədər də dəyiĢməmisiniz. Azca saçlarınız ağarıb. (Zarafata salaraq) Saçın ağarmasının da MəĢədi Ġbad demiĢkən qocalığa əsla dəlaləti yoxdur. MAHMUD müəllim - Eh oğul, MəĢədi Ġbad sözdür də deyib. Elə dəlaləti var, elə dəlaləti var gəl görəsən. Yadınızdadırmı, siz zavodda istehsalat təcrübəsində olanda az qalmıĢdı bədbəxt hadisə baĢ versin. O tələbənin adı nə idi? (Yadına salmaq üçün əli ilə alnını ovuĢdurur) RAFĠQ - Onun adı Həsən idi, Mahmud müəllim. Ġndi ali məktəb müəllimidir. Bu yaxınlarda namizədlik dissertasiyası müdafiə eləyib. MAHMUD müəllim - Hə düz geyirsən, Həsən idi onun adı. Xatırlayırsanmı, onu qucağıma alıb odun içərisindən necə çıxadım? RAFĠQ - Lap yaxĢı yadımdadır. MAHMUD müəllim - Hanı o güc, indi məndə qalıbmı? Məgər bu qocalığın birinci əlaməti deyilmi? RAFĠQ - Sizin fiziki gücünüz qismən azalsa da, mənəvi gücünüz xeyli artmıĢdır. Siz indi dünyada tanınmıĢ alimsiniz. Əsil alim heç vaxt qocalmır və ölmür. Alimin fiziki kəm- kəsirini elmi dəyərləri kompensə edir. Bax buna görə də Mahmud müəllim, siz qocalıqdan çox-çox uzaqsınız. 124 MAHMUD müəllim (nəsə yadına düĢür) – Rafiq, sizin qrupda bir oğlan var idi. Ucaboy, cüssəli oğlan. Səhv etmirəmsə adı Kərim idi. Bilmirsən indi o, haradadır? RAFĠQ - Kərim indi akademiyada Ģöbə müdiridir. Tələbəlik vaxtı boylarımız çox fərqli olduğundan tələbə yoldaĢlarımız bizi görən kimi ġtepsel və Tarapunka gəldi, deyirdilər. YaxĢı yadımdadır, bir dəfə Kərimlə Universitetin yeməkxanasına gedəndə sizinlə rastlaĢdıq. Hara getdiyimizi soruĢdunuz. Utandığımızdan cavab verə bilmədik. Siz bildiniz ki, yeməkxanaya gedirik. Onunçün də mənə dediniz ki, Rafiq, bala, qocalar yeyirlər ölməmək üçün, balacalar isə böyümək üçün. Elə ye, böyüyəsən! MAHMUD müəllim (gülərək)- Hə, hə yadımdadır. O vaxt sən doğrudan da balaca idin. EĢitdiyimə görə hələ bir dəfə rektor səni universitetin koridorunda gördükdən sonra növbətçi müəllimdən soruĢub ki, bu uĢağı buraya kim buraxıb. Növbətçi müəllim də özünü gülməkdən saxlaya bilməyib Ģaqqanaq çəkib və deyib ki, professor bu oğlan bizim universitetin ikinci kurs tələbəsidir. Üçü də birlikdə gülürlər. RAFĠQ (söhbətin mövzusunu dəyiĢərək) - Mahmud müəllim, Ģöbənizdə nə yeniliklər var? ĠĢləriniz necə gedir? MAHMUD müəllim - Hər Ģey öz qaydasındadır. Kənardan maneçilik olmasa (müdirin otağına iĢarə edir), iĢlərimiz pis olmaz. Əsas problemimiz vaxtdır. Vaxt çatmır ki, çatmır. Sizə bayaq deyəndə ki, qocalmıĢam, etiraz edirdiniz. (Gülümsəyir). Bizim bir yoldaĢ var, o deyir ki, insan qocaldıqca onun ücün vaxt sürətlə keçir. Səbəbini də yaĢlandıqca ölümün insana daha yaxın olması ilə izah edir. RAFĠQ (etiraz edərək) - Xeyir, məncə bu belə deyil! Ġnsan yaĢa dolduqca həyatı daha dərindən dərk edir, daha yaxĢı baĢa düĢür. Ona görə də həyat onunçün daha maraqlı olur. Ġnsan da ki, maraqlı iĢlə məĢğul olduqda vaxt sürətlə keçər. Yüklə 48,82 Kb. Dostları ilə paylaş:
|